ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΦΑΛΗΡΟΥ, ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΡΕΝΤΗ
Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ
Τέκνα μου ἀγαπητά καί περιπόθητα,
Ἡ πόλις τοῦ Πειραιῶς ὀφείλει τήν δημιουργίαν αὐτῆς εἰς τήν διηνεκῆ καί ἀτελεύτητον χορηγίαν τῆς μητρός Ἐκκλησίας πού ὄχι μόνον διέσωσε τό δοῦλον Γένος ἐπί 500 ἔτη καί διεφύλαξε τήν γλῶσσαν, τήν ἱστορικήν μνήμην, τόν πολιτισμόν καί τήν ἰδιοπροσωπείαν αὐτοῦ ἀλλά καί τοῦ προσέφερεν οὐσιωδῶς ὅλην τήν διαχρονικῶς ἀποκτηθεῖσαν περιουσιακήν ὑποδομήν Της διά νά ὑπάρξῃ ὡς ἐλευθέρα καί ἀνεξάρτητος Πολιτεία. Εἰδικώτερον ἡ πόλις τοῦ Πειραιῶς συνεστήθη ἐπί τῆς Πειραϊκῆς χερσονήσου, ἡ ὁποία ἀπετέλει ἱερόν βακούφιον τῆς περιπύστου Ἱ. Μονῆς Ἁγ. Σπυρίδωνος Πειραιῶς. Εὐγνωμονοῦσα δέ, ἡ πόλις διά τῆς πρώτης δημοτικῆς αὐτῆς Ἀρχῆς, ἀνεκήρυξε τόν ἱερόν Σπυρίδωνα, πολιοῦχον, ἔφορον καί προστάτην της. Ἔχοντες ἑπομένως ὡς ἐφέστιον ἅγιον τόν ὑπό τοῦ Θεοῦ δοξασθέντα διά τοῦ ἀδιαλωβήτου καί χαριτοβρύτου λειψάνου του μέγιστον Σπυρίδωνα, ἐπίσκοπον Τριμυθοῦντος καί ἐν Κερκύρᾳ τεθησαυρισμένον, τόν διασκεδάσαντα διά τοῦ ὑπερφυοῦς θαύματος τῆς κεράμου τήν ἀχλύν τοῦ μισοῦντος τό θεανδρικόν πρόσωπον τοῦ Σωτῆρος αἱρεσιάρχου Ἀρείου, εὐλογούμεθα σήμερον εἰς ταύτην τήν πεισιθάνατον ἐποχήν συγκρητιστικῆς ἀπομειώσεως τῆς ἀληθείας, νά λάβωμεν φωτισμόν, ρῶσιν καί χάριν ἐκ τοῦ ὑπερτάτου Αὐτοῦ προσώπου.
Ὅθεν κανονικῇ Ἀποφάσει ἡμῶν, ὁρίζομεν ὡς πανηγυρικήν ἑορτήν τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱ. Μητροπόλεως ἐν τῷ Ἱ. Ναῷ τοῦ πολιούχου Αὐτῆς τήν ἀνάμνησιν τοῦ τελεσθέντος ἐν Κερκύρᾳ ὑπερφυοῦς θαύματος ὑπό τοῦ νέου πυρφόρου τῆς ἀληθοῦς ὀρθοδόξου πίστεως ὑποφήτου Ἁγίου Σπυρίδωνος τοῦ θαυματουργοῦ γενομένου κατά μίμησιν τοῦ Θεσβίτου Ἠλιού τοῦ ἐν τῷ χειμάρῳ Κισσών (Βασιλειῶν Γ΄18-19) τιμωρήσαντος τούς ἱερεῖς τῆς αἰσχύνης.
Εἰδικώτερον ἐν τῇ «Ἀσματικῇ ἀκολουθίᾳ καί τῷ βίῳ τοῦ ἁγ. Σπυρίδωνος Κερκύρας» ἐκδοθείσης ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Κερκύρας κυροῦ Μεθοδίου, περιγράφεται τό μέγα θαῦμα τοῦ Ἁγίου, τό γενόμενον τήν νύκτα τῆς 12ης Νοεμβρίου 1716, καθ' ὅ, «ἐμφανισθεὶς δίς ὁ ἅγιος προηγουμένως κατ' ὄναρ εἰς τόν τότε ἡγεμόνα τῆς νήσου Κερκύρας Ἀνδρέαν Πιζάνην καί συστήσας αὐτῷ νά μή κατασκευάσῃ Ρωμαιοκαθολικόν θυσιαστήριον (ἀλτάριον) ἐν τῷ ἱερῷ τοῦ ἐν τῇ πόλει τῆς Κερκύρας ναοῦ Του (ἔνθα φυλάττεται τό ἅγιον λείψανόν του ἄφθαρτον) χωρίς νά εἰσακουσθῇ, περί ὥραν 12ην τῆς νυκτός ἐνεφανίσθη εἰς τόν φρουροῦντα σκοπόν τῆς Ἀκροπόλεως τῆς νήσου ὡς μοναχός, κρατῶν ἀνημμένον δαυλόν. Τοῦ σκοποῦ δέ θελήσαντος νά πυροβολήσῃ κατ' αὐτοῦ (διότι δέν ἀπήντησεν εἰς τάς ἐρωτήσεις του «ποῖος ἦτο...»), αὐτόν μέν ἥρπασεν ἀπό τῆς χειρός καί τόν ἐξεσφενδόνισεν ἔξω τῆς ἀκροπόλεως..., διά νά εὑρεθῇ ὄρθιος πλησίον τοῦ Ἱ. ναοῦ τοῦ Ἐσταυρωμένου κρατῶν τό ὅπλον του· τήν δέ πυριτιδαποθήκην τοῦ φρουρίου ἀνετίναξε διά τοῦ ἀνημμένου δαυλοῦ, φονευθέντων, συνεπείᾳ τῆς ἐκρήξεως, τοῦ ἡγεμόνος AndreaPisani, τοῦ συμβούλου του θεολόγου δομηνικανοῦ Φραγκίσκου Frangipumκαί 900 περίπου Λατίνων, κατοικούντων ἐντός τῆς ἀκροπόλεως. Ταυτοχρόνως κεραυνός κατέστρεψε μόνον τήν εἰκόνα τοῦ ἡγεμόνος ἐν τῇ ἐν Βενετίᾳ οἰκίᾳ του, μεγάλη δέ κανδύλα ἀργυρᾶ, ἀφιερωθεῖσα ὑπό τοῦ ἡγεμόνος καί δι' ἀργυρᾶς ἁλύσεως κρεμαμένη ἔμπροσθεν τοῦ ἁγίου λειψάνου του, ἔπεσε χαμαί καί συνετρίβη» καθ’ ἅ περιγράφει ὁ διδάχος τοῦ Γένους ἱερός καί λόγιος Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Πάριος εἰς τό βιβλίον του «Οὐρανοῦ κρίσις» (Λειψία Σαξωνίας, 1805). Πρός διηνεκῆ ὑπόμνησιν τοῦ θαύματος τούτου συνετάχθη ἀκολουθία καί γίνεται κατ' ἔτος ἐπί τῇ βάσει ταύτης θεία λειτουργία, ἐν ᾗ ψάλλεται καί τό μελοποιηθέν ἐκφραστικώτατον ἀπολυτίκιον ἔχον οὕτως: «Οὐκ ἔδει σε, Φράτορ, βαλεῖν τήν βέβηλον λατινομίαν σου ἐν τῷ ναῷ Σπυρίδωνος τοῦ ἁγίου· οὐ βούλεται Σπυρίδων τά ἄζυμα, ὡς οὐδέ τό Σύμβολον ἐν προσθήκῃ ψαλλόμενον, διό ἐν βορβόρῳ ρίπτει σε, βόρβορον ὄντα». Φρικταί ἀποδείξεις τοῦ θαύματος παραμένουν ἐσαεί ὁ κενός χῶρος ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ τοῦ Παναγίου Σπυρίδωνος ὅπου θά ἐτοποθετεῖτο τό Ρωμαιοκαθολικόν Ἀλτάριον καί ἡ συντριβεῖσα μεγάλη ἀργυρά κανδύλα ἡ ὁποία εἰς μόνιμον καί διηνεκῆ παράστασιν τοῦ θαύματος ἀνηρτήθη ἐν τῷ ἱερῷ Αὐτοῦ Ναῷ.
Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω ἐρωτῶμεν τούς Οἰκουμενιστάς καί Συγκρητιστάς ἀντιλαμβάνονται τόν ὄλεθρον πού ἐπισείουν εἰς τάς κεφαλάς των θεομάχοι καί ἁγιομάχοι τῆς μόνης ἀληθοῦς καί παρά Θεοῦ παραδοθείσης πίστεως τυγχάνοντες καί ἐν ταὐτῷ ἐρωτῶμεν τούς ἰδίους ἀκαδημαϊκῶς θεολογούντας οἵτινες δημοσιεύουν κείμενα διά τῶν ὁποίων ἰσχυρίζονται ὅτι δῆθεν «ἡ ὀρθόδοξος θεολογία εἶναι δεσμία εἰς τά σχήματα ἄλλων ἐποχῶν καί ἄλλων ἀνθρώπινων αὐτοσυνειδησιῶν» καί ὅτι δῆθεν «ἡ σημερινή ἀνθρώπινη αὐτοσυνειδησία εἶναι ὁλότελα ἀσύμβατη καί ἀνίκανη νά χωρέση σέ λόγια προσλήψιμα τήν ἀλήθεια τῆς χριστιανικῆς θεολογίας», τί ἔχουν νά ψελλίσουν ἐνώπιον τῆς ἐκδήλου καί ἀδιαμφισβητήτου καί μεγαλοφωνοτάτης τοῦ Θεοῦ διά τῶν Ἁγίων του διακηρύξεως τῆς εὐσεβοῦς πίστεως;
Ὁρίζομεν δέ τήν δευτέραν Κυριακήν ἑκάστου μηνός Νοεμβρίου ὡς ἡμέραν ἀναμνήσεως τοῦ ὑπερφυοῦς τούτου θαύματος διά τοῦ ὁποίου καταισχύνεται διά μίαν εἰσέτι φοράν ὁ ἀμεταμέλητος καί αἱρετικός διακατέχων ἀντικανονικῶς τόν πρεσβυγενῆ θρόνον τῆς παλαιᾶς Ρώμης καί οἱ αὐτῷ κοινωνοῦντες ἀλλά καί οἱ μετ’ αὐτῶν συμπράττοντες.
Μετά θερμοτάτων πατρικῶν εὐχῶν
Ο Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
δείτε περισσότερα »
Με απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και υπό την αιγίδα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου πραγματοποιείται στην Θεσσαλονίκη, με την φιλοξενία του Σεβασμιωτάτου Μη-τροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου, από 15 έως 17 Οκτωβρίου 2012, η «ΚΔ' Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων για θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας», με θέμα: «Η ελπίδα της Ορθοδόξου Εκκλησίας για την αιωνιότητα και οι πλάνες των "εσχατολογικών" αιρέσεων».
Στην Συνδιάσκεψη συμμετέχουν Εντεταλμένοι Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών και Μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλάδος, της Κρήτης και της Δωδεκανήσου.
Οι Συνδιασκέψεις αυτές διοργανώνονται από την Εκκλησία της Ελλάδος και έχουν Πανορθόδοξη απήχηση, καθόσον ασχολούνται με τα θέματα της σύγχρονης ποικιλόμορφης πλάνης.
Μετά την τέλεση του Αγιασμού, ο Πρόεδρος της Συνοδικής Επιτροπής επί των Αιρέσεων και φιλοξενών την Συνδιάσκεψη, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος, θα απευθύνει χαιρετισμό και θα κηρύξει την έναρξη των εργασιών. Στη συνέχεια θα αναγνωστούν τα Μηνύματα των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών.
Το πρόγραμμα της πρώτης ημέρας των εργασιών θα ολοκληρωθεί με την Εισήγηση του Ελλογιμ. Αναπλ. Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. κ. Βασίλειου Τσίγκου, με θέμα: «Τα έσχατα στη θεολογία και ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας».
Την δεύτερη ημέρα του Συνεδρίου θα ακολουθήσουν οι εξής εισηγήσεις: του Αιδεσιμ. Πρωτοπρ. Κων/νου Παπαθανασίου Δρος Θ., με θέμα: «Εσχατολογία, τα βιβλικά δεδομένα», του Πανοσιολ. Αρχιμ. κ. Αυγουστίνου Μύρου Δρος Θ., με θέμα: «Εσχατολογικές πλάνες των Πεντηκοστιανών στο φως της Ορθοδοξίας», του Πανοσιολ. Αρχιμ. κ. Γρηγορίου Κωνσταντίνου, Καθηγητή ΑΕΑΘ, με θέμα: «Οι εσχατολογικές προσδοκίες των Μορμόνων, θάνατος, κρίση, ανάσταση», του Αιδεσιμολ. Πρωτοπρ. κ. Βασίλειου Γεωργόπουλου, Λέκτορα Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ., με θέμα: «Η εσχατολογία των Αντβεντιστών της Εβδόμης Ημέρας», του Αιδεσιμολ. Πρωτοπρ. κ. Κυριακού Τσουρού Δρος Θ., με θέμα: «Η "εσχατολογία" των "μαρτύρων του Ιεχωβά"» και του Αιδεσιμολ. Πρωτοπρ. κ. Κων/νου Στρατηγόπουλου, με θέμα: «Διαστρεβλώσεις της εσχατολογίας από διάφορες ομάδες».
Στα πλαίσια του Προγράμματος, θα λάβουν τον λόγο Εντεταλμένοι των Ιερών Μητροπόλεων, για να εκθέσουν την δράση τους.
Την τρίτη ημέρα του Συνεδρίου, θα γίνει γενική συζήτηση επί των Πορισμάτων της Συνδιασκέψεως και η έγκριση αυτών.
Εκ της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
δείτε περισσότερα »
Με την Χάρη του Θεού πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012 το πρωί στις Κατασκηνώσεις της Ιεράς Μητροπόλεως Χαλκίδος στις Ροβιές της Βορείου Ευβοίας, το 18οΙερατικό Συνέδριο των Κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως, υπό την Προεδρία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χαλκίδος κ. Χρυσοστόμου, ενώ την ευθύνη της διοργανώσεως είχε ο Πρωτοσύγκελλος της Ι. Μητροπόλεως Αρχιμ. Νικόδημος Ευσταθίου.
Το Συνέδριο είχε ως γενικό θέμα του την ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ και γι’ αυτό το λόγο συμμετείχαν και οι περισσότερες πρεσβυτέρες των Ιερέων μας, όπως και παιδιά των ιερατικών οικογενειών.
Κατά την έναρξή του, έγινε προσευχή στο Ι. Ναό του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου και της Αγίας Ολυμπιάδος, καθώς και Τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως των κατά τη διάρκεια του τρέχοντος έτους κεκοιμημένων Ιερέων, ενώ ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Χρυσόστομος καλωσόρισε τους προσκεκλημένους Ιερείς και τις οικογένειές τους.
Στην συνέχεια, κατευθύνθηκαν όλοι στην Αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων, όπου πραγματοποιήθηκαν οι εργασίες του Συνεδρίου. Εκεί, ο Σεβασμιώτατος σε μια σύντομη εισαγωγή του επεσήμανε ότι η οικογένεια ως θεσμός υφίσταται κρίση και αυτή δεν έχει αφήσει, δυστυχώς, ανεπηρέαστη και την ιερατική οικογένεια, Γι’ αυτό και τόνισε ότι χρειάζεται φόβος Θεού, προσευχητική διάθεση, ειλικρίνεια για συζήτηση ζητημάτων που αφορούν την ιερατική οικογένεια. Ενώ, κλείνοντας, είπε ότι μέσα από την γνωριμία, την επικοινωνία, την αλληλοϋποστήριξη και την απαραίτητη συνδρομή της Θείας Χάριτος, πρέπει να τονωθούν οι υπομονές μας και κάτι καλύτερο να προκύψει για την πορεία της ιερατικής οικογενείας.
Στη συνέχεια, έδωσε τον λόγο στον πρώτο ομιλητή, τον Πρωτοπρεσβύτερο Ιωάννη Μάρκου, Προϊστάμενο του Ι. Ναού Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου Μαντουδίου, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα «Η ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ – Ο ΙΕΡΕΥΣ ΚΑΛΩΣ ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥ ΤΟΥ (Α΄ Τιμ. γ΄4-5)».
Ο π. Ιωάννης στην ωραιότατη εισήγησή του, τόνισε ότι η Ιερωσύνη είναι Σταυρός, τον οποίον όλοι σηκώνουμε με ελπίδα στο πρόσωπο του Χριστού. Ο Ιερεύς είναι σύζυγος και πατέρας, σύμφωνα με τα παραγγέλματα του Αποστόλου Παύλου στην Α΄ προς Τιμόθεον και στην προς Τίτον επιστολή του.
Επεσήμανε ακόμη ότι η σύζυγος είναι βοηθός στο έργο του Ιερέως. γι’ αυτό και η εκλογή της πρεσβυτέρας είναι σημαντική και δεν πρέπει να γίνεται για την ανάγκη της χειροτονίας. Χρησιμοποιώντας δε την άποψη του Ι. Χρυσοστόμου, είπε ότι ο Ιερεύς οφείλει να φροντίζει την γυναίκα του, όπως φροντίζει ο Χριστός την Εκκλησία και να υπερβαίνει τον εγωισμό του.
Επιπλέον, ο Ιερεύς ως πατέρας θα πρέπει να προσέχει ώστε να μην υποβαθμίζει την σύζυγό του για χάρη των παιδιών του, ενώ και η καλύτερη αγωγή για τα παιδιά είναι το παράδειγμα ζωής του πατέρα και της μητέρας.
Τέλος, αναφέρθηκε στην αξία της άψογης και άδολης σχέσης του Ιερέως και των μελών της οικογενείας του με τον Επίσκοπο.
Δεύτερη ομιλήτρια ήταν η Πρεσβυτέρα κ. Μαρία Ραμαντανάκη, σύζυγος του Ιερέως π. Χαραλάμπους Ραμαντανάκη, Εφημερίου του Ι. Ναού Παναγίας της Παραβουνιωτίσσης Ερετρίας, η οποία εισηγήθηκε με θέμα «Η ΘΕΣΗ ΚΑΙ Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ».
Η πρεσβυτέρα Μαρία στην εξαιρετική εισήγησή της τόνισε την μετοχή της πρεσβυτέρας στο μυστήριο της Ιερωσύνης του συζύγου της, δια του μυστηρίου του Γάμου, την οποία χαρακτήρισε ως υψηλό καθήκον, το οποίο, όπως επεσήμανε, δεν δίδεται χωρίς θυσίες. Η αγόγγυστη υπομονή στους σταυρούς, επεσήμανε, προσφέρει ελπίδα, μαζί με την ταπεινή προσευχή, η οποία θραύει τα αδιέξοδα και αναπαύει.
Αναφέροντας δε με ειλικρίνεια και κάποια ζητήματα που προκύπτουν κατά καιρούς, τόνισε ότι η πρεσβυτέρα δεν έχει πού να μιλήσει, ενώ ο άνθρωπος που θα ήθελε να μιλήσει είναι ο σύζυγός της.
Ακόμη, είπε ότι η Πρεσβυτέρα δεν είναι «πολυμηχάνημα» που μπορεί τα πάντα, αλλά την αναδεικνύει το φιλότιμο και η προσπάθεια, πάντα στο μέτρο των δυνατοτήτων της και έχοντας επίγνωση των ορίων της.
Συνέστησε δε, ιδιαίτερη προσοχή ως προς την ανάμιξη της στα καθαρά ιερατικά καθήκοντα του συζύγου της Ιερέως, ενώ κλείνοντας χρησιμοποίησε την φράση του ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη «Κι αν δεν μπορείς να κάνεις την ζωή σου όπως την θες, τούτο πρόσεξε, μην την εξευτελίζεις» για να τονίσει την προσοχή που πρέπει να δείχνουν οι Πρεσβυτέρες στη ζωή των ιδίων και των οικογενειών τους.
Στην συζήτηση που ακολούθησε μετά τις δύο εισηγήσεις, έγιναν από τον Επίσκοπο και τους Ιερείς μας καίριες επισημάνσεις και προτάσεις, μεταξύ των οποίων ξεχώρισαν εκείνες που έκαμαν λόγο για αμοιβαία συγχώρηση του ιερατικού ζεύγους προ της Θείας Κοινωνίας, τον «ονειδισμό» των μελών της ιερατικής οικογενείας εκ μέρους τους κόσμου, η οποία πολλές φορές έχει ως αποτέλεσμα να είναι απαιτητικοί οι γονείς από τα παιδιά τους «τί θα πει ο κόσμος;» και τα παιδιά πολλές φορές να στρέφονται κατά αυτού του κόσμου ή και των γονέων τους, την προσοχή που θα πρέπει να δείχνουν οι Ιερείς, ώστε προβλήματα του σπιτιού να μην μεταφέρονται στην Ενορία και το αντίστροφο, ενώ ο Μητροπολίτης κλείνοντας την συζήτηση επισήμανε ότι δεν «θα πρέπει να παίζουμε «κρυφτό» στις συζυγικές σχέσεις».
Μετά από ένα διάλειμμα, συνεχίστηκαν οι εργασίες του Συνεδρίου με τρίτο κατά σειρά ομιλητή τον κ. Βασίλειο Πολυκαρπίδη, υιό του Πρωτοπρεσβ. Γεωργίου Πολυκαρπίδη, Εφημερίου του Μητροπολιτικού Ι. ναού Αγίου Δημητρίου Χαλκίδος, ο οποίος εισηγήθηκε το θέμα «Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ».
Στην εισήγησή του, που και αυτή διακρίθηκε για την αμεσότητά της, ο κ. Πολυκαρπίδης επεσήμανε την μεγάλη ευλογία που σημαίνει η ύπαρξη πατέρα Ιερέα για ένα παιδία και πόσο αυτό συμβάλλει στην υγιή ψυχοσωματική του ανάπτυξη.
Με ειλικρίνεια, όμως, αναφέρθηκε και σε προβλήματα που ανακύπτουν και σχετίζονται με την συχνή απουσία του Ιερέως πατέρα από την οικογένεια λόγω των καθηκόντων του, με το ότι ο Ιερεύς αναγκάζεται να είναι επιλεκτικός σε κοινωνικές δραστηριότητες, από τον «φόβο» του κόσμου, όπως και το ότι οι Πρεσβυτέρες μπαίνουν από πολύ νωρίς σε δύσκολα πράγματα και ωριμάζουν γρηγορότερα από άλλες συζύγους.
Με αφοπλιστική αλήθεια ακόμη, αναφέρθηκε σε προβλήματα που ανακύπτουν στα παιδιά των Ιερέων και στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον: από συμμαθητές, καθηγητές κ.λπ., σε διαμάχες και ρήξεις με πρόσωπα του περιβάλλοντος, λόγω προσωπικών επιλογών, που έχουν σχέση με την πίστη κ.λπ., για την αντιμετώπιση των οποίων, όπως τόνισε, διαδραματίζει σπουδαίο ρόλο η στήριξη του Ιερέως πατέρα και της συζύγου του πρεσβυτέρας.
Κλείνοντας δε, ευχαρίστησε τον Μητροπολίτη μας για την σύναξη αυτή και τον παρεκάλεσε ν’ αποτελέσει αφορμή για περαιτέρω σύσφιγξη σχέσεων και επικοινωνίας μεταξύ των Ιερατικών Οικογενειών.
Τέταρτος ομιλητής ήταν ο Πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Θάνος, Εφημέριος του Ι. Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Ιστιαίας, υιός του εφησυχάζοντος Ιερέως π. Δημητρίου Θάνου, με θέμα «ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΑΠΑΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ».
Στην ωραία εισήγησή του ο π. Ιωάννης είπε ότι η ζωή στην ιερατική οικογένεια συνεπάγεται ευλογία, θυσία, διακονία και ευθύνη. Ο πατέρας Ιερέας είναι το πρότυπο και εμπνέει με την στάση του όσα η Εκκλησία προβλέπει για τους υποψηφίους Κληρικούς. Επισήμανε ότι δεν πρέπει με πνεύμα ανελευθερίας να ωθήσει τα παιδιά του ο πατέρας Ιερέας για να γίνουν κι εκείνοι Ιερείς.
Ακόμη, επισήμανε και το πόσο η πρεσβυτέρα μητέρα εμπνέει με το παράδειγμά της την Ιερατική Κλήση των παιδιών, ενώ έκλεισε την ομιλία του, ζητώντας την στήριξη των παιδιών που έχουν Ιερατική Κλίση, με απλότητα, ταπείνωση και αληθινή αγάπη.
Πέμπτη και τελευταία εισηγήτρια ήταν η Πρεσβυτέρα κ. Ανθούσα Γκέκα – Βερνέζου, κόρη του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ιωάννου Βερνέζου, Προϊσταμένου του Ι. Προσκυνήματος Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου και σύζυγος του Ιερέως Ιωάννου Γκέκα, Εφημερίου της Ενορίας Βλαχιάς Κηρέως, με θέμα «Η ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑ».
Η Πρεσβυτέρα κ. Ανθούσα στην θαυμάσια εισήγησή της, αναφέρθηκε, με προσωπικές της εμπειρίες, στο πώς τα παιδιά του Ιερέως αισθάνονται από μικρή ηλικία καρφωμένα τα βλέμματα της κοινωνίας πάνω τους, η οποία, πολλές φορές, περίμενε το «παραπάτημα» τους.
Αυτή η συμπεριφορά, πολλές φορές αποτελεί «φρένο» στην ανάπτυξη της προσωπικότητος των παιδιών των Ιερέων, διότι αισθάνονται τα παιδιά ότι αντιμετωπίζονται όπως ο Ιερέας πατέρας, με αποτέλεσμα, πολλές φορές, το παιδί του Ιερέως αντί να βλέπει ως ένοχο τον κόσμο, να βλέπει τους γονείς του και μεγαλώνοντας να κάνει κάθε αντίθετο για να αποδείξει ότι είναι ο εαυτός του.
Για την αντιμετώπιση των ζητημάτων αυτών, η πρεσβυτέρα πρότεινε ως λύση την θεμελιώδη αρχή της ΑΓΑΠΗΣ, πού βασίζεται σε μιαν άλλη αρχή: ότι το κάθε παιδί δεν είναι κτήμα των γονέων του, αλλά ανήκει στον Θεό. Γι’ αυτό και συνέστησε ούτε την απαγόρευση, αλλά ούτε και την απόλυτη ελευθερία. Τόνισε δε, πόση αξία έχει ο Ιερέας πατέρας να μην μεταφέρει ποτέ αισθήματα κακίας και εκδίκησης εκ μέρους κατά των διωκτών και συκοφαντών του στα παιδιά.
Όλα τα παραπάνω, είπε η εκλεκτή ομιλήτρια, βοηθούν την κόρη του Ιερέως στην άσκηση του διακονήματος της συζύγου Ιερέως, ώστε να γίνει σύναθλος και στενός συνεργάτης του συζύγου της στο διακόνημα που από κοινού έλαβαν.
Έκλεισε δε την ομιλία της, τονίζοντας ότι δεν υπάρχει σύγχρονος και παλιός κόσμος, αλλά ο κόσμος στον οποίο καλούμαστε να προσφερθούμε ως θυσία και αγάπη Θεού.
Μετά τις τρεις εισηγήσεις ακολούθησε ο δεύτερος κύκλος συζήτησης, στον οποίο οι Ιερείς μετέφεραν προσωπικά τους βιώματα από την διακονία και την οικογενειακή τους ζωή, άλλοι εξέφρασαν τον προβληματισμό για το πώς είναι δυνατόν δύο ή και περισσότερα παιδιά του αυτού Ιερέως, να διαφέρουν τόσο πολύ μεταξύ τους, για να λάβουν την απάντηση του Μητροπολίτου ότι πολλές φορές απαιτούμε από τα παιδιά μας τέλειες συμπεριφορές, μόνο «για τα μάτια του κόσμου». Τόνισε ότι αυτό δεν πρέπει να γίνεται ποτέ, διότι ακόμη κι αν κάποια από τα μέλη της οικογενείας μας δεν είναι αυτά που θα θέλαμε να είναι, δεν οφείλεται πάντοτε σε δικές μας παραλείψεις, αλλά και στην προσωπική ελευθερία του κάθε ανθρώπου.
Κλείνοντας τις εργασίες του Ιερατικού Συνεδρίου ο Μητροπολίτης Χαλκίδος κ. Χρυσόστομος και με αφορμή τις εισηγήσεις όλων των ομιλητών, ιδιαιτέρως όμως των λαϊκών, τόνισε την σπουδαιότητα της ύπαρξης του βιώματος στην ιερατική οικογένεια. Αυτό δεν συνεπάγεται τελειομανία, αλλά απαίτηση διαρκούς αγώνος.
Ακόμη, στα πρόσωπα των λαϊκών εισηγητών, εξέφρασε το καμάρι του για τα παιδιά των ιερατικών οικογενειών της Ιεράς Μητροπόλεως, αφού με τις εισηγήσεις τους απέδειξαν ότι είναι «ρητορικότεροι ρητόρων», τονίζοντας το πόσο όμορφη γλώσσα χρησιμοποίησαν, τον σεβασμό με τον οποίο μίλησαν μπροστά σε Ιερείς, την σωστή δομή του λόγου, καθώς και την γνώση των Πατέρων και της Αγίας Γραφής, ενώ με αφορμή τις ομιλίες όλων των ομιλητών, που μίλησαν απευθείας στις καρδιές, επεσήμανε ότι όλοι οφείλουμε να μην ξεχνούμε τους αποδέκτες του λόγου μας.
Κλείνοντας δε τις εργασίες, προέτρεψε όλα τα μέλη των Ιερταθικών Οικογενειών να αντλούν δύναμη στον καθημερινό τους αγώνα από την πίστη τους στο Θεό και από την μεταξύ τους σχέση και, συνειδητοποιώντας τα όριά του ο καθένας, να μεριμνά συνεχώς για την αντιμετώπιση των θεμάτων της υγείας της δικής του και των μελών της οικογενείας του και της ψυχικής ισορροπίας όλων, ενώ είπε ότι το Συνέδριο αυτό υπήρξε αφορμή για περαιτέρω συναναστροφή και επικοινωνία, η οποία, με την Χάρη του Θεού, θα συνεχισθεί.
Μετά την λήξη των εργασιών του Συνεδρίου, παρετέθη γεύμα σε όλους τους Ιερείς και τις οικογένειές του, κατά την διάρκεια του οποίου όλοι εξέφρασαν την χαρά τους και την ικανοποίησή τους για το Συνέδριο κλαι είχαν την ευκαιρία να ευχαριστήσουν τον Σεβασμιώτατο για την ευκαιρία αυτή και την ποικιλοτρόπως εκδηλουμένη πατρική αγάπη του.
Ιερά Μητρόπολις Χαλκίδος
δείτε περισσότερα »