Απόψεις - Άρθρα - Σχόλια

Άρθρο από εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ –Ν.Ηλείας

«Η Ιεραρχία  δεν μπορεί να μένει  απαθής, μπροστά σε προβλήματα, που ταλανίζουν τις σύγχρονες ιερατικές  οικογένειες και ενίοτε λαμβάνουν τραγικές  διαστάσεις με θλιβερές συνέπειες...»

Σκόπιμο και αρκετά χρήσιμο  είναι, όπως συμβαίνει και αλλού, έτσι και στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας να υπάρξει μια σχετική αλλά και ουσιαστική αναθεώρηση για προϋποθέσεις και στεγανά που έχουν βεβαίως  δημιουργηθεί σε πορεία ετών ή αιώνων, αλλά δεν μπορούν πλέον, να συμβαδίσουν απόλυτα, με τα δεδομένα της εποχής μας.

Είναι επιβεβλημένο ίσως, είτε σε επίπεδο Ιεράς Συνόδου και των  

του Κώστα Ζαφειρίου

Ο χάρτης της ιεραρχίας, την προσεχή πενταετία, (μακάρι να είναι και δεκαετία, ο Θεός γνωρίζει), θα αλλάξει. Όχι γιατί υπάρχει σχέδιο που εξυφαίνεται, αλλά γιατί το προγραμματίζει ο χρόνος και το ελέγχει ο Θεός.

Περίπου είκοσι (20) είναι οι ιεράρχες, που λόγω ηλικίας ή προβλήματος υγείας ή ίσως κάποιου απρόοπτου γεγονότος θα βρεθούν στο περιθώριο, με ότι σημαίνει αυτό.

Η ιεραρχία λοιπόν θα ανανεωθεί. Νέοι κληρικοί θα βρεθούν σε μητροπόλεις και θα κληθούν να συνεχίσουν το έργο των προκατόχων τους, βάζοντας βέβαια και τις δικές τους (ας επιτραπεί η έκφραση) πινελιές. Και σε πολλές περιπτώσεις θα είναι αναγκαίες...

Οι αυριανοί μητροπολίτες, είναι οι σημερινοί 40άρηδες και

Εορτάζουμε και πανηγυρίζουμε την Γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, της γυναίκας εκείνης που έγινε η απαρχή της σωτηρίας του ανθρώπινου γένους, καθώς έγινε η κατά σάρκα Μητέρα του Υιού και Λόγου του Θεού, του Ιησού χριστού, που με την ενανθρώπησή Του και το σωτηριώδες έργο Του λύτρωσε την ανθρωπότητα από την τυραννία του θανάτου και μας προσκάλεσε όλους στην Βασιλεία του Θεού.

Εορτάζουμε και πανηγυρίζουμε και ευγνωμονούμε τον Θεό για την Πρόνοιά Του και για τούτο το κοσμοσωτήριο γεγονός.

Εορτάζουμε και πανηγυρίζουμε τη θαυματουργό γέννηση της Παναγίας μας, από το στείρο και άτεκνο ζευγάρι, τον Ιωακείμ και την Άννα.

Η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ νομού Ηλείας, με καταχώρησή της στον τοπικό Τύπο, αμφισβητεί το κοινωνικό έργο της Ιεράς Μητροπόλεως Ηλείας η οποία αναγκάζεται να κλείσει ευαγή ιδρύματα.

Ο μητροπολίτης Ηλείας κ. Γερμανός, που πάντα απαντά με έργα, ανέλαβε αυτή τη φορά να απαντήσει και με λόγια.

Και η αλήθεια είναι πως η Ιερά Μητρόπολις Ηλείας, προσφέρει μέγιστο κοινωνικό έργο στο νομό, αλλά κάποιοι φορούν παρωπίδες…

Η απάντηση του μητροπολίτη Ηλείας έχει ως εξής:

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σύρου κ. Δωρόθεος Β΄ εξ αφορμής του ανακύψαντος θέματος, σχετικά με τον πολυσέβαστο Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κίτρους και Κατερίνης, κ. Αγαθόνικο, προέβη στην ακόλουθη δήλωση:

     «Ας μου επιτραπεί, αντί άλλης τοποθετήσεως, να αναφερθώ στον ιερό Χρυσόστομο και συγκεκριμένα στο λόγο του «Εις τον μακάριον Αβραάμ (PG 50, 737 κ.ε.), όπου λέγει τά ἑξῆς: «πολιά σφριγώσα και γήρας ακμάζον∙ κεχάλαστο ο τόνος της σαρκός, νενεύρωτο ο τόνος της πίστεως»(λευκή κεφαλή γεμάτη σφρίγος και γήρας ακμαίο∙ έχουν εξαντληθεί οι σωματικές δυνάμεις, αλλά είναι γεμάτη νεύρο η δύναμη της πίστεως). 

Δεν είναι η πρώτη φορά που μέσα από τον καλλιτεχνικό και πνευματικό χώρο ξεπηδούν ορισμένοι απαίδευτοι, οι οποίοι με τα προκλητικά έργα τους κατορθώνουν να διαφημισθούν και να προβληθούν ως συγγραφείς, σκηνοθέτες, ηθοποιοί κλπ. Αυτούς τους θολοκουλτουριάρηδες που ισοπεδώνουν αξίες και ιδανικά δυστυχώς επιδοτεί η ελληνική πολιτεία, όπως και με το πρόσφατο ακαταίσχυντο  έργο μιας αγνώστου στο ευρύ κοινό σκηνοθέτου περί του ήρωα της Αλαμάνας Αθανασίου Διάκου, το οποίο ανέβηκε στο φεστιβάλ Αθηνών.  

Είναι να απορεί κανείς πως βρίσκουν τη δύναμη οι άνθρωποι αυτοί να αμαυρώσουν αιώνια σύμβολα, τα οποία η ιστορία και η  

“Ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος κλήθηκε νά ἀντιμετωπίσει ζητήματα, τά ὁποῖα εἶχαν νά κάνουν τόσο μέ τό ἐσωτερικό τῆς Ἐκκλησίας ὅσο καί μέ τήν μαρτυρία της καί πρός τήν κοινωνία καί  πρός τίς ἄλλες ὁμόδοξες ἀδελφές Ἐκκλησίες, ἀλλά καί πρός τούς ἑτεροδόξους. Μέσα σ’ ἕνα κλίμα πολιτικῆς ἀστάθειας, καθότι εἴχαμε τέσσερις διαφορετικές κυβερνήσεις κατά τόν διατρέξαντα χρόνο, ἀλλά καί μέσα σέ ἕνα κοινωνικό περιβάλλον γενικευμένης ἀγωνίας, ἀνέχειας καί προβληματισμοῦ γιά τό τί μέλλει γενέσθαι ἐξ αἰτίας τῆς μεγάλης κρίσεως, ἡ Ἐκκλησία μας διατήρησε ἀλώβητη τήν θεσμική της θέση, ἐνῶ προσπάθησε νά καταγράψει τίς ἀνησυχίες τοῦ λαοῦ καί νά συμβάλει κατά τίς δυνάμεις της στήν ἀντιμετώπιση τῶν ποικίλων συνεπειῶν, τίς ὁποῖες ἡ κρίση ἔχει ἐπιφέρει.”  

άρθρο τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ 

Στὶς 26 Αὐγούστου ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ τὴν ἱερὰ μνήμη τῶν Ἁγίων Ἀδριανοῦ καὶ Ναταλίας οἱ ὁποῖοι ἦταν σύζυγοι. Ἀξίζει τὸν κόπο πρὶν ἀναφέρωμε ὁ,τιδήποτε ἄλλο, νὰ σημειώσωμε κάποια στοιχεῖα ἀπὸ τὴν ὡραία, συγκινητικὴ καὶ θαυμαστὴ ζωὴ τῶν δύο Ἁγίων.

Ἔζησαν, στήν Νικομήδεια, στὰ χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Μαξιμιανοῦ (298). Ἡ Ναταλία ἦτο Χριστιανή, ἐνῶ ὁ Ἀδριανὸς εἰδωλολάτρης. Παρὰ τὶς προσπάθειες τῆς συζύγου του, ὁ Ἀδριανὸς παρέμενε στὴν «πατρώαν ἀσέβειαν», ὡς ἀναφέρει χαρακτηριστικὰ ὁ Ἱερὸς Ὑμνογράφος. 

Του Σωτ. Τζούμα

"Η Χίος το όμορφο νησί,μαύρη απομένει ξέρα...."

Οταν  ο Βίκτωρ Ουγκώ,έγραφε τους στίχους αυτούς για " ΤΟ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΟ",πριν 200 περίπου Χρόνια,εμπνεόμενος απο την μεγάλη πρώτη καταστροφή του νησιού από τους Τούρκους,κανένας δεν περίμενε οτι αυτά τα ίδια λόγια θα ξαναζωντάνευαν  και θα εύρισκαν σήμερα απήχηση και πλήρη εφαρμογή, στην τρίτη μεγάλη καταστροφή που υπέστη το νησί-- στα κεντρικά και νοτιοδυτικά του τμήματα,  και από χθές και στον τελευτσίο πμεύμονα πρασίνου που έμεινε πια στο Βόρειο τμήμα του νησιού--- από τις πυρκαιές που έβαλαν χέρια πυρομανών- ντόπιων ή ξένων αδιάφορο- με αρρωστημένες συνειδήσεις!

Βρέθηκα στη Χίο,γενέθλιο τόπο μου, καταφυγή μου και σταθερή παρηγόρηση, σε όλες τις δύσκολες στιγμές,για μερικές ημέρεs,για να γεμίσω τις μπαταρίες για το δύσκολο Χειμώνα που έρχεται αλλά και να βρεθώ κοντά σε οικεία προσφιλή πρόσωπα-γονείς και αδέλφια- και ανάμεσα σε φίλους των νεανικών,μαθητικών μου χρόνων..!

Η κακή,καλή μου μοίρα, το ήθελε να βρεθώ στο νησί τις μέρες που οι πυρκαιές-εμπρησμοί, από τα άνανδρα χέρια,είχαν αρχίσει να το μετατρέπουν σε κρανίου τόπο!

Η Χίος,μέσα σε λίγα 24ώρα,έγινε "στάχτες και μπούρμπελη", σε όλο το κεντρικό και νοτιοδυτικό τμήμα της!

Χιλιάδες στρέμματα απο δασικές εκτάσεις και κυρίως από μαστιχόδενδρα, έγιναν  παρανάλωμα του πυρός!

Βιβλική η καταστροφή.. Το θέαμα φρικτό!Μirabile visou... Φρικτόν το ιδείν.!

Είχα προλάβει να περπατήσω το νησί και να το απολαύσω στις ομορφιές του,τέλος του Ιουλίου, που ήμουν ξανά στη Χίο!

Αυτές, τις τελευταίες μέρες κλαίει η ψυχή μου.. Είμαι μέσα στους δρόμους απο το πρωί.. Ανεβοκατεβαίνω στις καμένες εκτάσεις και υποφέρω..! Υποφέρω βλέποντας το θανάσιμα τραυματισμένο σώμα του νησιού μας σε μιά κατάσταση που θα κάνει πολλά χρόνια να συνέλθει..Κάθε μαστιχόδεντρο, θέλει επτά ή οκτώ ολόκληρα χρόνια για να δώσει καρπούς και κάθε πεύκο και ελιά που κάηκε, αν όλα πάνε καλά,τα επόμενα χρόνια, τότε μόνο οι επόμενες  γεννιές θα τα απολαύσουν ,να στολίζουν ξανά  τα χιώτικα χώματα και να μοσχοβολούν τη μυροβόλο Χίο!!

Ομως η τραγωδία για το νησί,δεν περιορίζεται μόνο στην καταστροφή

που υπέστη-οικονομική,οικολογική,δασική,

περιβαντολλογική-αλλά στα πραγματικά αίτια που την προκάλεσαν και στην ανυπαρξία μέτρων, για να μη συμβεί το μοιραίο..

Η Χίος ήταν πάντα ένας αφύλαχτος θησαυρός.Καμία πρόληψη και κανένα προληπτικό μέτρο, για να μην πάθει αυτό που έπαθε.. Λές κι ήταν η πρώτη φορά!

Και οι υπεύθυνοι,αυτοί που είχαν στα χέρια τους, χρόνια τώρα, την

ευθύνη της προστασίας και της περιφρούρησης του νησιού,τί έκαναν

όταν έπρεπε να προστατεύσουν το νησί, με ζώνες πυροπροστασίας και

με μέτρα ικανά για  να καταστήσουν τη Χίο κάστρο απόρθητο από τον

κάθε φιλόδοξο επιβουλέα;;

Κι ύστερα μάλιστα από τόσα χρήματα που έχουν εισρεύσει   στο νησί από την Ευρώπηη,  για την ανάπτυξή του!

Και τώρα τίκάνουν?

Κραυγαζουν  και χύνουν κροκοδείλια δάκρυα,πάνω απο το πτώμα της Χίου..

Ποιοί είναι αυτοί?Μα όλοι εκείνοι που χρόνια τώρα,επιβιώνουν και διακρίνονται εν ονόματι της Χίου.Ολοι εκείνοι που μπήκαν στα κοινά με μισό παπούτσι και κατάφεραν να εξασφαλίσουν,πολύ περισσότερα απο ένα ζεύγος!

Αυτοί είναι οι πραγματικοί ένοχοι,μετά τους εμπρηστές!

Στις ατέλειωτες διαδρομές μου,μέσα στα καμένα της Χίου,όλες αυτές τις ημέρες-μέχρι τα φρένα του αυτοκινήτου μου,έσπασαν-σταμάτησα μπροστά σε κάτι καμένα μαστιχόδεντρα..

Ειχαν γίνει όλα κάρβουνο!

Μόνο ένα κλαδάκι έμεινε ανέπαφο..Λες κι η φωτιά δεν μπόρεσε να το καρβουνιάσει..

Πάνω στο κλαδί υπήρχε ατόφια και ανέπαφη μαστίχα.. Μαστίχα που δεν είχε προλάβει να πέσει στο αλευρωμένο χώμα και να πάρει το δρόμο της κατανάλωσης! Ηταν το δάκρυ του μαστιχόδεντρου,για όλα όσα έβλεπε να καίγονται γύρω του..

Φεύγοντας το πήρα μαζί μου.. Το έβαλα μέσα σε ένα βάζο.. Το ζωντάνεψα έστω και πρόσκαιρα.. 

Θα θυμάμαι πάντα,όμως, το δάκρυ του μαζί με την ανικανότητα αυτών που το άφησαν να γίνει στάχτη..!

Άρθρο του Ανδρέα Νανάκη Μητροπολίτη Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου

Καθηγητή Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης

Οι ευρωπαϊκοί χάρτες στις αίθουσες διδασκαλίας του ιστορικού  τμήματος της Φιλοσοφικής Σχολής Θεσσαλονίκης δημιουργούσαν ερωτήματα, όχι βέβαια μόνο στο γράφοντα. Οι καθηγητές Ι. Χασιώτης των μεσαιωνικών χρόνων και Ι. Τουλουμάκος της αρχαίας ιστορίας συνήθιζαν να κρεμούν χάρτες για το εποπτικότερο, το αποτελεσματικότερο και το παραστατικότερο της διδασκαλίας. Ο Τουλουμάκος μάλιστα μας παρότρυνε και αγοράζαμε ειδικά φυλλάδια - χάρτες. Τους μελετούσαμε και εξεταζόμαστε για να εμπεδώνομε καλύτερα τα ιστορικά δρώμενα. Όμως, στο γράφοντα και όχι μόνο, οι χάρτες και το μάθημα της ιστορίας στα ακαδημαϊκά έδρανα, δημιουργούσαν εύλογα ερωτηματικά. Η Ευρώπη έφτασε στον 20^ό αιώνα (οι χάρτες απλώνονταν περί το 1980) διαβαίνοντας ποικίλα σχήματα, κοινωνικά, πνευματικά, πολιτιστικά, οικονομικά,