Στους λόφους της Ηπείρου, εκεί όπου η σιωπή συναντά τη δέηση και ο αέρας μοσχοβολά λιβάνι και ιστορία, η Βελλά ξυπνά ξανά. Το ιερό της φως, που για χρόνια φαινόταν να έχει χαμηλώσει, φουντώνει πάλι — όχι ως ανάμνηση, αλλά ως αναγέννηση.
Το παλαιό Ιεροδιδασκαλείο, που ανέθρεψε γενιές λειτουργών του Υψίστου και δασκάλων του Γένους, ανοίγει και πάλι τις πύλες του. Οι αίθουσες γεμίζουν φωνές νέων ανθρώπων· καρδιές που αναζητούν νόημα, που θέλουν να μάθουν, να προσευχηθούν, να δώσουν. Στο προαύλιο αντηχεί ξανά το «Ευλογητός», όπως άλλοτε, όταν η μάθηση και η πίστη περπατούσαν μαζί.
Οι ιεροσπουδαστές της Βελλάς βιώνουν καθημερινά τη λειτουργική εμπειρία, μετέχουν στο μυστήριο της Θείας Λατρείας, αναπνέουν τον ρυθμό της προσευχής και της ψαλμωδίας. Μέσα από τη ζωή της κοινότητας καλλιεργούν το εκκλησιαστικό ήθος, μαθαίνοντας όχι μόνο να γνωρίζουν την πίστη, αλλά και να τη ζουν, να την υπηρετούν με ταπείνωση, αγάπη και συνέπεια.
Η Βελλά δεν επιστρέφει για να θυμηθεί, αλλά για να συνεχίσει. Κουβαλά μέσα της τη μνήμη των παλαιών ιεροδιδασκάλων, την ταπείνωση των ασκητών, τη φλόγα των μαθητών που έγιναν ποιμένες ψυχών. Και σήμερα, μέσα στον κόσμο της ταραχής και της ταχύτητας, στέκεται πάλι ως ήσυχο φως, καλώντας τους νέους να ακούσουν το λεπτό ψιθύρισμα της κλήσης.
Η Βελλά πορεύεται πάλι με πίστη, σιωπή και φως — συνεχίζοντας την παράδοση εκείνων που έμαθαν να μορφώνουν ψυχές και να διδάσκουν με το παράδειγμα. Στην καρδιά της αντηχεί η ίδια προσευχή:
να μη λείψει ποτέ από τον τόπο αυτό το φως της πίστης,
ούτε από τις ψυχές των νέων το θάρρος να το κρατούν αναμμένο.
Πηγή facebook-Σχολή Μαθητείας