Απόψεις - Άρθρα - Σχόλια

Μετά τήν πρόσφατη διαμαρτυρία μου στό διαδίκτυο καί σέ ἀρμόδιες ἀρχές σχετικά μέ τίς σχολικές ἐπισκέψεις σέ ἰουδαϊκές συναγωγές (http://hristospanagia3.blogspot.gr/2012/05/blog-post_9530.html), ἀλλά καί ἔν ὄψει τῆς ριζικῆς «μετάλλαξης» τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν πού μαγειρεύει τό Ὑπουργεῖο Παιδείας  ἀπό ὁμολογιακό, σέ πολυθρησκειακό-γνωσιολογικό, ἀπευθύνομαι ἀγαπητοί Γονεῖς σέ ἐσᾶς καί σᾶς ἐνημερώνω τά ἑξῆς: 

(από το προσωπικό του ιστολόγιο)Πλησιάζουμε τώρα πια στην ημέρα των Ολυμπιακών Αγώνων, που θα γίνουν στο Λονδίνο. Άρχισαν εκεί οι πρόβες για την μεγαλειώδη, ως συνήθως, τελετή της ενάρξεως μεταξύ των οποίων -όπως μας πληροφορούν- περιλαμβάνεται και  μια δια-θρησκειακή εκδήλωση. Δηλ. οι οπαδοί διαφόρων θρησκειών πρόκειται να εμφανισθούν απο κοινού σε μια εορταστική –προσευχητική; - εκδήλωση, για την οποία άρχισαν ήδη οι πρόβες. 

Εν Πειραιεῖ τῇ 5ῃ Ἰουνίου 2012

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Τά κόμματα πού διεκδικοῦν τήν ψῆφο τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, Κομμουνιστικό Κόμμα Ἑλλάδος, ΔΗΜ.ΑΡ., Συνασπισμός Δημιουργία ξανά καί Δράση καί Οἰκολόγοι Πράσινοι στά προγράμματα πού παρουσιάζουν γιά τό πολιτικό σύστημα καί τήν δημοσία διοίκηση συμπεριλαμβάνουν καί τόν διαχωρισμό Κράτους καί Ἐκκλησίας.

Τά κόμματα τῆς Ἀριστερᾶς μέ τήν γνωστή φιλοσοφικοκοινωνική βιοκοσμοθεωρία τοῦ κομμουνιστικοῦ κοσμοειδώλου, ὅπως γνώρισε τόν χωρισμό αὐτό ὁ καταρεύσας ὑπαρκτός σοσιαλισμός στό ἀνατολικό μπλόκ πού στήν οὐσία ἦταν διωγμός τῆς θρησκευτικῆς πίστεως ἐλαύνονται ἀπό ἀποτυχημένα ἀθεϊστικά ἰδεολογήματα καί συναντῶνται μέ τά ὑπόλοιπα κόμματα κάτω ἀπό τίς ντιρεκτίβες τῆς νέας ἐποχῆς καί τῆς νέας τάξεως... 

Πεντηκοστή είναι η γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας. Είναι η ημέρα κατά την οποία κατήλθε το Άγιο Πνεύμα και επιφοίτησε τους πρώτους μαθητές. Τότε αυτοί πληρωθέντες από το Πνεύμα το Άγιο, άρχισαν να κηρύττουν και να καλούν τους ανθρώπους να βαπτισθούν και να λάβουν κι αυτοί την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Ό,τι είχαν ακούσει και ζήσει κοντά στο Χριστό και δεν το είχαν τότε κατανοήσει, τώρα εν Αγίω Πνεύματι το γνώρισαν και το επαγγέλλονται στο λαό.

Με την Πεντηκοστή δεν γεννήθηκε η Εκκλησία ως απλός θεσμός, αλλά ως συνεχής παρουσία της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, και γι’ αυτό η Πεντηκοστή δεν είναι ένα γεγονός που συνέβη μια φορά κάποτε, αλλά είναι η ζωή της Εκκλησίας, ως αδιάκοπη κοινωνία του Αγίου Πνεύματος.  

Η Μητρόπολη Σικάγου, διοργάνωσε στις 29 Μαΐου, ανήμερα της θλιβερής επετείου της Αλώσεως της Κωνσταντινούπολης, εκδήλωση  στην οποία προβλήθηκε ταινία με τίτλο "HELLO ANATOLIA". Η ταινία αυτή είναι ύμνος της ...κοινής πολιτιστικής κληρονομιάς των Ελλήνων και των Τούρκων!

Η επιλογή προβολής αυτής της ταινίας ανήμερα της μαύρης Επετείου, ήταν τουλάχιστον ατυχής και δημιουργεί ερωτήματα. Πόσο υπερήφανος αισθάνεται ο Οικουμενικός Πατριάχης κ. Βαρθολομαίος; Τί έχει να πεί ο μητροπολίτης Σικάγου Ιάκωβος και ο Επίσκοπος Μοκισσού Δημήτριος;

Άρθρο του Σεβ. Μητροπολίτη Πατρών

(εκ της Ι.Μ.) Τό πιό μεγάλο πρόβλημα πού ἀντιμετωπίζει ἡ χώρα μας σήμερα καί θά ἔχῃ πολλές συνέπειες γιά τό μέλλον, εἶναι δυστυχῶς τό μεταναστευτικό, τό ὁποῖο παρά τίς ὅποιες συζητήσεις καί προβληματισμούς, παραμένει ἄλυτο. Ὅλη ἡ Ἑλλάδα τό ἀντιμετωπίζει, ἐξαιρέτως ὅμως κάποιες πόλεις πού λόγῳ τῆς γεωγραφικῆς τους θέσης εἶναι πύλες εἰσόδου, ἤ ἐξόδου, ὅπως εἶναι ἡ δική μας πόλη ἡ Πάτρα.

Χρόνια τώρα ἀσχολοῦνται οἱ πάντες μέ τό φλέγον αὐτό θέμα, ἀλλ’ ὅμως παραμένει ἡ μεγάλη πυορροοῦσα πληγή παρά τά ὅποια πρόσκαιρα (καί ἀναποτελεσματικά) ἐπιθήματα.

Μέ ἀφορμή τόν ἄδικο θάνατο ἑνός νέου συμπολίτου μας, γιά ἀσήμαντο λόγο, ἀπό χέρια λαθρομεταναστῶν,  

του Αρχιμανδρίτου Σεραφείμ Δημητρίου

Στο ξωκλήσι του Αγίου Κωνσταντίνου στην Σκιάθο, μέσα στο δάσος και χωρίς ο αμαξιτός δρόμος να φτάνει στην πόρτα του, ανηφόρισαν μερικές ψυχές, ίσα που κόντευαν τις δυό δεκάδες.
Έξι παπάδες, πέντε Σκιαθίτες και ένας ξενομερίτης και από κοντά φιγούρες γυναικών σιγομιλώντας και κρατώντας καλάθια με τις λειτουργιές, το νάμα και το λάδι και μερικοί άνδρες. Κάτω από το φως των κεριών - ήταν αμερικάνικα μελισοκέρια, γέμισαν τα στασίδια και μερικά καθίσματα εξωτερικά.
Ευλογημένη η Βασιλεία, και τούτη η αγρυπνία, σαν να την διάβαζες σε Παπαδιαμαντικό διήγημα προχωρούσε ανήμερα του Αγίου Κωνσταντίνου, εις τιμήν και για την μνήμη εκείνων, των βασιλέων από Κωνσταντίνου του Μεγάλου έως και Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου.
Και ναι, σε διαφορετικές μεριές της λειτουργίας, ακούστηκαν τα ονόματα όλων των Βασιλέων. Κάποιοι μνημονεύτηκαν στην επιμνημόσυνη δέηση, κάποια αναφέρθηκαν στην ολιγόλεπτη ομιλία και κάποιοι πήραν την θέση τους στην απόλυση. Άγιοι οι τελευταίοι, ορθοδόξως τελειωθέντες οι πρώτοι, εξωμότες και διώκτες αυτοί που ονοματίστηκαν στην προσλαλιά. 
 

Βαρυσήμαντη ομιλία, με θέμα «Παιδεία και Κρίση», εκφώνησε σήμερα στη Σχολή Γεωπονικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, σε εκδήλωση για την συμπλήρωση 10 ετών λειτουργίας του Τμήματος, κατά την οποία πραγματοποιήθηκε η τελετή αναγόρευσης του Καθηγητού κ. Κωνσταντίνου Βαμβακά σε Επίτιμο Διδάκτορα του Τμήματος. Στην εκδήλωση ο κ. Ιγνάτιος εκπροσώπησε τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο.

Ο Σεβασμιώτατος, παίρνοντας αφορμή από την Ευαγγελική παραβολή του καλού Σπορέως, σημείωσε ότι σήμερα στην πατρίδα μας «Σε καιρό σοδειάς βρισκόμαστε πλέον κι εμείς… από σπορά στο μυαλό και τις καρδιές νέων ανθρώπων, που όλοι μας, ο καθένας μέσα από τον δικό του ρόλο, πραγματοποιήσαμε. Σπορά παιδείας, αξιών, προτύπων και οραμάτων…» Αναφερόμενος στην απογοητευτική καρποφορία αυτής της σποράς επεσήμανε «το μέγα αρχικό λάθος: Το λάθος της επιλογής του σπόρου και του τρόπου της σποράς… Η κοινωνία σήμερα είναι μάρτυρας της Παιδείας που την έθρεψε…»

Στη συνέχεια χαρακτήρισε την Παιδεία «Μοναδική ελπίδα, αλλά και πανίσχυρο όπλο αληθινής αντίστασης. Αυτός είναι ο σπόρος, που καθορίζει τους καρπούς της κάθε γενιάς… Και ενώ ο κάθε λογικός άνθρωπος, πριν σπείρει, φροντίζει να μάθει, ο κάθε σπόρος, τί φυτό θα του δώσει, εμείς, την κρίσιμη στιγμή της σποράς, θεωρήσαμε περιττή την ερώτηση, «τί ανθρώπους θέλουμε να διαμορφώσουμε;»

Ακολούθως περιέγραψε την παθογένεια της σύγχρονης Ελληνικής Παιδείας: «Όταν επί τρεις δεκαετίες αλλάζαμε και ξαναλλάζαμε τα συστήματα και επιτρέπαμε, οι χώροι της σπουδής να μεταβάλλονται σε αρένες κομματικών προγυμνασμάτων, ούτε χρόνος, ούτε δυνάμεις περίσσεψαν για μια σοβαρή συζήτηση γύρω από το τί λειτούργησε στο παρελθόν, με τί διδάγματα, θετικά και αρνητικά μάς προίκισε μια ιστορία τριών χιλιάδων χρόνων, τί καθορίζει την ταυτότητά μας, τί νοηματοδοτεί τη ζωή μας, πώς θα μάθουμε να συνυπάρχουμε, να συνεργαζόμαστε, να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον… εμείς ήμασταν που αποθεώσαμε την μετριότητα, στιγματίσαμε τη διαδικασία ανεύρεσης των εξαιρετικών προσόντων και αδιαφορήσαμε για διαδικασίες ενεργοποίησης δεξιοτήτων, επενδύοντας μόνο στη μνήμη και στην απίστευτα βαρετή αναπαραγωγή γνώσεων, αμφίβολης κιόλας ποιότητας. Αναγνωρίζουμε την ανάγκη αυτοκριτικής και διόρθωσης των κακώς κειμένων, εμείς όμως ήμασταν που αρνηθήκαμε να μετρηθούμε με ένα μέτρο σταθερό, μια κλίμακα αξιών και επιδόσεων, ένα σύστημα αξιολόγησης, μετατρέποντας σε υπέρτατο κριτή έναν καχεκτικό και βολεμένο εαυτό. Λυπούμαστε, που τόσο εύκολα υποκύψαμε στον καταναλωτισμό, εμείς όμως ήμασταν, που αποκλείσαμε από τους χώρους της σπουδής τη χαρά της πρωτοβουλίας και της δημιουργίας. Μάς πανικοβάλλει μια νεολαία, που δεν ξέρει να εκτιμά, που έμαθε μόνο να αγχώνεται, χωρίς να απολαμβάνει το ταξίδι για την Ιθάκη της γνώσης, μια νεολαία βέβαιη, πως μια καλή γνωριμία είναι το καλύτερο διδακτορικό,  εμείς όμως ήμασταν που δαιμονοποιήσαμε τη λέξη «όρια» και τη λέξη «σεβασμός», κληρονομώντας στην επόμενη γενιά την ισόβια εφηβική μας ανωριμότητα να θέλουμε τα πάντα, τώρα και  δωρεάν, και από κόστος και από κόπο. Το κάθε εμπόδιο στο «θέλω» μας έγινε εχθρός, που έπρεπε να εξολοθρευτεί…»

Στο σημείο αυτό επεσήμανε τον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει ο Δάσκαλος για την ανατροπή της κατάστασης, αρκεί να επιλέξει τον δρόμο της θυσίας: «Πίσω από κάθε αληθινή πρόοδο του κόσμου, σε κάθε επίπεδο, κοινωνικό, επιστημονικό, πνευματικό, κρύβεται μια θυσία. Αυτό το ξέρουν, όλοι όσοι έθεσαν το εαυτό τους στη υπηρεσία ενός μεγάλου σκοπού. Αυτό ισχύει και για το κάθε εκπαιδευτικό σύστημα. Πίσω από τις υποδομές, τα κονδύλια, τους σχεδιασμούς και τις ρυθμίσεις, πίσω από κάθε εκπαιδευτική, μορφωτική και ευρύτερα, πνευματική σοδειά, κρύβεται το πρότυπο και η θυσία ενός δασκάλου. Και θάνατος για ένα δάσκαλο δεν είναι να πέσει ματωμένος στο δρόμο για τους μαθητές του – αν και δεν είναι λίγα και αυτά τα περιστατικά μέσα στην ιστορία - Θάνατος για τον δάσκαλο είναι να κάνει το μυαλό και την καρδιά του γέφυρα, που πάνω του θα πατήσει ο μαθητής του για να γευτεί ένα καλύτερο κόσμο…Θάνατος για το δάσκαλο είναι το ξεπέρασμα της μονοτονίας, αλλά και της δίψας του για εξουσία και ανέλιξη, πάση θυσία. Θάνατος για το δάσκαλο είναι να ξέρει να παραμερίσει, δίνοντας αρχοντικά και περήφανα τη θέση του στους νεώτερους που βγήκαν απ΄ τα χέρια του. Θάνατος για τον δάσκαλο είναι να μην πάψει ποτέ να είναι μαθητής των μαθητών του...»

Και κατέληξε ως εξής: «Σήμερα, στη δική μας πράξη, στη δική μας υπέρβαση, στη δική μας θυσία, θεμελιώνεται το μέλλον. Εσείς κι εγώ και όλοι μας αποφασίζουμε σήμερα αν οι ζωές μας θα γίνουν στέρεες γέφυρες να περάσει πάνω από την άβυσσο η πιο ταλαντούχα, η πιο προικισμένη, η πιο ελπιδοφόρα γενιά της ιστορίας μας. Η γενιά των σημερινών θρανίων και των σημερινών αμφιθεάτρων. Και θα περάσει!»

Εκ του Γραφείου Τύπου 

Ο μητροπολίτης Πειραιώς με ανακοίνωσή του απαντά σε όλους εκείνους που επιχειρούν να τον φιμώσουν αφού αδυνατούν να αντικρούσουν θεολογικά κείμενά του με τα οποία αποδεικνύει τις «αδυναμίες» του Ιουδαϊσμού και του Ισλαμισμού.

Η ανακοίνωση του μητροπολίτη Σεραφείμ έχει ως ακολούθως:

«Ὑπείκων εἰς τόν σωτηριώδη λόγο τοῦ ἐνσαρκωθέντος Κυρίου ὅτι τά μέλη τοῦ σώματός Του πρέπει νά εἶναι τό ἅλας τῆς γῆς καί τό φῶς τοῦ κόσμου καί ἡ βίοτή τους νά ἀποδεικνύει καθημερινῶς τόν συντονισμό της πρός τήν Εὐαγγελική ἀλήθεια ὡς «πόλις ἐπάνω ὄρους κειμένη» (Ματθ. 5:13-14) χρεωστῶ ὡς ποιμένας τῆς Ἐκκλησίας νά γνωστοποιῶ τά κατ’ ἐμέ εἰς τούς διακονουμένους ὑπό τῆς ἀναξιότητός μου.

Ὅπως πρό ὀλίγου χρόνου τά λεγόμενα «ὁμοερωτικά» σωματεῖα μέ εἶχαν ἐγκαλέσει ποινικά διά δῆθεν ἐξύβρισή τους ἐπειδή ὁμιλῶ ἐναντίον τῆς θανασίμου  

ierovima- “Ευχόμεθα ό,τι το καλύτερο και ό,τι το συμφερότερο”, είπε με νόημα ο αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος προς το κοινοβουλευτικό σώμα, μετά το πέρας της τελετής ορκωμοσίας των βουλευτών.

Ευχή που απευθυνόταν κυρίως προς τον πρωθυπουργό κ. Παναγιώτη Πικραμμένο και το ολιγομελές υπουργικό συμβούλιο, τους προέδρους των κομμάτων και λιγότερο στους βουλευτές αφού η θητεία τους θα λήξει αύριο Σάββατο.

Νωρίτερα ο αρχιεπίσκοπος, στο Προεδρικό Μέγαρο, είχε τελέσει την ορκωμοσία των νέων υπουργών, όπου αίσθηση προκάλεσε ο τρόπος που χαιρέτησαν οι δύο κυρίες υπουργοί τον προκαθήμενο της Ελλαδικής Εκκλησίας.