Απόψεις - Άρθρα - Σχόλια

«Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ἤρθατε σήμερα στὸ Ναὸ γιὰ νὰ γιορτάσουμε καὶ νὰ πανηγυρίσουμε ὅλοι μαζὶ τὴν ἑορτὴ τῶν μεγάλων ἱεραρχῶν καὶ οἰκουμενικῶν διδασκάλων Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Τρεῖς ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν ἀγάπη τους γιὰ τὸν Χριστό, μὲ τοὺς λόγους καὶ τὰ ἔργα τοὺς στήριξαν καὶ στηρίζουν τὴν χριστιανικὴ πίστη. Τρεῖς δασκάλους τῆς οἰκουμένης, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν ἀγάπη τους γιὰ τοὺς ἀνθρώπους, μὲ τὴν σοφία καὶ τὶς διδαχὲς τοὺς φώτισαν τὸν κόσμο ὅλο.

Δάσκαλοι τῆς οἰκουμένης ἀναδείχθηκαν γιατί πρώτιστα ἦταν οἱ ἴδιοι ἐπιμελεῖς μαθητές. Ἀγάπησαν τὶς ἐπιστῆμες, τὴν ἀποκεκαλυμμένη σοφία τοῦ Θεοῦ στοὺς ἀνθρώπους. Σπούδασαν φιλοσοφία, ρητορική, μαθηματικά, ἀστρονομία, μουσικὴ καὶ ὅ,τι κάθε νέος της ἐποχῆς τοὺς ἐλάμβανε ὡς μόρφωση, ὄχι μηχανικά, ὄχι ἀπὸ ὑποχρέωση, ἀλλὰ μὲ ἐπιμέλεια καὶ ἐνδιαφέρον.

Δάσκαλοι τῆς οἰκουμένης φάνηκαν γιατί μίλησαν στὰ πρόσωπα γιὰ τὶς ἀνθρώπινες  

Άρθρο του Σωτ. Μ. Τζούμα 

Είναι να απορεί κανείς με το περίσσευμα θρασύτητας και υποκρισίας, που κυκλοφορεί σε αυτή τη χώρα, παρά  την οικονομική δυσπραγία που μας μαστίζει!

Δεν καταλαβαίνουμε τίποτα εμείς και ως λαός, αλλά και ως εξουσία!...Ίσως γιατί αυτοί που μας κυβερνούν ευρίσκονται στον  ίδιο αστερισμό με εκείνο των Αρμαγεδώνων, που πάντα αυτοί ξεκινούσαν τους πολέμους και πάντα αυτοί ζητούσαν στο τέλος τα ρέστα...του γιατί έγινε πόλεμος!

Πρόκειται για την ίδια λογική που κατευθύνει μία μερίδα  ανθρώπων του άρχειν! Αυτούς  που  ο Τσώρτσιλ έλεγε ότι '' την επιτυχία τη θεωρούν παιδί τους, ενώ την αποτυχία τη θεωρούν ορφανή και γι΄αυτό θέλουν να τη μοιράζουν σε όλους"!

Και η άποψη αυτή σίγουρα μας θυμίζει κάτι, αφού είναι η ίδια που κατευθύνει τα διαβήματα και τους απονενοημένους συλλογισμούς και δικών μας πολιτικών ανδρών, όπως για παράδειγμα   του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης κ.Πάγκαλου , όταν έλεγε το περίφημο εκείνο..."μαζί τα φάγαμε..", δυστυχώς το εννοούσε!!

Αυτή η λογική, αποτελεί  τρόπο σκέψης και πολλών άλλων εθνοπατέρων-ασχέτως αν δεν έχουν την τόλμη του κ.Πάγκαλου,για να το ομολογήσουν ευθέως και δημοσίως-αλλά και αρκετών κρατικοδίαιτων, καρεκλοκένταυρων, υπηρεσιακών παραγόντων ,οι οποίοι σε τέτοιες περιπτώσεις καλό θα ήταν να μην ομιλούν,αφού κατά τη σοφή κουτσογιώργειο άποψη...",δεν δικαιούνται δια να ομιλούν!!"

Ο συμπαθής κατά τα άλλα, αθόρυβος Γεν. Γραμματέας Θρησκευμάτων κ.Γιώργος  

Του Σωτήρη Μ. Τζούμα

Όταν ο αείμνηστος Σπύρος Μελάς είχε πει το εύστοχο και προφητικό εκείνο"ειδήσεις με αίμα,σπέρμα και στέμμα",ποιος να φανταζότανε ότι σήμερα,στην Ελλάδα του μνημονίου,το λόγια του αυτά, θα ήταν επίκαιρα όσο ποτέ. 

Η είδηση (;) που αβασάνιστα δημοσιεύθηκε προχθές και χθες, εξ αφορμής όπως ελέχθη, μίας αδόκιμης ανάρτησης στο twiter, επωνύμου δημοσιογράφου-που εξασφαλίζει τον επιούσιο, εργαζόμενος στην τηλοψία-ότι η αστυνομία, σε έλεγχο ρουτίνας, που έκανε σε μπλόκο, επί της εθνικής οδού, εντόπισε σε... αυτοκίνητο γνωστού Μητροπολίτη της Εκκλησίας μας, το ποσό--άκουσον, άκουσον--των 35.000.000 ευρώ, καθώς και δύο όπλα, έκανε με ορμή αστραπής, τον γύρο όλου του κόσμου!. 

Δεν χρειάσθηκε ιδιαίτερη φροντίδα, ούτε ιδιαίτερος κόπος, για να γίνει γνωστή , η είδηση αυτή και μάλιστα στους εκκλησιαστικούς, κυρίως, κύκλους.Τα τηλέφωνα άναψαν από την πρώτη στιγμή και οι εικασίες και τα κουτσομπολιά, έδωσαν και πήραν. Είναι κι αυτό ένα από τα επιτεύγματα της εποχής που ζούμε και ένα από τα  λίγα καλά, του Μεγάλου Χωριού, που έγινε ο κόσμος μας,κατά τον Ζάκ Λυάν. 

Σε χρόνο ολιγότερο του προβλεπομένου, το κακό από την ανεξέλεγκτη διάδοση της σπερμολογίας αυτής,

Το "ierovima" συμπληρώνει σήμερα ΕΝΑ χρόνο ζωής. Ο πρώτος απολογισμός μας είναι θετικός και μας δίνει το δικαίωμα να πιστεύουμε, αν κρίνουμε από τις μοναδικές επισκέψεις σας που καθημερινά αυξάνονται, ότι καθιερωθήκαμε στο χώρο.

Καθιερωθήκαμε με έγκυρα ρεπορτάζ και όχι από αναδημοσιεύσεις Δελτίων Τύπου, πρακτική εύκολη και ανώδυνη για κάποιους που δεν έχουν σχέση με τη δημοσιογραφία.

Κάποιοι προσπάθησαν με ανορθόδοξους τρόπους να μας αποθαρρύνουν. Δεν το πέτυχαν.

Κάποιοι ενοχλήθηκαν από τις αποκαλύψεις μας, αλλά γρήγορα κατάλαβαν ότι ήρθαμε για να πούμε την αλήθεια και όχι να γίνουμε αρεστοί, αναρτώντας φωτογραφίες με «χρυσές» λεζάντες.

Το "ierovima" διαπνέεται από πνεύμα αληθείας («ουδέ μη αδικήσω εν τη αληθεία») και δημοσιογραφικής υπευθυνότητας («ευθύνη εν αληθεία»).

Με την αγάπη, την εμπιστοσύνη και την εκτίμηση που περιβάλλετε το "ierovima", μας δίνετε δύναμη και συνεχίζουμε.

Με το ίδιο πάθος, την ίδια αγωνία, που είχαμε την πρώτη μέρα που περάσαμε στον χώρο του διαδικτύου.

 
Κάνουμε το σταυρό μας και προχωράμε. Σας ευχαριστούμε!

Κώστας Ζαφειρίου

(πηγή socialopinion) Η αντιμετώπιση του υψηλού χρέους της Πατρίδος μας όπως αντιμετωπίσθηκε από την νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση τα δύο τελευταία έτη συνιστά ευθεία, ιταμή και βάναυση προσβολή του πατριωτισμού και της αξιοπρέπειας των απανταχού Ελλήνων. Οι ενέργειες που έλαβαν μέρος τα δύο τελευταία έτη τόσο στο εσωτερικό αλλά κυρίως στο εξωτερικό κατέδειξαν μία χώρα διαλυμένη, ασυνάρτητη, άνευρη και έρμαιο στις ορέξεις των απανταχού κερδοσκόπων. Η δημοσιονομική προσαρμογή της χώρας που επιβλήθηκε από τους ξένους αλλά κυρίως από τους ντόπιους υπαλλήλους της δήθεν ενιαίας Ευρωπαϊκής Ενώσεως, κατέστησε την Πατρίδα σε καθεστώς «ομηρίας» και «ευθείας κατοχής» και διέσυρε το όνομα των Ελλήνων ανά την Οικουμένη. Κανείς εχέφρων πολίτης δεν θα μπορούσε να είναι ευχαριστημένος από την οικονομική κατάσταση της χώρας και τα δημοσιονομικά της κατορθώματα την τελευταία τριακονταετία . 

Αρθρο του Σωτ. Μ. Τζούμα-Επικοινωνιολόγου

Διαβάζω την είδηση, που πρώτο ανέδειξε το «ierovima.gr» αμέσως μετά τη χθεσινή  συνεδρίαση της ΔΙΣ.

Η είδηση αυτή, αφορά στην εμμονή Μητροπολίτη της Θεσσαλίας,που δεν θέλει να συμμορφωθεί με τις επανειλημμένες αποφάσεις της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά ζητεί-σχεδόν απαιτεί, εδώ και τώρα- κι ενώ δεν συντρέχουν οι συνθήκες που επιβάλλει ο σχετικός νόμος, την κατάργηση μίας προσωποπαγούς Μητροπόλεως, η οποία προήλθε από τη διάσπαση μιας μεγάλης κι ενιαίας Μητρόπολης, την οποία εποίμανε αρχικώς ,ως ενιαία,ο εν λόγω Μητροπολίτης που ζητεί τώρα, κατά τρόπο αψυχολόγητο, τη δέσμευση της Εκκλησίας για κατάργηση του τμήματος εκείνου που είχε παραχωρήσει με τη σύμφωνη γνώμη του (όπως ορίζουν άλλωστε οι Ιεροί Κανόνες) και μετά τα όσα του είχε πει ο μακαριστός Σεραφείμ,ο οποίος δε σήκωνε μύγα στο σπαθί του! 

Προσωποπαγείς Μητροπόλεις, ονομάστηκαν οι Μητροπόλεις εκείνες που ιδρύθηκαν από την Εκκλησία, κατ' οικονομίαν,το έτος 1991,για να καλύψουν ένα τεράστιο και αντικανονικό πρόβλημα που δημιούργησε η ανθρώπινη απληστία,το έτος 1974,όταν ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ ο οποίος ήλεγχε απολύτως την Ιεραρχία, θέλησε να απαλλαχτεί από 12 Ιεράρχες, με το πρόσχημα ότι εξελέγησαν αντικανονικώς επί Ιερωνύμου του Α' και επί επταετίας! Λές και οι υπόλοιποι έχουν αδιάβλητη Κανονικότητα,'η οι εκλογές Μητροπολιτών σε ανώμαλες πολιτικά συνθήκες, δεν ήταν ένα σύνηθες γεγονός, δυστυχώς στην Εκκλησία μας και στην Ελλάδα και στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και στα λοιπά Πρεσβυγενή Πατριαρχεία!

Δεν θα μπω στην ουσία του θέματος, ούτε θα εξιστορήσω αναλυτικά τα γεγονότα. Είναι λίγο πολύ γνωστά!

Ούτε θα μπώ στον πειρασμό να αναφερθώ σε συγκεκριμένα ονόματα και να προσωποποιήσω τις απόψεις που εκφράζω, δεδομένου ότι με τον εν λόγω Μητροπολίτη, που ήγειρε το θέμα της κατάργησης μιας Μητρόπολης, βρίσκομαι σε δικαστική διαμάχη.

Καταλήγοντας την παρούσα παρέμβαση, θέλω να σημειώσω με πόνο ψυχής τα εξής: Έλυσε όλα τα προβλήματα του ποιμνίου του, στη δοκιμαζόμενη Θεσσαλία μας, ο εν λόγω Ιεράρχης, ώστε να επαναφέρει ένα θέμα, για το οποίο δεν έχει λόγο, μόνον ο ίδιος και η Ιεραρχία, αλλά και το χριστεπώνυμο πλήρωμα,ο λαός μας και μάλιστα της συγκεκριμένης προσωποπαγούς Μητροπόλεως ;'Η μήπως δεν θα ληφθεί υπόψη, στην όποια απόφαση, η γνώμη της τοπικής αυτοδιοίκησης της συγκεκριμένης Μητρόπολης;

Και μάλιστα σε αυτή τη συγκυρία η γνώμη του λαού είναι βέβαιο ότι θα εισακουσθεί περισσότερο και μάλιστα  προσεκτικότερα και με κριτήρια που θα ικανοποιούν τις ανάγκες, κυρίως, του ποιμνίου. Ο λαός δεν είναι μόνο για να εκτελεί και να αποδέχεται αδιαμαρτύρητα όσα αποφασίζει η...κλειστή κάστα που διοικεί την Εκκλησία. Ας το πάρουν ,επιτέλους, απόφαση κάποιοι Ιεράρχες μας, ιδιαίτερα αυτή την εποχή! ..Εκκλησία είναι και σημαίνει.. κλήρος και λαός! Αλλά θα τα ξαναπούμε!  

Του  Γιώργου  Φωτ.  Παπαδόπουλου- πρ. Δημοτικού  Συμβούλου  Χίου 

            Την  Κυριακή  μετά  τα  Άγια  Θεοφάνεια (Φώτα)  η  Αγία  μας  Εκκλησία  έχει  θεσπίσει  να  αναγινώσκεται  στη  Θεία  Λειτουργία  η  Ευαγγελική  περικοπή  που  μιλά,  μεταξύ  άλλων, για  την  μετάνοια  και  την  Βασιλεία  των  Ουρανών.  Ο  Άγιος  Ιωάννης,  Προφήτης  και  Πρόδρομος  του  Σωτήρος  Χριστού,  κήρυττε  <<Μετανοείτε, ήγγικε  γάρ  η  βασιλεία  των  ουρανών>> (Ματθ. Γ΄, 2).  Μετανοείτε,  διότι  έφθασε  η  βασιλεία  των  ουρανών.  Αλλάξτε  τρόπο  και  στάση  ζωής,  αλλάξτε  συμπεριφορά,  μην  ξανακάνετε  τα  λάθη  του  παρελθόντος,  <<ο  Κύριος  εγγύς>> (Φιλιπ. Δ΄, 5),  ο  Κύριος  πλησιάζει.

Από τον Σωτήρη Μ. Τζούμα 

Επειδή θα...ακουσθούν πολλά και θα γραφούν ελάχιστα, για τον Γέροντα Επίσκοπο Ελευθέριο,που η ανθρώπινη μοίρα κι ο επουράνιος Θεός,του επιφύλαξαν αυτό το τόσο τραγικό τέλος,τολμώ να χαράξω τις παρακάτω γραμμές,φτωχές εκφράσεις,φτωχά ψελλίσματα, στη μνήμη του!

Επειδή ζούμε στην εποχή που πλεονάζει ο ψόγος και περισσεύει η κακία και το κουτσομπολιό,αισθάνομαι την ανάγκη να πω τα εξής....

Τον Γέροντα  Επίσκοπο Ελευθέριο, δεν τον γνώριζα καλά.Ελάχιστες φορές μου δόθηκε η ευκαιρία να συνομιλήσω μαζί του ,επι των ημερών του Μακαριστού,μεγάλου Αρχιεπισκόπου μας Χριστοδούλου,τότε που ευρισκόμουν συχνά στο μάτι του κυκλώνα και εβαλλόμουν από φίλους και εχθρούς του.

Ο Γέροντας Ελευθέριος,χωρίς να είχε κάποιο ιδιαίτερο συμφέρον από μένα,είχε πάντοτε έναν καλό λόγο να μου πεί και να με παρηγορήσει, για να αποσπάσει την προσοχή μου και το μυαλό μου, από την πηγή των γεγονότων της εποχής εκείνης,Τις δύο 'η τρείς φορές που τον είδα, σε διάφορες εκδηλώσεις της Εκκλησίας στην Αρχιεπισκοπή και στο μέγαρο Μουσικής,ήθελε πάντα  να με κάνει να χαμογελάσω με το μοναδικό,συχνά αυτοσαρκαστικό, χιούμορ του και με την ιδιάζουσα,σπαστή-κυματιστή προφορά του.Μέσα από αυτό το χιούμορ και τον αυτοσαρκαστικό χαρακτήρα,ανακάλυπτε ο συνομιλητής του, μία μοναδική σοφία,στο επίπεδο της θυμοσοφίας που διαθέτουν πολλοί γέροντες και κυρίως οι πατέρες της Εκκλησίας μας, εξαιτίας του βάρους των χρόνων που σηκώνουν,αλλά και της εμπειρίας που διαθέτουν! 

 Με την δέουσα λαμπρότητα και ιεροπρέπεια εορτάστηκε στο Βόλο η μεγάλη Δεσποτική εορτή των Θεοφανείων, με επίκεντρο τον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου.Την παραμονή της εορτής τελέστηκε ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου. Τον Θείο Λόγο κήρυξε ο Αρχιμ. Αγάθων Ντάτσιος,Προϊστάμενος του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Πορταριάς. Σήμερα τελέστηκε πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, ιερουργούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, εόρτιο μήνυμα του οποίου διαβάστηκε αντί Θείου Κηρύγματος.

Ακολούθησε η τελετή του Μεγάλου Αγιασμού, στην οποία το παρών έδωσαν ο Αντιπεριφερειάρχης Μαγνησίας κ. Δημήτριος Αλεξόπουλος, οι Βουλευτές κ.κ. Ροδούλα Ζήση, Κων/νος Καρτάλης, Αθανάσιος Νάκος, Παύλος Μαρκάκης, ο Δήμαρχος Βόλου κ. Πάνος Σκοτινιώτης, εκπρόσωποι φορέων, εκπρόσωποι των Στρατιωτικών Αρχών, με επικεφαλής τον Ανώτερο Διοικητή Φρουράς Βόλου, ο Λιμενάρχης Βόλου κ.άλ.

Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου–τ. Δημοτικού Συμβούλου Χίου 

Στις 31 Δεκεμβρίου 2011 στον Ι.Ν. Αγ. Λαζάρου  στο  Λωβοκομείο (στον Κοφινά) ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας π. Μάρκος τέλεσε την πανηγυρική Θεία Λειτουργία προς τιμήν του Αγ. Ζωτικού του Ορφανοτρόφου, προστάτου των λεπρών. Πρόκειται για μια εορτή την οποία τιμούσαν οι τρόφιμοι του ιδρύματος μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες.  Σήμερα (04/01) τιμάται η Οσιακή κοίμηση  του γέροντος Νικηφόρου (Τζνακάκη) του λεπρού ο οποίος μόνασε στο Λωβοκομείο της Χίου, εκάρη Μοναχός από τον Αγ. Άνθιμο (Βαγιάνο), Ιδρυτή, Κτήτορα  και Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Παναγίας Βοηθείας - του οποίου υπήρξε υποτακτικός- ενός Αγίου Μοναχού  που έδειξε <<σημεία>> τόσο εν ζωή όσο και μετά την Κοίμησή του (μέχρι και σήμερα) και εξεδήμησε προς Κύριον στις 4 Ιανουαρίου 1964 στον Αντιλεπρικό σταθμό της Αγ. Βαρβάρας Αιγάλεω. Στην ιερή μνήμη του Αγίου αυτού σημειώνονται οι κατωτέρω σκέψεις, τις οποίες κοινοποίησα προ μηνών στον τοπικό τύπο. Ευχή και προσδοκία μας ο Σεβ. Μητροπολίτης μας να κινήσει τη σχετική διαδικασία ώστε να συγκαταριθμηθεί και τυπικά ο Όσιος Νικηφόρος ο λεπρός στη σεπτή χορεία των Αγίων της Εκκλησίας μας. Γ.Φ.Π.
<<Τω καιρώ εκείνω, ήν ο Ιησούς εν μια των πόλεων, και ιδού, ανήρ πλήρης λέπρας. Και ιδών τον Ιησούν, πεσών επί πρόσωπον, εδεήθη αυτού, λέγων: Κύριε, εάν θέλης, δύνασαί με καθαρίσαι. Και εκτείνας την χείρα, ήψατο αυτού ειπών: Θέλω, καθαρίσθητι. Και ευθέως η λέπρα απήλθεν απ΄αυτού>> (Λουκ. Ζ΄, 15-21).
Όλοι μας είδαμε στον τηλεοπτικό σταθμό MEGA την περίφημη σειρά ΄΄Το Νησί΄΄ που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο (μυθιστόρημα) της Βικτόρια Χίσλοπ που έσπασε όλα τα ρεκόρ και έφθασε στο 70 % της τηλεθέασης και δικαίως, αφού τα παρουσιαζόμενα έχουν βγει μέσα από τα σπλάχνα του λαού.
Η όλη υπόθεση αναφέρεται στη ζωή των ασθενών στο Λεπροκομείο της Σπιναλόγκας, το μικρό αυτό ξερονήσι απέναντι από την Πλάκα, στην Ελούντα, στο Νομό Λασιθίου της Κρήτης (είχα την ευκαιρία να την επισκεφθώ το καλοκαίρι του 1990 με τον αείμνηστο ιατρό Γιώργο Πατηνιωτάκη και την, επίσης μακαριστή πλέον, σύζυγό του Χρυσούλα). Η ιστορία αυτή μας μεταφέρει στο έτος 1939 (η Σπιναλόγκα έκλεισε το 1957 κι ενώ το 1948 βρέθηκε το αντιβιοτικό της νόσου του Χάνσεν) οπότε και οι προσβαλλόμενοι ασθενείς μεταφέρονταν υποχρεωτικά εκεί για να απομονωθούν, ζώντας σε άθλιες και ελεεινές συνθήκες.
<<Περπατώντας στον δρόμο της Σπιναλόγκας, σταμάτησε και κράτησε την αναπνοή σου. Από κάποιο χαμόσπιτο τριγύρω σου θα ακούσεις τον απόηχο από κάποιο μοιρολόγι μιας μάνας, μιας αδελφής ή τον αναστεναγμό ενός άνδρα. Άφησε δυο δάκρυα από τα μάτια σου και θα δεις να λαμπυρίζουν εκατομμύρια δάκρυα που πότισαν αυτόν τον δρόμο>>. Αυτά έγραφε ο Επαμεινώνδας Ρεμουνδάκης, τριτοετής φοιτητής της Νομικής, όταν το 1930 προσβλήθηκε από την νόσο του Χάνσεν, τυφλώθηκε και έχασε το ένα του χέρι. Όμως, αγωνίστηκε για την καλυτέρευση των συνθηκών των ανθρώπων της Σπιναλόγκας, ίδρυσε της ΄΄Αδελφότητα Ασθενών Σπιναλόγκας΄΄ και πέτυχε όσα κανείς άλλος γύρω από αυτή.
Στον οικισμό της Σπιναλόγκας λειτουργούσε η Εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα, με Ιερείς που λειτουργούσαν και κοινωνούσαν τους λεπρούς, κατέλυαν τη Θεία Κοινωνία και ουδέποτε ασθένησαν (απόδειξη του θαύματος της Θείας Κοινωνίας). Μάλιστα, υπήρξε και Ιερέας ο οποίος επέλεξε ηθελημένα να μείνει με τους ασθενείς δίχως ο ίδιος να νοσήσει. Αρκετοί Χανσενικοί παντρεύτηκαν εκεί, γέννησαν παιδιά που δεν αρρώστησαν ποτέ, ενώ με πρωτοβουλία της Αδελφότητας επήλθε κάποια βελτίωση στις άθλιες συνθήκες τα τελευταία χρόνια λειτουργίας του Λεπροκομείου. Τα σπίτια ασβεστώθηκαν, η υγιεινή των ασθενών ήταν πιο επιμελής, διανοίχθηκαν νέοι περιμετρικοί δρόμοι, φτιάχτηκαν οι μόλοι, συστάθηκε υπηρεσία καθαριότητας των εξωτερικών χώρων, κατασκευάστηκαν θέατρο και κινηματογράφος και από τα μεγάφωνα του δρόμου την ημέρα ακουγόταν ελαφρά, κλασική, μουσική. Λειτούργησαν καφενείο, βιβλιοθήκη και κουρείο και οι ασθενείς-εξόριστοι φρόντιζαν ο ένας τον άλλον, μελετούσαν και έκαναν όποια εργασία μπορούσαν για να βελτιώσουν τη ζωή τους. 
Δράττομαι της ευκαιρίας αυτής και παραθέτω τούτες τις δυο σκέψεις για τον λόγο ότι, η ίδια ακριβώς κατάσταση υπήρχε και εδώ στη Χίο, στο Λωβοκομείο στον Κοφινά. Το Λωβοκομείο της Χίου έκλεισε κι αυτό το έτος 1957, όταν οι εναπομείναντες 15 Χανσενικοί μεταφέρθηκαν στο Θεραπευτήριο Λοιμωδών Νόσων στην Αγ. Βαρβάρα – Αιγάλεω Αττικής. Κι εδώ υπήρχε ο Γέροντας της Παναγίας ΄΄Βοήθειας΄΄, ο Άγιος Άνθιμος (Βαγιάνος) ο οποίος βρήκε στις αρχές της δεκαετίας του 1920 ένα Λεπροκομείο όπου η δυσωδία, η βαρβαρότητα και η πορνεία ήσαν στην πρώτη σειρά της καθημερινότητας. Ο Γέροντας μέσα σε λίγα χρόνια, κι αφού έμεινε αρκετά στο Λωβοκομείο, λειτουργούσε, κήρυττε, κατηχούσε, άλλαξε άρδην τη ζωή των ασθενών. Οι ασθενείς που διαρκώς ήσαν ανήσυχοι βρήκαν στο πρόσωπό του τον καλό φίλο, τον στοργικό πατέρα, τον πιστό αδελφό. Αντί βλαστήμιες και τσιφτετέλια ακούγονταν πλέον σοφά λόγια και ο ένας επικουρούσε στα διακονήματα του άλλου. Ο Γέροντας πολλούς νουθέτησε, συνέτισε και έκανε μειλίχιους, ήρεμους, πράους, πιστούς. Οι ασθενείς πανηγύριζαν και στις τρεις εορτές τους, του Αγίου Λαζάρου (το ομώνυμο Σάββατο πριν την Κυριακή των Βαΐων) και της Οσίας Μελάνης και του Αγίου Ζωτικού του Ορφανοτρόφου (των προστατών τους, στις 31 Δεκεμβρίου), αλλά και την θαυματουργό Παναγία ΄΄Υπακοή΄΄ (στις 8 Σεπτεμβρίου), μάλιστα σε αρκετές από τις εορτές αυτές είχε λειτουργήσει ο Μητροπολίτης Παντελεήμων Φωστίνης (τέλη της δεκαετίας του 1940 και κατά τη δεκαετία του 1950). Στο Λωβοκομείο, από τα χέρια του Γέροντα, εκάρησαν αρκετοί Μοναχοί και Μοναχές ασθενείς, ενώ επιτελέσθηκαν δεκάδες θαύματα πολλά των οποίων καταγράφονται στα βιβλία της βιογραφίας του Αγίου Ανθίμου που εξέδωσε η Ιερά Μονή της Παναγίας Βοηθείας και οι συγγραφείς κ.κ. Αντώνιος Χαροκόπος και Πόπη Χαλκιά – Στεφάνου. Μάλιστα, ένας υποτακτικός του Γέροντα ο μοναχός Νικηφόρος Τζανακάκης, λεπρός και τυφλός, μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο της Αγ. Βαρβάρας όπου και εκοιμήθη έπειτα από πολλά χρόνια (περίπου μετά από 20). Ο μοναχός αυτός είχε το προορατικό χάρισμα και μετέδιδε τεράστια ψυχική δύναμη σε όποιον τον επισκεπτόταν, έδειξε δε και ΄΄σημεία΄΄ (αγιότητας) μετά την κοίμησή του. Από τα γεγονότα αυτά είναι ολοφάνερο ότι η ποιότητα ζωής εξαρτάται πρωτίστως από εκείνους που εξουσιάζουν τον εαυτό τους, πως τον εξουσιάζουν και πως αντιλαμβάνονται τα πράγματα της ζωής. 
Στο Λωβοκομείο πηγαίνω από 10 ετών και μέχρι σήμερα έχω δώσει την ΄΄ψυχή΄΄ μου μήπως και γίνει κάτι και φτιαχτεί. Οι κάτοικοι του Κοφινά γνωρίζουν. Δυστυχώς, όλες οι προσπάθειες μέχρι σήμερα δεν τελεσφόρησαν. Τόσο από τα Υπουργεία όσο και από την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Θα πω και κάτι που ίσως με κάνει ΄΄κακό΄΄ στα μάτια κάποιων αλλά είναι η αλήθεια: Εν πολλοίς ευθύνεται και η αδυναμία και αδιαφορία κάποιων εκ των διοικούντων το Ίδρυμα (ως Κληροδότημα) οι οποίοι δεν αξιοποίησαν σωστά την ακίνητη περιουσία του με αποτέλεσμα σήμερα να μην υπάρχουν ίδιοι πόροι για την επισκευή του. (περισσότερα δεν χρειάζονται, η Χίος είναι μικρή). Μόνον ένα θα σας πω: Μπορεί και να εκδώσω βιβλίο για όσα τραγελαφικά έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια… !
Συγχαίρω ειλικρινά και συμπορεύομαι με όποιον επιθυμεί και προσπαθεί για την επισκευή και αξιοποίησή του, αρκεί να μην έχει πολιτικά κίνητρα από πίσω του και η δράση του να ενώνει και όχι να διχάζει.
Θα κλείσω το παρόν σημείωμα με μια φράση του αείμνηστου Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Πυρουνάκη:<<Η μεγαλύτερη εξαχρείωση είναι να λατρεύεις τα δεσμά σου>>. 
Αφού, λοιπόν, εκπρόσωποι φορέων και θεσμών στέκονται ανίκανοι να παράξουν έργο, ας το κάνουν οι πολίτες με τα ίδια τους τα χέρια, ως άλλοτε εκείνοι οι ασθενείς, περισσότερο των οποίων ουδείς αγάπησε ποτέ το ίδρυμα.-