Απόψεις - Άρθρα - Σχόλια

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γλυφάδας Ελληνικού, Βάρης, Βούλας Βουλιαγμένης κ. Παύλος, με αφορμή την απόφαση για προφυλάκιση του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου, Αρχιμανδρίτη Εφραίμ έκανε τις ακόλουθες δηλώσεις στο "ierovima": «Είναι χτύπημα για τον Μοναχισμό, το Άγιο Όρος, είναι χτύπημα για την Ορθοδοξία και την Εκκλησία η απόφαση για προφυλάκιση του ηγουμένου Εφραίμ. Μόνο εχθρός της Ορθοδοξίας θα εξέδιδε τέτοια απόφαση και μάλιστα παραμονή Χριστουγέννων. Τόσοι απατεώνες που λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα, κυκλοφορούν ελεύθεροι και η δικαιοσύνη εξήντλησε την αυστηρότητά της στο πρόσωπο του καλόγερου! Αυτές οι αποφάσεις προκαλούν το θρησκευτικό συναίσθημα του λαού μας και προκαλούν ερωτήματα.»

Του ΣΩΤΗΡΗ Μ.ΤΖΟΥΜΑ* 

Διερχόμεθα μια περίοδο ακραίων φαινομένων, που αγγίζουν έντονα τις κοινωνίες των ανθρώπων. Είναι περίοδος μιας ασύλληπτης για τον νου, πριν μερικές δεκαετίες, προόδου στις επιστήμες και στην τεχνολογία. Ζούμε την επανάσταση της αποκωδικοποίησης του DNA, ταυτόχρονα την επανάσταση της πληροφορίας μέσα από  την τεχνοκρατούμενη επικοινωνία και μιλούμε για την κοινωνία της γνώσης, για το παγκόσμιο χωριό. 

Πρόκειται για κατακτήσεις που μας φέρνουν ενώπιους στον συνάνθρωπο. Και είναι σκληρή, αλλά όμως πραγματική η διαπίστωση ότι ουδέποτε άλλοτε δεν ορθώνονταν τόσοι πολλοί τοίχοι, δεν υπήρχαν τόσα μεγάλα χάσματα μεταξύ των ανθρώπων. Μεταξύ των ατόμων, όπου αναδεικνύεται σε μείζον γνώρισμα η εξατομίκευση της ζωής: μεταξύ των κοινωνικών ομάδων, όπου οι συγκρούσεις των υλικών συμφερόντων ορίζουν πατρίκιους και πληβείους, προνομιούχους και παρίες μεταξύ των εθνοτήτων, όπου οξύνονται οι αντιθέσεις των πολιτισμικών και εθνοφυλετικών διακρίσεων. 

Ζούμε καθημερινά τέτοιες καταστάσεις που, μέσα σ’ ένα καθεστώς αποθέωσης του κέρδους και του χρήματος – μιας συμβατικής αξίας που επινοήσαμε για να διευκολύνουμε τον εγκοινωνισμό του ανθρώπου – εξυφαίνουν τη βία, το δίκιο του ισχυρότερου και ποικίλες εκδοχές ρατσισμού. 

Του ρατσισμού, που πολλές φορές θύματα – εκουσίως ή ακουσίως, στην πιο απάνθρωπη εκδήλωσή του: την περιφρόνηση και αποβολή, την απόρριψη από τα κοινά – έχουν πέσει άνθρωποι με «ειδικές ανάγκες». Θα προτιμούσα να τους χαρακτηρίζουμε ανθρώπους με ειδικά γνωρίσματα, καθώς έχουν αποδείξει ότι ξέρουν και μπορούν να αντιπαρέρχονται τις ανάγκες τους όταν τους συμπεριφερόμεθα σαν να είναι ισότιμα μέλη της κοινωνίας μας. Θα έλεγα μάλιστα ότι πολλές φορές τους ταιριάζει ο χαρακτηρισμός «άνθρωποι με ειδικές αρετές». Και είναι εύλογη η υπεροχή τους στο πεδίο των ψυχικών χαρισμάτων, καθώς είναι ο μόνος τρόπος να εξισορροπούν κάποια σωματική αδυναμία ή αναπηρία.           

Αλλά, ποιά αναπηρία; Από αναπηρίες είμεθα γεμάτοι όλοι μας, απλά δεν είναι οφθαλμοφανείς. Υπάρχει κανείς που δεν έχει ψεγάδια στα πνευματικά, ηθικά, ακόμη και στα σωματικά γνωρίσματά του; Πολλοί από τους «άρτιους» (μέσα σε εισαγωγικά) τα κρύβουν επιμελώς με φτιασιδώματα. Και εδώ ξεχωρίζουν οι άνθρωποι με τις «ειδικές ανάγκες», καθώς έρχονται ευθέως αντιμέτωποι με τα «ελαττώματά» τους, προκειμένου να τα αντιμετωπίσουν. Όπλο τους είναι η δύναμη της ψυχής, που αναβλύζει ανεξάντλητη από την εσώτερη πηγή τους. Μέσα από την αρετή αυτής της ψυχικής ρώμης, ακτινοβολούν υγεία, αποκαλύπτοντας σε όλους εμάς ποιές είναι πραγματικά φοβερές ανθρώπινες αναπηρίες και πώς θεραπεύονται. 

Αυτοί οι άνθρωποι είναι πρότυπα. Αξίζει να τους μοιάζουμε στα μεγάλα τους προτερήματα, που ελαχιστοποιούν και εξουδετερώνουν τις όποιες σωματικές αδυναμίες τους. Αξίζει να μιμούμεθα το μεγαλείο της προσπάθειάς τους. Μας προτείνουν το μεγάλο “Κλειδί”, για την πόρτα ενός καλύτερου κόσμου, μιας καλύτερης κοινωνίας. 

Πράγματι, αυτοί οι άνθρωποι είναι πραγματικά διαφορετικοί. Είναι κατ’ ουσίαν Ολυμπιονίκες της καθημερινής ζωής και με τη δύναμη της ψυχής τους, μας δείχνουν τον δρόμο για να κάνουμε την καθημερινή ζωή καλύτερη. Γι’ αυτό τους πρέπει ο σεβασμός και η αγάπη όλων, τους πρέπει το δικαίωμα της ίσης ευκαιρίας.

* του Σωτήρη Μ. Τζούμα, Επικοινωνιολόγου.

Στον Πειραιά λειτουργεί εκπαιδευτήριο Ρωμαιοκαθολικής Μοναστικής Αδελφότητος  τους υπευθύνους του οποίου  μηνύει ο μητροπολίτης  Πειραιώς κ. Σεραφείμ «διότι κατά την έναρξιν του ειρημένου σχολείου της πρωτοβαθμίου εκπαιδεύσεως τελείται ο καθιερωμένος αγιασμός δια την ευλογίαν της νέας σχολικής περιόδου υπό του Ρωμαιοκαθολικού Εφημερίου Πειραιώς κ. Ιωάννου Πάτση, και δια τους ορθοδόξους μαθητάς, γεγονός που απάδει εις την εκκλησιολογίαν και ποιμαντικήν της Εκκλησίας διότι αμβλύνει την ορθόδοξον αυτοσυνειδησίαν των μικρών ευπλάστων μαθητών, επιφέρει μίαν συγκρητιστικήν οικουμενιστικήν αντίληψιν και εμπίπτει εις τας περί προσηλυτισμού διατάξεις του δικαιϊκού εν Ελλάδι συστήματος».

Ακολουθεί το σχετικό ανακοινωθέν της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς:

«Γνωστοποιούμε την ημετέρα ποινική έγκλησι που υπεβλήθη εις τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Πειραιώς κατά της Ρωμαιοκαθολικής παρασυναγωγής και της ανιέρου δράσεώς της. Αφιερώνουμε την εν λόγω έγκλησιν εις τους τραγικούς οικουμενιστάς συνοδοιπόρους του εκπεσόντος Ρωμαιοκαθολικισμού που δεν ορωδούν να συμφύρωνται και να συναγελάζωνται και να συνευδοκούν μετά των θεηλάτων απομειωτών της εις Χριστόν πίστεως και αληθείας.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ» 

«Δεύτε ίδωμεν  πιστοί,

πού εγεννήθη ο Χριστός,

ακολουθήσωμεν λοιπόν,

ένθα οδεύει ο αστήρ».

(Κάθ. Όρθρ. Χριστουγέννων). 

Η ανά τα πέρατα της  Οικουμένης Μία, Αγία, Καθολική και  Αποστολική Ορθόδοξος του Χριστού Εκκλησία εορτάζει σήμερον γεγονός  υπερφυές και εξαίσιον, θαυμαστόν και σωτήριον. Εορτάζει και πανηγυρίζει το  γεγονός της  άκρας φιλανθρωπίας του Θεού, της  αμετρήτου και ανεικάστου αγάπης Αυτού προς τον άνθρωπον. 

Στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε αυτές τις μέρες αναφέρεται στο μήνυμα των Χριστουγέννων ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος. Τονίζει, μεταξύ άλλων πως τίποτε, ακόμη και η πιο μεγάλη τραγωδία, δεν μπορεί να νικήσει την ελπίδα. Αναλυτικά το μήνυμά του:

Τα φετινά Χριστούγεννα τα γιορτάζουμε σε μέρες δύσκολες και σκοτεινές. Μα το άστρο της Βηθλεέμ έρχεται να φωτίσει και πάλι τη ζωή μας. Να μας θυμίσει ότι γεννήθηκε ο Χριστός. Ότι ο Θεός «λύτρωσιν απέστειλεν τω λαώ αυτού». Και ο λαός ο πορευόμενος εν σκότει στρέφει τα μάτια του στον φτωχότερο και ενδοξότερο θρόνο του σύμπαντος, στην ταπεινή φάτνη. Και βλέπει εκεί φως μέγα.

Δεν διαφεύγει της προσοχής μας, ότι ο σύγχρονος βίος απειλείται όλο και περισσότερο από θλίψεις και δοκιμασίες. Ο κόσμος μας ζει το τέλος μιας εποχής και βιώνει την αγωνία ενός απειλητικού και αβέβαιου αύριο.

Μέ τα μάτια στραμμένα στο φως των Χριστουγέννων, θέλω να σας διαβεβαιώσω όλους και τον καθένα προσωπικά, με όση δύναμη διαθέτω, ότι ο Θεός μας αγαπά όλους και κανείς δεν στερείται το δικαίωμα στην ελπίδα. 

Του  Γιώργου  Φωτ.  Παπαδόπουλου – Αναγνώστου- Βηματαρίου

πρ.  Δημοτικού  Συμβούλου  Χίου 

            Η  17^η  Δεκεμβρίου  είναι  η  ημέρα  τιμής  και  μνήμης  του  Αγίου  Διονυσίου,  Αρχιεπισκόπου  Ζακύνθου,  του  κατεξοχήν  Αγίου  της  συγγνώμης.  Για  όσους  δεν  γνωρίζουν  ο  Άγιος  Διονύσιος, εφαρμόζοντας  πλήρως  τον  Θείο  και  Ευαγγελικό  λόγο  του  Κυρίου  μας,  συγχώρεσε – δια  του  Ιερού  Μυστηρίου  της  Μετανοίας  και  Εξομολογήσεως – τον  φονιά  του  αδελφού  του.  Το  κατά  κόσμον  επώνυμό  του  ήταν  Σγουρός.  Την  ίδια  ημέρα  τιμώνται  και  ο  Προφήτης  Δανιήλ  και  οι  Άγιοι  Τρεις  Παίδες  (Μισαήλ,  Αζαρίας  και  Ανανίας)  οι  οποίοι  κατά  θαυμαστό  τρόπο  και  ενώ  τοποθετήθηκαν  σε  ένα  αναμμένο  και  καιόμενο  από  πύρινη  φλόγα  καμίνι,  υπό  των  ασεβών  (διότι  αρνήθηκαν  να  προδώσουν  την  πίστη  τους  στον  αληθινό  Θεό),  κατά  θαυμαστό  τρόπο  έμειναν  σώοι  και  αβλαβείς,  οι  δε  φλόγες  που  τους  κατέκαιγαν  μεταβλήθηκαν  σε  αύρα  δροσιάς.  Έτσι,  τιμώνται  από  το  Πυροσβεστικό  Σώμα  ως  οι  προστάτες  Άγιοί  του.

            Την  ημέρα  αυτή,  επί  32  συναπτά  έτη,  τιμώνταν  οι  Άγιοι  αυτοί  με  κάθε  μεγαλοπρέπεια,  στον  Ιερό  Μητροπολιτικό  Ναό  Χίου,  οπότε  διήγε  τα  ονομαστήριά  του  ο  μακαριστός – ήδη – Μητροπολίτης  μας,  κυρός  Διονύσιος.  

Στο Άγιο ¨Ορος μεταβαίνει ο ισχυρός ιεράρχης της Εκκλησίας της Μόσχας μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων , πρόεδρος του τμήματος των Εξωτερικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, που πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στην Αθήνα.  

Ο σεβασμιώτατος που χθες Κυριακή προεξήρχε της Θείας Λειτουργίας στον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου του Αεροπαγίτου, στην αντιφώνησή του αναφέρθηκε στην παρουσία της Αγίας Ζώνης της Παναγίας στη Ρωσία, λέγοντας: «Σε λίγες μέρες περισσότεροι από ένα εκατομμύρια άνθρωποι προσκύνησαν την Αγία  Ζώνη μόνο στη Μόσχα, ενώ σε όλη τη Ρωσία περισσότεροι από τρία εκατομμύρια».

Πραγματικά, η υποδοχή που επεφύλαξαν οι πιστοί στην Αγία Ζώνη, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Όμως μέχρι και σήμερα ουδείς έχει μιλήσει για το οικονομικά ποσό που συγκεντρώθηκε από την περιφορά της Αγίας Ζώνης και πώς μοιράστηκε. Γιατί όπως είναι λογικό, «δικαιώματα»  έχουν όλοι: Και η Εκκλησία της Μόσχας, αφού οι πιστοί της ενίσχυσαν το ταμείο και η Μονή Βατοπεδίου που διατηρεί τα δικαιώματα της Αγίας Ζώνης. 

«Η διαφθορά του καλύτερου είναι η χειρότερη και μετράει…»

Θωμάς Ακουϊνάτος 

            Ένα είναι βέβαιο: το ήθος θεωρείται, πλέον, στην εποχή μας “είδος εν ανεπαρκεία”, ένα είδος που σπανίζει επικίνδυνα.

            Ο κυνισμός, ο ευδαιμονισμός, η παντός τύπου εκπτώσεις, η μανία της κατανάλωσης (ακόμη και για λόγους ψυχοθεραπείας), το πάθος του εύκολου κέρδους, η περιφρόνηση στις αρχές, στις αξίες και την τιμιότητα, έχουν γίνει ποτάμι που συμπαρασύρει τα πάντα στην καταστροφική πορεία του. Και φάνηκαν όλα αυτά, την περίοδο της κρίσης.

            Φραγμό σ’ όλα αυτά, θα μπορούσε να θέσει, ίσως, το καλό παράδειγμα, αλλά δεν υπάρχει. Κι όταν υπάρχει πνίγεται. Κι όταν δεν πνίγεται είναι αμυδρό. Συνεχώς περισσότεροι, ακούμε ή διαβάζουμε ακόμη και σήμερα, ότι μεθίστανται στις τάξεις των εκβιαστών ή των εκβιαζομένων, των δωροδοκούντων ή των δωροδοκουμένων, των κλεπτών ή των κλεπταποδόχων. 

Του Κώστα Ζαφειρίου

Προβλήματα υπήρχαν και θα υπάρχουν σε όλα τα ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά. Η κρίση που σοβεί και στο ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος είναι υπαρκτή αλλά συνάδελφοι που τον υπηρετούν εκτιμούν πως είναι αντιμετωπίσιμη. Μήνες τώρα μητροπολίτες εξέφραζαν διαφορετικές απόψεις για την ποιότητα του σταθμού και πολλές φορές ο αρχιεπίσκοπος γινόταν αποδέκτης παραπόνων, δικαιολογημένων και μη. Τις τελευταίες μέρες «κτύπησε» το ραδιοσταθμό ο χειρότερος ιός: οι φήμες και οι κατευθυνόμενες πληροφορίες!

«Πληροφορίες» από τον τέταρτο όροφο του Συνοδικού Μεγάρου κάνουν λόγο για «λουκέτο στο σταθμό», ενώ στους υπολοίπους ορόφους, οι «πληροφορίες»  αναφέρουν  ότι «δεν θα κλείσει, αλλά κάποιοι πρέπει να καταλάβουν ότι πέρασαν οι «χρυσές» εποχές». Κάποιοι άλλοι, εντός του σταθμού επιλέγουν ΜΜΕ και διαρρέουν πληροφορίες που ελέγχονται ως ανακριβείς.

Επειδή οι καιροί είναι πονηροί και επειδή ουδείς δικαιούται να παίζει με το ψωμί 34 εργαζομένων, θα πρέπει να υπάρξει επίσημη ανακοίνωση για το ποιες είναι οι προθέσεις της Εκκλησίας για το μέλλον του ραδιοφωνικού σταθμού. Και μάλλον ΔΕΝ υπάρχει πρόθεση για λουκέτο. Η επιλεκτική πληροφόρηση ιεραρχών και λαϊκών προς συγκεκριμένα ΜΜΕ, ουδεμία υπηρεσία προσφέρει και μάλλον περιπλέκει την κατάσταση. 

Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου - Αναγνώστου - Βηματαρίου- πρ. Δημοτικού Συμβούλου Χίου


Με ρίγη συγκίνησης τίμησαν τη μνήμη του πολιού Ιεράρχη της Χιακής Εκκλησίας, Μητροπολίτη κυρού Χρυσοστόμου (Γιαλούρη), οι εκλεκτοί φιλόχριστοι, αποτίσαντες φόρο τιμής, συμπολίτες μας, το πρωί της Τρίτης 29/11 ε.ε., στο Καθολικό (Κεντρικό Ναό) της Σταυροπηγιακής ιστορικής, Ιεράς Νέας Μονής.

Μέσα σε μια κατανυκτική πανδαισία- ιεροτελεστία που έσφυζε από πνευματικό παλμό, ο εκλεκτός νέος Μητροπολίτης Χίου π. Μάρκος, συμπαραστατούμενος υπό πλειάδος Ιερέων, τέλεσε την Θεία Λειτουργία και εν συνεχεία το ιερό Μνημόσυνο του μακαριστού Ιεράρχη, προ του οποίου απένειμε το οφίκιο του Πρωτοπρεσβυτέρου σε τέσσερις Ιερείς χειροτονηθέντες από τον αείμνηστο Χρυσόστομο και ειδικότερα τους: π. Αντώνιο Χρίτη (Εφημέριο Ι.Ν. Αγ. Αναστασίας Φραγκοβουνίου), π. Μακάριο Στρουμπάκη (Εφημέριο Ι.Ν. Αγ. Μαρίνης & Αγ. Αναργύρων Εγκρεμού), π. Πλάτωνα Γκιάλη (Εφημέριο Ι.Ν. Αγ. Ματθαίου Κοφινά) και π. Νικόλαο Μακρή (Εφημέριο Ι.Ν. Αγ. Ιωάννου Θεολόγου), αναφέροντας χαρακτηριστικά <<Έχουμε πλήρη εμπιστοσύνη στην κρίση του κυρού Χρυσοστόμου. Για να αποθέσει τα χέρια του ο Άγιος αυτός Ιεράρχης στο κεφάλι των Ιερέων αυτών ήξερε τι έκανε, βασάνισε πολύ τη σκέψη του. Έτσι, σήμερα, απονέμει η τοπική Εκκλησία το οφίκιο τούτο στους εν λόγω Ιερείς, τιμώντας τόσο τη μνήμη του μακαριστού πατέρα μας όσο και την υπερτριακονταπενταετή ιερατική τους δράση>>. Επίσης, σημειολογικά ανέφερε, μεταξύ άλλων, <<Πολλοί λένε ποιο, άραγε, να είναι το μέλλον μας. Η σημερινή ιεροτελεστία και τα σημεία του αξιομακάριστου Χρυσοστόμου έδωσαν την απάντηση: Το μέλλον μας είναι οι Άγιοι μας>>.

Κατά τη Θεία Λειτουργία απέδωσε μελωδικότατους Ύμνους ο ανιψιός του εκλιπόντος Ιεράρχη, κ. Μανώλης Μελινός, Θεολόγος- Συγγραφέας και Δ/ντης της Βιβλιοθήκης της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ο ίδιος ομίλησε κατάλληλα με γλαφυρό και παραστατικό λόγο κατά τη διάρκεια του ιερού Μνημοσύνου, αντιφωνώντας τον Μητροπολίτη μας π. Μάρκο, δεινό ρήτορα, με μοναδική ευφράδεια λόγου και μεταδοτικότητα που, σπάνια, μπορεί κάποιος να βρει. Επίσκοπο με θεολογική συνείδηση που ελέγχει κάθε του κίνηση, καρτερικό δέκτη της θείας χάριτος που <<τα ασθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληροί>>. Ο Μητροπολίτης μας προσφώνησε τον προσφιλή εκλιπόντα με λόγο που μπορεί να συγκριθεί μόνον με τους λόγους του Μεγάλου Βασιλείου ή του Ιερού Χρυσοστόμου.

Κατά την ταπεινή μας άποψη, οι Ιεροτελεστίες αυτές ήλθαν να καλύψουν δύο κενά που, επί έτη υφίσταντο: Αφενός της ισχνής μέχρι σήμερα - από πλευράς τοπικής Εκκλησίας - απόδοσης τιμής σε έναν Άγιο Ιεράρχη και αφετέρου της - παλαιότερης - άνισης απονομής οφικίων που, ο νέος Επίσκοπος με μεγάλη σοφία και προνοητικότητα απονέμει, αποδίδοντας δικαιοσύνη στους κόλπους της τοπικής μας Εκκλησίας.

Για την ιστορία να σημειώσουμε ότι, ο μακαριστός Ιεράρχης ευρίσκετο ενταφιασμένος στον αύλειο χώρο της Ιεράς Νέας Μονής, πλησίον του Καθολικού (του Κεντρικού Ναού δηλαδή) και ανατολικά του Ιερού Βήματος επί 26 συναπτά έτη. Το 2004 απαιτήθηκε να πραγματοποιηθεί η ανακομιδή των τιμίων Λειψάνων του προκειμένου να εξωραϊστεί ο χώρος, έπειτα από παρέμβαση της αρχαιολογικής υπηρεσίας. Τότε, συνέβησαν σημεία θαυμαστά που έχουν καταγραφεί από αρκετούς αυτόπτες μάρτυρες με κορυφαίο (σημείο) την ευωδία που αναδύθηκε από τον τάφο και η οποία ερχόταν κατά κύματα επί αρκετές ώρες και έφθανε σε απόσταση δεκάδων μέτρων. Επίσης, πολλά και αξιοθαύμαστα σημεία σημειώθηκαν με επίκεντρο τον αοίδιμο Ιεράρχη τόσο προ της θανής του όσο και κατόπιν αυτής. Τι κι αν οι άνθρωποι είτε σιωπούν είτε άλλα κελεύουν. Ακόμη κι αν όλοι σιωπήσουν <<και οι λίθοι κεκράξονται>>. Την μοναδική σωστή απάντηση τη δίδει ο Θεός, στον χρόνο και με τον τρόπο που Εκείνος αποφασίζει.

Τέλος, αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι και η μητέρα του αειμνήστου Χρυσοστόμου Γιαλούρη, χήρα ούσα σε νεαρή ηλικία, τίμησε την οικογένεια και την Εκκλησία και αρκετά χρόνια προ του επιγείου τέλους της εκάρη Μοναχή, από τον Μητροπολίτη- υιό της, με το όνομα Ερμιόνη Μοναχή, μόνασε στην Νέα Μονή και ετάφη στο κοιμητήριο των μοναχών της που βρίσκεται λίγα μέτρα μακρύτερα, πλησίον του Ι. Ν. Αγ. Λουκά όπου και τα Λείψανα των σφαγιασθέντων, υπό των Τούρκων, το 1822, μοναχών της αιματόβρεκτης, ιεράς, Νέας Μονής.-