Απόψεις - Άρθρα - Σχόλια

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ἀπέστειλε πρός μέρος τοῦ ἐντύπου τύπου πού σχολίασε δυσμενῶς Ἀνακοινωθέν του διά τήν παράχρησιν τῶν σωματικῶν ὀργάνων μέσα στήν τραγική χοάνη τῆς πανσεξουαλικῆς μόδας μέ τίς φρικιαστικές ἐπιπτώσεις στήν ψυχοσωματική ὑγεία τῶν ἀνθρώπων τήν κάτωθι ἀπάντηση: 

«Ἀνέγνωσα τό περιπαικτικό καί ἀπαξιωτικό σχόλιό Σας πού ἀφοροῦσε κείμενό μου, μέ τό ὁποῖο ἐφιστοῦσα τήν προσοχή γιά τά δεινές ἐπιπτώσεις ἀπό τήν παράχρηση τῶν σωματικῶν ὀργάνων. 

Προέβαλα ἔστω καί ἄν δέν συμφωνοῦσα μέ τήν ὁρολογία δύο δημοσιεύματα τῆς ἰατρικῆς ἐπιστημονικῆς κοινότητος, πού  

 (Ι.Μ.Δημητριάδος) Πατερική σπουδή στις Ιερατικές Συνάξεις της Μητροπόλεως Δημητριάδος:Πραγματοποιήθηκε στο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλίας (16/10) η πρώτη Γενική Ιερατική Σύναξη της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, κατά την οποία εγκαινιάστηκε η προσπάθεια της Τοπικής Εκκλησίας για την ουσιαστική προσέγγιση των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας.

Μετά τον Αγιασμό την Σύναξη προλόγισε ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, ο οποίος επεσήμανε ότι «Οι Πατέρες μας, οι κατ’ εξοχήν εκφραστές της συνάντησης Εκκλησίας και κόσμου, αγάπησαν και έδωσαν μαρτυρία λόγου ή και αίματος, στον κόσμο του καιρού τους. Με αυτήν την έννοια ανήκουν στην ιστορία. Τόσο πολύ, όμως, η αγάπη απάλλαξε την ύπαρξή τους από τα  

Μια φωτογραφία που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη. Φωτογραφικό στιγμιότυπο από την χειροτονία του εψηφισμένου μητροπολίτη Ιερισσού. Τον εψηφισμένο Μητροπολίτη Θεόκλητο "κελεύουν" οι δύο συνυποψήφιοί του στο τριπρόσωπο της εκλογής. Με απλά λόγια, οι δύο που "έχασαν" την εκλογή! 

Κάτι τέτοιες στιγμές αισθανόμαστε ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία ενώνει και μόνο ενώνει.

Οι δύο άξιοι κληρικοί οι Αρχιμανδρίτες Χρυσόστομος Μαϊδώνης, Πρωτοσύγκελλος, και Ιγνάτιος Ριγανάς, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος, της Μητροπόλεως Ιερισσού, απέδειξαν και δίδαξαν  πολλά.

Και ο νέος μητροπολίτης το αναγνωρίζει. 

του Σωτήρη Μ. Τζούμα

Η χειροτονία του νέου Μητροπολίτη Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου Θεοκλήτου, την περασμένη Κυριακή ,στην  Τρίπολη στάθηκε η αιτία αλλά και η αφορμή να γνωρίσουμε ένα άλλο "πρόσωπο", εντελώς διαφορετικό από την εικόνα που έχει βγάλει μέχρι σήμερα, του  Αρκά Υπουργού Υγείας Ανδρέα Λυκουρέτζου.

Ο νέο-χειροτονούμενος Ιεράρχης κ.Θεόκλητος, συνδέεται με τον Υπουργό Ανδρέα Λυκουρέτζο από τα παιδικά τους χρόνια, τότε που  η ανέχεια και η φτώχεια, ήταν ο μόνιμος και σταθερός σύντροφος της νιότης τους   και έδιναν από κοινού τη μάχη  της μάθησης,αλλά και τη μάχη της επιβίωσης για μία καλύτερη ζωή, ο καθένας από το δικό του μετερίζι!

Και τώρα και οι δύο έχουν αφήσει  πίσω τους τις δύσκολες αλλά ευτυχισμένες εποχές και έχουν καταλάβει και οι δύο επίσημες και νευραλγικές θέσεις!

Υπό τω ακούσματι και μόνον, εκ μέρους του χειροτονούμενου κ.Θεοκλήτου,όλων  των παλιών καλών στιγμών που  έζησαν στο παρελθόν και σφυρηλάτησαν τη νιότη τους, ο  παριστάμενος Υπουργός Υγείας Ανδρέας Λυκουρέτζοs συγκινήθηκε κι έδειξε ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο από αυτό που ξέραμε!

Απο τα σπινθηροβόλα μάτια του έτρεχαν   δάκρυα που δεν μπορούσε να κρύψει και μέχρι το τέλος της θείας Λειτουργίας που ευχήθηκε στον χειροτονηθέντα καλορίζικος και αντάλλαξε μαζί του έναν πολύ θερμό εναγκαλισμό!

Η έκφραση αυτή του κ. Λυκουρέτζου και η όλη του συμπεριφορά έδειξε έναν άλλο εαυτό αλλά κι ότι φωλιάζει μέσα  στον σοβαρό και στιβαρό πολιτικό,ένας  ευαίσθητος   και συναισθηματικός άνθρωπος,που δεν ξεχνά το πώς ξεκίνησε!

Πίσω από τα καλοσιδερωμένα κοστούμια, τα sur mezure πουκάμισα  και τις γραβάτες, απέδειξε οτι κρύβεται ένας άλλος Ανδρέας που ξέρει να τιμά, να σέβεται  αλλά  και να έχει  επιμελώς  στην καρδιά του τον γενέθλιο τόπο του και τους συντοπίτες του.

Η ίδια συγκινησιακή ατμόσφαιρα συνεχίστηκε και στο επίσημο γεύμα που έγινε λίγο πιο έξω από την Τρίπολη στην " Επαυλις".

Όσο επικαλείτo

την μαρτυρία του  Ανδρεα, ο νεοχειροτονηθείς  Θεόκλητος ´,.για τα δύσκολα χρόνια ποu πέρασαν μαζί,κατά τα παιδικά και νεανικά τους χρόνια,    τοσο ο Ανδρέα Λυκουρέτζος εδάκρυζε και έλεγε πόσο ευτυχισμένος είναι όταν βρίσκεται στον τόπο του, στην πατρίδα του με τους συντοπίτες του, που όλοι τον φωνάζουν " Ανδρέα" κι όχι κύριε Υπουργέ!

Όταν βρίσκομαι εδώ, ανάμεσα σε αυτούς τους δικούς μου  ανθρώπους, είμαι πάντα ο Ανδρέας που ήμουν παιδί και  νοιώθω πολύ όμορφα!  Είμαι άλλος άνθρωπος κυριολεκτικά, μας είπε όταν τον αποχαιρετούσαμε τη μέρα εκείνη και τα δακρυσμένα μάτια του μαρτυρούσαν πώς εννοεί αυτό που λέγει...

άρθρο του Μ.Δικελλιώτη-Στις 6 και στις 9 Οκτώβρη 2004 ο τότε πρωτοσύγκελλος της Μητροπόλεώς μας π. Άνθιμος Κουκουρίδης εκλέχθηκε και χειροτονήθηκε επίσκοπος και μητροπολίτης μας.

Αυτές τις μέρες συμπληρώνει οκτώ χρόνια στον θρόνο της Αλεξανδρούπολης, αφού η Εκκλησία υπάκουσε στο αίτημα του λαού του Έβρου. Οκτώ χρόνια από τότε που ο αγαπητός μας π. Άνθιμος, ο φίλος μας, ο συμμαθητής μας, ο συμφοιτητής μας, ο κήρυκας, ο λειτουργός, ο αδελφός μας, έγινε πατέρας πνευματικός και καθοδηγητής των ψυχών και των προσωπικοτήτων.

Με το κείμενο αυτό δεν θέλω να τον κολακέψω, ούτε να τον λιβανίσω, αλλά ούτε και να τον αδικήσω. Θέλω όμως να μεταφέρω στους συμπολίτες μου να μεταφέρω την δική μου άποψη και την δική μου ματιά, ως Αλεξανδρουπολίτη και ως χριστιανού. Γνωρίζω τον δεσπότη Άνθιμο τουλάχιστον είκοσι χρόνια. Στο διάστημα αυτό, το οποίο θεωρώ μεγάλο για να κρίνει κανείς κάποιον άνθρωπο, είδα ένα πρόσωπο ευγενέστατο στην επικοινωνία του, αρχοντικό στους τρόπους του, ειλικρινές με τους ανθρώπους. Γνώρισα έναν ιερέα, φιλακόλουθο, βαθύ θεολόγο, ικανό ιεροκήρυκα, μεστό και κατανοητό συγγραφέα, που συναρπάζει τον αναγνώστη και τον ακροατή.

Τα τελευταία 8 χρόνια παρακολουθώ έναν επίσκοπο, ανήσυχο για το λαό του, έναν επαναστάτη για την τοπική του κοινωνία, έναν σωστό μοναχό στη ζωή του, έναν κοινωνικό ηγέτη για τον τόπο του, έναν αληθινό αγωνιστή για τη Θράκη. Ο μητροπολίτης Άνθιμος, είναι κατά την γνώμη μου, ευλογία για τον τόπο μας για έναν και μοναδικό λόγο: Δεν υπολογίζει το προσωπικό του κόστος όταν αγωνίζεται για την πίστη και για τους ανθρώπους και προχωρά στον αγώνα για να πετύχει τον στόχο του, ακόμη κι όταν ξέρει ότι θα τον κατηγορήσουν. Δεν τον νοιάζει η κρίση ή η κατάκριση για το πρόσωπό του, αλλά τον ενδιαφέρει μόνο η επιτυχία του στόχου του για το όφελος των ανθρώπων. Αυτή είναι η εμμονή του στον αγώνα. Τον βλέπουμε όλοι και τον παρακολουθούμε μαχόμενο σε όλους τους αγώνες της περιοχής μας. Τον νιώθουμε μπροστάρη με καθαρό λόγο και πρόσωπο. Στα οκτώ αυτά χρόνια ως επίσκοπος εργάσθηκε εντατικά. Όπου μπόρεσε αθόρυβα, όπου έπρεπε δυναμικά. Ανακαίνισε εκκλησιές σε όλη την περιφέρειά του. Έκτισε εκ θεμελίων νέες εγκαταστάσεις στις κατασκηνώσεις της Μάκρης για να απολαμβάνουν τα παιδιά μας τα πάντα. Ανακαίνισε εκ βάθρων το γηροκομείο το οποίο είναι σήμερα καμάρι για την πόλη μας. Κατάφερε μετά από πολλούς και εντατικούς αγώνες να χρηματοδοτηθεί η ανέγερση του νέου γηροκομείου.

Λειτούργησε πρότυπο βρεφονηπιακό σταθμό τον οποίο απολαμβάνει η πόλη μας, δίνοντας στην τοπική μας κοινωνία θέσεις εργασίας. Οργάνωσε και δημιούργησε δίκτυο κοινωνικής πρόνοιας για να αντιμετωπισθεί η σύγχρονη κοινωνική λαίλαπα με συσσίτιο, κοινωνικό ιατρείο και φαρμακείο, αποθήκες ρούχων κλπ.

Οργάνωσε τις υπηρεσίες της μητρόπολης να λειτουργούν με άψογο και υποδειγματικό τρόπο έτσι ώστε να θεωρείται η μητρόπολή μας από τις καλύτερες στην Ελλάδα. Και τέλος, όπως βλέπουμε, ανακαινίζει το παλαιό Οικοτροφείο να δοθεί σε φοιτητές και φοιτήτριες που δυσκολεύονται οικονομικά και πολλές φορές αναγκάζονται να διακόψουν τις σπουδές τους. Όλα αυτά τα απολαμβάνει η πόλη μας και η περιοχή μας. Είναι έργα, αγώνες και αγωνίες ενός επισκόπου της Εκκλησίας κι ενός ανθρώπου που αγαπάει τους συνανθρώπους του σαν αδελφούς. Δεν θεωρώ ότι όλα αυτά είναι κάτι ξεχωριστό. Εκείνα, όμως, που θεωρώ ως ξεχωριστά του έργα και ως καινοτομίες που βάζουν την σφραγίδα του στον τόπο μας είναι τα εξής δύο πράγματα: Πρώτον• ότι στην πόλη μας κάθε μέρα, όλο το χρόνο, τελείται πρωί και βράδυ η θεία λειτουργία, έτσι ώστε να μπορούμε μέσα στις εκκλησιές να μετέχουμε στη λατρεία και να παίρνουμε δύναμη και ελπίδα. Και δεύτερον, ότι περιτοίχισε την πόλη μας και την μητρόπολή μας για να είναι ασφαλής με τα λείψανα των αγίων, έτσι ώστε σήμερα η πόλη μας να φρουρείται ανατολικά από την αγιά-Μαρίνα, δυτικά από τα λείψανα των αγίων στο μοναστήρι της Μάκρης, με τον άγιο Αρσένιο, τον άγιο Γεώργιο τον Καρσλίδη, τον άγιο Γρηγόριο τον Καλλίδη, βόρεια από τον άγιο Δημήτριο τον Καππαδόκη και νότια από τους αγίους συμπατριώτες μας πέντε μάρτυρες της Σαμοθράκης, ενώ στο κέντρο της πόλης βρίσκεται ο καπετάνιος της, ο άγιος Νικόλαος. Αυτή η πνευματική θωράκιση είναι το σημαντικότερο έργο του επισκόπου μας. Επειδή, όμως, όπως σας είπα στην αρχή δεν είμαι κόλακας, θα σας πω και τα αρνητικά που έχω ακούσει.

Ο δεσπότης είναι λίγες ώρες στο γραφείο του. Δεν το βρίσκεις εύκολα. Λείπει συχνά από την πόλη. Κι ότι είναι υπέρ των Χρυσωρυχείων. Και σ’ αυτά εγώ προσωπικά, ως τρίτος, απαντώ. Γιατί ο δεσπότης να είναι καθημερινά στο γραφείο του, όταν εμείς καθημερινά θα πάμε για να του ζητήσουμε, ρουσφέτια, μεταθέσεις και λεφτά; Γιατί ο δεσπότης να κάνει το δικό μου ρουσφέτι και την μετάθεση και να αδικήσει ένα άλλο πρόσωπο που δεν έχει πρόσβαση στο γραφείο του; Είναι πολύ σωστή αυτή η στάση του. Για αυτά πρέπει να απευθυνθούμε στους αιρετούς. Ζητούμε ρουσφέτια και κινήσεις κάτω από το τραπέζι από τον επίσκοπο που πρέπει να είναι παράδειγμα δικαιοσύνης, αντικειμενικότητας και καθαρότητας; Τι ζητάμε από τον επίσκοπό μας; Να προσεύχεται για μας ή να κάνει λαμογιές; Και μετά λέμε γιατί λείπει από το γραφείο. Ε, λοιπόν, σας απαντώ! Χαίρομαι όταν βλέπω τον δεσπότη να κινείται με τα πόδια στους δρόμους και στις αγορές. Να χαιρετάει τους ανθρώπους που κάθονται στις καφετέριες και πίνουν τον καφέ τους και πολλές φορές να κάθεται μαζί τους και να συζητά τις αγωνίες και τους φόβους τους. Παίρνω δύναμη ως εργαζόμενος και ως καταστηματάρχης, όταν περνά ο επίσκοπος από το κατάστημά μου και με χαιρετά, μου χαμογελά και με ευλογεί. Καμαρώνω ως Αλεξανδρουπολίτης που οι ικανότητες του δεσπότη μου αναγνωρίζονται από την κεντρική διοίκηση της Εκκλησίας μας και αποστέλλεται σε διάφορες επίσημες αποστολές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπως διαβάσαμε στον τύπο, τις τελευταίες μέρες για την συμμετοχή του στην αντιπροσωπεία στο Βατικανό. Αλλά και χαίρομαι όταν βλέπω τον επίσκοπό μου να λειτουργεί στην Παναγία την Σουμελά ή στο Πατριαρχείο ή να συνοδεύει τον Πατριάρχη μας επειδή ο ίδιος τον επέλεξε να είναι μαζί του. Σε ότι αφορά στο επίκαιρο θέμα των Χρυσωρυχείων, δεν βλέπω καμία αλλαγή στην στάση του επισκόπου μας την οποία παρακολουθώ από την πρώτη στιγμή από τα ΜΜΕ. Κατά την άποψή μου, ο επίσκοπός μας δεν είναι υπέρ των Χρυσωρυχείων, αλλά είναι ξεκάθαρα υπέρ των επενδύσεων για την ανάπτυξη της περιοχής μας και για την δημιουργία εργασιακών θέσεων για τα νέα παιδιά μας. Τον έχω ακούσει και τον έχω διαβάσει επανειλημμένα να λέει και να γράφει: «Εάν μπορείτε να εξασφαλίσετε τους περιβαλλοντολογικούς κανόνες ασφαλείας και εάν νέοι, ντόπιοι επιστήμονες μελετήσουν και πουν ότι είναι ασφαλής για την περιοχή η εξόρυξη του χρυσού, τότε και μόνο τότε, ναι, να γίνουν τα Χρυσωρυχεία». Αυτό σημαίνει ότι είναι υπέρ των Χρυσωρυχείων; Εκτός αν θεωρείτε ότι ο Άνθιμος είναι υπέρ των Χρυσωρυχείων επειδή έχει χρυσή καρδιά. Μην ζητάτε από τον επίσκοπο να μην μιλά. Διάβασα κάπου, σε ένα βιβλίο, το εξής: «Όσον βλέπεται σιωπώντα τον επίσκοπο, πλείον αυτόν φοβείσθαι». Με αυτές τις σκέψεις εύχομαι στον επίσκοπό μας να κλείσει ακόμη πολλές οκταετίες και να μείνει πάντα απλός στους τρόπους του, πατρικός στην αποστολή του, αγωνιστής για τον τόπο μας. Μ. Δικελλιώτης Υ.Γ. Και κάτι για τους πονηρούς: Δεν με γνωρίζει. Γράφω με ψευδώνυμο και δεν αποσκοπώ σε κάτι.

άρθρο του π.Συμεών Βενετσιάνου

Ο άνθρωπος πάντα αναζητά. Ποτέ δεν αρκέστηκε στην εφήμερη γνώση, αλλά διαρκώς άνοιγε πανιά για νέους κόσμους, μακρινούς, άγνωστους. Κατά τον Αριστοτέλη «Πάντες άνθρωποι φύσει ορέγονται του ειδέναι». Στην Εκκλησία λέμε ότι ο άνθρωπος είναι «εικόνα Θεού», και όπως ο Θεός είναι άπειρος και ατέλεστος έτσι απροσμέτρητη είναι η περιπέτεια του ανθρώπου να απαντήσει στα εναγώνια ερωτήματα για το «ποιος είμαι; από πού έρχομαι; πού πηγαίνω;». Γι΄ αυτό και η επιστήμη θεωρήθηκε ένα μεγάλο δώρο του Θεού στην ανθρωπότητα, καρπός των δυνατοτήτων που ο Δημιουργός έδωσε στον άνθρωπο για να αναπτύξει. Ο Θεός εμφύσησε στον άνθρωπο τη δημιουργική πνοή Του, τον προίκισε με σκέψη, με τη δίψα της δημιουργίας, με την ικανότητα των ανακαλύψεων και εφαρμογών.

Το 1954 ιδρύθηκε  ο ευρωπαϊκός οργανισμός υπο-ατομικής έρευνας  CERN  

Σειρά ερωτημάτων προς τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία θέτει ο μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, με αφορμή σχόλιο του διευθυντή του Γραφείου Τύπου της Ιεράς Συνόδου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας κ. Νίκου Γασπαράκη.

Το ανακοινωθέν του μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ έχει ως ακολούθως:

«Ὁ κ. Νικ. Γασπαράκης, Διευθυντής τοῦ Γραφείου Τύπου τῆς «Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» σχολιάζων τό ἡμέτερο Ἀνακοινωθέν ἀπό 21 τρ. μηνός Σεπτεμβρίου ἐ.ἔ. ἀπέφυγε μεθοδικῶς νά ἀπαντήση ἐπί τῆς οὐσίας τοῦ Ἀνακοινωθέντος καί στό βασικό ἐρώτημα πού δημοσίᾳ ἐτέθη στόν «Ἀρχιεπίσκοπο» κ. Νικ. Φώσκολο: Μέ ποῖο δικαίωμα καί ποία ἁρμοδιότητα καταστρατηγεῖ τήν  νομιμότητα καί σέ ὀρθοδόξους μαθητάς ἰδιωτικοῦ σχολείου τῆς θρησκευτικῆς του ἑνώσεως, τελεῖ διά λειτουργοῦ του «μυστηριακή πράξη ἁγιασμοῦ» τήν ὁποία θεωρεῖ ὡς ἀνυπόστατον ἡ Ὀρθόδοξος Καθολική Ἐκκλησία καί γιά τήν ὁποία διαμαρτύρεται ἐντόνως ὁ  

"Το μήνυμα του κληρικού, του οποίου τα λοιπά  στοιχεία και η Μητρόπολη, στην οποία ανήκει,δεν δημοσιοποιούνται, επιχειρεί ατέχνως να χρεώσει σε κάποιους  από τους υποψηφίους για την Ι.Μ Ιερισσού έναν αδιάκριτο και στείρο τοπικισμό. Κάτι τέτοιο σαφώς δεν ισχύει, αφού ούτε ο πρωτοσύγκελλος π. Χρυσόστομος Μαϊδώνης, ο οποίος είναι επίσημα υποψήφιος, ούτε  ο Αρχιμ. Ιγνάτιος Ριγανάς, ο οποίος εσχάτως φέρεται ως υποψήφιος,  κατάγεται από την Μακεδονία. Ο π. Χρυσόστομος κατάγεται από την Λέσβο, και μάλιστα ήταν πνευματικοπαίδι του αειμνήστου Μητροπολίτου

Κληρικός απέστειλε στο «ierovima» το κάτωθι μήνυμα:

«Όσοι «εκκολαπτόμενοι μητροπολίτες» διαδίδουν ότι ο νέος μητροπολίτης Ιερισσού θα πρέπει να είναι Μακεδών, σφάλουν και χωρίζουν την Εκκλησία της Ελλάδος σε Βόρειους και Νότιους, σε Μακεδόνες και άλλους.

Ακόμη, ξεχνούν την καταγωγή του μακαριστού Νικοδήμου ή ακόμη ξεχνούν ότι στις μητροπόλεις της Μακεδονίας διακονούν μόνο 5 ή 6 μητροπολίτες Μακεδόνες και όλοι οι άλλοι είναι από την υπόλοιπη Ελλάδα.

Τα περί εντοπιότητας λοιπόν είναι τουλάχιστον αφελή. Η εντοπιότης δεν είναι προσόν, ή τουλάχιστον δεν είναι το μοναδικό κριτήριο για την επιλογή νέου ποιμενάρχη.

Επανέρχομαι στους «εκκολαπτόμενους μητροπολίτες»,καθόλα άξιους κληρικούς και τους λέγω ότι χρησιμοποιούν λάθος…κουτάλα για τα εκλογομαγειρέματα και ό,σα σήμερα υποστηρίζουν θα τα βρουν μπροστά τους.» 

πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου

Απολυτίκιο.

Σῶσον, Κύριε, τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος, καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα

Κοντάκιο.

Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ ἑκουσίως, τῇ ἐπωνύμῳ σου καινῇ πολιτείᾳ, τοὺς οἰκτιρμούς σου δώρησαι, Χριστὲ ὁ Θεός. Εὔφρανον ἐν τῇ δυνάμει σου, τοὺς πιστοὺς βασιλεῖς ἡμῶν, νίκας χορηγῶν αὐτοῖς, κατὰ τῶν πολεμίων· τὴν συμμαχίαν ἔχοιεν τὴν σήν, ὅπλον εἰρήνης, ἀήττητον τρόπαιον.

Τα παραπάνω τροπάρια της Υψώσεως του Σταυρού (Απολυτίκιο και Κοντάκιο) είναι δημιουργήματα μιας άλλης εποχής. Τότε που ο πρώτος πολίτης του κράτους, ο άρχοντας,ο Κυβερνήτης, είχε τον τίτλο «βασιλεύς».

Επίσης την ίδια εποχή, όπως μας λέει η ιστορία, ο χριστιανικός λαός του Βυζαντίου είχε να αντιπαλέψει με λαούς που επιβουλεύονταν την χριστιανική πίστη. Από την άποψη αυτή αν εξετάσουμε το θέμα, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι δικαιολογημένα χρησιμοποιούνται αυτοί οι όροι .

Όμως οι όροι «βάρβαροι» και «βασιλείς» σκανδαλίζουν πολλούς πιστούς, επειδή ο