Απόψεις - Άρθρα - Σχόλια

Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου - Αναγνώστου - Βηματαρίου- πρ. Δημοτικού Συμβούλου Χίου


Με ρίγη συγκίνησης τίμησαν τη μνήμη του πολιού Ιεράρχη της Χιακής Εκκλησίας, Μητροπολίτη κυρού Χρυσοστόμου (Γιαλούρη), οι εκλεκτοί φιλόχριστοι, αποτίσαντες φόρο τιμής, συμπολίτες μας, το πρωί της Τρίτης 29/11 ε.ε., στο Καθολικό (Κεντρικό Ναό) της Σταυροπηγιακής ιστορικής, Ιεράς Νέας Μονής.

Μέσα σε μια κατανυκτική πανδαισία- ιεροτελεστία που έσφυζε από πνευματικό παλμό, ο εκλεκτός νέος Μητροπολίτης Χίου π. Μάρκος, συμπαραστατούμενος υπό πλειάδος Ιερέων, τέλεσε την Θεία Λειτουργία και εν συνεχεία το ιερό Μνημόσυνο του μακαριστού Ιεράρχη, προ του οποίου απένειμε το οφίκιο του Πρωτοπρεσβυτέρου σε τέσσερις Ιερείς χειροτονηθέντες από τον αείμνηστο Χρυσόστομο και ειδικότερα τους: π. Αντώνιο Χρίτη (Εφημέριο Ι.Ν. Αγ. Αναστασίας Φραγκοβουνίου), π. Μακάριο Στρουμπάκη (Εφημέριο Ι.Ν. Αγ. Μαρίνης & Αγ. Αναργύρων Εγκρεμού), π. Πλάτωνα Γκιάλη (Εφημέριο Ι.Ν. Αγ. Ματθαίου Κοφινά) και π. Νικόλαο Μακρή (Εφημέριο Ι.Ν. Αγ. Ιωάννου Θεολόγου), αναφέροντας χαρακτηριστικά <<Έχουμε πλήρη εμπιστοσύνη στην κρίση του κυρού Χρυσοστόμου. Για να αποθέσει τα χέρια του ο Άγιος αυτός Ιεράρχης στο κεφάλι των Ιερέων αυτών ήξερε τι έκανε, βασάνισε πολύ τη σκέψη του. Έτσι, σήμερα, απονέμει η τοπική Εκκλησία το οφίκιο τούτο στους εν λόγω Ιερείς, τιμώντας τόσο τη μνήμη του μακαριστού πατέρα μας όσο και την υπερτριακονταπενταετή ιερατική τους δράση>>. Επίσης, σημειολογικά ανέφερε, μεταξύ άλλων, <<Πολλοί λένε ποιο, άραγε, να είναι το μέλλον μας. Η σημερινή ιεροτελεστία και τα σημεία του αξιομακάριστου Χρυσοστόμου έδωσαν την απάντηση: Το μέλλον μας είναι οι Άγιοι μας>>.

Κατά τη Θεία Λειτουργία απέδωσε μελωδικότατους Ύμνους ο ανιψιός του εκλιπόντος Ιεράρχη, κ. Μανώλης Μελινός, Θεολόγος- Συγγραφέας και Δ/ντης της Βιβλιοθήκης της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ο ίδιος ομίλησε κατάλληλα με γλαφυρό και παραστατικό λόγο κατά τη διάρκεια του ιερού Μνημοσύνου, αντιφωνώντας τον Μητροπολίτη μας π. Μάρκο, δεινό ρήτορα, με μοναδική ευφράδεια λόγου και μεταδοτικότητα που, σπάνια, μπορεί κάποιος να βρει. Επίσκοπο με θεολογική συνείδηση που ελέγχει κάθε του κίνηση, καρτερικό δέκτη της θείας χάριτος που <<τα ασθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληροί>>. Ο Μητροπολίτης μας προσφώνησε τον προσφιλή εκλιπόντα με λόγο που μπορεί να συγκριθεί μόνον με τους λόγους του Μεγάλου Βασιλείου ή του Ιερού Χρυσοστόμου.

Κατά την ταπεινή μας άποψη, οι Ιεροτελεστίες αυτές ήλθαν να καλύψουν δύο κενά που, επί έτη υφίσταντο: Αφενός της ισχνής μέχρι σήμερα - από πλευράς τοπικής Εκκλησίας - απόδοσης τιμής σε έναν Άγιο Ιεράρχη και αφετέρου της - παλαιότερης - άνισης απονομής οφικίων που, ο νέος Επίσκοπος με μεγάλη σοφία και προνοητικότητα απονέμει, αποδίδοντας δικαιοσύνη στους κόλπους της τοπικής μας Εκκλησίας.

Για την ιστορία να σημειώσουμε ότι, ο μακαριστός Ιεράρχης ευρίσκετο ενταφιασμένος στον αύλειο χώρο της Ιεράς Νέας Μονής, πλησίον του Καθολικού (του Κεντρικού Ναού δηλαδή) και ανατολικά του Ιερού Βήματος επί 26 συναπτά έτη. Το 2004 απαιτήθηκε να πραγματοποιηθεί η ανακομιδή των τιμίων Λειψάνων του προκειμένου να εξωραϊστεί ο χώρος, έπειτα από παρέμβαση της αρχαιολογικής υπηρεσίας. Τότε, συνέβησαν σημεία θαυμαστά που έχουν καταγραφεί από αρκετούς αυτόπτες μάρτυρες με κορυφαίο (σημείο) την ευωδία που αναδύθηκε από τον τάφο και η οποία ερχόταν κατά κύματα επί αρκετές ώρες και έφθανε σε απόσταση δεκάδων μέτρων. Επίσης, πολλά και αξιοθαύμαστα σημεία σημειώθηκαν με επίκεντρο τον αοίδιμο Ιεράρχη τόσο προ της θανής του όσο και κατόπιν αυτής. Τι κι αν οι άνθρωποι είτε σιωπούν είτε άλλα κελεύουν. Ακόμη κι αν όλοι σιωπήσουν <<και οι λίθοι κεκράξονται>>. Την μοναδική σωστή απάντηση τη δίδει ο Θεός, στον χρόνο και με τον τρόπο που Εκείνος αποφασίζει.

Τέλος, αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι και η μητέρα του αειμνήστου Χρυσοστόμου Γιαλούρη, χήρα ούσα σε νεαρή ηλικία, τίμησε την οικογένεια και την Εκκλησία και αρκετά χρόνια προ του επιγείου τέλους της εκάρη Μοναχή, από τον Μητροπολίτη- υιό της, με το όνομα Ερμιόνη Μοναχή, μόνασε στην Νέα Μονή και ετάφη στο κοιμητήριο των μοναχών της που βρίσκεται λίγα μέτρα μακρύτερα, πλησίον του Ι. Ν. Αγ. Λουκά όπου και τα Λείψανα των σφαγιασθέντων, υπό των Τούρκων, το 1822, μοναχών της αιματόβρεκτης, ιεράς, Νέας Μονής.- 

(πηγή pemptousia.gr) Από διάφορες δημοσιεύσεις και εκπομπές έχει γίνει πλέον γνωστό, ακόμα και σε ανθρώπους που έχουν διαφορετική γνώμη και άποψη, ότι η υπόθεση της ιεράς μονής Βατοπαιδίου δεν αποτελεί σκάνδαλο, αλλά ήταν ένα καλά οργανωμένο σχέδιο με αλλότριους σκοπούς.

Ήταν μία καλοστημένη ιδιοτελής σκευωρία, που δυστυχώς παρέσυρε πολλούς πολύ.Το θέμα αυτό νομίζουμε θα έπρεπε να προσεχθεί περισσότερο και όχι να χρησιμοποιηθεί προς καταρράκωση θεσμών όπως είναι η Εκκλησία, ο Μοναχισμός και το Άγιον Όρος.Ο κόσμος παρασύρθηκε ώστε να αμφισβητήσει και αυτό το Άγιον Όρος. Τούτο δεν θα έπρεπε να επιτραπεί, να παραταθεί, να διογκωθεί και να επεκταθεί.Τόσο κάποιοι ωφελήθηκαν από την υπόθεση αυτή και τώρα καταρρέουν. Ορισμένοι ανέβηκαν ψηλά πατώντας στην αδικία, την εξαπάτηση και την διαστρέβλωση.Θέλησαν να αμφισβητήσουν ότι η ιδιοκτησία της λίμνης Βιστωνίδος ανήκει στην μονή Βατοπαιδίου και έτσι πλέχθηκε κατηγορητήριο ότι «ενώ δεν ήταν δική τους πώς έκαναν ανταλλαγές».

του Κώστα Ζαφειρίου

Σε τέσσερις ομάδες θα τολμούσαμε να κατατάξουμε τους αρχιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος,ανάλογα με τις ενέργειές τους, τις κινήσεις τους αλλά και το προφίλ που καλλιεργούν. Οι ομάδες αυτές θα μπορούσαν να είναι:

1/Οι αρχιερείς που παράγουν έργο και το επικοινωνούν. Αποκαλούνται και "διάσημοι".

2/Οι αρχιερείς που παράγουν έργο αλλά δεν θεωρούν απαραίτητο να το δημοσιοποιήσουν. Κάποιοι τους αποκαλούν "παραδοσιακούς".

3/Οι αρχιερείς που πάνω απ΄όλα κάνουν θόρυβο, για να ακουστούν και το απαιτούν.

4/Οι αρχιερείς που αρκούνται μόνο στις προσευχές,δεν παράγουν έργο αλλά θέλουν οι άλλοι να νομίζουν το αντίθετο.

Να διευκρινιστεί ότι με τον όρο έργο εννοούμε το φιλανθρωπικό και προνοιακό έργο.

Στην τέταρτη ομάδα ανήκουν ελάχιστοι, ίσως λιγότεροι από τα δάκτυλα του ενός χεριού, αλλά δεν παύει να είναι υπαρκτή ομάδα.Οι άλλες τρεις ομάδες έχουν ενδιαφέρον και ιδιαίτερα η τρίτη ομάδα αφού σε αυτή ανήκει αρχιερέας "μεγάλου βεληνεκούς" που συχνά απασχολεί την επικαιρότητα, ή αν θέλετε πιέζει την επικαιρότητα να ασχοληθεί μαζί του. Και το πετυχαίνει.

Στις δύο πρώτες ομάδες ανήκουν και αρχιερείς που έχουν φιλοδοξίες ή θα δικαιούντο να αποκτήσουν. Στις δύο πρώτες ομάδες, ανήκει και η πλειονότητα των αρχιερέων.

Ίσως να υπάρχει και άλλη ομάδα,ή ακόμη να μην υπάρχουν όσες προαναφέραμε. Πριν όμως κάνετε "κλικ", σκεφθείτε έναν αρχιερέα και θα αντιληφθείτε ότι ανήκει σε μία από τις τέσσερεις ομάδες, ή σε αυτήν που έχετε εσείς κατά νου. 

Του  Σωτήρη Τζούμα

  Η οικονομική κρίση που χτύπησε την πόρτα μας, είναι φυσικό να έχει δημιουργήσει και τα ανάλογα προβλήματα στη ζωή της Εκκλησίας! Κι όταν λέμε Εκκλησία, εμείς τουλάχιστον, εννοούμε τον κλήρο και τον λαό και όχι μόνο “την κλειστή κάστα” των Ιεραρχών μας, οι οποίοι θεωρούν την Εκκλησία, προσωπικό τσιφλίκι τους! Ίσως γι’ αυτό, κάθε κρίση που παρουσιάζεται, τη βιώνει με διαφορετικό τρόπο ο κλήρος- και κατ’ εξοχήν οι Ιεράρχες- και με διαφορετικό τρόπο ο λαός μας.

Η κρίση αυτή είναι αλήθεια ότι έχει αναγάγει την επίσημη Εκκλησία σε δεκανίκι του Κράτους στον τομέα του κοινωνικού έργου και της προσφοράς προς τον πάσχοντα συνάνθρωπο. Και μέχρι στιγμής έχει κατορθώσει να ανταποκριθεί με επιτυχία στις ανάγκες που ολοένα και αυξάνονται.

Πέρα από τα συσσίτια που προσφέρονται κατά χιλιάδες, σε όλη τη χώρα, πολλές Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδας και μάλιστα συγκεκριμένοι ελεήμονες Μητροπολίτες, έχουν αναλάβει να πληρώνουν λογαριασμούς (ΔΕΗ, ΟΤΕ, κ.λπ.) πολύτεκνων οικογενειών. Εκεί που οι Ιεράρχες μας δείχνουν να μην έχουν πάρει είδηση είναι στον τρόπο που συμπεριφέρονται εν μέσω της κρίσης! Θα πρέπει να “μαζευτούν” λίγο και να σταματήσουν τις πολυαρχιερατικές πανηγύρεις, γιορτές και λοιπές συναθροίσεις!

Είναι προκλητικό πλέον, ο λαός να μην έχει να πληρώσει τα καθημερινά του έξοδα και η μετακίνηση του κάθε Μητροπολίτη και της συνοδείας του να ξεπερνά, πολλές φορές σε έξοδα τον μηνιαίο προϋπολογισμό μιας μέσης οικογένειας!   

Μεγάλη δικαίωση για τον Αρχιμ. Ιάκωβο Γιοσάκη και κόλαφος για την Ελληνική Δικαιοσύνη και τον Άρειο Πάγο, αποτελεί η πρόσφατη Απόφαση της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο, της 15/9/2011.

Σύμφωνα με την απόφαση αυτή, απορρίφθηκε ως αβάσιμη η αίτηση της Ελληνικής Κυβέρνησης για επανεξέταση στην Ολομέλεια του πιο πάνω Δικαστηρίου, της από 3 Μαϊου 2011 απόφασης του Α’ Τμήματος ΕΔΑΔ, με την οποία καταδικάστηκε η Χώρα μας για παραβίαση του τεκμηρίου της αθωότητας (αρθρ. 6§2) σε υπόθεση που αφορούσε προσφυγή του Αρχιμανδρίτη Ιάκωβου Γιοσάκη κατά σχετικής αποφάσεως του Αρείου Πάγου, ενώ του επιδικάστηκε σημαντική χρηματική ικανοποίηση.

Το χρονικό της υπόθεσης έχει ως εξής: 

του Αρχιμανδρίτου Σεραφείμ Δημητρίου 

Μὲ ἰδιαίτερη ἀγωνία οἱ λαοὶ τῆς γῆς στέκονται μπροστὰ στὴν ἀπειλὴ τῆς πείνας. Προχθὲς ἡ πατρίδα μᾶς μέσα στὴν περίοδο τῆς ξένης κατοχῆς τὸ ἔζησε μὲ πολὺ πόνο καὶ χιλιάδες νεκρούς.  Χθὲς τὸ ἀκούγαμε νὰ συμβαίνει σὲ μακρυνὲς καὶ ἀπαραμύθητες χῶρες. Σήμερα ἦρθε ἡ ὥρα νὰ τὸ ξαναζήσουμε δίπλα μας καὶ αὔριο μέσα στὴν αὐλή μας.

Βεβαίως ὁ Χριστὸς, μᾶς προκάλεσε ὅπως κατέγραψε ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος στὸ 6ο κεφάλαιο, « μὴ οὒν μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ἢ τί πίωμεν ἢ τί περιβαλώμεθα; πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ· οἶδεν γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρήζετε τούτων ἁπάντων. ζητεῖτε δὲ πρώτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμίν. Μὴ οὒν μεριμνήσητε εἰς τὴν αὔριον, ἡ γὰρ αὔριον μεριμνήσει τὰ ἐαυτῆς· ἀρκετὸν τὴ ἡμέρα ἡ κακία αὐτῆς». Παράλληλα μᾶς ἔχει ὑποδείξει τὸν τρόπο τῆς προσευχῆς μὲσα στὴν λεγόμενη Κυριακὴ προσευχὴ – Πάτερ ἠμῶν,  μᾶς εἶπε νὰ ζητάμε «τὸν ἄρτον ἠμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἠμὶν σήμερον»·
Ὅμως πάντες λήσμονες καὶ ἀχάριστοι, χθὲς βρήκαμε φαγητά, φάγαμε, χορτάσαμε καὶ κατευθύναμε τὰ περισσεύματα στὰ ἀπορρίμματα. Γιὰ νὰ βρεθοῦμε οἱ ἴδιοι ἐμεῖς σήμερα στοὺς αὐτοὺς κάδους, ἀναζητώντας τροφή.  

(του αρχι. Τιμοθέου Παπασταύρου) Ὅλοι τοῦτο τὸν καιρό, μιλοῦν ἤ μᾶλλον παραμιλοῦν γιὰ τὴν οἰκονομική κρίση. Εἶναι δέ, τέτοιος ὁ τρόπος πού ἀναφέρονται σ΄ αὐτή, πού νομίζει κανείς, ὅτι γι' αὐτή, εὐθύνονται κάποιοι συγκεκριμένοι ἄρχοντες ποὺ σέ συνεργασία μέ ξένες καί ἀντίχριστες δυνάμεις μᾶς τήν ἐπέβαλαν.

Ἀς μοῦ ἐπιτραπεῖ λοιπόν νά κάνω κάποιες ἐπισημάνσεις ἐπί τοῦ θέματος αὐτοῦ. 

1. Δέν θά μέ ἐξέπληττε τό γεγονός ἄν αὐτοί ποῦ μιλοῦσαν ἦσαν ἄνθρωποι κοσμικοί πού κοιτοῦν τά πράγματα ἀπό καθαρά κοσμική ἄποψη. Ὅμως δυστυχῶς αὐτές οἱ ἀπόψεις ἀκούγονται καί ἀπό χριστιανούς πού θρησκεύουν συνειδητά, μή ἐξαιρουμένων ἀκόμη καί κληρικῶν καί δή ἀνωτάτων. 

2. Δέν ἀκούστηκε τό παραμικρό καὶ ἀπό κανένα γιά τά αἴτια τῆς κρίσης πού σίγουρα δέν εἶναι ΜΟΝΟ ἡ διασπάθιση τοῦ δημοσίου χρήματος, ἀλλά κυρίως καί πρωτίστως ἡ πνευματική κρίση. Ἀπό αὐτή ἀκριβῶς τήν πνευματική κρίση, προῆλθαν ὅλα ἐκεῖνα τά ἄθλια ἀποτελέσματα πού σήμερα μαστίζουν τόν τόπο μας. 

(Επιστολή κληρικών) «Με έκπληξη διαβάσαμε ότι ο Αγιώτατος Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσιών Κύριλλος, εόρτασε στις 20 Νοεμβρίου τα 65^αγενέθλιά του! Μάλιστα  με αφορμή την εορτή του, πραγματοποίησε συνάντηση στην Πατριαρχική κατοικία στο κέντρο της Μόσχας ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας κ. Δ. Μεντβέντεφ. Στη συνάντηση ήταν παρόντες , ο Αγιώτατος και Μακαριώτατος Καθολικός Πατριάρχης πάσης Γεωργίας Ηλίας Β΄, ο Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας και πάσης Πολωνάις Σάββας, ο Μακαριώτατος Μητροπολίτης Τσεχίας και Σλοβακίας Χριστοφόρος, ο Επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Ρουμανίας Μητροπολίτης Ταργκόβιστε Νήφων, ο Επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Βουλγαρίας Μητροπολίτης Βίντιν Δομετιανός και άλλοι, καθώς και ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας, Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας.

Αγνοεί ο Αγιώτατος ότι η Αγία μας Εκκλησία καθόρισε να τελούνται τρία μόνον γενέθλια : του Χριστού (25/12), της Παναγίας (8/9) καί του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου (24/06).
Επίσης επειδή Εκκλησία είναι η ένωση του ανθρώπου με το Θεό, που για πρώτη φορά αποκαλύφθηκε την ημέρα της Πεντηκοστής η μέρα αυτή (της Πεντηκοστής) θεωρείται γενέθλια μέρα της Εκκλησίας, αφού αυτή τη μέρα για πρώτη φορά η Εκκλησία εμφανίζεται στον κόσμο σαν θεανθρώπινη κοινωνία. Καμία άλλη αναφορά γενεθλίων  δεν υπάρχει.» 

(του π. Σεραφείμ Δημητρίου, Αρχιμανδρίτη) 

Πηγαίνοντας μια Πέμπτη στην διακονία του κοιμητηρίου βρέθηκα μπροστά σε 4 ταφές, οι 2 των οποίων προέκυψαν από αυτοκτονίες. Στα μάτια μου ήταν υπερβολικό. Σε μια μέρα, σε ένα περιφερειακό κοιμητήριο, που θάπτει μόνο δημότες, δύο αυτόχειρες να περιμένουν ταφή.

Λέμε πλέον για να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα, «συνεπεία ψυχολογικών προβλημάτων» και αυτομάτως όλα κατανοούνται, από του τυπικού της αποδόσεως εκκλησιαστικής κηδεύσεως έως της αποδοχής του γεγονότος ελαφρά τη καρδία. Δεν είναι τα πράγματα όμως τόσο απλά, και δεν μας επιτρέπεται να τα προσπερνάμε εύκολα γιατί στο ερώτημα τι φταίει; Η απάντηση θα πρέπει να είναι για τον καθένα μας, «εγώ φταίω».

Ναι εγώ φταίω, γιατί σαν γονιός, κατανόησα την γονική αγάπη σαν παροχές∙ χρήμα, άνεση, ασυδοσία.

Ναι εγώ φταίω, γιατί σαν ανάδοχος, δεν έδωσα στον αναδεκτό μου την γνώση της αγάπης, ως το ιδανικό της εν Χριστώ ζωής.

Ναι εγώ φταίω, γιατί σαν δάσκαλος, προσπέρασα το κάθε παιδί σαν μέλος ενός συνόλου που δεν αγάπησα, γιατί το συνέδεσα με την δουλεία μου.

Ναι εγώ φταίω, γιατί σαν παπάς της ενορίας, δεν έκανα τη θεωρία της αγάπης πράξη, ώστε να ξέρω το όνομα του καθενός από το ποίμνιο μου.

Ναι εγώ φταίω, γιατί σαν μέλος της εκκλησίας, του δήμου, της πολιτείας,  δεν ενδιαφέρθηκα με αγάπη για τον άλλο, τον ελάχιστο αδελφό του Κυρίου, αλλά πολιτεύτηκα ικανοποιημένος με τα όσα με αξία ή απάτη, με αγώνα ή δόλο, με νομιμότητα ή παράνομα, απέκτησα.

Και τώρα τι; Τουλάχιστον ας φωνάξουμε για όποιον ακούσει … ελάτε αδέλφια μου να αγαπήσουμε το Θεό και την δημιουργία Του. Να τον αγαπήσουμε μέσ΄ από τα πρόσωπα των ανθρώπων και τη φύση. Και όταν τα λάθη μας, μας σέρνουν μπροστά σε αδιέξοδα, ας μη γονατίσουμε με απόγνωση, ας μην απογοητευτούμε.  

Το «ierovima» προ ημερών είχε αναρτήσει επιστολή ενοριτών του Ι.Ναού Αγίου Γεωργίου Φιλιππιάδος (Ιερά Μητρόπολη Πρεβέζης) με την οποία διαμαρτύρονταν  για την εμμονή του μητροπολίτη Πρεβέζης να μεταφράζει Λατρευτικά κείμενα στην δημοτική γλώσσα.

Στις 31 Οκτωβρίου υπήρχε απαντητική επιστολή του μητροπολίτη κ. Μελετίου προς τους διαμαρτυρόμενους ενορίτες  την οποία λάβαμε σήμερα (όχι από την Ιερά Μητρόπολη) και θεωρούμε σωστό να τη δημοσιεύσουμε. Ο μητροπολίτης σε κάποιο σημείο της επιστολής του αναφέρει:«Παράδοση τῆς Ἐκκλησία μας εἶναι, νά προσευχόμαστε στήν γλώσσα πού μιλᾶμε. Μά δέν εἶναι παράδοση, νά ἀγωνιζόμαστε γιά γλώσσα τῶν πατέρων μας, πού ἀσφαλώς εἶναι ἔνδοξη μέν, ἀλλά ἀκατανόητη πιά!»

 Με την ευκαιρία ευχόμαστε ολόψυχα, περαστικά στον μητροπολίτη κ. Μελέτιο.

Το κείμενο της επιστολής έχει ως ακολούθως: