Απόψεις - Άρθρα - Σχόλια

Του μητροπολίτου Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού Δανιήλ 

(από το ένθετο της Δημοκρατίας για την Ορθοδοξία)

            Είναι γνωστό ότι η Εκκλησία με τη διακονία της αποβλέπει στην ανακαίνιση του ανθρώπου, να τον απελευθερώσει από την αμαρτία σεβόμενο και πιστεύοντα στον Εναν και Ζωντανό Θεό, ζώντα κατά το άγιο θέλημά Του.

 Την κατάσταση στην οποία βρίσκονταν οι άνθρωποι προ Χριστού περιγράφει ο Απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του. Ο χριστιανισμός, όταν έφθασε στην πρωτεύουσα της απέραντου Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τη Ρώμη, στην καρδιά του ανθρώπινου πολιτισμού της εποχής εκείνης, βρήκε τους ανθρώπους: 

Μια χαρά τα λέει προς τους γονείς ο μητροπολίτης Μαρωνείας, που και λόγω ηλικίας είναι πολύ κοντά στη νεολαία:

«Τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν παραμένει ὑποχρεωτικό, καί οἱ γονεῖς πού ἀπό σκοπιμότητα καί ὄχι ἀπό λόγους συνειδήσεως ἀρνοῦνται τήν παρακολούθησιν αὐτοῦ τοῦ μαθήματος εἰς τά παιδιά τους, τά ἐμποδίζουν ἀπό τήν ὁλοκλήρωσίν των ὡς προσωπικοτήτων μέ

Αρθρο του Μητροπολίτη Φθιώτιδος Νικολάου
 

Στή σημερινή κοινωνία τῆς ἀνισότητος καί τῆς πενίας ἔχουν πολύ αὐξηθεῖ οἱ γογγυστές, οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι πού δέν κάνουν ὑπομονή, δέν δείχνουν ἀγάπη, ἀλλά στενάζουν καί παραπονοῦνται κατά τῶν ἄλλων.
 

Τά παιδιά παραπονοῦνται κατά τῶν γονέων τους πού δέν τούς παρέχουν ὅλα τά ἀγαθά νά ζήσουν εὐτυχισμένα, ἔστω κι ἄν οἱ ταλαίπωροι γονεῖς μέρα καί νύχτα κοπιάζουν γι' αὐτά. Οἱ μαθητές γογγύζουν κατά τῶν καθηγητῶν τους, οἱ ἐργαζόμενοι κατά τῶν ἐργοδοτῶν τους, οἱ πολίτες κατά τοῦ κράτους, οἱ πιστοί κατά τῆς 

του ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Η Παγκόσμια Ύψωση του Τιμίου Σταυρού αποτελεί έναν σπουδαίο εορτολογικό σταθμό του εκκλησιαστικού έτους. Στις 14 Σεπτεμβρίου σύμπασα η Ορθοδοξία τιμά τον Σταυρό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως το «καύχημά» Της και η «δόξα» Της. Πηγές της εκκλησιαστικής μας ιστορίας

«Η Ελληνική Πολιτεία εκ τοῦ Συντάγματός της δέν είναι οὐδετερόθρησκο ή λαϊκό κράτος και το Σύνταγμα μας ἄρχεται με την ἐπίκληση τοῦ Παναγίου Ὀνόματος τοῦ Τρισυποστάτου Θεοῦ κατά τοῦ ὁποίου ἀβυσσαλέο μῖσος τρέφουν μόνον οἱ δαιμονιῶντες μέτοχοι τοῦ δαιμονικοῦ περιπαίγματος πού ὅπως ἀποδεικνύεται είναι η κυρία Ρεπούση και ο κύριος Κουράκης».

Αυτά αναφέρει μεταξύ άλλων στην ανακοίνωσή του ο μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, ως απάντηση στην Τζιχάντ που κηρύχθηκε κατά της Ορθοδοξίας από ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ.

Η ανακοίνωση έχει ως ακολούθως:

Άποψη του κ. Ελ. Ε.Πολίτη

Ευκαιριακά μάλλον και εντελώς άκαιρα ήρθε για ακόμη μια φορά - εν μέσω πολλαπλών κρίσεων- το θέμα της αλλαγής ή ακόμη και της κατάργησης του μαθήματος των θρησκευτικών με βάση τη συζήτηση που γίνεται για το νέο Λύκειο.
Το σκεπτικό κάποιων ότι το μάθημα των θρησκευτικών έχει χαρακτήρα κατηχητικό πάσχει, διότι σήμερα το μάθημα δεν διδάσκεται «κατηχητικά» όπως μπορεί να διδασκόταν παλιότερα, αλλά αντίθετα αποτελεί μια σημαντική ευκαιρία για γόνιμη συζήτηση, διάλογο και προβληματισμό των μαθητών προκειμένου να ενταχθούν φεύγοντας από το λύκειο ομαλά στην κοινωνία.

Στην πρώτη Λυκείου γίνεται λόγος για τα μυστήρια και τις εορτές έτσι ώστε να γνωρίζουν οι μαθητές το τι γίνεται σε μια ακολουθία όπως π.χ. σε έναν γάμο, ενώ υπάρχουν κεφάλαια για θέματα παραθρησκείας και οργανώσεων με σκοπό να προφυλάξουν τους εφήβους μαθητές από επώδυνες περιπέτειες μια και η εμπλοκή τους σε τέτοιες ομάδες μπορεί να τους προκαλέσει ποικίλα προβλήματα.

Στην δευτέρα Λυκείου η ενημέρωση στρέφεται στη διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας καθώς και άλλων ομολογιών όπως Ρωμαιοκαθολικών και Προτεσταντών με απόλυτο σεβασμό στην πίστη τους. Επίσης σε επόμενα κεφάλαια γίνεται λόγος για τον σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, την εξάλειψη του φαινομένου του θρησκευτικού φανατισμού της μισαλλοδοξίας και του ρατσισμού, τη σχέση του ανθρώπου με την τέχνη και τον πολιτισμό. Ενώ σε Θρησκειολογικά κεφάλαια οι μαθητές ενημερώνονται για τις γνωστές σήμερα θρησκείες και καλούνται να συμβιώσουν ειρηνικά με ανθρώπους που πιστεύουν σε αυτές και ζουν σήμερα στη χώρα μας.

Στην Τρίτη Λυκείου διδάσκονται κοινωνικά θέματα που αφορούν τους εφήβους, όπως η δημιουργία οικογένειας, το φαινόμενο της μοναξιάς, η αντιμετώπιση της βίας, οι εξαρτήσεις από ουσίες, το οικολογικό πρόβλημα, καθώς και θέματα βιοηθικής. Έτσι ώστε να ετοιμαστούν επαρκώς προκειμένου να αποφύγουν διαφόρους κινδύνους.

Αναμφίβολα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης και ποιοτικής αναβάθμισης του μαθήματος. Ωστόσο η πλήρης κατάργηση του θα στερήσει από τους μαθητές την ευκαιρία επαφής τους με ένα μάθημα πολιτισμού, την ευκαιρία δημιουργίας ενός γόνιμου προβληματισμού αλλά και ένα πλήθος πληροφοριών ιδιαίτερα χρηστικών για την μετέπειτα ζωή τους.
 

Του Κώστα Ζαφειρίου

          Τον περασμένο Απρίλιο, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σύρου κ. Δωρόθεος Β΄, με επιστολή του στην Ιερά Σύνοδο είχε εισηγηθεί  τη συμμετοχή της Εκκλησίας στην αύξηση του Μετοχικού Κεφαλαίου της Εθνικής Τράπεζας,  προκειμένου να αποτραπεί ο αφελληνισμός του εμβληματικού αυτού Πιστωτικού Ιδρύματος της Χώρας και να διασφαλιστεί το ποσοστό συμμετοχής της Εκκλησίας σ’ αυτό, χρησιμοποιώντας ως εγγύηση την ακίνητη περιουσία της.

Σύμφωνα με πληροφορίες του “ierovima.gr”, η πρόταση αυτή, χωρίς καν να ερευνηθεί ή να μελετηθεί, απορρίφθηκε όχι μετ’ επαίνων, αλλά μάλλον μετά  λοιδοριών.

          Παρόμοια, όμως, με την πρόταση του Σύρου πρακτική υλοποιεί σήμερα σήμερα η Εκκλησία της Κύπρου.

          Σύμφωνα, με συνέντευξη που έδωσε ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου  κ. Χρυσόστομος στην Εφημερίδα «Φιλελεύθερος»  της 1ης Σεπτεμβρίου και αναρτήθηκε στην Ιστοσελίδα της Αρχιεπισκοπής, η Εκκλησία της Κύπρου προτίθεται να πουλήσει ελκυστικά τεμάχια γης, προκειμένου να διατηρήσει το ποσοστό της στην «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ».

          Συγκεκριμένα, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου δήλωσε« Η Αρχιεπισκοπή έχει πάρα πολλά οικόπεδα και σήμερα η αξία τους έχει γύρω στα 25% πτώση. Πιστεύω ότι πάρα πολλοί που έχουν αξιόγραφα τραπεζών παρά να τους υποχρεώσουν να τα κάνουν μετοχές που δεν θα παίρνουν εισόδημα, θα προτιμήσουν να πάρουν ένα οικόπεδο σε χαμηλή τιμή, το οποίο αύριο θα αξίζει περισσότερο».

          Τι έχουν τώρα να πουν όλοι, όσοι αβασάνιστα επέκριναν και “βραχυκύκλωσαν” την πρωτοβουλία του Σύρου εν τη γενέσει της για την Εκκλησία της Ελλάδος, ενέργεια η οποία ελπίζουμε ότι δεν θα έχει αρνητικές επιπτώσεις  για το μέλλον, το οποίο, φαίνεται, ότι οι αδελφοί μας στην Κύπρο διασφαλίζουν από σήμερα  με τόλμη και  αποφασιστικότητα;

Την αντίδραση του Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. Κοσμά προκάλεσαν τα βίαια επεισόδια κατά κληρικών και Ορθοδόξων πιστών στην Πρεμετή της Αλβανίας. Τα έκτροπα αυτά καταδεικνύουν ένα οργανωμένο σχέδιο για την απαγόρευση της Ορθόδοξης πίστης και το διωγμό των Ορθοδόξων από την Αλβανία.

«Δεν ανεχόμαστε πλέον Ναό Ορθόδοξο

Απόσπασμα από το κήρυγμα του μητροπολίτη Γόρτυνος κ. Ιερεμία, με το οποίο στείνει στο...απόσπασμα τον θρησκευτικό τουρισμό:

"Ο λεγόμενος «τουρισμός» για τα μοναστήρια αποτελεί βεβήλωση του ιερού τους χώρου. Όσοι μοναχοί και μοναχές τον δέχονται, απ᾽ αυτό και μόνο δείχνουν ότι δεν ζουν σωστά την αφιέρωσή τους στον Χριστό. Εδώ, στο σημείο αυτό, έχω να σας πω με χαρά και ιερή καύχηση το εξής:

Προ καιρού στην Βουλή των Ελλήνων έγινε μία ημερίδα για τα μοναστήρια της Αρκαδίας. Ο λόγος πήγε στον τουρισμό των μοναστηρίων. Τότε εγέρθηκε από την θέση του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Αλέξανδρος και ετάχθη με σφοδρότητα εναντίον του τουρισμού στα μοναστήρια. Την τόλμη αυτή του Σεβασμιωτάτου κ. Αλεξάνδρου μιμήθηκα στην συνέχεια και εγώ, μιλώντας κατά της βεβηλώσεως των μοναστηρίων μας με τον τουρισμό και ότι πρέπει να αποβληθεί από τα ιερά αυτά και αγαπητά σκηνώματα του Κυρίου".

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του κηρύγματος, του μητροπολίτη Γόρτυνος Ιερεμία:

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 9η

ΕΟΡΤΗ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Πρὸς τὸν Ἱερὸ Κλῆρο καὶ τὸν εὐσεβῆ Λαὸ
Τῆς καθ’  ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως


«Πεποικιλμένῃ τῇ θείᾳ δόξῃ ἡ ἱερὰ καὶ εὐκλεὴς Παρθένε μνήμη σου,
πάντας συνηγάγετο πρὸς εὐφροσύνην τοὺς πιστούς….»

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἡ σημερινὴ ὑμνολογικὴ ἀναφορὰ τῆς Ἐκκλησίας μας στὴν σπουδαιοτάτη ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ τῆς Μεταστάσεώς της ἀπὸ τὴν γῆ στὸν οὐρανό, προσφέρει ἀμέτρητες δυνατότητες στοὺς χριστιανούς, νὰ προσεγγίσουν τὸ πρόσωπο τῆς Θεομήτορος, ἀντλῶντας διδακτικὰ καὶ σωτήρια μηνύματα γιὰ τὴν ζωή τους.
Κι ἐμεῖς, συνεπῶς, ἂν ἐπιχειρήσουμε νὰ ἐξετάσουμε μὲ θεολογικὴ ἀκρίβεια τὴν πρώτη ὠδὴ τοῦ Κανόνα τῆς ἑορτῆς, θὰ σταθοῦμε σὲ τρία σημεῖα, τὰ ὁποῖα μποροῦν νὰ μᾶς μεταδώσουν νάματα ὀρθόδοξης βιοτῆς καὶ χριστιανικῆς πίστεως.
Τὸ πρῶτο σημεῖο σημασιολογοῦν οἱ λέξεις «πάντας» καὶ «πιστούς». Αὐτές, περιγράφουν δύο ἀπὸ τὶς βασικότερες προϋποθέσεις, γιὰ νὰ βιώνουμε ὡς γνήσιοι χριστιανοὶ τὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου. Ἡ πρώτη εἶναι ἡ πίστη. Ἡ ἐμπιστοσύνη δηλαδὴ στὴν σωτηριώδη ἀξία τῆς διατυπωμένης ἀνὰ τοὺς αἰῶνας διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ Ὁποία ἔχει θεμέλιο λίθο τὸν Ἰησοῦ Χριστό, στὸ ὄνομα τοῦ Ὁποίου ὑποτάσσονται ἀναπόδραστα ὅλες οἱ δυνάμεις τοῦ ὁρατοῦ καὶ τοῦ ἀοράτου κόσμου. Ὁ πιστός, λοιπόν, εἶναι ὁ γνήσιος μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ. Ἑρμηνεύει τὸ θαῦμα τῆς ζωῆς καὶ τὸ μυστήριο τοῦ θανάτου ὑπὸ τὸ πρῖσμα τοῦ Σταυροῦ καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος. Δὲν θέλγεται ἀπὸ τὸ φθαρτό, τὸ φανταχτερὸ καὶ ἐφήμερο, ἀλλὰ ἰχνηλατεῖ στὴν ἀγωνιστικὴ πορεία τῶν ἁγίων πρὸς τὰ ἄφθαρτα καὶ τὰ αἰώνια. Καὶ βεβαίως δὲν πορεύεται ἀποκομμένος, ἀλλὰ συστοιχούμενος μὲ τοὺς ἀδελφούς του. Τοῦτο δηλώνεται μὲ τὴν λέξη «πάντας», ἡ ὁποία τίθεται ὡς κριτήριο τῆς γνήσιας πνευματικῆς ζωῆς. Πάντες οἱ πιστοὶ ἀποτελοῦν τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ὁ μερισμός, ὁ ἀποκλεισμός, ἡ αὐτονομημένη πορεία συνιστοῦν παθογενῆ ἐκδηλώματα τῆς ὀρθόδοξης πίστης.
Τὸ δεύτερο σημεῖο, ἄρρηκτα συνδεδεμένο μὲ τὰ προηγούμενα, σημασιολογεῖται μὲ τὸ ρῆμα «συνηγάγετο». Ἡ πίστη στὸν Χριστό, ὅπως καὶ ἡ σωτηρία, εἶναι πράξη συλλογική. Κατανοεῖται καὶ βιώνεται ὡς «σύναξη», συγκέντρωση, δηλαδή, ὅλων τῶν πιστῶν μέσα στὴν Κιβωτὸ τῆς σωτηρίας, τὴν Ἐκκλησία καὶ γύρω ἀπὸ τὸ ἱερό της θυσιαστήριο, ὅπου κλῆρος καὶ λαὸς συλλειτουργοῦν στὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας «ὑπὲρ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως καὶ τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν».
Τὸ τρῖτο σημεῖο, στὸ ὁποῖο ἀξίζει νὰ ἑστιάσουμε, περιγράφεται ἀπὸ τὶς λέξεις «πρὸς εὐφροσύνην». Ἡ σύναξη ὅλων τῶν πιστῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας στὴν ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ἔχει σκοπὸ τὴν πνευματική τους ἀγαλλίαση καὶ εὐφροσύνη. Πόσο διαφορετικὴ προσέγγιση τοῦ θανάτου, πόσο αἰσιόδοξη προοπτικὴ προσφέρει ὁ θεολόγος-ὑμνωδὸς στοὺς χριστιανοὺς μὲ αὐτὴ τὴν λέξη, ἀντιπαραβάλλοντας τὴν χαρὰ ἀπὸ τὴν Μετάσταση τῆς Παναγίας μας, τοῦ τρόπου, δηλαδή, μὲ τὸν ὁποῖο ἡ Θεοτόκος ἐκοιμήθη, ἀνέστη καὶ ἀνελήφθη σωματικῶς -κατὰ τὴν ἱερή μας Παράδοση- ἀπέναντι στὴν ἀπελπισία, τὸν ἀγνωστικισμὸ καὶ τὴν ἀθεΐα ποὺ προσπαθοῦν νὰ κυριαρχήσουν στὶς «προοδευτικές» τάχα κοινωνίες μας;
Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ὀρθόδοξος Δεκαπενταύγουστος εἶναι τὸ Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἡ σημερινὴ ἑορτὴ μᾶς προσκαλεῖ νὰ ὑπερβοῦμε τὸ περιοριστικὸ πλαίσιο τῆς λογικότητας, διότι στὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας «νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι». Μᾶς παρακινεῖ, νὰ φωτίσουμε τὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιά μας μὲ τὴν ποιότητα τῆς πίστεως, τοῦ ἀγώνα καὶ τῆς ὑπομονῆς, διὰ τῶν ὁποίων κατέστη ἡ Μαριὰμ «τιμιωτέρα τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξωτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ». Μᾶς ζητεῖ, νὰ ἐργαστοῦμε «πάντες» μὲ ἑνότητα πίστεως καὶ καθαρότητα φρονήματος, ὡς Σῶμα Χριστοῦ, γιὰ τὴν σωτηρία «ἑαυτῶν καὶ ἀλλήλων» ὑπερβαίνοντας πάσης φύσεως προσωπικὲς ἤ κοινωνικὲς κρίσεις. Μᾶς διδάσκει, τέλος, νὰ μὴ φοβούμαστε τὸ ἔσχατο ὅριο τῆς ἐπίγειας πορείας μας, τὸν βιολογικὸ θάνατο, διότι αὐτὸς ἀποτελεῖ προθάλαμο στὴν αἰωνιότητα.
Ἀρκεῖ νὰ ἐμπιστευτοῦμε στὴν Παναγία μας «τὴν πᾶσαν ἐλπίδα» μας, ὥστε νὰ γίνει ἡ δική μας γέφυρα πρὸς τὸν οὐρανό. Ἀρκεῖ, νὰ ζοῦμε συνεχῶς τὴν βεβαιότητα τοῦ λόγου τοῦ ἱεροῦ ὑμνωδοῦ, ὅτι «ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπε», ἀλλὰ πρεσβεύει ἀδιαλείπτως, ὡς δοξαστικὴ Μυρσίνη στὸν νοητὸ Ἥλιο τῆς δικαιοσύνης, γιὰ τὴν σωτηρία ὅλου του κόσμου.
Χρόνια πολλὰ καὶ εὐλογημένα.
Διάπυρος πρὸς τὴν  Ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ Μητέρα τοῦ Φωτὸς εὐχέτης.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ


Ο ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ