Είναι γνωστό ότι η Βουλγαρία μπαίνει από 1-1-2026 στο ευρώ. Αυτό που δεν είναι ακόμη τόσο γνωστό, είναι ότι επέλεξε για την πλευρά των κερμάτων του ενός και των δύο ευρώ δύο Ορθοδόξους Αγίους: Τον Άγιο Ιωάννη της Ρίλας, προστάτη της Βουλγαρίας, για το νόμισμα του ενός ευρώ, και τον (αναγνωρισμένο ιεροκανονικώς από την Εκκλησία της Βουλγαρίας) Άγιο Παΐσιο τον Χιλανδαρινό. Επιπλέον, γύρω από το νόμισμα των δύο ευρώ είναι χαραγμένη η φράση: "Боже пази България", δηλαδή, "Θεέ, ευλόγα την Βουλγαρία" .
Ιδίως για τον Άγιο Ιωάννη της Ρίλας, αξίζει να διαβάσει κανείς τις επιστολές που αντάλλαξαν ο Τσάρος των Βουλγάρων Πέτρος και ο Άγιος, για να αντιληφθεί κανείς την αξία της Ορθόδοξης πνευματικότητας στη διακυβέρνηση ενός κράτους και την επιλογή που κάνει η Βουλγαρία με αυτή της την κίνηση.
Ο μεν Τσάρος Πέτρος γράφει στον Άγιο Ιωάννη με συγκλονιστική συντριβή και αναγνώριση της αναξιότητάς του, την οποία επέτειναν τα βασιλικά καθήκοντα (βλ. δεύτερο σχόλιο):
"Επειδή η ματαία δόξα του κόσμου τούτου, αι ηδοναί και ο πλούτος, αυτά καταποντίζουσιν ημάς ωσάν κύματα της θαλάσσης και σκοτιζόμενοι από τας ταραχάς και φροντίδας, δεν δυνάμεθα να ενατενίσωμεν εις το φως της καθαράς μετανοίας, διά τούτο και επεθύμουν να απολαύσω ολίγον τινά φωτισμόν από την αγιωσύνην σου, Οσιώτατε Πάτερ· αλλ’ όμως και αυτής της χάριτος εστερήθην διά το πλήθος των αμαρτιών μου.
Όθεν παρακαλώ καν να μοι στείλητε παρηγορίαν τινά και παράκλησιν διά λόγου, ίνα δροσίσω τον καύσωνα της θλίψεώς μου· διότι γνωστόν είναι, τίμιε Πάτερ, εις την αγιωσύνην σου, πόσος χειμών πειρασμών και πόσαι ταραχαί καταβυθίζουσι τας καρδίας των βασιλέων"!
Και ο Άγιος Ιωάννης, επιστρέφοντας το χρυσάφι που του είχε στείλει ο βασιλιάς, κρατώντας μόνον τα νηστίσιμα τρόφιμα (φρούτα) που του είχε στείλει, απάντησε:
"Γενού πράος και ευπλησίαστος εις τους υπηκόους σου, έχων τας βασιλικάς ταύτας αρετάς, ήτοι την συμπάθειαν και το έλεος· διότι δι’ αυτών θέλει λάμπει περισσότερον η πορφύρα και το διάδημα της βασιλείας σου, ίνα χαροποιή όλους όσοι εισέρχονται και εξέρχονται από το παλάτιον της σης γαληνότητος.
Φεύγε τας αδικίας και αρπαγάς.
Έχε την μεν μνήμην του θανάτου ως σύζυγον, τους δε στεναγμούς και τα δάκρυα ως φίλτατα τέκνα.
Γενού ευπειθής και υπήκοος εις την Εκκλησίαν του Χριστού, την Μητέρα σου, και τίμα τους εν αυτή πρωτοθρόνους.
Ίνα και ο Βασιλεύς των βασιλευόντων, διορών την ταπείνωσίν σου, χαρίσηταί σοι τα αγαθά, α ητοίμασε τοις αγαπώσιν αυτόν εν τη Βασιλεία των ουρανών".
Η πριν από λίγα μόλις χρόνια πάμφτωχη Βουλγαρία προοδεύει και αναπτύσσεται συνεχώς τα τελευταία χρόνια, αναζητώντας την πηγή του ήθους που συνοδεύει κάθε ανθρώπινη πρόοδο σε αυτά που ΕΜΕΙΣ της διδάξαμε.
Αυτά τα οποία εμείς σήμερα απορρίπτουμε ως κοινωνία, θαμπωνόμενοι και ξιπαζόμενοι από ψεύτικα φώτα.
Αλλά η διαφορά προόδου, ηθικής και υλικής, μεταξύ των δύο κοινωνιών, αποδεικνύει ποια είναι η σωστή οδός. Και για την ηθική και για την υλική πρόοδο ενός έθνους.
Πόση σαπίλα και πόση ακόμη ξεφτίλα θα δεχούμε ως έθνος και ως κοινωνία, μέχρι να καταλάβουμε ότι δεν είναι στραβός ο γιαλός.