Λάβρος ο Μητροπολίτης Δαμασκηνός κατά του τρίπτυχου "Ανάπαυση -Κατανάλωση- Απόλαυση"

Στον Ιερό Ενοριακό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο Βάλτο Ορεστιάδος ιερούργησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ.Δαμασκηνός την Κυριακή Θ΄ Λουκά, 23 του μηνός Νοεμβρίου ε.έ.
Ερμηνεύοντας ο Σεβασμιώτατος την ευαγγελική περικοπή της ημέρας, σημείωσε: «Ἡ περίπτωση τοῦ ἄφρονος πλουσίου, περί τοῦ ὁποίου ἀκούσαμε σήμερα στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, δέν εἶναι μοναδική. Ἡ νοοτροπία αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀκριβῶς ἡ ἴδια πού διακατέχει τή σκέψη τῶν περισσότερων ἀνθρώπων κάθε ἐποχῆς. Εἰδικά στήν ἐποχή µας πού τά πάντα παρέχονται εὔκολα καί γρήγορα, τό τρίπτυχο ἀνάπαυση, κατανάλωση καί ἀπόλαυση εἶναι πρότυπο γιά ὁλόκληρες κοινωνίες. Ἡ νοοτροπία «ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου» καθοδηγεῖ τόν τρόπο ζωῆς πολλῶν ἀνθρώπων καί κοινωνιῶν».
Στη συνέχεια ανέπτυξε ότι πρώτιστη επιλογή του συγχρόνου ανθρώπου είναι να εργάζεται όσο το δυνατόν λιγότερο και να ξεκουράζεται περισσότερο. Μέσα στα πλαίσια αυτής της ραθυμίας ο άνθρωπος αποφεύγει να αγωνίζεται και πνευματικά. Ακολούθως, αναφέρθηκε στην άμετρη κατανάλωση αγαθών και την απληστία από την οποία διακατέχεται η σύγχρονη κοινωνία και τέλος στην καλοπέραση, που μας χαρακτηρίζει καθώς ζούμε εγκλωβισμένοι στον εγωισμό και την αυτάρκειά μας αδιαφορώντας για τον διπλανό μας. Ο πλούτος και όλα τα αγαθά, είπε, είναι δώρα του Θεού,  όχι για να τα οικειοποιηθούμε αλλά για να τα διαχειρισθούμε και να τα μοιρασθούμε με τους συνανθρώπους μας. Τέλος, τόνισε οτι επειδή όλα αυτά είναι πρόσκαιρα και εφήμερα πρέπει να έχουμε μνήμη θανάτου και να αγωνιούμε για την μετά τον θάνατο πορεία μας.
Και έκλεισε: «Ὁ Κύριος μέσα ἀπό τήν παραβολή τοῦ ἄφρονος πλουσίου, μᾶς διδάσκει πόσο ἀνόητο εἶναι νά ἐνδιαφερόμεθα γιά τά πρόσκαιρα καί ἐφήμερα καί νά ἀμελοῦμε καί νά παραθεωροῦμε τά αἰώνια. Εἶναι ἀπίστευτη εἰρωνεία νά ταυτίζεται ἡ ζωή µέ τό «ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου», ἐνῶ αὐτά σηματοδοτοῦν τήν πιό γρήγορη διαδρομή πρός τόν θάνατο! Ἡ ἀληθινή ἀνάπαυσῃ, ἡ πληρότητα τῆς ζωῆς καί ἡ αἰώνια εὐτυχία κερδίζονται µέ τόν πνευματικό ἀγῶνα καί ἔρχονται ὡς πολύτιμη καρποφορία ἀπό τήν κοινωνία τοῦ ἀνθρώπου µέ τόν Θεό, στόν Ὁποῖο θά βροῦμε ὅλα αὐτά. Τότε θά γίνει ἡ παροῦσα ζωή προοίμιο τῆς αἰώνιας ζωῆς καί πρόγευση τῶν ὑπερκοσμίων ἀγαθῶν πού μᾶς χαρίζει ὁ Φιλάνθρωπος Κύριος, στόν ὁποῖο ἀνήκει ἡ δόξα, ἡ δύναμη καί ἡ εὐχαριστία».