Η ξηρανθείσα συκή της Μεγάλης Δευτέρας

Άρθρο Αρχιμ. Αυγουστίνου Βλάχου - Μεγάλη Δευτέρα σήμερα και καθώς ανοίγει η αυλαία της Μεγάλης Εβδομάδος, προβάλλει μπροστά μας μία συκιά. Μία άκαρπη και πρόωρα ξεραμένη συκιά. Πως ξεράθηκε; Την τιμώρησε ο Χριστός. Και για ποιο λόγο της φέρθηκε τόσο σκληρά; Γιατί δεν έκανε καρπό!

To δύστυχο αυτό δέντρο, δύο χιλιάδες σχεδόν χρόνια μετά, είναι ένας άφωνος κήρυκας που συγκλονίζει όσους μπορούν να τον ακούσουν. Ένας μεγάλος κι ευεργετικός δάσκαλος, για εκείνους που ξέρουν να διδάσκονται από τα γεγονότα. Ποιο είναι το κήρυγμά του;

Τι ωφελεί αν έχουμε άφθονα κι ωραία φύλλα, όμορφα στο σχήμα και στο χρώμα; Τι ωφελεί η εξωτερική επιφάνεια, η ευχάριστη κι εντυπωσιακή όψη, όταν δεν υπάρχει καρπός;

Δυστυχώς, στην εποχή μας, νομίζουμε πως μας αρκούν για τη ζωή, η εμφάνιση, το ωραίο σώμα το λαξευμένο στα γυμναστήρια, τα όμορφα και ακριβά ρούχα και τα παρελκόμενά τους. Κι εκείνη η συκιά, ήταν κάποτε ένα όμορφο δέντρο, με καταπράσινη φυλλωσιά. Μα τι την ωφέλησαν τα ωραία της φύλλα, αφού της έλειπε ο καρπός;

Ας στηρίξουμε πάνω της το βλέμμα μας κι ας στοχαστούμε κι ας διδαχτούμε από το δικό της πάθημα. Να μην στηριζόμαστε ποτέ στα «φύλλα» μας. Καρπούς ζητάει από εμάς ο Χριστός. Έργα αγάπης. Πράξεις καλοσύνης. Πνευματικούς χυμούς αρετής. Δίχως καρπούς, η ζωή είναι κενή, ίσως κι επικίνδυνη, διότι ξεγελάει τους άλλους με τα εξωτερικά στολίδια. Ένας άκαρπος άνθρωπος, αργά ή γρήγορα, θα ξεραθεί. Θα μείνει ένα αξιολύπητο, κατάξερο κούτσουρο, όπως η ξηρανθείσα συκή.

Παράλληλα, ας έχουμε υπόψιν μας και το ιερό παράγγελμα του υμνωδού, όπως ακούστηκε χθες το απόγευμα στον Όρθρο της Μεγάλης Δευτέρας, το οποίο μας καλεί όλους μας στους ευγενικούς αγώνες μίας πνευματικής καρποφορίας:

«Της ξηρανθείσης συκής διά την ακαρπίαν, το επιτίμιον φοβηθέντες αδελφοί, καρπούς αξίους της μετανοίας, προσάξωμεν Χριστώ, τω παρέχοντι ημίν το μέγα έλεος».

Που σημαίνει: Aς αποφύγουμε την τιμωρία της συκιάς, που ξεράθηκε για την ακαρπία της, κάνοντας εμείς πολλούς και καλούς καρπούς μετανοίας και αρετής.

Κι ας μην ξεχνάμε, πως ο γεμάτος αγαθότητα και αγάπη Κύριός μας, είναι συγχρόνως πολύ αυστηρός με τις άκαρπες ψυχές.