"Δεν επιβραβεύω αλλά δεν κουνώ και το δάκτυλο"

Για πολλά σύγχρονα θέματα μεταξύ των οποίων και για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών μίλησε στο One Channel και την εκπομπή «Στιγμές» του Μάνου Νιφλή ο Μητροπολίτης Νέας Ιωνίας Γαβριήλ.

«Η Δύση έχει καταφέρει να δώσει δυστυχώς ιδιαίτερα μέσα από τον Μεσαίωνα, την έννοια της αμαρτίας ως ένα κοινωνικό στίγμα. Να δούμε το παράδειγμα ενός ατόμου που έχει μια αναπηρία. Πριν από μερικές δεκαετίες δεν έβγαινε από το σπίτι. Ήταν στίγμα να είσαι ανάπηρος. Ντρέπονταν. Και σήμερα στην πατρίδα μας και ιδιαίτερα σε επαρχιακές πόλεις υπάρχουν οικογένειες που κρύβουν τα πρόσωπα τα οποία έχουν ένα πρόβλημα που τα καθιστά αδύναμα να επικοινωνήσουν, όπως επικοινωνούμε όλοι οι άλλοι, ενώ θα έπρεπε να ξέρουμε ότι αν η κοινωνία μας θέλει πραγματικά να λέγεται προηγμένη, πρέπει τα πρόσωπα αυτά να τα αγκαλιάζει πολύ περισσότερο και να τα εντάσσει στην καθημερινότητά της» ανέφερε αρχικά ο Μητροπολίτης Γαβριήλ..

Πρόσθεσε δε «Ο Χριστός δεν καταδικάζει τον αμαρτωλό αλλά την αμαρτία, την πράξη του αμαρτωλού. Ο αμαρτωλός είναι το πρόσωπο που περιμένει ο Χριστός όχι με το δάχτυλο, αλλά με την αγκαλιά ανοιχτή για να τον υποδεχτεί και να τον θεραπεύσει, να τον συγχωρέσει. Το να είμαστε στη ζωή μας συνυφασμένοι με την αμαρτία δεν είναι κάτι ξένο από τη ζωή του ανθρώπου… Αυτή είναι η ζωή του ανθρώπου, αμαρτάνει, πέφτει, σηκώνεται. Δεν είναι στίγμα το να είναι κάποιος αμαρτωλός. Βλέπω την αδυναμία του δυτικού Χριστιανού να καταλάβει να αποδεχθεί ότι ο λόγος του Θεού δεν είναι λόγος που κρίνει τον άνθρωπο αλλά σώζει τον άνθρωπο».

Όπως είπε ο ίδιος, «η προτεσταντική χριστιανική πλευρά λέει ότι κάπου ξέχασε ο Χριστός μέσα στο Ευαγγέλιο και δεν έβαλε την έννοια του τρίτου φύλου. Ενώ μιλάει η Βίβλος για άνδρα και γυναίκα, δεν αναφέρεται κάπου το τρίτο φύλο. Γιατί; Γιατί δεν μπορεί να δεχτεί μέσα του ο δυτικός κόσμος την έννοια της αμαρτίας.

Στην εποχή μας προσπαθούμε να μεταφέρουμε την απορία του δικαιωματισμού στις προσωπικές μας σχέσεις. Μπορεί να έχουμε μια διαφορετική σεξουαλική ταυτότητα, να έχουμε έναν άλλον προσανατολισμό, δεν θα μπω να κρίνω το κρεβάτι του άλλου. Ξέρω ότι αυτό, το ξέρει και ο ίδιος αν έρθει να με ρωτήσει, ότι είναι αμαρτία. Δεν θα του κουνήσω το δάχτυλο. Θα του πω «έλα να βρούμε έναν τρόπο, μπορείς και εσύ να είσαι στην εκκλησία, κοντά στον Θεό. Δεν θα τον βγάλω έξω από την εκκλησία. Δεν θα επιβραβεύσω όμως και το να ζει ένας άνδρας με έναν άνδρα ή μια γυναίκα με μια γυναίκα. Είναι επιλογή τους αλλά δεν θα έρθω εγώ να κουνήσω το δάχτυλο».