ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2022
Ἀγαπητοί μου ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Ἡ χάρις καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ μᾶς ἀξίωσε νά ἑορτάζουμε καί ἐφέτος τήν ἁγία Ἀνάσταση τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ πιό σημαντικοῦ ἀλλά καί τοῦ πιό ἀντίθετου μέ τήν ἀνθρωπίνη λογική γεγονότος στήν παγκόσμιο ἱστορία.
Βεβαίως, ὅλη ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ ἐπί γῆς εἶναι θαυμαστή καί ἀκατάληπτη γιά τήν ἀνθρωπίνη σκέψη καί λογική.
Διότι ἡ λογική μας δέν μπορεῖ νά κατανοήσῃ, πῶς εἶναι δυνατόν ὁ “πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν” Θεός νά χωρέσῃ στά σπλάχνα μιᾶς γυναίκας καί νά λάβῃ ἀπό αὐτήν ἀνθρωπίνη σάρκα.
Ἡ λογική μας δέν μπορεῖ νά κατανοήσῃ, πῶς εἶναι δυνατόν ὁ Θεός Λόγος, τό δεύτερο Πρόσωπο τῆς ἐν Τριάδι προσκυνουμένης Θεότητος, νά ἐνώσῃ στό Θεῖό Του πρόσωπο, τήν θεότητα μέ τήν ἀνθρωπότητα, καί νά γίνῃ Αὐτός, ὁ ἕνας καί μοναδικός Θεάνθρωπος. Ὅπως, ὅμως, θά ἀκούσωμε στό Ἱ. Εὐαγγέλιο τῆς Θείας Λειτουργίας “Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καί ὁ Λόγος ἦν πρός τόν Θεόν, καί Θεός ἦν ὁ Λόγος· οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρός τόν Θεόν, πάντα δι̉ αὐτοῦ ἐγένετο, καί χωρίς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδέ ἕν ἐγένετο ὅ γέγονεν” (Ἰωαν. 1, 1-3). “Πρίν ἀπ̉ ὅλα, δηλαδή, ἦταν ὁ Λόγος καί ὁ Λόγος ἦταν μέ τόν Θεό Πατέρα, καί ὁ Λόγος ἦταν Θεός. Ἀπό τήν ἀρχή ἦταν αὐτός μέ τόν Θεό Πατέρα. Τά πάντα δι̉ Αὐτοῦ ἐδημιουργήθησαν καί χωρίς Αὐτόν τίποτε δέν ἔγινε ἀπό ὅσα ἔγιναν”.
Ἡ λογική μας δέν μπορεῖ νά κατανοήσῃ, πῶς ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός ἐπέτρεψε νά ὑποστῇ ἀπό τά πλάσματά Του τό μαρτύριο τοῦ Σταυροῦ γιά νά μᾶς λυτρώσῃ ἀπό τήν δουλεία στόν σατανά καί στόν πνευματικό θάνατο.
Ἡ λογική μας δέν μπορεῖ νά κατανοήσῃ, πῶς ὁ Χριστός ἐδέχθη τόν θάνατο ἀπό ἀπέραντη γιά μᾶς ἀγάπη· μιά ἀγάπη πού Τόν ὠθοῦσε νά συναντήσῃ διά τοῦ θανάτου καί τίς ψυχές ὅλων ὅσων εἶχαν πεθάνει μέχρι τότε καί νά τούς καλέσῃ νά Τόν ἀκολουθήσουν στόν Παράδεισο.
Ἡ λογική μας δέν μπορεῖ νά κατανοήσῃ, πῶς ἡ θεότητα τοῦ Χριστοῦ, πού ἦταν ἐνωμένη καί μέ τήν ψυχή Του καί μέ τό νεκρό καί ἐνταφιασμένο σῶμά Του, ἐπανένωσε τό νεκρό αὐτό σῶμα μέ τήν ψυχή καί ἀνεστήθη ἐν δόξῃ. Καί ἄνοιξε τίς κλειστές πύλες τοῦ Παραδείσου γιά νά ζήσουν αἰώνια μαζί Του ὅλοι ὅσοι θά Τόν πιστεύσουν καί θά Τόν ἀγαπήσουν.
Ὅσα ὅμως πιστεύουμε γιά τόν Χριστό, ἀλλά δέν μπορεῖ νά κατανοήσῃ ἡ λογική μας ἤ δέν συλλαμβάνουμε μέ τίς αἰσθήσεις μας, δέν σημαίνει, οὔτε ὅτι εἶναι παράλογα, οὔτε ὅτι εἶναι ψέμματα. Σημαίνει, ὅτι εἶναι ὑπέρλογα καί γίνονται ἀποδεκτά μόνον μέ τήν πίστη, ὄχι μέ τήν λογική. Διότι ἡ δική μας λογική καί οἱ δικές μας γνώσεις εἶναι περιωρισμένες, καί ἀναπτύσσονται συνεχῶς, ὅσο διά τῶν ἐπιστημῶν κάνουμε νέες ἀνακαλύψεις τῆς ἀπέραντης σοφίας τοῦ Θεοῦ.
Σήμερα, λοιπόν, ἑορτάζουμε τό ὑπέρλογο γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀλλά ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι ἕνα γεγονός πού ἔγινε τότε, ἅπαξ διά παντός. Εἶναι ἕνα γεγονός, πού οἱ Χριστιανοί τό βιώνουν σάν ἕνα συνεχές παρόν, σάν μιά ζωντανή πραγματικότητα. Ὁλόκληρη ἡ ζωή μας καί ὁλόκληρη ἡ ζωή καί ὕπαρξις τῆς Ἐκκλησίας στηρίζεται στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ἐφ̉ ὅσον Ἐκεῖνος ἀνεστήθη ὅλα εἶναι καλά, ὅλα εἶναι χαρούμενα. Διότι, ἄν ὁ Χριστός δέν εἶχε ἀναστηθῆ, δέν θά ὑπῆρχε λόγος νά πιστεύουμε σέ Αὐτόν. Δέν θά ὑπῆρχε λόγος νά ὑφίσταται ἡ Ἐκκλησία. Δέν θά ὑπῆρχε λόγος νά πιστεύουμε, ὅτι ὑπάρχει ζωή μετά τόν θάνατο.
Ὅμως, ὁ Χριστός πράγματι ἀνεστήθη. Τό διατρανώνουν οἱ μαθητές Του, πού, ὅταν συνελήφθη, ἔτρεμαν ἀπό τόν φόβο τους σάν τά φύλλα στόν φθινοπωρινό ἄνεμο, καί μετά διεκήρυσσαν σάν λιοντάρια τήν ἀλήθεια τῆς Ἀναστάσεως, λέγοντας, ὅτι Τόν εἴδαμε καί τόν ἐψηλαφίσαμε ἀναστημένο. Καί ὑπέγραψαν φαρδιά πλατιά τήν ὁμολογία τους αὐτή μέ τό αἷμα τοῦ μαρτυρίου τους.
Καί ἀφοῦ ὁ Χριστός ἀνεστήθη, ὅλα διαλαλοῦν τήν προσδοκία, ὅτι καί ἐμεῖς θά ἀναστηθοῦμε εἰς “ζωήν αἰώνιον”. Διότι μέ τήν Ἀνάστασή Του συνανέστησε δυνάμει ὅλη τήν ἀνθρωπίνη φύση,
ἐφ̉ ὅσον στό θεϊκό Του Πρόσωπο ἦσαν ἐνωμένες ἡ θεία καί ἡ ἀνθρωπίνη φύσεις. Ἡ δική Του Ἀνάστασις ἔγινε προάγγελος καί τῆς δικῆς μας ἀναστάσεως κατά τήν ἔνδοξη Ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας Του. Ἐκείνη τήν Ἡμέρα πού ὅλα τά νεκρά σώματα θά ἀναστηθοῦν καί θά ἐπανενωθοῦν μέ τίς ψυχές, γιά νά ζήσουμε αἰώνια σάν ἄνθρωποι, σάν ἑνιαῖες ψυχοσωματικές ὀντότητες, ὅπως εἴμαστε καί τώρα.
Κάθε Χριστιανός ζεῖ μέ αὐτήν τήν εὐλογημένη προσδοκία. Ὅποιος δέν πιστεύει στά λόγια τοῦ Χριστοῦ “ἐγώ εἰμί ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή· ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ κἄν ἀποθάνῃ, ζήσεται” (Ἰωαν. 11, 25-26) δέν μπορεῖ νά εἶναι χριστιανός. Αὐτός, ναί μέν θά ἀναστηθῇ, ἀλλά θά ζῇ αἰώνια ἀρνούμενος νά δέχθῃ τήν ζεστασιά τῆς ἀγάπης καί τῆς κοινωνίας μέ τόν Χριστό. Θά ζῇ στήν ἀπέραντη μοναξιά τῆς ἐγωϊστικῆς του αὐτομονώσεως.
Ἐμεῖς, ὅμως,
Ἀδέλφοί μου ἀγαπημένοι,
Πιστεύουμε, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ἡ ζωή μας καί ἡ ἀνάστασίς μας. Πιστεύουμε, ὅτι θά ἀναστηθοῦμε καί θά ζήσουμε αἰώνια σέ κοινωνία ἀγάπης μαζί Του καί μαζί μέ ὅλους τούς ἁγίους στήν μακαριότητα τῆς Βασιλείας Του. Γι̉ αὐτό καί προσπαθοῦμε ἀπό τήν παροῦσα ζωή νά προγευώμεθα μέσα στήν Ἐκκλησία τό Σῶμά Του καί τό Αἷμά Του, σάν ἀρραβῶνα τῆς μελλοντικῆς χαρᾶς καί εὐτυχίας. Γι̉ αὐτό μέσα ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μας διαλαλοῦμε χαρμόσυνα
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ
Μέ ἀναστάσιμες εὐχές
Ὁ Πνευματικός σας Πατέρας
† Ο ΓΛΥΦΑΔΑΣ,
ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, ΒΟΥΛΑΣ, ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΒΑΡΗΣ
ΑΝΤΩΝΙΟΣ