Η τυφλή οργή, ο εθνικός διχασμός, οι αυτοκτονίες ...

Στην ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουμε ως ελληνική κοινωνία, αναφέρθηκε στην εισήγησή του στην Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας ο αρχιεπίσκοπος. Φτώχεια, κοινωνική αδικία, απειλές εθνικού διχασμού, τυφλή οργή των πολιτών και αυτοκτονίες κλονίζουν και διαλύουν τον κοινωνικό ιστό.

Ανάχωμα σε αυτή την φρενήρη πορεία αποτελεί η οικογένεια που όμως κάποιοι έχουν θέσει ως στόχο να τη διαλύσουν και σε ένα μεγάλο βαθμό το έχουν καταφέρει. «Ο θε­σμός τῆς οἰ­κο­γε­νεί­ας ἀπο­τε­λεῖ δι­α­χρο­νι­κά τό πιό ἐγ­γυ­η­μέ­νο καί ἀσφα­λέ­στε­ρο κοι­νω­νι­κό πλαί­σιο γιά τήν ὀρθή δι­α­παι­δα­γώ­γη­ση καί τήν ἐν Χρι­στῷ ἀγω­γή τῶν νέων με­λῶν τῆς κοι­νω­νί­ας μας», τονίζει στην εισήγησή του ο κ. Ιερώνυμος και για το θεσμό της οικογένειας θα ακολουθήσουν και άλλες εισηγήσεις ιεραρχών.

Ο αρχιεπίσκοπος στην εισήγησή του τόνισε μεταξύ άλλων:

“Ἡ Ἱερά Σύ­νο­δος τῆς Ἱε­ραρ­χί­ας συ­νέρ­χε­ται ἐν μέσῳ καί πάλι ποι­κί­λων κοι­νω­νι­κῶν προ­βλη­μά­των, σέ μίαν ἱστο­ρι­κή καμ­πή κρι­σί­μων ἀνα­κα­τα­τά­ξε­ων, κατά τήν ὁποία κα­λού­μα­στε νά ὑπερ­βοῦ­με σύν­θε­τα προσ­κόμ­μα­τα καί σοβαρές πα­θο­γέ­νει­ες καί στρε­βλώ­σεις.

Κα­τα­θέ­του­με τήν κοι­νή μας ἀγω­νία γιά τό μέλ­λον καί ἀνα­λο­γι­ζό­μα­στε τίς εὐ­θύ­νες μας καί τίς δυ­να­τό­τη­τες ἐκ­πλη­ρώ­σε­ως τῆς ἀπο­στο­λῆς μας σέ στι­γμές φθο­ρᾶς καί εὐ­τε­λι­σμού τοῦ ἀν­θρω­πί­νου προ­σώ­που, ὑπο­τι­μή­σε­ως τοῦ ἱε­ροῦ καί ἀπα­ξι­ώ­σε­ως οὐ­σι­ω­δῶν τοῦ κοι­νοῦ μας βίου.

Μέσα στήν πο­λυ­μορ­φία τῆς κρί­σε­ως, ἡ κοι­νω­νία μαςδο­κι­μά­ζε­ται ἀπό τήν φτώ­χεια, τήν κοι­νω­νι­κή ἀδι­κία, ἐθνι­κέςπρο­κλή­σεις, ἀπει­λές ἐθνι­κοῦ δι­χα­σμοῦ καί ἐκ­δη­λώ­σεις μι­σαλ­λο­δο­ξί­ας.

Κυ­ρι­αρ­χεῖ ἡ ἐξυ­πη­ρέ­τη­ση τοῦ κέρ­δους καί τοῦ ἰδί­ου ὀφέ­λους, πού κα­θη­λώ­νουν τόν ἄν­θρω­πο σέ προ­κρού­στεια «οἰ­κο­νο­μι­κά» σχή­μα­τα.

Σή­με­ρα πε­ρισ­σό­τε­ρο ἀπό ποτέ, ὁ ἄν­θρω­πος λο­γί­ζε­ται ὡς μο­νά­δα πρός ἐκμε­τάλ­λευ­σιν.

Ὅπως δι­εῖ­δε σοφά ἕνας ση­μαν­τι­κός θε­ο­λό­γος, ὁ Olivier Clément, «ἡ Δύση θέ­τει τήν ἀν­θρω­πό­τη­τα μπρο­στά στά ἔσχα­τα προ­βλή­μα­τα.

Ὁ ἄν­θρω­πος, σή­με­ρα, γί­νε­ται ὅλος ἕνα πρό­βλη­μα».

Ὁ τε­χνο­λο­γι­κός εὐ­δαι­μο­νι­σμός τοῦ πο­λι­τι­σμοῦ μας ἔχει ἀπο­κο­πεῖ ἀπό τήν πνευ­μα­τι­κή ὁλο­κλή­ρω­ση. Οἱ πνευ­μα­τι­κές φω­νές στόν τόπο μας μοι­ά­ζουν νά ἔχουν σι­γή­σει. Οἱ νέοι μας με­τα­να­στεύ­ουν.

Οἱ πο­λί­τες ἔχουν κυ­ρι­ευ­θεῖ ἀπό ἀπο­γο­ή­τευ­ση καί τυ­φλή ὀργή κατά πάν­των, ἐνῶ οἱ ἐκ­πρό­σω­ποι τῶν κομ­μά­των δι­α­ξι­φί­ζον­ται ὑπε­ρα­μυ­νό­με­νοι τίς ἀπό­ψεις τους μέ κύ­ριο μέ­λη­μα τή δι­α­τή­ρη­ση τῆς ἐξου­σί­ας.

Ἡ οἰ­κο­γέ­νεια δι­α­λύ­ε­ται, ἐνῶσυγ­χρό­νως αὐ­ξά­νει ὁ ἀρι­θμός τῶν αὐ­το­κτο­νι­ῶν. Ἡ ἔλ­λει­ψη ἀν­θρω­πι­ᾶς καί ἀλ­λη­λεγ­γύ­ης, πού χα­ρα­κτη­ρί­ζει τή σύγ­χρο­νη κοι­νω­νία, ὑπο­δαυ­λί­ζει τήν εὐ­κο­λία μέ τήν ὁποία κα­τα­λή­γει κά­ποι­ος στήν ἀπό­φα­ση νά ἀφαι­ρέ­σει τή ζωή του. Δέν γί­νε­ται ὅμως νά μᾶς δι­α­φεύ­γει τό γε­γο­νός ὅτι ὁ θε­σμός τῆς οἰ­κο­γε­νεί­ας ἀπο­τε­λεῖ δι­α­χρο­νι­κά τό πιό ἐγ­γυ­η­μέ­νο καί ἀσφα­λέ­στε­ρο κοι­νω­νι­κό πλαί­σιο γιά τήν ὀρθή δι­α­παι­δα­γώ­γη­ση καί τήν ἐν Χρι­στῷ ἀγω­γή τῶν νέων με­λῶν τῆς κοι­νω­νί­ας μας.

Ἡ οἰ­κο­γέ­νεια δι­α­πλά­θει τίς παι­δι­κές ψυ­χές καί προ­ε­τοι­μά­ζει τούς πο­λι­τι­κούς, τούς κα­θη­γη­τές, τούς καλ­λι­τέ­χνες, τούς κλη­ρι­κούς, τούς ἡγέ­τες τοῦ τό­που μας. Ἔχου­με χρέ­ος νά τήν κρα­τή­σου­με ἑνω­μέ­νη καί ἰσχυ­ρή.

Ἡ χρι­στι­α­νι­κή οἰ­κο­γέ­νεια δι­α­φυ­λάσ­σει ἀπό τό μί­σος, δι­δά­σκει τήν ἀγά­πη, δι­α­μορ­φώ­νει ὁλο­κλη­ρω­μέ­νους ἀν­θρώ­πους, ἀνορ­θώ­νει τίς συ­νει­δή­σεις, ἀνα­σταί­νει πνευ­μα­τι­κά τέ­κνα, συγ­κρο­τεῖ πρό­σω­πα ἐλεύ­θε­ρα καί ὄχι προ­σω­πεῖα πά­σης χρή­σε­ως.