Το 40ο Σύνταγμα Ευζώνων Άρτας ήταν ένα από τα περίπου 90 ελληνικά Συντάγματα που πήραν μέρος στον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Σ’ αυτή την πολεμική πορεία του, το Σύνταγμα άφησε στα αλβανικά βουνά 173 παλικάρια. Μετά από πολύχρονη έρευνα βρέθηκαν και καταγράφηκαν τα στοιχεία των 173 αξιωματικών και στρατιωτών του 40ου Συντάγματος Ευζώνων όπου ανάμεσα τους υπήρξε και ο στρατιωτικός Ιερεύς. Τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά ήταν άγαμα και δεν άφησαν απογόνους. Έτσι μερικά από τα επώνυμα κυριολεκτικά έσβησαν και σήμερα κανένας δεν τα θυμάται. Ο έφεδρος αξιωματικός του 40ου Συντάγματος Νίκος Παπαβασιλείου, γράφει στο βιβλίο του τα παρακάτω: «το δράμα τελείωσε, αγαπημένοι μου νεκροί συμπολεμιστές αξιωματικοί και στρατιώτες, που μείνατε αυτού επάνω στα άγρια βουνά και τα φαράγγια της Αλβανίας και κοιμάστε τον αιώνιο ύπνο. Και είμαστε τώρα εμείς οι τυχεροί, που επιζήσαμε και γυρίσαμε στα σπίτια μας, ανάμεσα στους δικούς μας. Κι εσείς, ακόμα αυτού και για πάντα αυτού. Ανάμεσά μας δεν μένει πια τώρα, παρά η θύμηση της ηρωικής σας μορφής και της θυσίας. Κι εκείνο που ασφαλώς θα ζητάτε από εμάς, σαν τελευταία και μοναδική σας επιθυμία, θα είναι να μη σας ξεχάσουμε στη ζωή, που μας χαρίσατε με το αίμα σας. Δεν θέλω να σας πικράνω, μα δεν μπορώ να σας κρύψω τη πικρή αλήθεια. Δυστυχώς θα σας ξεχάσουμε. Ναι! θα σας ξεχάσουμε. Ο χρόνος στο διάβα του θα σας σκεπάσει με λησμονιά. Αυτός είναι δυστυχώς ο φυσικός νόμος και αυτή η μοίρα των νεκρών. Το νοιώθω, πως είναι σκληρό και απαίσιο, μα είναι ανθρώπινο. Η μορφή σας στη μνήμη μας θα σβήσει λίγο - λίγο κι ύστερα από κάμποσα χρόνια θα γίνετε άγνωστοι στρατιώτες. Ανώνυμοι, που θα σας τιμούμε μόνο στις εθνικές μας γιορτές, (όσο κι αυτές θα υπάρχουν). Τον αιώνιο ύπνο σας θα ‘ρθει μια μέρα να ταράξει η σκαπάνη και το αλέτρι του γεωργού και θα σκορπίσουν τα κόκαλα σας έξω από τον τάφο σας. Και τότε θα υποφέρετε άστεγοι, κυνηγημένοι, περιπλανώμενοι, περιφρονημένοι, χωρίς τάφο και χωρίς σταυρό για προστάτη. Πώς να μην έχετε δίκαιο για αυτή την τραγική σας μοίρα! Θλίβομαι κατάκαρδα μ’ αυτούς τους διαλογισμούς και δάκρυα πλημμυρίζουν τα μάτια μου. Κακότυχα παιδιά, ηρωικοί μας νεκροί! Νοιώθω το πικρό σας παράπονο. Φαντάζομαι το μαρτύριό σας μέσα στην αιώνια νύχτα σας. Όμως, ποιός μπορεί να ανατρέψει τον αιώνιο σκληρό νόμο του θανάτου και της λησμονιάς που έχει ορίσει ο Θεός. Κανένας και ποτέ! Πόσο σας λυπάμαι. Δεν σας έπρεπε θάνατος. Κι ήσασταν τόσο νέοι!»
Ο Απόστολος Μπρέντας με σεμνότητα δήλωσε μετά τον μνημόσυνο "Ας είναι αυτή η προσπάθεια ένα αιώνιο μνημόσυνο γι αυτά τα παιδιά, που δεν πρέπει να ξεχάσουμε! Το κοιμητήριο του Αγίου Νικολάου στα στενά της Κλεισούρας (Αλβανία) περιμένει τα οστά των Ελλήνων στρατιωτών που βρίσκονται διασκορπισμένα στα βουνά και στα λαγκάδια των αλβανικών βουνών"
Εκ του τμήματος Δημοσιών Σχέσεων και Επικοινωνίας,
του Ενοριακού Συμβουλίου Ποιμαντικού Έργου
Ιερού Ναού Αγίας Μαρίνης Ηλιουπόλεως