Η ανακοίνωση του Σεβασμιωτάτου έχει ως εξής:
ΕΚ ΤΗΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
᾿Αριθμ. Πρωτ. 1243 Εν Πειραιεί τη 9η Νοεμβρίου 2015
Προς Τον
Εξοχώτατον Κύριον
Νικόλαον Φίλην
Υπουργόν
Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων
Α. Παπανδρέου 37
151 80 ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΝ
Εξοχώτατε Κύριε Υπουργέ,
Μετά τιμής προς το Υμέτερο πρόσωπο του οποίου δεν διαμφισβητώ την ευθύτητα και ειλικρίνεια, ως διαποιμαίνων την Ι. Μητρόπολι Πειραιώς και εκ προσώπου του ευαγούς Κλήρου και του φιλοχρίστου λαού Αυτής, σε σχολιασμό της Υμετέρας γραπτής απαντήσεως σε ερώτηση κοινοβουλευτικού ελέγχου και της από 20/10/2015 προς την Υμετέρα Εξοχότητα απευθυνθείσης δημοσίας επιστολής υπό του Θεολογικού Συνδέσμου «ΚΑΙΡΟΣ» διά της οποίας αιτείται «να εφαρμόσετε από την επόμενη χρονιά 2016-2017 τα νέα προγράμματα σπουδών του μάθήματος των Θρησκευτικών για Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο» που ο Ελλογ. Πρόεδρος του ΚΑΙΡΟΥ Καθηγητής κ. Δημήτριος Μόσχος περιέγραψε ότι «θα εστιάζουν με γνωσιακή λογική στη χριστιανική ορθόδοξη παράδοση και όχι κατηχητική παρέχοντας παράλληλα συστηματική προσέγγιση στις άλλες θρησκείες», προάγομαι όπως παρατηρήσω τα κάτωθι:
Είναι μύθευμα ότι στην ελληνική μαθησιακή κοινότητα το μάθημα των Θρησκευτικών είναι δήθεν μονο-ομολογιακό μάθημα ενώ είναι πολυ-ομολογιακό μάθημα ορθόδοξο, μουσουλμανικό στην Δ. Θράκη και Ρωμαιοκαθολικό στην Σύρο. Όπως εύστοχα παρατηρεί ο Ελλογ. Καθηγητής Εκκλ. Δικαίου του ΑΠΘ κ. Κυριάκος Κυριαζόπουλος «δεν παρουσιάζει κανένα αξιόλογο πρόβλημα και οι απαλλαγές που ζητούνται είναι ελάχιστες» διότι εάν το Υμέτερο Υπουργείο χωρίσει στην κατεύθυνση των Υμετέρων απόψεων αποδεχόμενο ουσία την πρότασι του Συνδέσμου ΚΑΙΡΟΣ δηλ. την καθιέρωση του νέου μαθήματος της μεταμοντέρνας «διαθρησκευτικής πνευματικότητας» τότε το μάθημα των θρησκευτικών θα καταρρεύσει παταγωδώς και η υποχρεωτικότητά του θα κλονισθεί εν τη πράξει, διότι η ποιμαίνουσα Εκκλησία θα προτρέψει τους γονείς του ποιμνίου Της να προβάλουν αντίρρηση συνειδήσεως στο μάθημα της μεταμοντέρνας θρησκευτικής «πνευματικότητας» αρνούμενοι βεβαίως την θρησκευτική πεποίθηση του εσωτερισμού και την «κατήχηση» στον θρησκευτικό σχετικισμό και στην εκκοσμίκευση, έστω και αν προσδίδεται πολιτιστική έμφαση στον Χριστιανισμό στον οποίο εντάσσεται δυστυχώς και η Ορθοδοξία που δεν αποτελεί θρησκεία αλλά Σώμα Χριστού-Εκκλησία, λόγω του υπερισχύοντος πολιτιστικού υποβάθρου της χώρας.
«Το προτεινόμενο και ήδη πιλοτικά εφαρμοζόμενο μάθημα της μεταμοντέρνας ή διαθρησκευτικής πνευματικότητας δεν είναι μάθημα ουδέτερο αντικειμενικό, κριτικό και πλουραλιστικό αλλά (a contrario) κατηχητικό διότι και οι τρεις μαθησιακές προσεγγίσεις που χρησιμοποιούνται δηλ. η φαινομενολογική, η ερμηνευτική, η διαθρησκευτική και η διαλογική δεν αποσκοπούν στην παροχή γνώσης για τις θρησκείες αλλά στην λεγομένη «κατανόηση», δηλ. στην διαμόρφωση ατομικών συγκρητιστικών θρησκευτικών πεποιθήσεων προς την κατεύθυνση της ενότητος και της ποικιλίας των παγκοσμίων θρησκειών» (Πρακτικά Πανελληνίου Επιστημονικού Συνεδρίου «Το μάθημα των Θρησκευτικών. Προβληματισμός - Επισημάνσεις – Προτάσεις» Εργαστήρι Παιδαγωγικής Χριστιανικής Παιδαγωγικής Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας ΑΠΘ, Θεσσαλονίκη 2014, σελ. 277). Ευνόητο τυγχάνει ότι η ελαχιστότητά μου θα καλέσει τους γονείς και κηδεμόνες της Μητροπολιτικής μου Περιφερείας και θεωρώ και πολλοί άλλοι συνεπίσκοποι ενώπιον μίας τοιαύτης πνευματικής λαίλαπας και ενός τόσο προδήλου σχεδιασμού του αρχαίου πτερνιστού και βυθίου δράκοντος, να δηλώσουν την αντίρρηση συνειδήσεώς των και να επιτύχουν την απαλλαγή από το εν λόγω μάθημα των Θρησκευτικών των τέκνων τους, συμφώνως με τις κατευθυντήριες αρχές του Toledo του ΟΑΣΕ (Toledo Guiding Principles, o.c. www.osce.org/odihr/29154, p.70-73) και τις συνταγματικές προβλέψεις της ελευθερίας της θρησκευτικής συνειδήσεως του άρθρου 13.
Δεν θα ασκήσω κριτική προς τους αγαπητούς αδελφούς του Θεολογικού συνδέσμου ΚΑΙΡΟΣ αλλά απλά θα τους ερωτήσω φιλαδέλφως και ταπεινώς εάν οι προτάσεις τους αυτές συνάδουν με τον Κυριακό λόγο: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν·» (Ματθ.28,19-20). Καί βέβαια εάν ως ορθόδοξοι θεολόγοι, μέλη της Εκκλησίας έχουν το λειτούργημα και το χρέος του αποστόλου της Πίστεως.
Στη θέση τους οι θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας θα εισηγούντο ο,τι αυτοί; Εάν ισχύει κατά την γνώμη των ο Γραφικός λόγος του Αποστόλου Πέτρου: «Καί ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία· ουδέ γαρ όνομά εστιν έτερον υπό τον ουρανόν το δεδομένον εν ανθρώποις εν ω δεί σωθήναι ημάς» (Πραξ. 4, 12). Εάν ισχύει ο Ψαλμικός λόγος «Πάντες οι θεοί των εθνών δαιμόνια» (Ψαλμ. 95,5) θα τους υπομνήσω δε την μεταφυσική των πράξεων την οποία μάλλον έχουν λησμονήσει και τον φοβερόν λόγον του Δομήτορος της Εκκλησίας Κυρίου «ο αθετών εμέ και μη λαμβάνων τα ρήματά μου, έχει τον κρίνοντα αυτόν· ο λόγος ον ελάλησα, εκείνος κρινεί αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα· (Ιω. 12, 48).
Εξοχώτατε κ. Υπουργέ,
Επιτρέψατέ μου να Σας υποβάλω μικρή ανασκόπιση των θρησκειών και των θρησκευτικών ρευμάτων που θα κληθούν οι μαθηταί κατά την Υμετέραν διάθεσι και την πρόταση του Θεολογικού Συνδέσμου ΚΑΙΡΟΣ «συστηματικά να διδαχθούν και να έρθουν σε επαφή με τις κύριες θρησκευτικές παραδόσεις όλου του κόσμου ώστε μέσα από την έρευνα και την συνεργασία να μπορούν να αντιμετωπίσουν την προκατάληψη και την έλλειψη ανεκτικότητας και να προωθήσουν την αλληλοκατανόηση και τον σεβασμό στην ετερότητα» (επιστολή θεολογικού Συνδέσμου ΚΑΙΡΟΣ), αν και διερωτώμαι ποιός θα καθορίσει τις κύριες θρησκευτικές παραδόσεις σε ένα παγκόσμιο πολυθρησκευτικό γίγνεσθαι και αν η αλήθεια είναι ιδεολόγημα εξαρτώμενο από την πληθυσμιακή αποδοχή του ή Πρόσωπο αποκεκαλυμένο όπως η Εκκλησία διακηρύσσει;
Άρχομαι λοιπόν του καταλόγου:
Α. Υφιστάμεναι Θρησκείαι: Χριστιανισμός, Ινδουισμός, Τζαινισμός, Βουδισμός, Σιχισμός, Ζωροαστρισμός, Ιουδαισμός, Ισλαμισμός, Μπαχαισμός, Κομφουκισμός, Ταοισμός, Σίνκυο, Σιντοισμός,
Β. υφιστάμενα Θρησκευτικά ρεύματα: Νεοπαγανισμός, Ανιμισμός, Σαμανισμός και τα νέα θρησκευτικά κινήματα όπως Ραελιανισμός, Σαιεντολογία, Κίνημα Ανθρωπίνου Δυναμικού, Κίνημα της Νέας Εποχής, Ρασταφαριανισμός, Πνευματική Αναζήτηση και χιλιάδες νέα θρησκευτικά κινήματα που σχετίζονται με τον Χριστιανισμό τον Ινδουισμό, τον Βουδισμό, την Μαύρη Δύναμη, το Λευκό Ισλάμ και τις Θρησκείες UFO.
Εξοχώτατε κ. Υπουργέ,
Διανοείσθε σε ποιά τεραστία σύγχυση, σε ποιό ωκεανό, σε ποιά άβυσσο σκοτεινών θρησκευτικών παραδοχών θέλετε να ρίψετε την ευαίσθητη νέα γενεά διά να θεραπεύσετε μόνο το Υμέτερο ιδεολόγημα που είναι σαφώς αντιπαιδαγωγικό, διότι όπως είναι ανθρωπίνως αδύνατο στον νέο άνθρωπο να αφομοιώνει εκ παραλλήλου πολυποίκιλες μαθηματικές ή φυσικές θεωρίες και την αναλυτική ιστορία δέκα ή είκοσι κρατών έτσι είναι αδύνατο να λειτουργήσει κριτικά ο δήθεν «αναστοχασμός» του μαθήματος των θρησκευτικών. Επομένως είναι εξόχως αντιεπιστημονική η Υμετέρα πρόθεσις και του θεολογικού Συνδέσμου ΚΑΙΡΟΣ και το μόνο που θα επιτευχθή θα είναι η αποστροφή των νέων ανθρώπων στο θρησκευτικό γεγονός συλλήβδην, με αποτέλεσμα άμεσο τον αμοραλισμό και την έκρηξη της νεανικής εγκληματικότητος, στην ήδη τραγική και αντιηρωική εποχή μας, διά τα οποία θα είστε οι ηθικοί αυτουργοί.
Είναι βέβαιο ότι η Υμετέρα πρόθεσις και η πρότασις του Θεολ. Συνδ. ΚΑΙΡΟΣ με αφήγημα και «πρόταγμα την αυτοδιαμόρφωση της συνείδησης με εκπαιδευτική διαδικασία που αντιστέκεται στην επιβολή και στην χειραγώγηση και ελευθερώνει από ότι ονομάζεται πρόσδεση στο παρελθόν» όπως αναφέρεται στο πιλοτικά εφαρμοζόμενο νέο πρόγραμμα σπουδών, στοχεύουν στο να χάσουν την Ορθόδοξη αυτοσυνειδησία τους οι μαθηταί με την πολυθρησκευτική παιδεία στην ανώριμη ηλικία τους, διότι δεν μένουν περιθώρια για να αναπτυχθεί στις ψυχές τους Ορθόδοξη Χριστιανική συνείδησι, η οποία φυσιολογικά στην ώριμη ηλικία τους θα λειτουργήση ως γνώμονας και ως κριτήριο για την αξιολόγηση των άλλων θρησκευτικών παραδόσεων. Αν από μικρή ηλικία δεν αποκτήσουν σταθερά κριτήρια οι μαθηταί δεν θα αντιλαμβάνονται το γνήσιο από το νοθευμένο, το αληθινό από το κίβδηλο. Δεν θα διακρίνουν την Ορθοδοξία από την ετεροδοξία, θεωρούντες ως δήθεν Χριστιανισμό, τις αιρέσεις του Παπισμού, του Μονοφυσιτισμού, του Προτεσταντισμού που ενέχονται για το κακούργημα της στρεβλώσεως και της διαστροφής του Ευαγγελίου της Αληθείας, της Ειρήνης και της Αγάπης. Δεν θα διακρίνουν το Ορθόδοξο βίωμα που συγκροτεί και συνέχει το Ελληνικό Έθνος από τα βιώματα των αλλοπίστων. Η αλλοίωσι της δογματικής συνειδήσεως η οποία μάλιστα εδραιώνεται γρήγορα στην απαλή ηλικία των μικρών μαθητών υποσκάπτει την δυνατότητα της σωτηρίας όταν ο Χριστός παύει να θεωρείται ο μόνος Σωτήρ του κόσμου, όταν η αγιότης αλλάζει νόημα και αποτελεί κοινό χαρακτηριστικό του Χριστού, του Κρίσνα, του Βούδα, του Μωάμεθ, του Μαχαβίρα, του Κομφούκιου, του γκουρού Νανάκ, του Αχούρα Μάζντα, του Δαλάι Λάμα, του Λάο Τσε ή του Μπαχά Αλλάχ, όταν τα ιερά μυστήρια της Εκκλησίας δεν διαφοροποιούνται από τις τελετουργίες των ποικίλων θρησκειών η πανθρησκεία έχει θέσει ήδη τα θεμέλιά της στις συνειδήσεις των νέων ανθρώπων.
Δυστυχώς και το λέγω με πολύ οδύνη και στην Υμετέρα Εξοχότητα και στους αδελφούς του Συνδέσμου ΚΑΙΡΟΣ επιφυλάσσεται ο αυστηρός λόγος του θείου Αποστόλου των Εθνών Παύλου του Πρωτοκορυφαίου, προς Γαλάτας (1,6-9): «ει τις υμάς ευαγγελίζεται παρ’ ο παρελάβετε ανάθεμα έστω» και ο κραταιός λόγος του ιερού Φωτίου στην «Εγκύκλιο επιστολή προς τους Ανατολής Αρχιερατικούς θρόνους» παρ. 16 «Τις ου κλείσει τα ώτα προς την υπερβολήν της βλασφημίας ταύτης; Αύτη κατά των Ευαγγελίων ίσταται, προς τας Αγίας παρατάσσεται Συνόδους, τους μακαρίους και αγίους παραγράφεται Πατέρας... Κατά πάντων ομού των αγίων Προφητών, Αποστόλων, Ιεραρχών, Μαρτύρων και αυτών των Δεσποτικών φωνών η βλάσφημος αύτη και θεομάχος φωνή εξοπλίζεται».
Εξοχώτατε κ. Υπουργέ,
Επιτρέψατέ μου ως νομικός να Σας είπω, ότι δίχα αναθεωρήσεως του Συντάγματος, γεγονός που δεν μπορεί να επισυμβή επί της παρούσης Βουλής, ως η νομολογία του ΣτΕ με δύο Αποφάσεις την 3356/1995 και 2176/1998 καθώς και η γνωστή τελεσίδικος απόφαση 115/2012 του Διοικητικού Εφετείου Χανίων προβλέπουν το μάθημα των Θρησκευτικών δεν είναι προαιρετικό αλλά υποχρεωτικό και ασφαλώς ομολογιακής κατεύθυνσης διά τους Ορθοδόξους μαθητάς διότι το Σύνταγμα επιβάλλει θετικά την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνειδήσεως μέσω του εκπαιδευτικού συστήματος.
Όπως εύστοχα παρατηρεί ο Δικηγόρος κ. Σωτήριος Μιχελουδάκης: «Ερμηνεύοντας τις διατάξεις (του Συντάγματος) σε συνδυασμό με την επίκληση του προδήλου πραγματικού δεδομένου ότι «η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού πρεσβεύει την Ορθόδοξη Χριστιανική Θρησκεία», το Δικαστήριο (Διοικητικό Εφετείο Χανίων) αποδέχεται και καταφάσκει τόσο για την υποχρεωτικότητα όσο και για το χαρακτήρα του ΜτΘ τα εξής:
1. Η ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης: α) Παρέχεται τουλάχιστον σε επαρκή βαθμό, δηλαδή με επάρκεια ωρών διδασκαλίας, β) Διέπεται από τις αρχές του Ορθοδόξου Χριστιανικού Δόγματος, γ) Υφίσταται υποχρεωτική διδασκαλία (του Ορθοδόξου Χριστιανικού Δογματος), δ) Προβλέπεται υποχρεωτική παρακολούθηση για τους Ορθοδόξους μαθητές.
2. Το ισχύον ελληνικό Σύνταγμα επισφράγισε ότι ο ελληνικός πολιτισμός εξακολουθεί να τελεί σε οργανική σχέση με την ορθόδοξη παράδοση, αναγνωρίζοντας τον υψηλό παιδαγωγικό ρόλο του ΜτΘ, εφόσον μέσα από αυτό προβάλλεται στο χώρο της ελληνικής παιδείας τόσο ο ορθόδοξος χριστιανικός πολιτισμός όσο και ο τρόπος ζωής της ζώσας, για όλους σχεδόν τους Έλληνες, Εκκλησιαστικής Παράδοσης. Στην κατάφαση αυτή προβαίνει το Δικαστήριο (Διοικ. Εφετείο Χανίων) με το σκεπτικό ότι ο συνταγματικός νομοθέτης ουδεμία μεταβολή επέφερε με την αναθεώρηση του έτους 2001, διατηρώντας από το Σύνταγμα του έτους 1975 ανέπαφη τόσο την επίκληση της «αγίας και ομοουσίου και Αδιαίρετου Τριάδος» στην προμετωπίδα του Συντάγματος, όσο επίσης και τη διάταξη του άρθρου 3 καθώς και την αναφορά -στο άρθρο 16 παρ. 2- (μεταξύ των στόχων της παιδείας) στην ανάπτυξη της «θρησκευτικής» συνείδησης. Κατά συνέπεια, το ισχύον Σύνταγμα επιβάλλει την υποχρέωση και το καθήκον στο Κράτος να εξασφαλίζει στους μαθητές, εκτός απο τη γενική παιδεία, και την ανάπτύξη της θρησκευτικής συνείδησης με τους όρους που προαναφέρθηκαν (υπό 1).
3. Η Πολιτεία οφείλει, ενόψει της ανάπτυξης της θρησκευτικής συνείδησης σύμφωνα με τα παραπάνω να εξασφαλίσει τη διδασκαλία του ΜτΘ με τα προαναφερόμενα χαρακτηρηστικά, λαμβάνοντας τα κατάλληλα κατά περίπτωση νομοθετικά και κανονιστικά μέτρα, όπως η κατάρτιση των προγραμμάτων διδασκαλίας με ύλη που συνάδει ιιέ το δόγμα της Ορθόδοξης Χριστιανικής διδασκαλίας». (Πρακτικά ο.α. σελ. 142 επ.)
Γιά το υπό συζήτηση θέμα πολύ εύστοχα ο φίλτατός μοι Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτης κ. Κωνσταντίνος Ραμιώτης, τ. Δικαστής παρατηρεί: «Η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών με το Διεθνές Σύμφωνο για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα της 16ης Δεκ. 1966, που κύρωσε ο Έλληνας νομοθέτης με τον Ν. 2462/1997 (ΦΕΚ τ.Α 25/26.2.1997) αναγνωρίζει ότι τα δικαιώματα αυτά πηγάζουν από την εγγενή αξιοπρέπεια του ατόμου, δηλ. είναι φυσικά δικαιώματα. Επίσης η Γενική Συνέλευση των Ηνωμ. Εθνών με το άρθρο 18 του τρίτου μέρους εξειδικεύει το περιεχόμενο της θρησκευτικής ελευθερίας και σαφώς ορίζει ότι η ελευθερία εκδήλωσης της θρησκείας ή των πεποιθήσεων δεν μπορεί να υπόκειται παρά μόνον σε όσους περιορισμούς ορίζει ο νόμος και είναι απαραίτητοι για την προστασία της δημόσιας ασφάλειας, τάξης και υγείας ή ηθικής–ή των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών των άλλων.
Ορίζει ακόμη η Γ.Σ. ότι τα συμβαλλόμενα κράτη, μεταξύ των οποίων και η χώρα μας, αναλαμβάνουν την υποχρέωση να σέβονται την ελευθερία των γονέων ή των νομίμων κηδεμόνων, να φροντίζουν για τη θρησκευτική και ηθική αγωγή των παιδιών τους σύμφωνα με τις πεποιθήσεις τους. Εξάλλου η Διεθνής Σύμβαση της Ρώμης με το άρθρο 2 του προσθ. πρωτοκόλλου ρητώς ορίζει ότι το κράτος αναλαμβάνον την υποχρέωση επί του πεδίου της μορφώσεως και εκπαιδεύσεως θα σέβεται το δικαίωμα των γονέων, όπως εξασφαλίζουν τη μόρφωση αυτή συμφώνως προς τις ίδιες αυτών θρησκευτικές και φιλοσοφικές πεποιθήσεις. Καί η σύμβαση της Ρώμης κυρώθηκε με το Ν.Δ. 53/1974.
Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, ήτοι από τις διεθνείς συμβάσεις και τις διατάξεις του Συντάγματος 16, παρ. 2 πηγάζει το δικαίωμα της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και της Ιεράς Συνόδου, ως οργάνων της Εκκλησίας, που την εκπροσωπούν και εκπροσωπούν και τους γονείς, να εγκρίνουν όλα τα διδακτικά βιβλία του μαθήματος των Θρησκευτικών (βλ. και Χρ. Σγουρίτσα, Συντ. Δίκαιο, Τομ. Β΄, τεύχ. Α΄ σελ. 12).
Επομένως, το Υπουργείο Παιδείας και το Ινστ. Εκπαιδευτικής Πολιτικής, αυτεξουσίως, χωρίς την έγκριση της Ιεράς Συνόδου δεν μπορεί να δώσουν στα σχολεία βιβλία μαθήματος θρησκευτικών χωρίς να διαφυλάσσεται ο χριστιανικός χαρακτήρας του» (Εφημ. «Καθημερινή» 23/10/2015).
Εξοχώτατε κ. Υπουργέ,
Επιτρέψατέ μου να αναφερθώ πέραν των ανωτέρω και εις το εξόχως πολυσήμαντο ζήτημα της ανιδρύσεως Κατευθύνσεως Ισλαμικών Σπουδών στην Ομολογιακή Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ως ο Κοσμήτωρ Αυτής Καθηγητής κ. Μιλτ. Κωνσταντίνου είχε γνωστοποιήση με την χορηγία του Εμιράτου του Ομάν(!!!). Το τραγελαφικό της εν λόγω πρωτοβουλίας σύγκειται στο γεγονός ότι η ομολογιακή Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ. έχει συγκεκριμένη ομολογιακή βάση και οντολογικό θεμέλιο την Τριαδολογία, την Χριστολογία, την Εκκλησιολογία και την εσχατολογία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας ενώ η σχεδιαζόμενη Κατεύθυνσι Ισλαμικών Σπουδών στην ιδία Θεολογική Σχολή τα εντελώς αντίθετα, τον αντιτριαδισμόν και την κατεγνωσμένη υπό της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου Χριστολογική αίρεση του Αρειανισμού και την υλιστική εσχατολογία. Αντιλαμβάνεσθε ευχερώς ότι αυτό αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία που δεν συμβαίνει πουθενά σε καμμία χώρα της γης, και βέβαια υποβάλλομε την ρητορική ερώτησι στους εισηγητές της ρυθμίσεως εάν θα ήτο ποτέ δυνατόν οι θεοειδείς Πατέρες της Εκκλησίας να συστέγαζαν στο ίδιο εκπαιδευτικό Ίδρυμα την Αλήθεια της θείας Αποκαλύψεως και την εγκληματική απομείωση και στρέβλωσή της, ως αυτή που ανθρωποπαθώς διετύπωσε ο Άραβας έμπορος Μωάμεθ που συνήψε τον 7ο γάμο του με την σύζυγο του γιού του Ζαίντ και τον 9ο γάμο του μετά της 7ετούς κορασίδος Αισέ !!! (Θαυμάσατε Προφήτη!!!) αντιγράφων τον Άρειο, τον Απολλινάριο, το Νεστόριο, τον Σεβήρο και τον Διόσκορο.
Τέλος Εξοχώτατε κ. Υπουργέ επειδή πολύς λόγος γίνεται με το ζήτημα του λεγομένου χωρισμού Εκκλησίας-Πολιτείας δυστυχώς με μόνο εφαλτήριο το θράσος της αγνοίας κάποιων εκ των ομιλούντων, θα ήθελα να επισημειώσω ότι η Αρχή της Ανεξιθρησκείας που διέπει τον θεμελιώδη Νόμο του Κράτους,το Σύνταγμά μας (αρ. 13) πηγάζει όχι μόνο από την ιδιοπροσωπεία μας αλλά κυρίως από την θρησκευτική μας πίστη και τις Ευαγγελικές Αρχές της θεοσδότου ελευθερίας του ανθρωπίνου προσώπου και ασφαλώς από την αιώνια διακήρυξη του Δομήτορος της Εκκλησίας «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν» (Μαρκ. 8, 34). Η ευλογημένη χώρα μας είναι μία χώρα στην οποία οι πάντες απολαμβάνουν της ελευθερίας της θρησκευτικής συνειδήσεως και η Αγιωτάτη Εκκλησία της Ελλάδος ουδέν πλεονέκτημα έχει πέραν της διά τους γνωστούς ιστορικούς λόγους αναγνωρίσεως ότι τα Νομικά Αυτής Πρόσωπα κατά τας νομικάς των σχέσεις είναι ΝΠΔΔ (αρθρ. 1 Ν. 590/1977 ΦΕΚ τ. Α 146) που συνεπιφέρει όμως και τον κατασταλτικό έλεγχο των ελεγκτικών οργάνων του Κράτους! Την αυτή όμως νομική προσωπικότητα πάλι δι’ ιστορικούς λόγους έχει και το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο της Ελλάδος και οι Εβραικές κοινότητες Ν. 2456/1920 (ΦΕΚ Α΄ 173) ΑΝ2544/1940 (ΦΕΚ Α΄287), ΑΝ 846/1946 (ΦΕΚ Α΄144), ΝΔ 301/1869 (ΦΕΚ 195), ΠΔ 182/1978 (ΦΕΚ Α΄40) ενώ οι 3 Μουσουλμανικές Μουφτείες Ξάνθης, Κομοτηνής και Διδυμοτείχου είναι «δημόσιες υπηρεσίες του Κράτους» με πλήρη δικαιοδοτική αρμοδιότητα ασκουμένη κατά τις επιταγές του Μουσουλμανικού δικαίου (Σαρία).
Ο Μουφτής «ασκεί δικαιοδοσία μεταξύ Μουσουλμάνων Ελλήνων πολιτών της περιφερείας του επί γάμων, διαζυγίων, διατροφών, επιτροπειών, κηδεμονιών, χειραφεσίας ανηλίκων, ισλαμικών διαθηκών και της εξ αδιαθέτου διαδοχής εφ’όσον οι σχέσεις ταύται διέπονται από τον Μουσουλμανικό Νόμο» (άρθρο 5 Νόμου 1920/1991 (ΦΕΚ 182 Α΄ 24.12.1990) όπως προβλέπει η διεθνής Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 (άρθρα 14 και 37-44). Κατά ταύτα με ποίο νόμιμο τρόπο θα υποβιβασθεί η Εκκλησία της Ελλάδος σε Νομικό Πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου ή ιδίου δικαίου (Θρησκευτικό Πρόσωπο) του Ν. 4301/2014 (ΦΕΚ Α΄ 223/17.1.2014) την στιγμή που θα παραμείνουν Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο της Ελλάδος και οι Ισραηλιτικές Κοινότητες και δημόσιες υπηρεσίες του Κράτους οι Μουσουλμανικές Μουφτείες; Καί με ποίο νομικό τρόπο κατ’ επιταγή της αρχής της ισότητος του Συντάγματος θα υποβιβασθούν οι Μουσουλμανικές Μουφτείες σε ΝΠΙΔ για να παρακολουθήσουν την υποβάθμιση της νομικής προσωπικότητος της Εκκλησίας της Ελλάδος όπως προτείνει ο Ελλογ. Πρόεδρος της Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου Καθηγητής κ. Κώστας Τσιτσελίκης (Εφημερίδα των Συντακτών 3/10/2015) και την ίδια στιγμή θα διατηρήσουν τη δικαιοδοσία ως υπηρεσίες του Κράτους απονομής δικαίου σε Έλληνες Μουσουλμάνους πολίτες; Κι ακόμη υφίσταται σήμερα νομική δυνατότης τροποποιήσεως της Συνθήκης της Λωζάνης και υποβαθμίσεως της νομικής προσωπικότητος της μουσουλμανικής μειονότητος της Ελλάδος που δικαίως θα διεκδικήση πλέον την εκλογή αντί του διορισμού από το κράτος των Μουφτήδων; Σήμερα το Ελληνικό Δημόσιο αντιμετωπίζει διεθνώς το πολύ ευαίσθητο νομικό θέμα του διορισμού αντί της εκλογής από την Μουσουλμανική μειονότητα, στηριζόμενο στο γεγονός ότι οι Μουσουλμανικές Μουφτείες είναι δημόσιες υπηρεσίες του Κράτους και έχει το Δημόσιο την αρμοδιότητα του διορισμού των ασκούντων την σχετική διακαιοδοσία. Εάν η Κυβέρνησή Σας δεν έχει πρόβλημα με την «εκλογή» των Μουφτήδων από το Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής η «Κοσοβοποίηση» της Θράκης θα είναι θέμα ολίγων μηνών και η τύχη της Κυβερνήσεώς Σας θα είναι ανάλογη αυτής του Δημ. Γούναρη.
Αντιλαμβάνεσθε λοιπόν ευχερώς τις «καυτές πατάτες» και ότι τα σχετικά ιδεολογήματα είναι ωραία μεν για φαντασιώσεις και δήθεν αριστερές «προοδευτικές συνεντεύξεις» αλλά στην αδήριτη και σκληρή πραγματικότητα του βίου είναι μόνο φληναφήματα και πομφόλυγες!!!
Ευχόμενος ειλικρινώς καλήν δύναμι στο πολύμοχθο και δυσχερές έργο Σας διατελώ,
Μετά τιμής και ευχών
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ