του Κώστα Ζαφειρίου
Δεν είναι τυχαία η συζήτηση που έχει ξεκινήσει εδώ και μέρες από πολιτικούς και συνδικαλιστές με αφορμή το σκήνωμα της Αγίας Βαρβάρας, το οποίο προσκυνούν καθημερινά χιλιάδες πιστοί.
Προκαλούνται εύλογα ερωτήματα, γιατί αίφνης ένα αμιγώς θρησκευτικό θέμα, έπεσε στο τραπέζι της πολιτικής αντιπαράθεσης.
Πώς οι πολιτικοί απέκτησαν θεολογικές και εκκλησιολογικές απόψεις;
Μήπως κάποιες πολιτικές δυνάμεις στέλνουν μήνυμα στην Εκκλησία;
Και αν ναι, ποιο είναι το περιεχόμενό του;
Μήπως οι ίδιοι πολιτικοί εμμέσως προειδοποιούν την Εκκλησία, ότι κάθε άλλη μελλοντική εκδήλωση λιτανείας και δημοσίου προσκυνήματος, θα τύχει εξίσου ειρωνικής αντιμετώπισης; Δηλαδή κρύβεται ένα είδος απειλής;
Παράλληλα κάποιοι πολιτικοί μιλούν ξαφνικά για εμπόριο ελπίδας.
Και ρωτάμε καλόπιστα:Ποιός πιστός υποχρεώνεται (και από ποιόν) να πληρώσει για να προσκυνήσει;
Ποιος πιστός ελέγθηκε αν στο παγκάρι για το κερί, έριξε 5 λεπτά ή μισό ευρώ;
Μπορούν όμως οι ίδιοι πολιτικοί να απαντήσουν στο ερώτημα «πού βρίσκει χρήματα η Εκκλησία και σιτίζει χιλιάδες ανθρώπους καθημερινά;»
Μήπως λοιπόν οι πολιτικοί μιλούν για εμπόριο ελπίδας για να καλύψουν τις δικές τους κούφιες υποσχέσεις, όταν προεκλογικά μιλούσαν για …ελπίδα που τελικά εξελίσσεται σε απόλυτο εφιάλτη για το λαό;
Επιπλέον, αν και ουδείς ισχυρίσθηκε ότι η προσευχή σε εικόνες και λείψανα αγίων υποκαθιστά την ιατρική επιστήμη, εν τούτοις τις τελευταίες μέρες γινόμαστε μάρτυρες μιας περίεργης επίθεσης εναντίον εκείνων που με υπομονή περιμένουν στην ουρά για να προσκυνήσουν το σκήνωμα της Αγίας Βαρβάρας.
«Δεν είδαμε ποτέ κόσμο να διαδηλώνει για την πλήρωση των νοσοκομείων με νοσηλεύτριες», είπε πριν από λίγο σε ραδιοσταθμό ιατρός –συνδικαλιστής και συνέχισε: «Αντιθέτως βλέπουμε χιλιάδες να περιμένουν να προσκυνήσουν…»
Ταπεινή μου άποψη είναι πως ουδείς κληρικός δεν θα πρέπει να πέσει στην παγίδα και να συμμετέχει σε αυτή την συζήτηση που άνοιξε μερίδα πολιτικών.
Το θρησκευτικό συναίσθημα δεν πληγώνεται από τέτοιες τοποθετήσεις και δεν χρειάζεται υποστηρικτές.