Εκκλησία της Ελλάδος | Δημοσίευση: 02/10/2011
(φωτορεπορτάζ Ευαγ. Μπουγιώτης) Θυρανοίξια έγιναν στο Βυζαντινό μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ,στην περιοχή Αραχναίου Αργολίδας ,στο νέο παρεκκλήσιο του μοναστηριού
που είναι αφιερωμένο στον Τίμιο Πρόδρομο και την Αγία Ευγενείας .Τα θυρανοίξια τέλεσε ο βοηθός επίσκοπος της μητροπόλεως Αργολίδας ο Επιδαύρου Καλλίνικος ,παρουσία κι άλλων ιερέων από τις γύρω περιοχές σημειωθεί πως το μοναστήρι αυτό είναι μετόχι της Βυζαντινής μονής του Αγίου Δημητρίου Καρακαλά στο Ναύπλιο. Η γυναικεία αδελφότητα της μονής είχε φροντίσει με κάθε λεπτομέρεια τα πάντα .Στο τέλος της τελετής των του μικρού αγιασμού ο θεοφιλέστατος μίλησε για τον σκοπό που γίνεται αυτή η τελετή και ευχαρίστησε την Ηγουμένη της μονής την γερόντισσα Ακακία και την αδελφότητα για το μεγάλο έργο που έχουν καταφέρει ώστε αυτή η παλιά μονή να ξαναβρεί την αίγλη της. Μετά τον πανηγυρικό εσπερινό ακολούθησε κέρασμα σε όλο τον κόσμο που είχαν έρθει στο μοναστήρι. Μεταξύ άλλων και ο βουλευτής Αργολίδας με την ΝΔ Γ. Αδριανός καθώς και οι πολιτικές αρχές του δήμου διευρυμένου δήμου της επαρχίας Ναυπλίας.
Ανάμεσα στα βουνά και απομονωμένο βρίσκεται η ιερά μονή του Ταλαντίου 7κμ από το χωριό Αραχναίο ή Χέλι . Το μοναστήρι αυτό χτίσθηκε γύρω τα 1750 με 1770 .Βάση γραπτών μαρτυριών το μοναστήρι χτίσθηκε στην περιοχή εκείνη γιατί οι μοναχοί ήθελαν να απομακρυνθούν από το χωριό και το παλιό τους μοναστήρι .Η ζωή του μοναστηριού ήταν συνεχής από ιδρύσεώς του μέχρι και το 1892 όπου συγχωνεύτηκε μαζί με άλλα μοναστήρια για 10 περίπου χρόνια κατόπιν ξαναλειτούργησε ως το 1993
όταν έμεινε χωρίς καμία μοναχή και ενώθηκε με την μονή Καρακαλά .Αρχικά η μονή είχε τη μορφή παραλληλόγραμμου συγκροτήματος ,τώρα η δυτική πλευρά έχει κατεδαφιστεί και μόνο μια πέτρινη κολώνα έχει απομείνει. Το καθολικό της μονής ανακαινισμένο βρίσκεται στο κέντρο του μοναστηριού και αποτελεί σταυρεπίστεγο κτίσμα με ημικυκλική αψίδα στο ιερό και είναι αφιερωμένο στην κοίμηση της Θεοτόκου. Στη δυτική πλευρά υψώνεται ένα δίλοβο καμπαναριό. Εσωτερικά έχει αγιογραφηθεί με διάφορες αγιογραφίες χωρίς να σώζεται η κτητορική επιγραφή που θα αποκάλυπτε το όνομα του αγιογράφου.