Πλήρης ημερών (96 ετών) και από φυσικά αίτια εκοιμήθη ο μητροπολίτης πρώην Κώου και Νισύρου Αιμιλιανός.
Πριν από περίπου δύο χρόνια ο παλαίμαχος δημοσιογράφος και συνιδρυτής της εκδοτικής εταιρείας «Επτάλοφος» κ. Αλέκος Παπαδόπουλος, μιλούσε στον ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος και αναφερόταν στην προσωπικότητα και το έργο του μητροπολίτη Κώου Αιμιλιανού.
“Πολυτάραχος ο βίος του, αδιάκοπος αγώνας η παρουσία του στους κόλπους της Εκκλησίας. Γέννημα θρέμμα της Χάλκης. Φοίτησε εκεί στο Δημοτικό και το 1936 απεφοίτησε της Θεολογικής Σχολής. Εντάχθηκε αμέσως στις τάξεις του ιερού κλήρου και ύστερα από μερικά χρόνια, διακριθείς για τις ικανότητες και την εργατικότητά του καλείται να υπηρετήσει στην Πατριαρχική Αυλή, όπου και εξελίσσεται σε στενό συνεργάτη του Μεγάλου Πατριάρχου Αθηναγόρα, ως Πρωτοσύγκελλός του.
Συνυφασμένη με Αυτόν η ζωή του. Παραμένει Πρωτοσύγκελλος γιατί κρίνεται αναντικατάστατος, ακόμα και όταν προάγεται το 1959 σε Μητροπολίτη Σελευκείας, αναλαμβάνοντας παράλληλα και καθήκοντα Αρχιερατικού Προϊσταμένου, της μεγαλωνύμου Κοινότητος Σταυροδρομίου.
Αυτός θ’ αντιμετωπίζει στις κρίσιμες φάσεις του Κυπριακού, τις τουρκικές αρχές. Αυτός θ’ απαντά στις ερωτήσεις των Τούρκων δημοσιογράφων. Αυτός πάλι θα αγωνίζεται να δικαιολογήσει τον Πατριάρχη, όταν ρωτούν επίμονα γιατί δεν αφορίζει τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο αν πράγματι δεν υιοθετεί την πολιτική του, γιατί δεν δηλώνει δημοσίως ότι η Κύπρος είναι τουρκική.
Κρίσιμες ώρες, κρίσιμες μέρες, εβδομάδες, μήνες. Μια ολόκληρη περίοδος χρέη κυματοθραύστη εκτελεί ο Αιμιλιανός και τελικά την 21η Απριλίου του 1964, απελαύνεται από τις τουρκικές αρχές, μαζί με τον αείμνηστο Μητροπολίτη Φιλαδελφείας Ιάκωβο, ως επικίνδυνος για την ασφάλεια της Τουρκίας, στερούμενος συν τοις άλλοις, μέχρι και σήμερα της πατρικής του περιουσίας.
Εδώ εν συντομία ολοκληρώνεται η πρώτη φάση. Το 1969 ο Αθηναγόρας ιδρύει την Μητρόπολη Βελγίου με έδρα τις Βρυξέλλες, οπότε και ορίζει τον Σελευκείας Αιμιλιανό, πρώτο Μητροπολίτη. Μητροπολίτη όμως χωρίς Επισκοπείο. Μιας Μητρόπολης χωρίς Εκκλησία. Οι συνθήκες ιδιαίτερα δύσκολες. Τιτάνιο το έργο που αναλαμβάνει και όμως ουδείς αμφέβαλε, ούτε προς στιγμή ότι θα επιτύχει. Και κατορθώνει το ακατόρθωτο ο Αιμιλιανός. Και το 1975 με την συναντίληψη του Ελληνικού Δημοσίου, της Ευαγγελικής Εκκλησίας και την αρωγή επιφανών ομογενών, επιτυγχάνει την μεταγραφή στο όνομα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, του σημερινού Επισκοπικού Μεγάρου.
Ακάματος πάντοτε, συνεχίζει εκεί την πολύπλευρη δράση του ως το 1982, οπότε και παραδίδει στον διάδοχό του, τον σημερινό Μητροπολίτη Παντελεήμονα, μια άρτια οργανωμένη Μητρόπολη, με 13 ενορίες στο Βέλγιο, μια στην Ολλανδία και μια στο Λουξεμβούργο, προκειμένου να αναλάβει κατ’ εντολή του Πατριάρχη την Μητρόπολη Κώου και Νισύρου, καθ’ ότι το υγρό κλίμα του Βελγίου είχε σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία του.
Το έργο του συνεχίζεται πάντοτε με τον αυτό ζήλο, με πολύ αγάπη και με πολύ διάθεση για οργάνωση και δημιουργία. Η μακρά θητεία του δίπλα στον Αθηναγόρα τον έχει προικίσει με πρόσθετες ικανότητες. Ο δυναμισμός του αστείρευτος εκδηλώνεται και πάλι έμπρακτα. Αναδιοργανώνει τα πάντα. Νοικοκυρεύει τα πάντα και το αποτέλεσμα κατά γενική ομολογία, θεωρείται όντως αξιόλογο”.