Για άλλη μια φορά ο Θεάνθρωπος γίνεται στόχος προσώπων που υπηρετούν κατά δήλωσίν τους την Τέχνη του θεάτρου. Τί θέατρο όμως και τί τέχνη είναι να στήνεις στο σανίδι δύο ηθοποιούς που ο ένας υποδύεται τον Ιησού Χριστός και ο άλλος τη Μαρία Μαγδαληνή και η σκηνή είναι οι ερωτοτροπίες; Βέβαια με τον τρόπο αυτό είναι σιγουρο ότι θα διαφημιστεί η παράστασή σου όπως επίσης είναι βέβαιο ότι η παράστασή σου θα συνεχίζεται. Και αν κάποιοι χριστιανοί διαμαρτυρηθούν τους βάζεις την ταμπέλα του γραφικού και του θρησκόληπτου, εσύ ο άνθρωπος της Τέχνης και καθαρίζεις...
Έντονες αντιδράσεις έχει προκαλέσει η παράσταση Nο Body Else που ανεβαίνει στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Σκηνοθέτης του έργου είναι η κόρη της Σεμίνας Διγενή, Κίρκη Καραλή. Στην παράσταση παρουσιάζονται έξι ιστορίες που διηγούνται το αποτύπωμα της μνήμης σε ένα σώμα, μνήμες που καταγράφονται στο DΝΑ.
Σε κάποιο σημείο της παράστασης οι ηθοποιοί που υποδύονται τον Ιησού Χριστό και τη Μαρία Μαγδαληνή αντίστοιχα εμφανίζονται γυμνοί και να επιδίδονται σε ερωτοτροπίες.
Ωστόσο, μεγάλο μέρος του κοινού φάνηκε να μην του άρεσε η συγκεκριμένη σκηνή με αποτέλεσμα να αποχωρήσει από το θέατρο.
Οι αντιδράσεις ξεκίνησαν όταν εμφανίστηκε γυμνός ο ηθοποιός που ενσαρκώνει τον Ιησού Χριστό ο οποίος στη συνέχεια ερωτοτροπεί με τη Μαρία Μαγδαληνή, όπου άρχισαν να αποχωρούν θεατές.
Στην παράσταση, η οποία απευθύνεται μόνο σε ενηλίκους, παίζουν οι: Ελένη Ευθυμίου, Χριστίνα Μπιρμπίλη-Καραλέκα, Χρήστος Τανταλάκης, Τάσος Τσουκάλης-Δημητριάδης, Αναστασία Χατζάρα, Μαρία Ψαρολόγου.
«Η σύνθεση της δραματουργίας προέκυψε από την ομάδα και τα αναγνώσματά της. Η σκηνική της μεταφορά προέκυψε κατά τη διάρκεια των δοκιμών. Οτιδήποτε προκύψει κατά τη διάρκεια των παραστάσεων αποτελεί μέρος της», αναφέρει χαρακτηριστικά το δελτίο Τύπου της παράστασης.
Από την πλευρά τους, οι συντελεστές της παράστασης δήλωσαν στην εφημερίδα «Ελεύθερος» πως το έργο και το χαρακτηριστικό στιγμιότυπο δεν αποτελεί έμπνευση της σκηνοθέτιδας αλλά έχει παρθεί από το μυθιστόρημα «Κατά το Ιησούν Ευαγγέλιο» του Πορτογάλου νομπελίστα Ζοζέ Σαραμάνγκου.
Όπως ανέφερε η μεταφράστρια του κειμένου, Αθηνά Ψυλλιά, το έργο «διηγείται τα πιο απίθανα και βέβηλα πράγματα με τον πιο αληθοφανή και πειστικό τρόπο».