Απόψεις - Άρθρα - Σχόλια | Δημοσίευση: 09/09/2025
"Σήμερα, μπαίνοντας σε ένα απλό σούπερ μάρκετ, ένιωσα όλα τα μάτια να γυρίζουν πάνω μου με καχυποψία και μίσος.
Κι άκουσα βαριές κουβέντες: «πουλήσατε τα πάντα», «αρχαιοκάπηλοι», «αλήτες».
Εκείνη τη στιγμή, το πιο «ανθρώπινο» που θα ήθελα να κάνω ήταν να του σπάσω τα μούτρα.
Μα αμέσως σκέφτηκα τι θα έλεγαν μετά: «ο παπάς έδειρε πολίτη»,
«ο παπάς βγήκε εκτός εαυτού».
Έτσι σώπασα.
Όμως η σιωπή μου δεν είναι αδυναμία είναι δύναμη.
Γιατί αν άφηνα τον θυμό να με παρασύρει, θα έκανα χαρά στους συκοφάντες.
Που πάλι θα έλεγαν αυτοί είναι οι παπάδες!
Χωρίς όμως να μπουν στην διαδικασία γιατί ο άνθρωπος παπας έφτασε σε αυτό το σημείο!
Μα αρκετά!
Έγινα ιερέας γιατί αγάπησα τον Χριστό, όχι για να τριγυρνάω με αρχαία , βιβλία σε σακούλες σκουπιδιών και θα πει πάλι κάποιος αποκαλείς τις εικόνες και τα ιερά έτσι;;;
Τα ιερά και τα όσια είναι ιερά μόνο όταν στέκονται στη θέση τους, στο ναό, στο αναλόγιο, στην καρδιά μας.
Όχι όταν γίνονται εργαλείο για να χύσουμε το δηλητήριό μας.
Και διερωτώμαι: πού είναι η ίδια αγανάκτηση για όσα πραγματικά μας καίνε;
Για τη Δικαιοσύνη, όταν ανώτατοι δικαστικοί πιάνονται σε σκάνδαλα;
Για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, όπου χάθηκαν εκατομμύρια του λαού μας σε ύποπτες διαχειρίσεις;
Για τα Τέμπη, όπου σφάχτηκαν παιδιά μας σε ράγες;
Για το Μάτι, όπου κάηκαν άνθρωποι ζωντανοί;
Για τη Μάνδρα Αττικής, όπου πνίγηκαν οικογένειες μέσα στη λάσπη;
Εκεί γιατί δεν βγήκατε να ουρλιάξετε;
Εκεί γιατί δεν είδατε «αλήτες» και «αρχαιοκάπηλους»;
Εκεί γιατί σωπάσατε;
Και φανταστείτε λοιπόν, να πηγαίναμε σε ένα νοσοκομείο και να ουρλιάζαμε εναντίον όλων των γιατρών ότι χρηματίζονται, ή να κλείναμε τα σχολεία για κάποιους ανίκανους εκπαιδευτικούς.
Θα είχε νόημα;
Θα έβγαζε αποτέλεσμα;
Όχι, μόνο θα πληγώναμε αθώους και θα χανόταν η ουσία της ζωής και της προσφοράς.
Είναι εύκολο να χτυπάς τον παπά.
Είναι εύκολο να ρίχνεις λάσπη στο ράσο.
Γιατί ξέρεις ότι ο ιερέας θα σωπάσει.
Γιατί ξέρεις ότι ο ιερέας δεν θα κατέβει στο επίπεδό σου.
Κι όμως, κανείς δεν σκέφτεται ότι πίσω από κάθε ιερέα υπάρχει οικογένεια: παιδιά, σύζυγος, γονείς.
Όλοι αυτοί πληγώνονται όταν ακούνε να βρίζεται και να συκοφαντείται ο άνθρωπός τους.
Και ρωτώ: ποιος σας έδωσε το δικαίωμα να πληγώνετε έτσι;
Και κάτι ακόμη πιο σκληρό: αν πληρώναμε κάθε φορά που ανοίγουμε τον βόθρο μας και πετάμε λάσπη για τον διπλανό μας, τότε ίσως όλοι να ήμασταν πιο προσεκτικοί.
Γιατί το στόμα, όταν γίνεται βόθρος, δεν μολύνει μόνο εκείνον που το ανοίγει.
Δηλητηριάζει και τον αθώο που δέχεται το ξέσπασμά του.
Ας σταματήσει λοιπόν αυτό το αίσχος.
Αυτή η κουτοπονηριά, αυτή η ισοπέδωση, αυτό το «όλοι ίδιοι είστε».
Δεν είμαστε όλοι ίδιοι!
Ο καθένας είναι ξεχωριστός, ο καθένας κουβαλά τον δικό του σταυρό, τη δική του ευθύνη, τη δική του πορεία.
Φτάνει πια!
Έλεος!
Δεν φταίνε όλοι για όλα.
Και δεν θα πληρώνουν πάντα οι ίδιοι το μίσος και την ανικανότητα ενός λαού που προτιμά να ξεσπά στους εύκολους στόχους, αντί να ζητήσει ευθύνες από τους πραγματικούς ενόχους.
Και στην τελική ας πληρώσουν αυτοί που κάνουν την λαμογιά.!
Δεν υπερασπίζομαι κανέναν και το ξεκαθαρίζω.
Απλά βαρέθηκα να ακούω μια ζωή ανήθικους ενόχους να μιλούν για ηθική και να παριστάνουν τα θύματα.
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΕΛΛΑΔΑ!"
Αρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος Τσιμέκης