Ρεπορτάζ | Δημοσίευση: 09/09/2025
Σε βαρύ κλίμα, η καθολική κοινότητα της Κέρκυρας αποχαιρέτησε τους μοναχούς που για αιώνες στήριζαν τους φτωχούς και τους μετανάστες του νησιού.Από το 1642 αποτελούσε πνευματικό φάρο και καταφύγιο. Η αποχώρηση των μοναχών αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στην τοπική κοινωνία.
Ένας ιστορικός κύκλος 381 ετών έκλεισε οριστικά για την Κέρκυρα, βυθίζοντας στη θλίψη την καθολική κοινότητα του νησιού. Η Ιερά Μονή των Πατέρων Καπουκίνων, ένας πνευματικός φάρος που λειτουργούσε αδιάκοπα από το 1642, έβαλε οριστικό λουκέτο. Η αιτία, όπως ανακοινώθηκε, είναι η «έλλειψη κλήσεων», η αδυναμία δηλαδή του Τάγματος να βρει νέους μοναχούς για να επανδρώσουν το μοναστήρι, καθιστώντας τη λειτουργία του αδύνατη.
Η τελευταία Θεία Λειτουργία
Στην τελευταία Θεία Λειτουργία που τελέστηκε ποτέ στον ναό, χοροστάτησε ο σημερινός Καθολικός Αρχιεπίσκοπος Κερκύρας, Γεώργιος Αλτουβάς, παρουσία και του επίτιμου Αρχιεπισκόπου, Ιωάννη Σπιτέρη, ο οποίος είναι και ο ίδιος Καπουκίνος μοναχός. Μέλη της κοινότητας, άνδρες και γυναίκες που για γενιές ολόκληρες έβρισκαν καταφύγιο και στήριξη στη μονή, δεν μπόρεσαν να κρύψουν τα δάκρυά τους, αποχαιρετώντας τους τελευταίους πατέρες που σε λίγες ημέρες θα εγκατέλειπαν για πάντα το νησί.
Μια ιστορία 381 ετών
Η ιστορία της Μονής των Καπουκίνων στην Κέρκυρα ξεκινά το 1642. Αρχικά ιδρύθηκε για να παρέχει πνευματική υποστήριξη στους στρατιώτες δυτικών δυνάμεων, όμως πολύ γρήγορα ο ρόλος της μετεξελίχθηκε. Οι Καπουκίνοι μοναχοί, ακολουθώντας το παράδειγμα του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, αφοσιώθηκαν στους πιο αδύναμους. Έγιναν το στήριγμα για τους φτωχούς Μαλτέζους μετανάστες που ζούσαν στο περιθώριο της τοπικής κοινωνίας και μετέτρεψαν τη μονή σε ενορία και καταφύγιο για κάθε άνθρωπο που είχε ανάγκη.
Το μοναστήρι, άρρηκτα συνδεδεμένο με την ιστορία του τόπου, κατάφερε να επιβιώσει ακόμη και από τους σφοδρούς βομβαρδισμούς του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τον Σεπτέμβριο του 1943, όταν ο ναός καταστράφηκε ολοσχερώς για να ξαναχτιστεί αργότερα. Για σχεδόν τέσσερις αιώνες, αποτέλεσε έναν «πνευματικό πνεύμονα» για την Κέρκυρα, ένα μέρος όπου η πόρτα ήταν πάντα ανοιχτή για όλους.
πηγή corfupress.com