" Νά ἐκτινάξουμε τόν ὕπνο τοῦ πνευματικοῦ θανάτου "

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σάμου καί Ἰκαρίας κ.κ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ

ἐπί τῷ Ἁγίῳ Πάσχᾳ 2025

Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί Ἀδελφοί,

«Ὁ τοῦ Κυρίου θάνατος τόν θάνατο ἐθανάτωσε», διακηρύσσει θριαμβευτικά ὁ ἱερός Χρυσόστομος. Ὁ Κύριος, δηλαδή, μέ τόν θάνατό του θανάτωσε τόν θάνατο, γι’ αὐτό καί ὅλοι οἱ πιστοί γεμάτοι εὐφροσύνη «θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν».

Γιορτάζουμε τήν νέκρωση τοῦ θανάτου, τήν κατάργηση τοῦ «ἐσχάτου ἐχθροῦ» μας (Α΄Κορ. ιε΄, 26), τήν κατανίκηση τοῦ τελευταίου καί πιό ἀπάνθρωπου ἐχθροῦ μας, τοῦ πικρότατου θανάτου. Ὁ θάνατος πέθανε τελειωτικά καί θάβασιλεύει πλέον γιά πάντα ἡ ζωή καί ἡ ἀθανασία.

Ὅπως γνωρίζουμε τό δηλητηριασμένο ποτό τῆς ἁμαρτίας, πού ἤπιε ὁ Ἀδάμ, εἶχε καταστροφικές καί ὀλέθριες συνέπειες. Γνώρισε ὁ ἄνθρωπος ἐμπειρικά τό φαρμάκι τῆς ἁμαρτίας, τήν ἀδοξία τοῦ πόνου καί τήν φθορά τοῦ θανάτου.

Ζοῦσε ἔτσι χωρίς καμία ἐλπίδα, μέχρι τή στιγμή πού ὁ πολυεύσπλαχνος Κύριος ἔσβησε πάνω στό Σταυρό μέ τό πάντιμο Αἷμα του τό ἀπειρο πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν μας, καί ἀπό τόν Πανάγιο Τάφο του τή νύχτα τῆς Ἀναστάσεως  «Ξεπήδησε ὁ ποταμός τῆς ἀθανασίας γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους», ἀφοῦ ἦταν ἀδύνατο νά κρατήσει ἡ φθορά «τόν ἀρχηγόν τῆς ζωῆς» (Πραξ. γ΄,15).

Ὁ Χριστός πού Ἀναστήθηκε, ἔδωσε ζωή σ’ αὐτούς πού ἦταν στά μνήματα. Καί  ἀνέστησε κι ἐμᾶς. Μᾶς ἀνέστησε ἀπό τόν θάνατο, τόν ἅδη, τήν ἁμαρτία.

Πῶς νά μήν ἐκρήγνυται ἡφαίστειο χαρᾶς μέσα μας, δοξολογίας καί εὐχαριστίας στόν Ἀναστάντα·

Ὁ θεῖος Παῦλος τήν ἀλήθεια αὐτή τήν παριστᾶ μέ δύο λέξεις. Ὁ Χριστός λέει, «ἠγέρθη διά τήν δικαίωσιν ἡμῶν», ἀναστήθηκε γιά νά δικαιωθοῦμε , γιά νά ἀλλάξουμε τήν κατάστασή μας. Τίποτε. Μόνο Ἐκεῖνος. Ἐκεῖνος ὁ Ὁποῖος «παρεδόθη διά τά παραπτώματα ἡμῶν καί ἡγέρθη διά τήν δικαίωσιν ἡμῶν» (Ρωμ. Δ΄, 25). Καί στό ἐξῆς ἐμεῖς οἱ ἔνοχοι, οἱ ἀποστάτες, οἱ νεκροί ἀπό τήν ἁμαρτία, «δικαιούμεθα  δωρεάν τῇ αὐτοῦ χάριτι» (Ρωμ. γ΄, 24). Δωρεάν ἡ δικαίωσή μας, δωρεάν ἡ λύτρωσή μας, δωρεάν ἡ συγχώρεσή μας, δωρεάνἡ σωτηρία μας . Μόνο μέ τήν Χάρι Του!

Την ἀλήθεια αὐτή τήν παριστᾶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί μέ τήν εἰκονογραφία της.

Ὁ Κύριος πιάνοντας τόν Ἀδάμ ἀπό τό χέρι, δέν τόν πιάνει ἀπό τήν παλάμη, ἀλλά ἀπό τόν καρπό. Καί μάλιστα ἡ παλάμη τοῦ Ἀδάμ πέφτει ἀδύναμη πρός τά κάτω. Διότι ὁ Ἀδάμ (και ἄρα ὅλοι ἐμεῖς) εἶναι παράλυτος.

Παράλυτος λοιπόν ὁ Ἀδάμ. Παράλυτη ἡ Εὔα. Παράλυτοι ὅλοι ἐμεῖς ἀπό τήν ἁμαρτία· Δεν μπορούσαμε νά κάνουμε κάτι γιά τήν σωτηρία μας. Αὐτό ὅμως δέν σημαίνει ὅτι καί δέν θά σωθοῦμε. Θά μᾶς σώσει ὁ Ἀναστάς. Θά μᾶς τραβήξει ἐπάνω ἀπό τά μνἠματα· τά μνήματα τῶν κακιῶν μας, τῶν παθῶν, τῆς ἁμαρτίας, τοῦ πνευματικοῦ θανάτου. Ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ δέν ὑπάρχει θάνατος, ἀλλά ζωή καί οἱ πιστοί πού ζοῦν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, μεταβαίνουν ἐκ τοῦ θανάτου πρός τήν ζωή. Ὁ Χριστός εἶναι ἡ Ἀνάσταση καί ἡ ζωή. Θάνατος ὑπάρχει ὅπου ἀπουσιάζει ὁ Ἀναστάς Ζωοδότης Κύριος. Θάνατο ζοῦν ἀπό τήν παροῦσα ζωή ὅσοι ζοῦν χωρίς Χριστό. Ὅλοι ὅσοι ζοῦν ἐδώ στήν παροῦσα ζωή ἑνωμένοι μέ τόν Ἀναστάντα Λυτρωτή εἶναι ἀπαλλαγμένοι ἀπό τόν πνευματικό θάνατο τώρα στή γῆ, ἀλλά καί ἔχουν τήν ἐγγύηση τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπό τό θάνατο τῆς αἰωνίου κολάσεως στήν πέρα τοῦ τάφου ζωῆ. Ἡ ἀπουσία τοῦ Χριστοῦ φέρνει τόν Πνευματικό θάνατο στίς ἀνθρώπινες ψυχές. Ἐνῶ ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ δημιουργεῖ τό θαῦμα τῆς διαρκοῦς Ἀναστάσεως στόν ἄνθρωπο.

Ἀγαπητοί μου,

Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου εἶναι ἕνα κάλεσμα, μία πρόσκλησις νά ἐκτινάξουμε τόν ὕπνο τοῦ πνευματικοῦ θανάτου, νά πλησιάσουμε μέ πίστη τόν Ἀναστάντα Θεάνθρωπο Ἰησοῦ μας. Νά ζητοῦμε, Ἐκεῖνον! Τόν Δυνατό! τόν Ἀναστάντα!  Νά προσβλέψουμε στό βλέμμα Του, ὅπως στήν εἰκονογραφία ὁ Ἀδάμ, νά Τόν παρακαλοῦμε νά ἔρθει νά μᾶς σώσει, νά μᾶς λυτρώσει. Καί θά τό κάνει. Δέν μπορεῖ νά μήν τό κάνει. Γι’ αὐτό ἀναστήθηκε, «διά τήν δικαίωσιν ἡμῶν».

Εὔχομαι σέ ὅλους σας καί τίς οἰκογένειές σας πλουσία τήν Χάριν καί τήν Εὐλογίαν τοῦ Ἀναστάντος Λυτρωτοῦ μας καί διαρκῆ τήν πνευματική Ἀνάσταση ὅλων.

Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!

Ὁ Ἐπίσκοπός Σας

† Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος