ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σάμου και Ἰκαρίας κ.κ. Εὐσεβίου ἐπ’ εὐκαιρίας τοῦ Ακάθιστου Ὕμνου
(Παρασκευή 4η Μαρτίου 2025)
Ἀγαπητοί Πατέρες καί Ἀδελφοί,
Καθώς ὁλοκληρώνεται σιγά-σιγάτό ταξίδι στό πέλαγος τῆς Ἁγίας καί ΜεγάληςΤεσσαρακοστῆς, με την εὐκαιρία τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ακάθιστου Ὕμνου ἐπικοινωνοῦμε μαζί σας ἐπιθυμώντας νά ἐπιστήσουμε τήν προσοχή σας σε ἕνα ἀκόμη σκόπελο, πού ἐμφανίσθηκε λίγο πρίν την εἴσοδό μας στο λιμάνι τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Ἑβδομάδος.
Τίς ἡμέρες αὐτές, σάν νά μήν ἔφταναν τά τόσα προβλήματα, πού ἔχουμε νά ἀντιμετωπίσουμε στά ἀκριτικά μας Νησιά, ἐμφανίστηκανγιά μία ἀκόμη φορά οἱ «Μάρτυρες τοῦἸεχωβᾶ», προσκαλώντας σέ μιά ἐκδήλωση γιά τήν ἐπέτειο τοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ.
Παρερμηνεύονταςτόχωρίο: «Τοῦτοποεῖτεεἰςτήνἐμήνἀνάμνησιν» ἀπότόκεφ. 22 τοῦΕὐαγγελίουτοῦΛουκᾶ, ἀναφέρουν, ὅτιὁΧριστόςζήτησεἀπότούςΜαθητέςΤουνάθυμοῦνταιτήνἐπέτειοτοῦθανάτουτου. Βεβαίως δένχρησιμοποιοῦντόὄνομα Χριστός, ἀλλά μόνο τόἸησοῦς, τόὁποῖοἀφορᾶστήνἀνθρώπινη φύση τοῦ Κυρίου διότι δέν πιστεύουν, πώς ὁ Χριστός εἶναι Θεός. Ἐπίσηςὀνομάζουν τούς Ἁγίους Μαθητές καίἈποστόλουςὡςἀκολούθους, σάννάἐπρόκειτογιάτήσυνοδία κάποιου ἁπλοῦ προσώπου. Καίοἱ δύο αὐτέςἐπισημάνσεις φανερώνουν ὅτιοἱ «Μάρτυρες τοῦἸεχωβᾶ», ἄνκαί θέτουν τήν λέξη –Χριστιανοί- στήνὀνομασία τους, δένεἶναι Χριστιανοί, ἀφοῦἀρνοῦνταιτήν Θεότητα τοῦΧριστοῦ, γι’ αὐτό ποτέ δένὀνομάζουντόν Χριστό, Κύριο, οὔτεΤόνπιστεύονὡς Θεό, ΣωτῆρακαίΛυτρωτῆ, κάτι πού πανηγυρικῶς φανερώνεται τόσο στήν Παλαιά, ὅσοκαίστήν Καινή Διαθήκη.
Κατά τήν συνήθη τακτική τους, ἀπομονώνουνμιά φράση τοῦἱεροῦΕὐαγγελίου, ὥστεἀποκομμένηἀπότάσυμφραζόμενανάτῆς δώσουν τήνἑρμηνεία πού ἐπιθυμοῦν. Μιάἁπλήἀνάγνωσητοῦσυγκεκριμένου χωρίου στούς στίχους 19-20, ἀπότό 22ο κεφάλαιο τοῦΕὐαγγελίουτοῦΛουκᾶ, φανερώνει τήν δόλια μεθόδευσή τους: «καὶλαβὼνἄρτονεὐχαριστήσαςἔκλασεκαὶἔδωκεναὐτοῖς λέγων· τοῦτόἐστιτὸσῶμά μου τὸὑπὲρὑμῶνδιδόμενον· τοῦτοποιεῖτεεἰςτὴνἐμὴνἀνάμνησιν. ὡσαύτωςκαὶτὸποτήριονμετὰτὸδειπνῆσαι λέγων· τοῦτοτὸποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐντῷαἵματί μου, τὸὑπὲρὑμῶνἐκχυνόμενον.»
ὉεὐαγγελιστήςΛουκᾶςθέτειτήνἐντολήτῆςἀνάμνησηςμεταξύτῆςμεταδόσεωςτοῦἌρτουκαίτοῦΟἴνου, ὥστεἡἐντολήνάμήνἀφορᾶσέμιάἁπλήἀνάμνησητοῦθανάτουτοῦἸησοῦ, ὅπωςδιατείνονται, ἀλλάστήνἀνάμνησητοῦἼδιουτοῦΚυρίουἸησοῦΧριστοῦκαίμάλιστα, ὅπωςαὐτήπαραγματώνεταιμέσαἀπότήνμετοχήστόΜυστήριοτῆςθείαςΕὐχαριστίας, δηλαδήστήνθείαΜετάληψητοῦΣώματοςκαίτοῦαἵματοςτοῦΧριστοῦ.
Τήνἴδιαἀκριβῶς περιγραφή παραθέτει ὁ ἀπόστολοςΠαῦλοςστήνΑ΄πρός Κορινθίους ἐπιστολή κεφ. 11, στίχ. 23-26, ὅπου γράφει χαρακτηριστικά:«...ὁ Κύριος Ἰησοῦςἐντῇνυκτί ᾗ παρεδίδοτοἔλαβενἄρτονκαὶεὐχαριστήσαςἔκλασεκαὶεἶπε·λάβετε φάγετε· τοῦτό μού ἐστιτὸσῶματὸὑπὲρὑμῶνκλώμενον· τοῦτοποιεῖτεεἰςτὴνἐμὴνἀνάμνησιν. ὡσαύτωςκαὶτὸποτήριονμετὰτὸδειπνῆσαι λέγων· τοῦτοτὸποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐστὶνἐντῷἐμῷαἵματι· τοῦτοποιεῖτε, ὁσάκιςἂνπίνητε, εἰςτὴνἐμὴνἀνάμνησιν. ὁσάκιςγὰρἂνἐσθίητετὸνἄρτοντοῦτονκαὶτὸποτήριοντοῦτοπίνητε, τὸν θάνατον τοῦ Κυρίου καταγγέλλετε, ἄχριςοὗἂνἔλθῃ.». Ὁ ἈπόστολοςΠαῦλος δηλαδή ἐπισημαίνειμέἔμφασητά λόγια τοῦΧριστοῦκαί διασαφηνίζει, ὅτι ὁ σταυρικός θάνατος τοῦΧριστοῦδένὁμολογεῖταιμέ μία ἐκδήλωσημιά φορά τόν χρόνο, ἀλλά κάθε φορά, ὅπουτελεῖται ἡ θεία Λειτουργία μέσα ἀπότήν θεία μετάληψη τῶνἀχράντων Μυστηρίων καίτοῦτο σέ διαρκῆἀνάμνησή Του ἕωςτήν Δευτέρα Παρουσία Του.
ἌραλοιπόνἡἐντολήτοῦΧριστοῦδένἀφορᾶστόνθάνατόΤου, ἀλλάστόΜυστήριοτῆςΘείαςΕὐχαριστίας, ὁπότεἡἀνάμνησητοῦΧριστοῦδένπραγματώνεταιστήνμνήμημας, ἀλλάστήνμετάληψητοῦἄρτουκαίτοῦοἴνουτῆςθείαςΕὐχαριστίας, τάὁποῖασαφῶςκαίπραγματικῶς, μετάτήνμεταβολήἀπότήνχάρητοῦἉγίουΠνεύματοςεἶναιτόΣῶμακαίτόΑἷματοῦΧριστοῦ.
Πρόςἐπίρρωσιν τούτων ἄςἀναφερθεῖ, πώς ὁ Μέγας Βασίλειος στή θεία Λειτουργία, πού συνέγραψε, συμπεριέλαβε κατά λέξιναὐτάτά δύο χωρία τῆςἉγίαςΓραφῆς, γι’ αὐτόκαίἐξαιρέτωςτελοῦμετήν θεία Λειτουργία τοῦ Μ. Βασιλείου τήν Μεγάλη Πέμπτη, ἡμέρα κατά τήνὁποία θυμόμαστε τόν Μυστικό Δεῖπνοκαίτήν παράδοση τῶνἈχράντων Μυστηρίων.
Ἄςσημειωθεῖδέ, ὅτιοὔτεὁεὐαγγελιστήςΛουκᾶς, οὔτεὁΠαῦλοςἦτανπαρόντεςστήνπρώτηΘείαΛειτουργίατοῦΜυστικοῦΔείπνου, ἀλλάμέχαρακτηριστικήὁμοιότηταπεριγράφουντήνπαράδοσητῶνἈχράντωνΜυστηρίων, ὄχιμόνονἐξὅσωνἄκουσανἀπότούς 11 Μαθητές, ἀλλάκαίἐμπνεόμενοιἀπότόἍγιοΠνεῦμα, ἐνέργειαπούὀνομάζουμεθεοπνευστίακαίτήνὁποία, δυστυχῶςγι’ αὐτούς, τήνἀπορρίπτουνοἱαὐτοαποκαλούμενοι «ΜάρτυρεςτοῦἸεχωβᾶ».
Ἀλλάτόὅτιδένεἶναιδυνατόνἡἑρμηνείαπούδίδουν, νάἀφορᾶστήνἀνάμνησητοῦθανάτουτοῦΧριστοῦ, ἐξάγεταικαίἀπόἕναἀκόμηλόγο. Στή διάρκεια τοῦΜυστικοῦ Δείπνου οἱ Μαθητές δένμποροῦσαννάἀντιληφθοῦντήν συνέχεια τῆς πορείας τοῦΧριστοῦ, ὅτιθά πέθαινε ὡςπρόςτήνἀνθρώπινη φύση Του πάνω στόν Σταυρό, ἀλλάὡς Θεός θάἀνίστατοἀπό τούς νεκρούς καίαὐτόμποροῦμενάτό καταλάβουμε πολύ εὔκολαἀπό τούς διαλόγους τοῦΧριστοῦμέ τούς Μαθητές καίπρότοῦΣταυρικοῦ πάθους καί μετά τήν τριήμερη καί Ζωοποιό Ἀνάστασή Του.
Τέλος ἡ ἀνάμνησητῆςἐπετείουτοῦ θανάτου τοῦΧριστοῦ, χωρίς τήνἈνάστασή Του δέν σημαίνει τίποτε γιάἐμᾶς. Αὐτό τονίζει ὁ ἈπόστολοςΠαῦλοςπρός τούς Κορινθίους: «Εἰ Χριστός οὐκἐγήγερται κενόν ἄρατό κήρυγμα ἡμῶν, κενή δέ ἡ πίστις ἡμῶν». (Α΄Κορ. ιε΄14).
ὉμέγαςκατηχητήςτῆςἘκκλησίαςμας, ὁἅγιοςΚύριλλοςἹεροσολύμων, διδάσκειστήνΙΓ΄ΚατήχησητῶνΦωτιζομένων: «ὉμολογῶτόνΣταυρότοῦΧριστοῦ, ἐπειδήγνωρίζωτήνἈνάστασήΤου». Ὁ σταυρικός θάνατος τοῦΧριστοῦ λαμβάνει ἀξίακαί γίνεται οὐσιαστικόςγιάτή σωτηρία μας, ἐπειδή φωτίζεται ἀπότήνἈνάστασή Του. Χωρίς τήνἈνάστασητοῦΧριστοῦεἶναιἄδειοτό κήρυγμα καί ἡ πίστη μας κενή. Ἡ ἈνάστασητοῦΧριστοῦεἶναι ἡ βάση, εἶναιτόπᾶν. Ὅλατάὑπόλοιπαἀκόμηκαίαὐτός ὁ σταυρικός θάνατος τοῦΧριστοῦθάἦτανἁπλῶςἱστορικά γεγονότα, ἀνδένὑπῆρχε ἡ Ἀνάσταση. Ἐκεῖνοιδέν λένε ὅμως τίποτε γιάτήν μετά τόν θάνατο τοῦΧριστοῦἈνάστασή Του, γιατί δένπιστεύουν, ὅτι ὁ Χριστός ἀναστήθηκε. Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός ὄχι μόνο ἀνέστησετήν κόρη τοῦἸαείρου, τόν γιό τῆς χήρας τῆςΝαΐνκαίτόν τετραήμερο Λάζαρο, ἀλλάκαί ὁ Ἴδιοςἀνέστη εκ νεκρῶνὡς Θεάνθρωπος.
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Σήμερασέσυνέχειατοῦ «ΧαῖρεΚεχαριτωμένηΜαρία» τοῦἈρχαγγέλουΓαβριήλ, χαιρετίσαμετήνἈειπάρθενηΜητέραμαςψάλλοντας: «Χαῖρετροφῆςτοῦμάνναδιάδοχε, χαῖρετρυφῆςἁγίαςδιάκονε». Ὅπωςτό μάννα ἐξοὐρανοῦἔτρεφετόν περιπλανώμενο στήνἔρημο λαό τοῦΘεοῦ, ἔτσικαί ὁ Θεάνθρωπος Κύριός μας, μᾶς προσφέρει τότεθεωμένο, μετά τήνἈνάστασή Του δηλαδή, ἄχραντοΣῶμα Του καί Τίμιο Αἷμα Του, γιάνάἔχουμε ζωή καί σωτηρία κατά τήν πορεία μας στήνἔρημοαὐτοῦτοῦ κόσμου. Τό μάννα ἐξΟὐρανοῦὑπῆρξεἁπλήπροτύπωσητοῦἄρτου, ὁ Ὁποῖος κατέβηκε ἀπότόνΟὐρανό. Αὐτός ὁ Ἄρτοςεἶναι ὁ Ἴδιος ὁ KύριοςἸησοῦς Χριστός, σύμφωνα μέτάὅσαμᾶς διδάσκει στό 6ο κεφάλαιο τοῦΕὐαγγελίουτοῦἸωάννουκαί μεταλαμβάνεται ἀπό τούς πιστούς «εἰςἄφεσινἁμαρτιῶνκαίεἰςζωήντήναἰώνιον.» Εἶναι ὁ Υἱόςκαί Λόγος τοῦΘεοῦ, ὁ Ὁποῖος «σάρξἐγένετο» «ἐκ Πνεύματος Ἁγίουκαί Μαρίας τῆ Παρθένου» «καίἐσκήνωσενἐνἡμῖν»(βλ. Ἰω. α΄14)
Ἡ ἁγία τρυφή τήνὁποίαδιακονεῖ ἡ Παναγία μας λοιπόν εἶναι ἡ θεία Λειτουργία. Ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καίἈποστολικήὈρθόδοξηἘκκλησία μας, πιστή στήνἐντολήτοῦΧριστοῦ, ἐπιτελεῖτήν θεία Λειτουργία συνεχῶς κατά τό πρότυπο καί σέ συνέχεια τοῦΜυστικοῦ Δείπνου, γιάνάἔχειτήν θεία ἀνάμνησή Του, ἐδῶκαίεἴκοσιαἰῶνες, ἐνῶοἱ Χιλιαστές Μάρτυρες τοῦἹεχωβᾶἐμφανίζονται μόλις στά μέσα τοῦ 19ου αἰῶνακαίἆραδένμποροῦννάἔχουναὐθεντικήἄποψη!
Ὅσοιἀρνοῦνταιτήνἕνωσημέτόν Χριστό διά τῆς θείας Κοινωνίας, ἔστω κι ἄνεἶναι τίμιοι, ἐργατικοίκαί φιλάνθρωποι, ὁ Κύριος δέν παρέχει λύτρωση. Ὁ λόγος Του εἶναι σαφής καί κατηγορηματικός, πώς δέν πρόκειται νά ζήσουμε, ἐάνδένφᾶμετήν σάρκα Του καίἐάνδένπιοῦμετόαἷμα Του (Βλ. Ἰω. στ΄ 53). Καίγιάνάμήν νομίσει κάποιος, ὅτιεἶναι συμβολικό τό νόημα τῶν λόγων αὐτῶνἀποσαφηνίζει παρακάτω, ὁ ἴδιος ὁ Χριστός λέγοντας: «Εἶναι πράγματι τροφή ἡ σάρκα μου καί ποτό τόαἷμα μου. Αὐτός πού τρώει τήν σάρκα μου καί πίνει τόαἷμα μου μέσα σέ ἐμένα μένει και ἐγώσ’αυτόν.» (Βλ. Ἰωάν. στ΄ 55-56).
Μέαὐτέςτίςσκέψειςσᾶςπαρακαλῶἐκμέσηςκαρδίαςνάμήνπαρασύρεσθεἀπότίςφωνέςκαίτίςἐκδηλώσειςτῶναἱρετικῶν, ὅσοκαλοίκαίεὐγενεῖςκιἄνεἶναι, γιατίθέτετεἐνἀμφιβόλῳτήνσωτηρίατῆςψυχῆςσας, γιάτήνὁποίαὁΚύριόςμαςἸησοῦςΧριστόςἀπέθανεἐπίΣταυροῦκαίἀνέστηἐκνεκρῶν.
Καί μαζί παρακαλῶνάἔρχεσθεστίςθεῖεςΛειτουργίες μας, στίς κατάτόπους ΣυνάξειςμελέτηςἉγίας Γραφῆς καί στάΚηρύγματα γιάνάζεῖτετήνζωήτοῦΧριστοῦ καί νάδιδάσκεσθετόνλόγοΤουμέσα ἀπό τήν αὐθεντικήἑρμηνεία τῆςὈρθόδοξηςἘκκλησίας μας, ἐπαληθεύοντας τόδρόμοτῆςζωῆς σας, ταυτιζόμενοιμέτόνΘεάνθρωπο Κύριό μας ἸησοῦΧριστό, ὁ ὁποῖοςμᾶςεἶπε: «ἐγώεἰμί ἡ Ὁδός καί ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ζωή».
Μετά τῆςἐν Χριστῷ ἀγάπης και εὐχῶν
† Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος