Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, κατά την Ε΄ Κυριακή του Ματθαίου, λειτούργησε και ομίλησε στο ιερό προσκύνημα του Αγίου Σπυρίδωνος.
Έλαβε αφορμή από το Ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας, όπου τους δύο δαιμονιζόμενους των Γεργεσηνών, τους οποίους οι κάτοικοι τους αντιμετώπιζαν ως ψυχοπαθείς, χωρίς να αντιλαμβάνονται το τι συμβαίνει στον εσωτερικό τους κόσμο, τους είχε καταλάβει η δαιμονοπληξία, και αυτό φανερώνεται στη συνάντηση που είχαν με τον Ιησού, καθώς δια του στόματός των, μιλούσαν τα δαιμόνια.
Κατ΄ αρχήν έφριξαν στη παρουσία του Θεού, και γι΄ αυτό αντέδρασαν λέγοντάς του, Τί ἡμῖν καὶ σοί, Ἰησοῦ υἱὲ τοῦ Θεοῦ; Και συνέχισαν με το ερώτημα, γιατί ήλθες πριν ακόμη να είναι ο καιρός για να μας βασανίσεις, γνωρίζοντας την αιώνια καταδίκη τους.
Το θέμα της δαιμονοπληξίας, είναι ένα φαινόμενο, όχι μόνο στην εποχή της επίγειας παρουσίας του Κυρίου μας, αλλά σε κάθε εποχή, διότι ο πειρασμός, ο δαίμονας, έχει την δυνατότητα μέσα στα πλαίσια της ελευθερίας να κινείται, που ως πνεύμα άυλον πριν την έκπτωση του είχε, και συνεχίζει να έχει.
Γι΄αυτό, συνεχίζει να κάνει την κακή χρήση της ελευθερίας, και επιτίθεται στην δημιουργία του Θεού, που έχει στόχο να την καταστρέψει.
Αυτά τα φαινόμενα, χρειάζεται να έχουμε πολύ μεγάλη διάκριση, ώστε να μπορέσουμε να αποφανθούμε, όταν η εξωτερική εικόνα ενός ανθρώπου πάσχει, εάν προέρχεται από σωματική βλάβη ή και ψυχασθένεια. Διότι άλλο πράγμα είναι οι ψυχικές διαταραχές, και άλλο η δαιμονοπληξία.
Η Εκκλησία μας, επεμβαίνει δια της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, όταν είναι πεπεισμένη περί της υπάρξεως ακαθάρτων πνευμάτων που κατοικούν εσωτερικά σε κάποιον άνθρωπο, και αντίθετα χρειάζεται η επιστήμη της ιατρικής, για να βοηθήσει τον ψυχικά πάσχοντα από κάθε διαταραχή.
Δυστυχώς, η εποχή μας έχει αποστεί της παρουσίας και του θελήματος του Θεού, και τη θέση αυτής της αποστασίας από τον Θεό, την λαμβάνει το δαιμόνιον-οι δαιμονικές δηλαδή καταστάσεις, και υποστασιάζεται το κακό στην ανθρωπότητα, με σκοπό να καταστρέψει και να παραμορφώσει την κτίση.
Ιδιαίτερα όμως και η πατρίδα μας πάσχει, αλλά και η χριστιανική Ευρώπη. Παρότι ελεηθήκαμε από τον Θεό, κινδυνεύουμε από αυτή την δαιμονική κατάσταση.
Σάλος προεκλήθη στην έναρξη των ολυμπιακών αγώνων στη Γαλλία, όπου μας παρουσίασαν τον αντίχριστο ως υβριστή των θείων, και παρά φύσιν υμνητή, μπροστά στους αρχηγούς όλων των κρατών-μελών, και δυστυχώς και ενώπιον του δικού μας.
Οι ως άνω, έδειχναν ότι απολαμβάνουν με μεγάλη άνεση αυτό το αίσχος και την ύβρι, που παρόμοια δεν είχε ξαναδεί η ιστορία αυτών των ένδοξων ολυμπιακών αγώνων, οι οποίοι έχουν την αρχή τους στην Αρχαία Ολυμπία, και που το πνεύμα στηριζόταν στη διδασκαλία των φιλοσόφων και των στωικών, στο «Νοῦς ὑγιὴς ἐν σώματι ὑγιεῖ».
Έχουμε ιδιαίτερη ευθύνη τουλάχιστον εμείς ως Έλληνες, που αφήσαμε στα έθνη αυτή την πνευματική παρακαταθήκη της πατρίδος μας και του ολυμπιακού πνεύματος, και ως θεσμό, και ως πολιτιστική κληρονομιά.
Δυστυχώς, οι εκπρόσωποι αυτού του αίσχους, ανήκουν στις κοινότητες των ΛΟΑΤΚΙ και των πάσης φύσεως σοδομιτικών lobbies, που θέλησαν ενσυνείδητα με τις ευλογίες των αρχηγών των κρατών-μελών, να εξευτελίσουν και να καθυβρίσουν τον Χριστό, και τον Ελληνισμό.
Γι΄ αυτό διάλεξαν τέτοιου είδους παγκοσμίου εμβέλειας εορτή, αυτή του αρχαίου ελληνικού θεσμού, για να προβάλλουν τις παρά φύσιν και ανώμαλες ορέξεις των, προκειμένου να πείσουν το πλήθος των ανθρώπων για την φυσιολογικότητά τους.
Ο Σεβασμιώτατος σημείωσε στο πολυπληθές εκκλησίασμα, πως πρέπει να λάβουμε όλοι δύναμη, κάνοντας πρώτα εκτενή προσευχή στον Θεό, και δεύτερον να διαμαρτυρηθούμε προς πάσαν κατεύθυνση, διότι δεν μπορεί άνθρωποι οι οποίοι τελούν υπό την επήρεια της δαιμονοπληξίας και της σατανολατρίας, να θέλουν να επιβάλλουν τα πιστεύω τους, και να προβάλλουν τις ορέξεις τους, υβρίζοντας τον αληθινό Θεό.
Αυτές τις ενέργειες, οι οποίες αντίκεινται στην ορθόδοξη πίστη μας, τις καταδικάζουμε.