2
ρά τήν ἐγνωσμένη ἀντίθεση τῆς συντριπτικῆς πλειονοψηφίας τῶν Ἑλλή- νων πολιτῶν
πρός τό ἐπαίσχυντο νομοσχέδιο.
Ἄραγε
,
συναισθάνονται
ὅτι κάποτε ἀναπόφευκτα θά παρουσιαστοῦνἐνώπιον τοῦ
Θεοῦ
Κριτοῦ; Πῶς θά σταθοῦν τότε ἐνώπιον τοῦ
φοβεροῦ
Βή-ματος
,
ὅταν
σήμερα μέ τόση ἀναίδεια ἀδιαφοροῦν καί λοιδωροῦν τόν Θεόκαί τόν λαό; Ξεχνοῦν ὅτι
«ὁ
Θεός οὐ
μυκτηρίζεται»
;
Καὶ
ἐμεῖς
,
ὡς βαπτισμένοι ὀρθόδοξοι χριστιανοί, τί λόγο ἄραγε θά δώ-σουμε, τή στιγμή πού ἀνεχόμαστε νά θριαμβεύει καί νά νομιμοποιεῖται μιάτέτοια ἁμαρτία; Τί λόγο θά δώσουμε, ὅταν, ἐνῶ
ὡς Ἔθνος ἔχουμε πολλάκιςεὐεργετηθεῖ
στό διάβα τῆς Ἱστορίας ἀπό τόν Θεό, δέν ὀρθώνουμε τό ἀνά-στημά μας,
γιά νά ὑπερασπιστοῦμε τά δικαιώματά Του ; Ἡ
ἀνοχή μας ἤ
ἡ
σιωπή μας ἀπέναντι
σέ
τέτοια ἄνομα νομοθετήματα μᾶς καθιστᾶ
αὐτό-χρημα συνενόχους
.
Ὁ
Ἅγιος Ἰωάννης ὁ
Χρυσόστομος ἔκπληκτος διερωτᾶται: «Τῶν θείων νόμων ὑβριζομένων, ὁ
σιγήσας καί παριδών, οὐκ ἔστιν κολάσεως ἄξιος;».Ἐπίσης, ὁ
Μέγας Βασίλειος διακηρύττει: «Ὁ
σιωπῶν δοκεῖ
συναινεῖν!». Καίὁ
Ὅσιος Θεόδωρος Στουδίτης ὁ
Ὁμολογητής ἀποφαίνεται: «Ἐντολή γάρΚυρίου μή σιωπᾶν ἐν καιρῷ
κινδυνευούσης Πίστεως. Λάλει γάρ, φησί, καίμή σιώπα… Διά τοῦτο κἀγώ ὁ
τάλας δεδοικώς τό Κριτήριον, λαλῶ» (PG 99,
1321).
Οἱ
ἔνδοξοι πρόγονοί μας ἀγωνίστηκαν μέ ἀνδρεία διαχρονικῶς γιά τότρίπτυχο: Πίστις
-
Πατρίς
-
Οἰκογένεια. Κατάφεραν μέ πολλές θυσίες νάκαταστήσουν σεβαστή καί ἀξιοζήλευτη τή θεοφρούρητη Πατρίδα μας.Αὐτά πού σήμερα συμβαίνουν στόν τόπο μας,
ἐκεῖνοι δέν ἤθελαν κἄν νά τάἐκφράσουν μέ τόν λόγο, ἦταν τά «οὐ
φωνητά».
Ἐπειδή
,
λοιπόν
,
φοβόμαστε πρωτίστως νά μήν λυπήσουμε καί
,
πολύ πε-ρισσότερο
,
νά μήν προσβάλουμε μέ τήν σιωπή μας τόν Ἅγιο Τριαδικό Θεόμας, δηλώνουμε
ὅτι
:
Δέν προσκαλοῦμε πλέον σέ καμμία ἐκδήλωση τῶν Ἱερῶν Καθιδρυμά-των μας οὔτε τούς βουλευτές πού δέν καταψήφισαν τόν ἀνήθικο νόμο ἀλλάοὔτε καί τά μέλη
τῆς παρούσης κυβερνήσεως.
Καλόν εἶναι, ὅσο παραμέ- νουν ἀμετανόητοι, νά μήν ἔρχονται
στά Μοναστήρια μας
.
Ἐάν παρ᾿
ἐλπίδα