Ξέρω παπά μου, γεμίσαμε Επισκόπους…
Του Κώστα Ζαφειρίου
Ξέρω παπά μου, γεμίσαμε Επισκόπους. Βοηθοί, Τιτουλάριοι, Μητροπολίτες. Δόξα τω Θεώ, την ευλογία τους να έχουμε. Ξέρεις όμως κάτι παπά μου; Ο συνδετικός κρίκος ορθόδοξου Λαού-Εκκλησίας είσαι εσύ. Η αποστολή σου είναι μαρτυρική. Η καρδιά της ενορίας είσαι εσύ, είτε στο χωριό είτε στην πόλη. Οφείλεις πάτερ μου να συνδυάζεις πνευματικότητα και κοσμική λογική.
Πάντα υπόλογος στον Κύριο. Εκεί στην Ωραία Πύλη στραμμένος στο χριστεπώνυμο πλήρωμα, πρέπει το βλέμμα σου να είναι καθαρό και όταν γυρίσεις την πλάτη στους πιστούς, πρέπει και η ψυχή σου να είναι ολοκάθαρη απέναντι στον Εσταυρωμένο.
Πάτερ μου είσαι ακούραστος, ακάματος εργάτης του Θεού. Δεν απεργείς ούτε αργείς. Πολλές φορές γίνεσαι και στόχος γιατί είσαι ένας από τους 10.000 κληρικούς που «χρυσοπληρώνει ο φορολογούμενος πολίτης». Αλήθεια, εσύ δεν είσαι φορολογούμενος;
Πιστεύω ότι δεν είστε πολλοί πάτερ μου. Ίσως να φαίνεστε πολλοί γιατί κάποιοι προσπαθούν να μειώσουν το μέγεθος της πίστης μας.. Σαν τα χωριά που στέρεψαν από παιδιά και κλείνουν νηπιαγωγεία και δημοτικά. Όμως οι δάσκαλοι δεν στοχοποιούνται, αλλά μετατίθενται.
Μπορείς να λειτουργήσεις πάτερ μου και χωρίς την παρουσία Αρχιμανδρίτη ή Επισκόπου και το κάνεις συχνά. Και το ποίμνιο το γνωρίζει. Γνωρίζουμε ότι η ιερωσύνη δεν είναι απλή υπηρεσία, δεν είναι δημοσιοϋπαλληλίκι. Είναι το μέγιστο αξίωμα που δόθηκε ποτέ στον άνθρωπο, η ύψιστη τιμή και αξία που δόθηκε ποτέ σε κτιστά όντα από τον Θεό. Είσαι παπά μου ο πιστός τηρητής των εντολών του Θεού.
Με την ευλογία του Κυρίου μας αναλώνεσαι καθημερινά στις τέσσερις λειτουργίες του ποιμαντικού σου έργου: στη λατρεία, στη μαρτυρία, στην κοινωνία και στη διακονία. Διακονείς απροϋπόθετα τον ασθενή, τον πονεμένο και θλιμμένο, τον άνεργο, τον ενδεή, τον ηλικιωμένο συνάνθρωπο.
Δυστυχώς ο κόσμος είναι μεταπτωτικός και δίπλα στους κατά πάντα άξιους κληρικούς, υπάρχουν και οι ανάξιοι, που προδίδουν την αποστολή τους και σταυρώνουν καθημερινά τον Κύριο μας Ιησού Χριστό. Και αυτό ισχύει για όλες τις βαθμίδες της ιερωσύνης.
Πάτερ μου τι θέλεις από τον φιλόδοξο-ελέω Θεού- Αρχιμανδρίτη και ιδιαίτερα από τον Επίσκοπο; Απλά να είναι πατέρας και όχι διοικητής. Ο τοπικός Επίσκοπος, ιδιαίτερα στις μικρές κοινωνίες , οφείλει να γνωρίζει προσωπικά την οικογένεια του υφισταμένου του. Να γνωρίζει καλά τον ιερέα, την πρεσβυτέρα, την γυναίκα που στέκεται βράχος δίπλα στον παπά και φυσικά να ευλογεί τα παιδιά τους. Να επικοινωνεί και να διαλέγεται μαζί τους και να μαθαίνει τα προβλήματά τους Αυτή η αρχιερατική συμπεριφορά είναι σημαντική ποιμαντική και ψυχολογική στήριξη στην ιερατική οικογένεια.
Παπά μου αν δεν υπήρχατε στην σύγχρονη κοινωνία μας θα έπρεπε να σας ανακαλύπταμε. Γιατί εσείς είστε η ασπίδα στις καταλυτικές επιδράσεις και αλλοιώσεις. Εσείς είστε οι συντηρητές των ελληνικών παραδόσεων στις μεγαλουπόλεις. Εσείς είστε οι ποιμένες στα χωριά. Εσείς φυτεύετε το περιβόλι του Θεού και το ποτίζετε με τον πνευματικό σας λόγο και τις προσευχές σας. Είστε τα μέλη μουσικής συμφωνίας που μαζί με τον ενορχηστρωτή -διευθυντή σας· δοξολογείτε τον Θεό και Σωτήρα μας.
Πολλοί οι Αρχιερείς, οι Ποιμενάρχες πάτερ μου. Όλοι αναφωνούμε για όλους «Άξιος!» και ευχόμεθα να είναι πάντα. Και εσύ παπά μου ξέρω ελπίζεις πως δεν θα διαψευστείς για την Θεόπνευστη επιλογή των εκλεκτόρων. Ευλογείτε!
Φωτο -Σκίτσο από σελίδα της Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Βομβοκούς- Ναύπακτος