Ολόκληρη η εγκύκλιος έχει ως εξής:
«Πάτερ, άφες αυτοίς· ου γαρ οίδασιν τι ποιούσιν»
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Η Εκκλησία σήμερα προσκαλεί τα παιδιά Της να προσευχηθούν κάτω από τον αιματοβαμμένο Σταυρό του Χριστού. Πλησίον του Τάφου από τον Οποίο «μετά τρεις ημέρας» θα προκύψει μια άλλης ποιότητας ζωή σε σχέση με αυτή που βιώνουμε ως Γένος και ως Έθνος.
Σήμερα κάθε ναός, ως άλλος Γολγοθάς, συγκεντρώνει έναν λαό, ο οποίος σε σχέση με τις επιλογές στον καθημερινό του βίο αναπόδραστα καθίσταται φοβικός αρνητής, αμετανόητος κριτής, μανιακός σταυρωτής, θαρραλέος κηδευτής είτε μετανιωμένος ληστής και -χάριτι Θεού- προγεύστης και μέτοχος του Παραδείσου.
Σήμερα, από το ύψος του Σταυρού, ο λυτρωτής του κόσμου με επτά φράσεις απευθύνεται σε κάθε ποιότητας και διαθέσεως άνθρωπο του χθες, του σήμερα και του αύριο. Φράσεις, οι οποίες παρότι ξεστομίζονται υπό συνθήκες αφόρητου πόνου, εγκατάλειψης και προδοσίας, αποτελούν όμως το συμπυκνωμένο περιεχόμενο του ευαγγελικού και απολυτρωτικού έργου του Ιησού.
Έχοντας ήδη ερμηνεύσει στην αγάπη σας το «διψώ» με την Εγκύκλιο της προλαβούσης Μεγάλης Παρασκευής, θα ήθελα εφέτος να προσέξουμε την φράση του Κυρίου μας «Πάτερ, άφες αυτοίς· ου γαρ οίδασιν τι ποιούσιν». Δηλαδή, «Πατέρα μου, συγχώρησέ τους, διότι δεν γνωρίζουν τι πράττουν».
Ο Διδάσκαλος προσεγγίζει τους σταυρωτές Του με πνεύμα απεριόριστης κατανόησης και αγάπης. Εκείνος γνωρίζει τα πάντα ενώ αυτοί επιλέγουν να αγνοοούν ακόμη και τα προφανή. Ότι, δηλαδή, ο πάσχων επί του Σταυρού εθαυματούργησε παρουσία τους σε όλη την Ιουδαία, ανέστησε τον τεταρταίο Λάζαρο, εισήλθε προ ελαχίστων ημερών υπό τις δικές τους ιαχές και επευφημίες ως θριαμβευτής βασιλέας στα Ιεροσόλυμα. Σπουδαία η γνώση στην ζωή των ανθρώπων. Ακόμη πιο σημαντική όμως αποδεικνύεται για τον καθένα προσωπικά αλλά και για κάθε κοινωνία συλλογικά η επίγνωση σε σχέση με τις επιλογές και τις πράξεις μας. Το πλήθος λέγει το Ευαγγέλιο απέκτησε προς στιγμήν επίγνωση της μεγίστης ύβρεως κατά του Κυρίου, όταν είδε τα φοβερά σημεία που προκλήθηκαν από τον θάνατό Του.
Ο Ιησούς ζητεί από τον Θεό - Πατέρα να τους συγχωρήσει για την ύβρι που διαπράττουν. Δεν επιζητά με όρους της αρχαιοελληνικής γραμματείας την επομένη της ύβρεως «τίσιν» δηλαδή την τιμωρία και καταστροφή τους αλλά επιβεβαιώνει την προηγουμένως δοθείσα νέα εντολή της αγάπης προς τους Μαθητές Του με την παροχή συγνώμης, συγχωρήσεως. «Εντολήν καινή δίδωμι υμίν, ίνα αγαπάτε αλλήλους». Η θεία συγχώρηση την επιβεβαιώνει, αποκαθιστά σε αξία και αναγεννά τον φθαρμένο από την αμαρτία άνθρωπο.
Αυτή η φράση του Σωτήρος σημασιολογεί και δικαιολογεί την φιλάνθρωπη και συμπαθητική στάση της Εκκλησίας προς τις αστοχίες και αμαρτίες των μελών Της. Υπό την βασική προϋπόθεση να υπάρχει ως προς αυτές η απαραίτητη επίγνωση. Τότε κάθε μετανοημένος άνθρωπος ακούει με αγαλλίαση από το στόμα του πνευματικού «Τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου».
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Η παροχή συγχώρησης προς εκείνους, οι οποίοι αδίκως μας ανεβάζουν καθημερινά στο ικρίωμα του προσωπικού μας Σταυρού, έρχεται σίγουρα σε αντίθεση με το πνεύμα της ταραγμένης και συγχυσμένης εποχής μας. Είναι όμως χριστομίμητη ενέργεια και κατ’ επέκτασιν πρόγευση της παραδείσιας κοινωνίας μας με τον Θεό της αγάπης. Εάν την κατανοήσουμε σήμερα ατενίζοντες τον εσταυρωμένο Ιησού ως προσωπική υποχρέωση και την ενστερνιστούμε, θα εισέλθουμε με καθαρή καρδιά και φεγγοβόλα ψυχή στην χαρά «της μιάς των Σαββάτων» στο ευλογημένο Πάσχα του Κυρίου μας.
Με διάπυρες ευχές προς τον σταυρωθέντα Χριστό
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ