αναδημοσίευση του Σ. Τζούμα-exapsalmos.gr
Κάθε χρόνο τα τελευταία 28 χρόνια, έρχομαι ανελλειπώς στην πόλη του Αγίου Δημητρίου, ταπεινός προσκυνητής στις μέρες της εορτής του.
Η Θεσσαλονίκη φορά τα γιορτινά της και μια ιδιαίτερη αίγλη και ευλογία πηγάζει από το ιερό σκήνωμα του Αγίου και επεκτείνεται σε όλους μας.
Σήμερα το πρωΐ τελέστηκε αρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Σεβ. Μητροπολίτου Σιδηροκάστρου κ. Μακαρίου και στην συνέχεια ο Παναγιώτατος Μητροπολίτης κ. Άνθιμος ευλόγησε την έναρξη και τη λήξη της Ιεράς λιτανείας του σκηνώματος του Αγίου, της ι. Εικόνος του αλλά και της φιλοξενουμένης εξ Αγίου Όρους, ι.Εικόνος της Παναγίας της Γεροντίσσης.
Μετά το πέρας των λατρευτικών εκδηλώσεων ακολούθησε γεύμα, που παρέθεσε το Προσκύνημα του Αγίου Δημητρίου στην γνωστή σε όλους μας «Καταφυγή». Ο Ιερατ. Προϊστάμενος του Αγίου Δημητρίου ο διακριτικός αλλά αποτελεσματικός Αρχιμ. Δαμασκηνός τα είχε προετοιμάσει όλα στην εντέλεια.
Εκεί ο Γέρων Θεσσαλονίκης Άνθιμος μας εξέπληξε ευχάριστα και παράλληλα μας συγκίνησε με έναν μοναδικό τρόπο…
Ο Γέρων Ανθιμος έδειχνε σκεπτικός και κατά τη θεία λειτουργία αλλά και μετά στο γεύμα. Είχα πιστέψει ότι κάτι τον ενόχλησε αλλά εκείνος προετοίμαζε τη σκέψη του για να μας πει κάποια πράγματα που μας έκαναν να βουρκώσουμε. Κάποια στιγμή αποφάσισε να μας μιλήσει και
με φωνή στεντόρεια είπε: «όσο εσείς θα τρώτε θα μου επιτρέψετε να πω μερικά πράγματα από το παρελθόν. Τα σκέφτομαι από το πρωί στην Εκκλησία »…
«Βλέπω, είπε, εδώ τους νεώτερους Αρχιερείς- αν και δεν ήλθαν όλοι στο γεύμα – και χαίρομαι! Παρατηρητικός όπως πάντα, είχε εντοπίσει ότι απουσίαζαν από το γεύμα οι Μητροπολίτες Γρεβενών Δαβίδ, Τρίκκης Χρυσόστομος και Θήρας Αμφιλόχιος, οι οποίοι ωστόσο συμμετείχαν προηγουμένως στην ιερά λιτάνευση.
Και συνέχισε την αφήγηση ο Παναγιώτατος:
«Και θυμάμαι τα δικά μας πρώτα βήματα, όταν ήμασταν νέοι Αρχιερείς, με όνειρα και οράματα για την πορεία της Εκκλησίας μας και την προσωπική ποιμαντορία μας. Από το πρωί που μπήκα σήμερα στο ναό του Αγίου μας είχα στο μυαλό μου τον Χριστόδουλο. Κατά έναν περίεργο τρόπο λες και ήταν μαζί μας στη θεία λειτουργία.
»Ο Χριστόδουλος ήταν κατά μερικά έτη νεώτερος εμού αλλά είχαμε κοινή πορεία. Μαζί εκλεγήκαμε και μαζί χειροτονηθήκαμε. Εγώ μερικές μέρες νωρίτερα. Αλλά και ως νέοι Αρχιερείς είχαμε ίδιο βηματισμό. Κάποιοι νόμιζαν και διέδιδαν οτι είχαμε κόντρα και ανταγωνισμό , αλλά ήταν φαντασιώσεις της εποχής και των επιτήδειων. Αντιθέτως είχαμε πολύ καλή σχέση και είχαμε και κοινά οράματα για τα οποία αγωνιστήκαμε δίπλα- δίπλα. Και αυτό να κάνετε και σεις.
»Θυμάμαι δύο σημαντικούς σταθμούς που ζήσαμε… είχαμε βρεθεί προ τριάντα ετών σε αυτό το ναό, όπου είχε διοργανωθεί ένα συνέδριο νεότητας. Εγώ ήμουν υπεύθυνος τότε εκ μέρους της Ι. Συνόδου και ήταν παρών και ο Χριστόδουλος ως Δημητριάδος. Και θυμάμαι ότι μπήκαν οι βάσεις τότε για να γίνει κάτι καλύτερο στην Εκκλησία μας στον τομέα της νεότητας. Και παρουσιάσαμε και τα αποτελέσματα του Συνεδρίου αυτού και στη Σύνοδο.
»Επίσης με τον Χριστόδουλο δώσαμε οι δυο μας τη μάχη για την εκκλησιαστική περιουσία έως το τέλος, όταν κάποιοι άλλοι εκ των αδελφών μας εγκατέλειπαν τον αγώνα μας». Δεν μας είπε βέβαια, ποιοι ήταν αυτοί οι αδελφοί που εγκατέλειπαν τον αγώνα, αλλά εμείς που ξέρουμε από την σύγχρονη εκκλησιαστική ιστορία, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ποιοι ήταν!
Συνεχίζω με την αφήγηση του Γέροντος Ανθίμου, ο οποίος με διαύγεια, συνοχή και πολύ καλή μνήμη, παρά τα όποια εκφραστικά κενά που υπήρχαν, μας διηγείτο:
«Ο Χριστόδουλος μίλησε τότε για το θέμα της Εκκλησιαστικής περιουσίας στο Σύνταγμα, απέναντι από τη Βουλή.
Και οι δυο μας πήγαμε και υπερασπιστήκαμε τις θέσεις μας τηλεοπτικά, παρουσία του Αντώνη Τρίτση. Και κερδίσαμε, όχι μόνο τις εντυπώσεις, αλλά και την μάχη! Γιατί χάρη σε μας, έμαθε ο κόσμος την αλήθεια. Και η κυβέρνηση έκανε πίσω.
»Θυμάμαι κάτι ακόμη με τον Χριστόδουλο που με έχει σημαδέψει. Με φώναξε και τον είδα λίγες ημέρες πριν φύγει! (σ.σ. για την Αιωνιότητα) Και πήγα, και τα είπαμε οι δυο μας αρκετή ώρα! Και κλάψαμε. Ο Χριστόδουλος ήταν σε δύσκολη κατάσταση, αλλά μιλούσε με χαμηλή μεν φωνή, σχεδόν ψιθυριστά αλλά ευκρινώς. Καταλάβαινες τι έλεγε! Θυμάμαι ότι κλάψαμε κιόλας. Ήταν μια δύσκολη μέρα για μένα. Έφυγα και εξακολουθούσα να κλαίω. Και μου έδωσε δυο φακέλους και μου είπε να τους δω όταν φύγει από τη ζωή. Ήταν μια μέρα που δεν θα ξεχάσω ποτέ όσο ζω»!
Δεν μας αποκάλυψε ο Παναγιώτατος το περιεχόμενο των φακέλων που έλαβε από τον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο…Κάτι είπε ψιθυριστά στον Σεβ. Νεαπόλεως κ. Βαρνάβα που καθόταν δίπλα του αλλά δεν μας κοινοποιήθηκε.
Και ο Σεβ. Φιλίππων κ. Στέφανος που διετέλεσε στενός συνεργάτης του Γέροντος Ανθίμου μας επιβεβαίωσε όλες αυτές τις αφηγήσεις διότι τις έζησε αλλά και μας είπε για την αποχαιρετιστήρια ομιλία του κατά την εξόδιο ακολουθία του Χριστοδούλου. Μας διάβαζε το τέλος που έγραψε μας είπε ο Σεβ . Φιλίππων ως αυτήκοος μάρτυς και έκλαιγε πρώτα εκείνος και μετά εμείς!
Πράγματι ο Γέρων Άνθιμος , ήταν καθ’ όλα αποκαλυπτικός στις αφηγήσεις που μας έκανε! Μας συγκίνησε και μας εξέπληξε.
Όταν ο άνθρωπος και μάλιστα ένας Αρχιερεύς με το πνευματικό ανάστημα του Ανθίμου,φθάσει σ’ αυτήν την ώριμη ηλικία και μιλάει έτσι, αντιλαμβάνεται κανείς την ωριμότητα, το ήθος και την πνευματικότητα που διαθέτει.
Πράγματι, οι τότε Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος και Δημητριάδος Χριστόδουλος είχαν συνεργαστεί για το καλό της Εκκλησίας και είχαν καταστεί ένα αχτύπητο δίδυμο!
Υπεστήριξαν τα δίκαια και τις θέσεις της Εκκλησίας και διοργάνωσαν τα αλησμόνητα συλλαλητήρια, που επηρέασαν τις κυβερνητικές αποφάσεις για την Μακεδονία μας και στη συνέχεια επί Σημίτη για τις ταυτότητες, όταν ο Χριστόδουλος ήταν πια Αρχιεπίσκοπος.
Δύο Ιεράρχες με διαφορετικό χαρακτήρα, που τους ένωνε όμως η αγάπη τους για την Εκκλησία και τον λαό μας.Και το όραμα να αφήσουν κάτι πίσω τους! Τα κατάφεραν και οι δύο στον μέγιστο βαθμό. Ο Χριστόδουλος είναι αξέχαστος αν και έχουν περάσει 14 σχεδόν έτη από την Κοίμηση του. Αλλά και ο Άνθιμος θα μείνει αλησμόνητος! Είναι βέβαιο! Και το λέμε από τώρα!