Ρεπορτάζ | Δημοσίευση: 18/02/2014
Τα Κόλλυβα έχουν την έννοια, ότι, όπως τα σπέρματα του σιταριού θάβονται στη γη, σαπίζουν και μετά από πολύ καιρό καρπίζουν όμορφα, αγέρωχα και ζωντανά στάχυα, έτσι και ο άνθρωπος: Κατά την Ορθόδοξη Πίστη θάβεται νεκρός στο χώμα, σαπίζει, για να εγερθεί αφθαρτοποιημένος στη Δευτέρα Παρουσία, τότε που, σύμφωνα με το Σύμβολο της Πίστης μας, "προσδοκούμε ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος".
Επιμνημόσυνα πάντως Κόλλυβα ετοιμάζουμε οποτεδήποτε μέσα στον χρόνο θελήσουμε να μνημονεύσουμε τους νεκρούς μας, παραπέμποντας έτσι στη Θεολογία της προσδοκίας της Ανάστασης.
Η μνημόνευση βέβαια αυτού καθεαυτού του προσφιλούς μας νεκρού δε γίνεται μέσω των κολλύβων, αλλά μέσω του Πρόσφορου, απ' το οποίο ο ιερέας εξάγει ένα μικρό ψίχουλο για την κάθε ψυχή του αγαπημένου προσώπου.