από τον Κώστα Ζαφειρίου
(espresso)- Όταν περνάς από την οδό Στησιχόρου στο Κολωνάκι , τον δρόμο με τα ακριβότερα ακίνητα στην Ελλάδα, το βλέμμα σου θα σταθεί στον αριθμό 6, όπου υπάρχει ένας μικρός ναός. Το παρεκκλήσιο των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μιχαήλ και Γαβριήλ του Αμαλίειου Ορφανοτροφείου Θηλέων που λειτουργεί από το 1857 μέχρι σήμερα.
Tο παλαιό οικοτροφείο δεν υπάρχει πια, (κατεδαφίστηκε το 1957 και εγκαταστάθηκε στο Μαρούσι) αλλά παρέμεινε στο οικόπεδο των περίπου 600 τ.μ. το αρχικό εκκλησάκι και εκεί εκκλησιάζονται πλέον όχι μόνο κάτοικοι της περιοχής αλλά και άλλων περιοχών, αφού αποτελεί πόλο έλξης για πολλούς πιστούς.
Ο ναός ανήκει στον ενοριακό ναό του Αγίου Σπυρίδωνος Παγκρατίου. Περνώντας στο προαύλιο, έχεις την αίσθηση ότι βρίσκεσαι πολύ μακριά από την Αττική. Με ένα μοναδικό τρόπο, μπαίνοντας στον κυρίως ναό, η βοή της Αθήνας, γίνεται σιωπή, γίνεται γαλήνη.
Λιτή και απέριττη εκκλησία, αλλά η φροντίδα του εφημερίου π. Στυλιανού Μαρκαντώνη και της διαχειριστικής επιτροπής του ναού, το αναδεικνύουν σε ένα μεγαλοπρεπή για την ψυχή και το πνεύμα ναό.
Ο ναός των Ταξιαρχών βρίσκεται ακριβώς πίσω από το Μέγαρο Μαξίμου και κάποιες φορές προσκυνητές έχουν δεί τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά να εισέρχεται με ευλάβεια στο ναό, μόνος να προσκυνά τις εικόνες και να ανάβει ένα κερί.
Οι παλαιότεροι θυμούνται και την Αλίκη Βουγιουκλάκη να εκκλησιάζεται σε αυτό τον ναό, αφού το σπίτι της βρισκόταν στην οδό Στησιχόρου 18.
Τον συγκεκριμένο ναό επιλέγουν και πολλοί επώνυμοι για το γάμο τους ή την βάπτιση του παιδιού τους.
Οι βαλσαμωμένες καρδιές
Οι βαλσαμωμένες καρδιές του Αλέξανδρου Υψηλάντη, εκ των πρωταγωνιστών της Επανάστασης του 1821 και του αδελφού του Γεωργίου Υψηλάντη, "χτυπούν" πίσω από το Προεδρικό Μέγαρο και το Μέγαρο Μαξίμου, στο ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών.
Μέσα σε ειδική προθήκη που βρίσκεται αριστερά του δεσποτικού θρόνου και σε υψηλό σημείο, βρίσκονται δύο λήκυθοι. Στον επάργυρο βρίσκεται η καρδιά του μεγάλου ηγέτη της Φιλικής Eταιρείας και αρχηγού της Eλληνικής Eπανάστασης στις παραδουνάβιες ηγεμονίες Aλέξανδρου Yψηλάντη και στον επίχρυσο η καρδιά του αδελφού του Γεωργίου.
Πώς όμως έφθασαν σε προθήκη του ιερού ναού οι δύο καρδιές;
Tο 1843 ο Γεώργιος Yψηλάντης υπέβαλε αίτημα στον βασιλιά Oθωνα να φέρει την καρδιά του αδελφού του Αλέξανδρου στην Eλλάδα, εκπληρώνοντας την επιθυμία του τελευταίου. Να σημειωθεί ότι την εποχή εκείνη, ήταν της μόδας, η ταρίχευση των καρδιών, κάτι που φυσικά δεν αποδέχεται η Ορθόδοξη Εκκλησία.
O Oθωνας λοιπόν συμφώνησε χωρίς δισταγμό και στις 3/4/1843 η καρδιά τοποθετήθηκε με επίσημη τελετή στην τότε μητρόπολη, Aγία Eιρήνη. Tο 1854, έτος της μεγάλης επιδημίας χολέρας στην Aττική, η Mαρία Yψηλάντη, σύζυγος του Γεωργίου το γένος Mουρούζη, πρωτοστάτησε μαζί με τη βασίλισσα Aμαλία στη ανέγερση ορφανοτροφείου για τα ορφανά της επιδημίας. Tο οικοτροφείο τελικώς χτίστηκε επί της συμβολής των οδών Λυκείου και Στησιχόρου λαμβάνοντας το όνομα της βασίλισσας. Δίπλα του ακριβώς χτίστηκε το μκρό εκκλησάκι των Tαξιαρχών, στο οποίο μετεφέρθη η καρδιά του Αλέξανδρου Yψηλάντη και αργότερα η καρδιά του αδελφού του Γεωργίου.
Γιατί η Μαρία Υψηλάντη ήθελε κρυμένες τις καρδιές...
Η «espresso» αποκαλύπτει μια άγνωστη πτυχή της ιστορίας της μεταφοράς των δύο καρδιών στον ιερό ναό. Φημολογείται ότι υπάρχει επιστολή , σύμφωνα με την οποία η Μαρία Υψηλάντη, σύζυγος του Γεωργίου δεν επιθυμούσε οι καρδιές των δύο αδελφών να βρίσκονται σε κοινή θέα στο ναό, και αυτό γιατί «το Έθνος εφέρθη αγνώμονα προς αυτούς»! Ετσι τις εμπιστεύτηκε στον ιερέα του ναού ο οποίος και τις έκρυψε εντός του ιερού, πιθανότατα κοντά στην Αγία Πρόθεση. Μετά από χρόνια κάποιος άλλος εφημέριος ανακάλυψε την κρύπτη με τις δύο καρδιές και αποφασίσθηκε να τοποθετηθούν σε χώρο εντός του κυρίου ναού. Από τότε βρίσκονται ως εθνικό κειμήλιο στην ειδική προθήκη του ιερού ναού της οδού Στησιχόρου.
Οι βαλσαμωμένες καρδιές το περασμένο Αύγουστο είχαν μεταφερθεί στο προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά, στο Βέρμιο στις 14 και 15 Αυγούστου, όπου πραγματοποιήθηκε ο πανηγυρικός εορτασμός της Κοίμησης της Θεοτόκου. Πρέπει να ήταν η πρώτη φορά που οι καρδιές εγκατέλειπαν το ναό. Και επέστρεψαν...