του Κυριάκου Κοτσολάκου, Καθηγητή Φιλολόγου
Οι φιλόλογοι πού διδάσκουν στο Γυμνάσιο, έχοντας δοκιμάσει πια στην πράξη τα νέα σχολικά βιβλία, μπορούν να υποστηρίξουν με βεβαιότητα και τεκμηριωμένα ότι τα βιβλία αυτά είναι προβληματικά, για να χρησιμοποιήσω έναν επιεική χαρακτηρισμό.
Υποτίθεται ότι επρόκειτο να φέρουν ένα νέο πνεύμα στην εκπαίδευση, όπως διεκήρυττε η προηγούμενη κυβέρνηση (προ του 2004), για να υλοποιηθούν τελικά τη φετινή σχολική χρονιά. Το πρόβλημα των νέων βιβλίων είναι διττό:
α'. Παιδαγωγικό - εκπαιδευτικό: Χαρακτηρίζονται από ασάφειες, ελλείψεις, προχειρότητα, συμπύκνωση ύλης, παιδαριώδη λάθη. Οι μαθητές έχουν στα χέρια τους βιβλία πού μοιάζουν -σε μια πρώτη ματιά-πιο ελκυστικά από τα προηγούμενα, η καθημερινή όμως χρήση τους στην τάξη έχει απογοητευτικά αποτελέσματα.
β'. Ιδεολογικό: Υπάρχει μια ενιαία ιδεολογική γραμμή πού διαπερνά όλα τα βιβλία από την Α' Δημοτικού ως τη Γ' Γυμνασίου: η αποδυνάμωση των εννοιών «Ελληνισμός» και «Ορθοδοξία» και κυρίως η υποβάθμιση της αξίας πού περιέχει η συνύπαρξη των δύο αυτών εννοιών. Είναι επίσης ολοφάνερη η προσπάθεια να σβηστεί σιγά - σιγά μέσω των νέων βιβλίων η μνήμη των συμφορών πού υπέστη ο Ελληνισμός από τους Τούρκους. Υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις οπού τα θύματα μετατρέπονται σε θύτες!
Μέσα στα πλαίσια αυτά αναφέρω ένα εξωφρενικό γεγονός: ούτε λίγο ούτε πολύ, στο βιβλίο της Νεοελληνικής Γλώσσας της Γ' Γυμνασίου τίθεται ζήτημα καταπίεσης των Μουσουλμάνων στην Ελλάδα! Για του λόγου το αληθές παραπέμπω στη σελίδα 116 του σχολικού βιβλίου, όπου διαβάζουμε:
«Όταν η Διεθνής Αμνηστία και το Παρατηρητήριο του Ελσίνκι καταγγέλλουν παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία, γράφουμε την είδηση στην πρώτη σελίδα. Όταν οι ίδιες οργανώσεις διαμαρτύρονται για καταπίεση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, των Σλαβόφωνων ή των Μουσουλμάνων στην Ελλάδα είναι ανθελληνικές και πληρωμένες από ξένα κέντρα. Ουσιαστικά μας ενοχλεί η ανεξαρτησία τους: θα τις θέλαμε με το μέρος μας (όπως και όλες τις άλλες εξουσίες) και ξεχνάμε ότι αυτό θα καταργούσε αυτόματα το διεθνές τους κύρος.»
Πρόκειται για απόσπασμα από κείμενο πού περιέχεται στην 6η ενότητα του βιβλίου με θέμα: «Ενεργοί πολίτες για την υπεράσπιση οικουμενικών άξιων».
Το έγραψε ο Νίκος Δήμου και αναφέρεται στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Το κείμενο είναι γενικά καλό: δόκιμος συγγραφέας, σωστά ελληνικά, οι μαθητές κατατοπίζονται στο θέμα. Ακριβώς όμως επειδή είναι καλό κείμενο, καθίσταται και πιο επικίνδυνο, καθώς μάλιστα απευθύνεται σε όλους τους Έλληνες μαθητές της Γ' Γυμνασίου, πού βρίσκονται σε μια ευαίσθητη περίοδο της ζωής τους κι αρχίζουν να διαμορφώνουν τις απόψεις τους για τα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα.
Στο κείμενο, λοιπόν, αναφέρεται καθαρά ότι υπάρχει ένα γεγονός: η καταπίεση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, των Σλαβόφωνων και των Μουσουλμάνων στην Ελλάδα. Γι' αυτό διαμαρτύρονται, γράφει ο συντάκτης του κειμένου, οι οργανώσεις, πού είναι οργανώσεις κύρους, άρα δε λένε ό,τι τους… κατέβει.
Δημιουργείται έτσι το πρόβλημα: Τί θα διδάξει ο καθηγητής; Γιατί το βιβλίο έρχεται σε αντίθεση με τις θέσεις της ελληνικής πολιτείας.
Συγκεκριμένα, η Ελλάδα δεν δέχεται βέβαια ότι υπάρχει καταπίεση των μειονοτήτων αυτών και ιδιαίτερα των Μουσουλμάνων, πού αποτελούν έναν ευαίσθητο τομέα... Όποτε: ή το βιβλίο κάνει λάθος, ή το ελληνικό κράτος. (Η αντίφαση γίνεται μάλιστα ειρωνεία, αφού το βιβλίο διακινείται από το ελληνικό κράτος!) Άν κάνει λάθος το βιβλίο, αναρωτιέται κανείς γιατί περιέχονται σφάλματα, και μάλιστα τέτοιου είδους, πού δημιουργούν πρόβλημα στην εξωτερική πολιτική της χώρας μας. Άν πάλι κάνει λάθος το ελληνικό κράτος, πρέπει να επανορθώσει, και το Υπουργείο Εξωτερικών να παραδεχτεί αυτά πού υποστηρίζει το βιβλίο, το όποιο διανέμεται από το Υπουργείο Παιδείας.
Σε κάθε περίπτωση, το Τουρκικό κράτος διαθέτει ένα ισχυρό τεκμήριο, για να στηρίξει την καταγγελία της καταπίεσης των Μουσουλμάνων: το ίδιο το σχολικό εγχειρίδιο...
Από το περιοδικό «Κοινωνία» της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων, τεύχος 2, Απρίλιος – Ιούνιος 2013