Μεγάλη Εβδομάδα έφθασε στα χέρια μας το τεύχος Μαρτίου 2011 του περιοδικού «ΕΚΚΛΗΣΙΑ» (επίσημο δελτίο της Εκκλησίας της Ελλάδος). Με έκπληξη διαβάσαμε στη σελίδα των προκηρύξεων, την προκήρυξη 12 κενών οργανικών εφημεριακών θέσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρών και Οινουσσών, όλες στη Βορειοδυτική Χίο (χωριά Αμανής και Σιδηρούντα).
Η πρώτη εντύπωση δείχνει θετική με την Μητρόπολη να φαίνεται πως ύστερα από 31 χρόνια αποφάσισε να εφαρμόσει τις διατάξεις ενός νόμου, που πάντοτε υπήρχε ακόμα και όταν δεν εφαρμοζόταν!
Επισημάνθηκε από τα Μέσα Ενημέρωσης της Χίου πως το γεγονός αυτό και μόνο (της προκήρυξης των θέσεων) αποτελεί δικαίωση του Συνδέσμου Κληρικών Χίου, αφού υπήρξε η πρώτη και βασική του θέση στο σύνολο των θέσεων – αιτημάτων του όπως αυτά κωδικοποιήθηκαν και κατατέθηκαν επίσημα στον Μητροπολίτη, τις αρχές του τόπου και τη χιώτικη κοινωνία τον Δεκέμβριο του 2008.
Να υπενθυμίσω ότι η κατάθεση και μόνο των θέσεών μας στο Μητροπολίτη οδήγησε σταδιακά στη «ρήξη» με τη Μητρόπολη λόγω της πεισματικής άρνησης, όχι του διαλόγου, αλλά ούτε καν μιας στοιχειώδους απάντησης σε αυτά. Η «ρήξη» αφορά την «άρση της αναγνώρισης» του Συνδέσμου, ο οποίος «τόλμησε» να εισάγει «καινά δαιμόνια» με την κατάθεση «θέσεων-αιτημάτων», τον «διάλογο» και άλλα «κακόηχα» για τα πάσης φύσεως απολυταρχικά καθεστώτα!
Ειπώθηκε τότε ότι το περιβάλλον του Μητροπολίτη, η αρχιερατική αυλή, κατεύθυνε εκεί τα πράγματα, για να μην χάσει τα προνόμιά της. Ζήσαμε την απαξίωση, τις απειλές και τις πιέσεις.
Η μητροπολιτική ευλογία απαξιώθηκε στα μάτια του κόσμου, αφού ενώ αρχικά δόθηκε στα μέλη της προσωρινής διοίκησης του Συνδέσμου, αργότερα και με αιτία τα ανωτέρω «άρθηκε». Και όλα αυτά τα «τραγελαφικά» εξελίχθηκαν τα τελευταία χρόνια μπροστά στα μάτια της έκπληκτης τοπικής κοινωνίας, αφού καλύφθηκαν επαρκώς από τα Μ.Μ.Ε.
Για όλους εμάς που σταθήκαμε με αξιοπρέπεια, πιστοί στη νόμιμη και κανονική συλλογική μας προσπάθεια, εντός της Αγίας μας Εκκλησίας και όρθιοι απέναντι στη λαίλαπα των πιέσεων και των απειλών, βεβαίως αυτό και άλλα πολλά που ήρθαν και θα έρθουν αποτελούν δικαίωση.
Η εφαρμογή του νόμου δεν αποτελεί ικανοποίηση απλά κάποιου αιτήματος αλλά υποχρέωση και καθήκον των πολιτών και των φορέων. Αν λοιπόν το καθήκον μας είναι η εφαρμογή των νόμων η μη τήρησή τους συνιστά την παράβαση καθήκοντος.
Γιατί όμως δεν προκηρύχθηκε άμεσα θέση τακτικού διακόνου για να αρθεί η «ομηρία» του διακόνου Δ. Μ. που κινδυνεύει να ακυρωθεί διοικητικά η χειροτονία του ως μη σύννομη, εξαιτίας των εσφαλμένων (επιεικής έκφραση) χειρισμών της Μητρόπολης;
Η δημοσίευση της προκήρυξης έριξε τις μάσκες και αποκάλυψε τον εμπαιγμό.
Αν τηρούνταν οι διατάξεις του νόμου (γινόταν κανονικά η προκήρυξη της θέσεως, όπως ζήτησε ο Σύνδεσμος) τότε δεν θα υπήρχε η ανάγκη προσφυγής του Συνδέσμου (για την μη εφαρμογή του νόμου) στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Κι όμως ο Σύνδεσμος προσέτρεξε με επιστολή του στον Μητροπολίτη ζητώντας με ευπρέπεια τα νόμιμα.
Αντί των νομίμων που ζητήσαμε, τα μέλη του Συνδέσμου λάβαμε τότε απειλητικού περιεχομένου επιστολή με υπογραφή του Μητροπολίτη μας, που ούτε λίγο ούτε πολύ μας απειλούσε με καθαίρεση γιατί ζητήσαμε την εφαρμογή του νόμου!
Και περίπου ένα χρόνο αργότερα η Μητρόπολη αναιρεί τον ίδιο της τον εαυτό (ποιον από όλους ή μάλλον ποιο από τα πολλά πρόσωπά της;) και δημοσιεύει τη γνωστή πλέον προκήρυξη των 12 κενών εφημεριακών θέσεων.
Ο νόμος λοιπόν υπήρχε, αλλά η Μητρόπολη έκανε επιλεκτική χρησιμοποίησή του, γιατί κάποιοι νόμιζαν –και ακόμη το νομίζουν- ότι αίρονται υπεράνω των νόμων!
Όπως φαίνεται λοιπόν ο διάκονος χρησιμοποιήθηκε από τη Μητρόπολη ή μάλλον κρατήθηκε ως «όμηρος» στον αγώνα της δημιουργίας εντυπώσεων κατά του Συνδέσμου. Γιατί με την άρνησή της η Μητρόπολη να εφαρμόσει το νόμο, ανάγκασε το Σύνδεσμο να προσφύγει κατά της νομιμότητας της χειροτονίας του διακόνου από τον Μητροπολίτη.
Επιχειρήθηκε να παρουσιαστεί, η συνέπεια του Συνδέσμου στις θέσεις του και η επίκληση της νομιμότητας, ως να είχε ο Σύνδεσμος και τα μέλη του προηγούμενα με ένα νεαρό παντρεμένο παλικάρι, που επρόκειτο να ενταχθεί στις τάξεις του ιερού κλήρου, λαμβάνοντας τον πρώτο βαθμό της ιεροσύνης.
Αντί λοιπόν να προκηρύξουν θέση τακτικού διακόνου εξασφαλίζοντάς του τη νομιμότητα στην όλη διαδικασία, χρησιμοποίησαν την όλη περίπτωση σαν αιχμή κατά του Συνδέσμου .
Η αθλιότητα συνεχίστηκε για πολύ καιρό και επιβεβαιώνεται και τώρα με την προκήρυξη θέσεων εφημερίων σε πολύ μικρές ενορίες της Χίου και όχι θέσεως τακτικού διακόνου. Η «ομηρία» του αδελφού μας συνεχίζεται!
Κάποιοι είπαν για ικανοποίηση του κυριότερου αιτήματος του Συνδέσμου. Και αναρωτιέμαι: από πότε η εφαρμογή του νόμου αποτελεί ικανοποίηση αιτήματος; Είναι το καθήκον κάθε αρχής και υπηρεσίας! Αντίθετα η μη εφαρμογή του νόμου, συνιστά τη λεγομένη παράβαση καθήκοντος-παρανομία.
Να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη θέση του Συνδέσμου της Χίου αποτελεί ωσαύτως βασική θέση και του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος του οποίου η τελευταία Γενική Συνέλευση ομόφωνα αποφάσισε την έμπρακτη στήριξη στον Σύνδεσμό μας για το θέμα αυτό και τις μέχρι τώρα ενέργειές μας (προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας)
Τα συγκεκριμένα άρθρα του Κανονισμού 2/1969 (ΦΕΚ Β’ 173/1990) που είναι ακόμα σε ισχύ διασφαλίζουν κάποια διαφάνεια στη διαδικασία της προκήρυξης θέσεως τακτικού διακόνου ή τακτικού εφημερίου σε ενορίες της Μητροπόλεως και να λαμβάνει γνώση οπωσδήποτε ο λαός του Θεού, το πλήρωμα της κάθε ενορίας, ποιος ή ποιοι είναι οι υποψήφιοι ποιμένες τους.
Υποστηρίξαμε την τήρηση ενός νόμου που θα διασφάλιζε τη διαφάνεια στην προκήρυξη κάθε κενής εφημεριακής θέσης, που είναι θέση ποιμαντικής ευθύνης, θρησκευτικού και συνάμα δημόσιου λειτουργού, με μισθοδοσία που την ευθύνη της έχει το Δημόσιο. Γιατί έτσι θα είχε γνώση και γνώμη ο λαός του Θεού και όχι μόνο τα μητροπολιτικά γραφεία. Όλος ο καυγάς λοιπόν για το «πάπλωμα», να μην έχουν δηλαδή γνώση και γνώμη οι λαϊκοί, ακόμα και για το ποιος θα τους ποιμαίνει, αλλά όλα να μαγειρεύονται εντός των μητροπολιτικών γραφείων!
Τα οποία γραφεία ακόμα δεν έχουν απαντήσει στην κοινή γνώμη της Χίου, γιατί δεν ενέταξαν στις τάξεις του ιερού κλήρου της Χίου, δύο υποψήφιους έγγαμους οικογενειάρχες. Ο ένας μαθαίνουμε υπηρετεί πλέον ως εφημέριος σε ενορία της Ιεράς Μητροπόλεως Φωκίδος και ο άλλος κόντεψε να καταστραφεί από τις υποσχέσεις-παλινωδίες της Μητροπόλεώς μας. Μήπως το αμάρτημα και των δυο βρίσκεται στο γεγονός ότι είχαν εξομολόγο-πνευματικό τον Αντιπρόεδρο του Συνδέσμου μας, έναν σεβαστό, έμπειρο και παραδοσιακό ιερέα, μη αρεστό, όμως, στην μητροπολιτική αυλή; Αυτό εξηγεί και την μετά ταύτα αποχώρησή του από το πρόγραμμα εξορμήσεων των εξομολόγων-πνευματικών της Μητροπόλεώς μας.
Βέβαια μπορεί ο Σύνδεσμος να επιθυμεί την ουσιαστική και όχι τυπική εφαρμογή του νόμου με τα όσα εκτέθηκαν παραπάνω, η διαδικασία, όμως, όπως κινήθηκε από την Μητρόπολη μόνο αυτό δεν διασφαλίζει, αφού το περιοδικό ΕΚΚΛΗΣΙΑ φθάνει σε εμάς τους Εφημερίους, που το πληρώνουμε υποχρεωτικά και προκαταβολικά, ένα μήνα μετά την έκδοσή του και οι όποιες προκηρύξεις είναι ήδη «μπαγιάτικες»!
Γεννιέται το ερώτημα αν πράγματι τα μητροπολιτικά γραφεία επιθυμούν την εφαρμογή του νόμου ή έχουν με αυτό τον τρόπο κατά νουν την απαξίωσή του στα μάτια της κοινωνίας, με το φθηνό σκεφτικό, ότι εμείς κάναμε την προκήρυξη και ουδείς ενδιαφέρθηκε!
Κανείς βέβαια δεν είχε την ψευδαίσθηση ότι θα συνέρρεαν πλήθος υποψηφίων για ενορίες όπως το Μελανιός ή το Άγιο Γάλας.
Οι συγκεκριμένες διατάξεις του νόμου προβλέπουν την επ’ εκκλησίας ανακοίνωση της προκήρυξης. Και ερωτώ σε ποια από τις 12 εκκλησίες ακούστηκε η προκήρυξη. Όπως μας βεβαιώνει αδελφός που είναι τοποτηρητής σε ορισμένες από τις ενορίες που προκηρύχθηκαν δεν είχε καμία ενημέρωση, ώσπου διάβασε την προκήρυξη στο περιοδικό ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Άρα δεν καλύπτεται το ουσιαστικό μέρος, το πνεύμα του νόμου, αλλά ούτε και το γράμμα, περί προκηρύξεων. (άρθρο 33, παρ. 2 Εντός μηνός (πόσα χρόνια πέρασαν άραγε, για την κάθε μία κενή θέση;) από της χηρείας εφημεριακής τινος θέσεως, ο οικείος Ιεράρχης δια προκηρύξεως αυτού, αναγινωσκομένης επ’ Εκκλησίας (σε ποιά Εκκλησία άραγε διαβάστηκε η προκήρυξη;) και δημοσιευομένης εις το Περιοδικόν «ΕΚΚΛΗΣΙΑ» ή και εις τον εγχώριον τύπον δαπάναις του Ναού, υποχρεούται να καλέση τους βουλομένους, ίνα καταλάβωσι την κενήν οργανικήν θέσιν τακτικού εφημερίου και έχοντας τα κανονικά και τα δια του σχετικού Νόμου οριζόμενα ως προς τις θέσεις ταύτας προσόντα, όπως υποβάλωσι τα δικαιολογητικά των έγγραφα, εντός μηνός από της δημοσιεύσεως της προκηρύξεως εν τω Περιοδικώ «ΕΚΚΛΗΣΙΑ»….)
Με τη δημοσίευση της προκήρυξης άλλη μια «αλήθεια» του Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου περί μόνο 12 κενών στη μητροπολιτική μας περιφέρεια διαψεύστηκε, αφού 12 είναι μόνο τα κενά στη Βορειοδυτική Χίο! Τα κενά, όπως με υπευθυνότητα έχει πει ο Σύνδεσμος είναι 32!
Αναρωτιόμαστε γιατί η Μητρόπολη συνεχίζει να κρατά σε «ομηρία» την πολυπληθή ενορία της Παναγίας της Ερειθιανής του Βροντάδου;
Γιατί δεν προκηρύχθηκαν πρώτες από όλες οι ενορίες με μεγάλο ποίμνιο (άραγε δεν μπορεί να αξιολογήσει σωστά η Μητρόπολη τις ποιμαντικές ανάγκες ή υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος;)
Άλλο παράδειγμα, που επισημάνθηκε και από και Μ.Μ.Ε, η ενορία του Μητροπολιτικού Ναού και η Παναγία η Συριώτισσα στον Κάμπο. Η τελευταία επί έτη πολλά διοικείται «προσωρινά» από τον Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο, που έχει στην «ιεραποστολική του διακονία» -σύμφωνα με άρθρο άλλου αδελφού μας- 22 με 23 θέσεις!!!
Για τις τελευταίες τρεις ενορίες η εξήγηση υπάρχει και συζητείται από στόμα σε στόμα. Επιπροσθέτως «προσωρινά» καθήκοντα εφημερίου του Μητροπολιτικού Ναού ανέλαβε ο έτερος αδελφός των μητροπολιτικών γραφείων π. Μιχαήλ, γιατί η Μητρόπολη συνορεύει με τα γραφεία στα οποία περνά το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας. Και αν επαληθεύεται ότι και ο τρίτος εκ Συκιάδας και συγγενής των προηγουμένων εφημέριος Παναγίας Λετσαίνης ανέλαβε το προσκύνημα της Αγίας Μαρκέλλης, (προφανώς μη υπάρχοντος καταλληλότερου αδελφού) τότε πείτε μου που να στείλω τα συγχαρητήριά μου;
Τι έχουν να πουν, οι λιγοστοί βέβαια, αυτόκλητοι (;) υπερασπιστές των μητροπολιτικών γραφείων, που έφθασαν να ζητήσουν και την αναστολή ακόμα της λειτουργίας του Συνδέσμου μας για να μην ταραχθεί η «μακαριότητα» της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως Χίου;
Βασικό μάθημα της δημοκρατίας είναι ότι η αναστολή λειτουργίας Συνδέσμου ή συνδικαλιστικού οργάνου, της ελεύθερης σκέψης και ελεύθερης έκφρασης υπάρχει μόνο στη χούντα! Εμείς όμως είμαστε πολίτες της Ελληνικής Δημοκρατίας τηρώντας τις υποχρεώσεις μας και απολαμβάνοντας και απαιτώντας τα δικαιώματά μας!
Ο λόγος μας πάντα ήταν εποικοδομητικός με επιχειρήματα, θέσεις, αλλά και προτάσεις και έτσι σκοπεύουμε να κλείσουμε και αυτήν την γραπτή μας παρέμβαση:
Για να έχει ουσία και αποτέλεσμα η πράξη της Μητροπόλεως θα πρέπει:
Η προκήρυξη κάθε κενής εφημεριακής θέσης να ανακοινώνεται εγκαίρως στο εκκλησίασμα της ενορίας για την οποία γίνεται.
Να γίνεται γνωστή στον νόμιμο Σύνδεσμο των Κληρικών της Χίου, που θα συνεχίσει να υπάρχει με οποιονδήποτε Μητροπολίτη Χίου και οποιαδήποτε μετακλητά πρόσωπα στα μητροπολιτικά γραφεία, αφού συστάθηκε όχι εναντίον κάποιων, αλλά υπέρ των κληρικών της μητροπόλεώς μας.
Να δημοσιεύεται σε μια τουλάχιστον εφημερίδα της Χίου
Για να προσέλθουν οι νέοι μας στις τάξεις του ιερού κλήρου, πρέπει να πιστούν πως η Ιεροσύνη είναι ιερό λειτούργημα και όχι «σκλαβιά». Πως η χειροτονία τους γίνεται σαν αποτέλεσμα της ιδιαίτερης κλίσεώς τους και της κλήσης τους, καθώς και των τυπικών και ουσιαστικών τους προσόντων και κατόπιν της τηρήσεως των ιερών κανόνων (που δεν επιτρέπουν την απολελυμένη χειροτονία) και των νόμων της Πολιτείας. Κι αυτό εν μέρει θα γίνει και με τον εκδημοκρατισμό, συν τω χρόνω, της εκκλησιαστικής διοίκησης.
Πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι αν δεν υπάρχει ανταπόκριση στις προκηρύξεις αυτό πάνω απ’ όλα είναι πρόβλημα της διοίκησης της τοπικής εκκλησίας και όχι πρόβλημα του νόμου! Αυτή τη στιγμή υπάρχουν δυο έγγαμοι διάκονοι, ένας έγγαμος λαϊκός υποψήφιος κληρικός και δυο νέοι που τελείωσαν της Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή και τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις.
Είναι αποκλειστική ευθύνη της μητροπόλεως ο νόμιμος τρόπος με τον οποίο θα προωθηθεί κάθε νέου παιδιού μας η εξέλιξη. Ας προσέξουν οι έχοντες την ευθύνη, σε επίπεδο Μητροπόλεως, να μην τα κάνουν και πάλι μούσκεμα. (Δεν είναι τυχαίο που μετά τον Απρίλιο του 2010 και μέχρι σήμερα δεν έγινε καμία χειροτονία, ενώ υπήρχαν υποψήφιοι!) Ο Σύνδεσμος παρακολουθεί τα γενόμενα με την σύννομη και κανονική δράση του, σε συνεργασία με τον Ιερό Σύνδεσμο Κληρικών Ελλάδος και την Ένωση Συνδέσμων Κληρικών της Κρήτης, και θα συνεχίσει να παρεμβαίνει με οποιονδήποτε νόμιμο τρόπο με σκοπό την ανύψωση του κύρους του Ιερού Κλήρου και το γενικό καλό της Αγιοτόκου και μυροβόλου πατρίδας μας!