Την Τρίτην, 12ην /25ην Ιουνίου 2013, εωρτάσθη η εορτή του εν αγίοις πατρός ημών Ονουφρίου εις την επ’ ονόματι αυτού ιεράν Μονήν, κειμένην εις την χαράδραν Γκεχενώμ έναντι της κολυμβήθρας του Σιλωάμ. Η Μονή αυτή, αφιερωμένη ούσα εις τον Άγιον Ονούφριον τον Αιγύπτιον, είναι μία των αρχαίων Μονών του Πατριαρχείου κειμένη επί βράχων και λαξευτών τάφων του κοιμητηρίου, το οποίον «ηγόρασαν εις ταφήν τοις ξένοις» οι άρχοντες των Ιουδαίων αντί των τριάκοντα αργυρίων, τα οποία μεταμεληθείς επέστρεψεν Ιούδας ο Ισκαριώτης, ο παραδούς τον Κύριον, (Ματθ. 27,6-8).
Εις τον Ναόν της ιεράς ταύτης Μονής, ιδρυμένον επί αρχαιοτέρου υπό του Αγιοταφίτου Αρχιμανδρίτου Μητροφάνους το 1893, προεξήρξε της θ. Λειτουργίας ο Μακαριώτατος Πατήρ ημών και Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αυτώ του Πατριαρχικού Επιτρόπου Ιερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ησυχίου και του Γέροντος Αρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, του εκ της Μητροπόλεως Πατρών παρεπιδημούντος Ιερομονάχου π. Χριστοδούλου, του εκ της Αρχιεπισκοπής Κύπρου παρεπιδημούντος Ιερομονάχου π. Ιερωνύμου, του οσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου π. Ιερωνύμου, ηγουμένου εν Φχες και Αντιπροέδρου των Οικονομικών, του Αρχιδιακόνου π. Αθανασίου και του Ιεροδιακόνου π. Ευλογίου.
Της θ. Λειτουργίας ταύτης μετέσχον εν κατανύξει και ευλαβεία μοναχοί και μοναχαί, λαϊκοί και λαϊκαί, προσκυνηταί και προσκυνήτριαι, εντόπιοι και εντόπιαι κατηφορίσαντες από της Ιερουσαλήμ και του λόφου της Αγίας Σιών.
Προς το ευσεβές εκκλησίασμα τούτο εκήρυξε τον θείον λόγον ο Μακαριώτατος Πατήρ ημών και Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος έχοντα ως έπεται ελληνιστί:
«Εζήτησας Θεοφόρε του θεωρείν του Κυρίου την τερπνότητα και μόνος αυτώ μόνω προσομιλείν επεπόθησας. Όθεν κόσμον κατέλιπες φυγαδεύων και διαιτώμενος εν ερήμοις και όρεσι και τον Χριστόν ενδεδυμένος, χιτώνος ουκ εφρόντιζες της αφθαρσίας χιτώνα σεαυτώ εμπορευόμενος, μεθ’ού εισήλθες εις τον ουράνιον νυμφώνα, αιωνίως αγαλλόμενος, Ονούφριε Όσιε», λέγει ο μελωδός της Εκκλησίας.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί,
Ο Όσιος Πατήρ ημών Ονούφριος, του οποίου σήμερον η αγία ημών Εκκλησία τελεί την μνήμην του εν τη φερωνύμω αυτού Μονή εν τω ιερώ τούτω προσκυνήματι διακρίνεται μεταξύ των μεγάλων ασκητών της ερήμου, διότι ανεδείχθη εφάμιλλος του προφήτου Ηλιού και του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου μιμούμενος τον βίον αυτών.
Ανεδείχθη εφάμιλλος των μεγάλων τούτων προφητών, διότι ως λέγει ο μελωδός αυτού: «εζήτησε του θεωρείν του Κυρίου την τερπνότητα… και τον Χριστόν ενδεδυμένος, χιτώνος ουκ εφρόντιζε, της αφθαρσίας χιτώνα σεαυτόν εμπορεύετο».
Με άλλα λόγια ο όσιος Πατήρ ημών Ονούφριος έθεσεν ως σκοπόν μοναδικόν της ζωής του την θέωσιν αυτού ,έχων κατά νουν τους λόγους του Μεγάλου Αθανασίου, λέγοντος ότι ο Θεός ενηνθρώπησε, εγένετο άνθρωπος καθ’ ημάς, ίνα ημείς οι άνθρωποι θεωθώμεν.
Αυτόν ακριβώς τον σκοπόν έχει και η υπό του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού αποστολή του Παρακλήτου, δηλονότι του Αγίου Πνεύματος εις τον κόσμον δια της αγίας αυτού Εκκλησίας, να μας καταστήση δοχεία του νοητού και ουρανίου φωτός δηλαδή του Αγίου Πνεύματος, ως τούτο συνέβη εις τον όσιον ημών Ονούφριον, κατά τον μελωδόν αυτού: «Φως νοητόν και ουράνιον ένδον λαβών εν καρδία σου, της ακηράτου Τριάδος δοχείον ώφθης Ονούφριε. Και νυν μετά αγγέλων ηρίθμησαι κραυγάζων, Αλληλούϊα».
Εξ άλλου, «Χριστιανός» κατά τον Άγιον Ιωάννην της Κλίμακος «έστι μίμημα κατά το δυνατόν ανθρώπω, λόγοις και έργοις και εννοία εις την Αγίαν Τριάδα ορθώς και αμέμπτως πιστεύων» και αναλυτικώτερον: Χριστιανός είναι η απομίμησις του Χριστού ,όσον είναι δυνατόν στον άνθρωπον και στα λόγια και στα έργα και στην σκέψιν. Πιστεύει δε ορθά και αλάνθαστα στην Αγία Τριάδα.
Η Εκκλησία μας, αγαπητοί μου, προβάλλει με ξεχωριστόν τρόπον θα λέγαμε τις μεγάλες μορφές των μαρτύρων και ασκητών της αγάπης του Χριστού. Και τούτο δια να γίνη γνωστόν και να φανερωθή εις τους ανθρώπους, ότι ο άνθρωπος ο οποίος δεν δέχηται το φως του Χριστού, δηλαδή το Άγιον Πνεύμα, ούτος εν τη σκοτία μένει. «Εγώ», λέγει ο Χριστός, «φως εις τον κόσμον ελήλυθα, ίνα πας ο πιστεύων εις εμέ εν τη σκοτία μη μείνη», (Ιωάν. 12,46), εγώ ήλθα εις τον κόσμον, δια να είμαι φως πνευματικόν δι’ αυτόν τον άνθρωπον, δια να μη μείνη εις το ηθικόν σκότος της αμαρτίας και της πλάνης κανείς από εκείνους που πιστεύουν εις εμέ.
«Φως ο Πατήρ, φως ο Λόγος, φως και το Άγιον Πνεύμα, όπερ εν γλώσσαις πυρίναις τοις Αποστόλοις επέμφθη και δι’ αυτού πας ο κόσμος φωταγωγείται, Τριάδα σέβειν αγίαν», δικηρύσσει η Εκκλησία του Χριστού δια στόματος του μελωδού αυτής.
Τούτο το φως της Αγίας Τριάδος, εζήτησε και επεπόθησε ο όσιος Πατήρ ημών Ονούφριος. Τούτο το φως εδέχθη εις την καρδίαν του και δι’ αυτού του θείου φωτός του Αγίου Πνεύματος εισήλθεν εις τον ουράνιον νυμφώνα του Χριστού, ως λέγει και ο μελωδός αυτού.
Αυτού του αϊδίου φωτός της Αγίας Τριάδος, του ανεσπέρου φωτός του Παρακλήτου, του Πνεύματος του Χριστού καλούμεθα να γίνωμεν κοινωνοί και μέτοχοι δια των πρεσβειών της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, αλλά και δια των ευχών του σήμερον τιμωμένου Οσίου Πατρός ημών Ονουφρίου του Αιγυπτίου, Αμήν.
Μετά την Θείαν Λειτουργίαν ηκολούθησε λιτανεία προς τους τάφους των κτιτόρων της Μονής και άλλων ενταύθα ενταφιασμένων εν η και ανεπέμφθη δέησις υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των ενταύθα ενταφιασμένων Πατέρων και της προσφάτως κοιμηθείσης μοναχής της Ιεράς Μονής Σεραφείμας.
Μετά την λιτανείαν και την Απόλυσιν της θ. Λειτουργίας ηκολούθησε σύντομος δεξίωσις δι’ οπωρών και αναψυκτικών εις το ηγουμενείον υπό της καθηγουμένης οσιωτάτης μοναχής Παϊσίας.
Εκ της Αρχιγραμματείας.