(ecclesia.gr-φωτο Χρ.Μπόνης) Στο Συνοδικό Μέγαρο πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωί τιμητική εκδήλωση για την συμπλήρωση πέντε ετών από την εκλογή του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου. Το παρών έδωσαν οι Συνοδικοί Αρχιερείς, οι Διευθυντές των Υπηρεσιών, κληρικοί και λαϊκοί.
Ο Αντιπρόεδρος της Δ.Ι.Σ. Μητροπολίτης Φιλίππων κ. Προκόπιος, απευθυνόμενος στον Αρχιεπίσκοπο είπε:
Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών καί πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμε...
Οι ευχητήριοι καί συγχαρητήριοι λογοι πού προσιδιάζουν εις τά γενικά καί τά επιμέρους τής αρχιεπισκοπικής λειτουργίας καί κυρίως ποιμαντορικής δραστηριότητος μέ τήν ευκαιρία τής συμπληρώσεως πενταετίας από τής αναρρήσεως Υμών επί τής καθέδρας τής Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών καί τού Προεδρικού Θώκου τών Συνοδικών ιερών Σωμάτων, ήρχισαν από τής χθές νά απευθύνονται πρός τήν Υμετέραν Μακαριότητα – εννοώ τά όσα ευάρεστα ηκούσθησαν κατά τήν χθεσινήν σύναξιν εις τήν Ιεράν Μονήν Πεντέλης επί τή ιερά μνήμη τού Μεγάλου Φωτίου – καί θά συνεχισθούν καί εις άλλας ευκαιρίας εκ πολλών προσώπων καί ποικίλας ευκαιρίας. Εις πάσαν δέ περίπτωσιν αι ευχαί καί προσρήσεις οφειλετικαί, επάξιοι καί δίκαιοι.
Επιβεβαιούντες καί συνεπευχόμενοι ταύτας εις τήν ελαχιστότητά μου αυτήν τήν ώραν καί εις αυτήν τήν αίθουσαν, όπου πανηγυρικώ τώ τρόπω συνεδριάζει η εντολοδόχος τής Ιεράς Συνόδου τής Ιεραρχίας, Διαρκής Ιερά Σύνοδος, εναπόκειται τό οφειλετικόν χρέος, όντως εξ ονόματος τών Σεβασμιωτάτων αγίων αδελφών, τών συμμετεχόντων εις αυτήν κατά τήν παρούσαν Συνοδικήν Περίοδον ν’ απευθύνω πρός Υμάς, τόν Πρόεδρον Αυτής λόγον ευχετικόν εξαίροντα τάς αόκνους προσπαθείας διά τήν εντός τών πλαισίων τών Ιερών Κανόνων λειτουργίαν τού Συνοδικού θεσμού εις τε τήν Ιεραρχίαν καί τήν Διαρκή, δι᾿ ών αντιμετωπίζονται συμφώνως πρός τήν κανονικήν παράδοσιν τά έκτακτα καί συνήθη, τά μείζονα καί καθημερινά προβλήματα τής Εκκλησίας ημών.
Αναμφιβόλως καί η λειτουργία τών ιερών Σωμάτων καί η αντιμετώπισις τών όσων απροσδοκήτως άναφύονται επανήλθον εις κανονικήν τροχιάν διά τής εμφρόνου μερίμνης καί τής Υμετέρας προεδρικής διακρίσεως. Καί ήτο απαραίτητον τούτο νά συμβή, διότι επεκρέματο ο κίνδυνος νά παγιωθούν, προσβάλοντα τήν παραδεδομένην καί δεδοκιμασμένην αρχήν τής Συνοδικότητος.
Εξαίρων τήν εμπνευσμένην τοιαύτην παρέμβασιν καί προεκτείνων αυτήν υπογραμμίζω τήν αναγκαιότητα καί ανυστερόβουλον σκοπιμότητα τής προστασίας καί ενισχύσεως τών θεμελίων τής εκκλησιαστικής διοικήσεως διά τού απαρεγκλίτου σεβασμού τών αρχών τής συνοδικότητος καί τού Επισκοποκεντρικού χαρακτήρος αυτής, όπως τό Σύνταγμα τής Εκκλησίας, οι θείοι καί ιεροί Κανόνες ορίζουν.
Αλλ᾿ η πρός τήν κατεύθυνσιν αυτήν αρχιεπισκοπική μέριμνα δέν εξαντλείται. Εις τόν εξοβελισμόν τών αντικανονικώς εισαχθέντων συνεχής απαιτείται η φροντίδα διά τήν πρόληψιν πάσης εκτροπής από τήν κανονικήν τάξιν εις όλας τάς εκφάνσεις τής εκκλησιαστικής ζωής καί οργανώσεως μή λησμονούντες ότι τά αντικανονικώς γεγονόμενα δέν είναι δυνατόν νά συστήσουν κανόνα.
Μακαριώτατε, οι άγιοι αδελφοί καί ο ομιλών εκ μέσης καρδίας ευχόμεθα, όπως, διά τής χάριτος, τής ενισχύσεως καί τού φωτισμού τού Θεού, απροσκόπτως, επιτυχώς καί επί πολλούς εισέτι χρόνους ασκείτε τάς αρχιεπισκοπικάς αρμοδιότητας καί από τής υψηλής θέσεως τού Προέδρου τού Συνοδικού Οργάνου, τού Πρώτου τής τοπικής Εκκλησίας επ’ αγαθώ Αυτής τε καί τού Χριστεπωνύμου Πληρώματος.
Αντιφωνώντας ο Αρχιεπίσκοπος, είπε:
"Θα ήθελα αυτήν την ώρα να απευθύνω θερμές ευχαριστίες πρώτα προς το πρόσωπό σας για τις βαθύτατες θεολογικές και κανονικές σκέψεις. Κατόπιν θέλω να ευχαριστήσω τους Αγίους Συνοδικούς και τους λοιπούς συνεργάτες κληρικούς και λαϊκούς. Να σας ευχαριστήσω για αυτήν την εκδήλωση.
Ο Θεός, η χάρη του Θεού επέτρεψε να είμαι σε αυτή τη θέση που έχει δύο βασικές λειτουργίες, την προεδρία της Εκκλησίας των Αθηνών και την προεδρία της Ιεραρχίας. Με νοσταλγία θυμάμαι τον τόπο τον οποίο ξεκίνησα σαν σήμερα εορτή του Αγίου Λουκά του εν Στειρίω και σκέφτομαι τον τρόπο που ξέρει ο θεός να ευδοκεί κάποια πράγματα που εμείς δεν τα καταλαβαίνουμε.
Φεύγοντας από την επαρχία Θηβών και Λεβαδείας και ερχόμενος εδώ πήρα μαζί μου την εμπειρία που είχα αποκτήσει, αλλά η αλήθεια είναι ότι την υπερεκτίμησα. Ως προς τη διακονία της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. φεύγοντας από μια επαρχία που όλους τους γνώριζα με το μικρό τους όνομα, ξαφνικά βρέθηκα όμως μπροστά σε ένα «χάος», σε μία εκκλησιαστική περιφέρεια ενός εκατομμυρίου ανθρώπων, ενώ οι Ιερείς υπερβαίνουν τους 600 και εκεί φαίνεται η δυσκολία της διαποίμανσης. Έπρεπε να βρω τρόπο να συνεχίσω ό,τι βρήκα και να αναπτύξω την διακονία αυτή σε συνδυασμό με τις ασφυκτικές πιέσεις από την οικονομική κρίση.
Ο χώρος της Ιεράς Συνόδου μου ήταν γνώριμος διότι υπηρέτησα πάρα πολλά χρόνια ως Αρχιγραμματέας και μετέπειτα μετέχοντας ως μέλος της Ιεραρχίας και της Δ.Ι.Σ. Αυτοί είναι οι δύο πυλώνες της αρχιεπισκοπικής ευθύνης. Αυτούς τους δύο πυλώνες κλήθηκα να διακονήσω με συνεργάτες στη μεν Αρχιεπισκοπή κληρικούς και λαϊκούς, στη δε Σύνοδο κυρίως τους Αγίους Αρχιερείς, αλλά και το επίλεκτο προσωπικό των κληρικών και λαϊκών.
Περνάμε δύσκολες ώρες και θα συνεχίσουμε να περνάμε.
Οι κρίσεις δεν ξεπερνιούνται με χωρισμούς και, κυρίως, δε μπορεί να υπάρξει ψυχικός χωρισμός. Η Εκκλησία είναι δεμένη με το λαό. Δεν υπάρχει χωρίς το λαό.
Και πάλι θέλω να ευχαριστήσω το Θεό για δύο σημαντικά δώρα, το ένα είναι ότι είμαστε ενωμένοι στην πορεία μας και συγχρόνως το άλλο αγαπημένοι. Είναι δύο δώρα μεγάλα, όπου τα γευόμαστε, τα ζούμε, και είναι η δύναμή μας και από αυτά πηγάζει η ελπίδα μας.
Η πορεία μας μέσα στην Εκκλησία έχει δύο πλευρές. Από τη μια η Εκκλησιαστική ιστορία παρουσιάζει μια πορεία αγάπης, αλλά έχει και περιπτώσεις εκτροπών. Όταν έχουμε εκτροπές, όμως, έρχονται οι κανόνες και μας εκδικούνται και μας επιστρέφουν στον κανονικό δρόμο.
Στις δύσκολες στιγμές που ζούμε, καλείται ο καθένας από εμάς να καταθέσει στην Αγία Τράπεζα, θα έλεγα, το «χάρισμά» του. Άλλος ψάλλει ωραία, άλλος έχει το χάρισμα της προσευχής, άλλος το χάρισμα της φιλανθρωπίας κ.ο.κ. Αλλά αν ο καθένας κρατήσει το χάρισμά του για τον εαυτό του, τότε πέφτει σε αίρεση. Τα χαρίσματα δεν είναι για τον εαυτό μας, αλλά για τους άλλους. Ο Θεός είναι εκείνος που ξέρει αν τα ασκούμε διά την και εν τη Εκκλησία και με αυτόν τον τρόπο μας κάνει μετόχους στην πορεία της κοινής εκκλησιαστικής ζωής.
Σήμερα πολλοί καταθέτουν σκέψεις στα συνέδρια και μέσα από αυτά προσπαθούν να βρουν λύση στα προβλήματα της σύγχρονης εποχής, αλλά και αυτά από μόνα τους είναι λειψά. Κέντρο της ζωής της Εκκλησίας είναι η λειτουργική ζωή. Μόνο Από εκεί μπορεί να προέλθει η πραγματική και αληθινή λύση.
Ας ξεκινήσουμε και πάλι αυτήν την ώρα να αναβαπτιστούμε στην ενότητα και στην μεταξύ μας αγάπη. Οι κρίσεις βοηθάνε να καταλάβουμε ότι Εκείνος που «κυβερνάει» τον κόσμο είναι ο Χριστός. Αυτόν πρέπει να εμπιστευόμαστε και σε Αυτόν να ελπίζουμε.
Για άλλη μία φορά θέλω να σας ευχαριστήσω και να σας ζητήσω συγγνώμη για τα όποια σφάλματά μου. Δεν γίνονται από σκοπιμότητα. Θα ήθελα με όλες μου τις δυνάμεις να υπηρετήσω την ενότητα της Εκκλησίας και τον σύνδεσμο της μεταξύ μας αγάπης".