του Κώστα Ζαφειρίου
"Η Μονή Μυρελαίου με τους ρασοφόρους της είναι πραγματικός λύκος με ένδυμα προβάτου", τονίζει σε εγκύκλιό του ο μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος και η Μονή στην οποία αναφέρεται βρίσκεται στα όρια Παιανίας και Κορωπίου και δεν ανήκει στην Μητρόπολη Μεσογαίας. Ηγούμενός της είναι ο πατήρ Ποιμένας.
Στον μητροπολίτη απάντησαν με σκληρή γλώσσα οι "Φίλοι της Μονής" οι οποίοι στη μακροσκελή απάντησή τους, αναφέρουν μεταξύ άλλων: "κατέφυγες στο οπλοστάσιο της χυδαιότητας και όρμησες να περιλούσεις τον φιλήσυχο και ανάπηρο κληρικό (ηγούμενο Ποιμένα) που δεν δείχνει δήθεν πρόθυμος να υποτάξει την ελευθερία του στο ωμοφόριό σου".
Στη συνέχεια παραθέτουμε την Εγκύκλιο και την απάντηση:
ΘΕΜΑ· «Περί της Μονής Μυρελαίου Υμηττού»
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Εδώ και μερικά χρόνια έχουν εγκατασταθεί στην περιοχή μας, στα όρια Παιανίας και Κορωπίου, στις υπώρειες του Υμηττού, κάποιοι μοναχοί, οι οποίοι μάλιστα έχουν ιδρύσει και μονή με το όνομα Μονή Μυρελαίου. Επειδή η όλη παρουσία τους έχει αρκετά απασχολήσει και την Εκκλησία της Ελλάδος στο παρελθόν και τώρα τη Μητρόπολή μας, πολλοί δε εκ των πιστών είτε παρασύρονται είτε απορούν και διερωτώνται περί της παραπάνω Μονής, αισθάνομαι την ευθύνη ως ο κανονικός Μητροπολίτης των Μεσογείων και της Λαυρεωτικής, έξω από φατριασμούς και εμπάθειες, να απευθυνθώ στην αγάπη σας και να σάς ενημερώσω σχετικώς.
Η εν λόγω υπόθεση αποτελεί ίσως ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα στην περιοχή μας αυτόν τον καιρό και θα πρέπει ιδιαίτερα να το προσέξετε. Και τούτο διότι οι συγκεκριμένοι κληρικοί με επικεφαλής κάποιον π. Ποιμένα δυστυχώς συγκαλύπτουν την ιδιόμορφη παρασυναγωγική τους εκκλησιαστική ταυτότητα, με αποτέλεσμα να παραπλανάται και να παρασύρεται πολύς ανυποψίαστος κόσμος, ακόμη και κάποιοι ιερείς. Να ξέρετε, πίσω από την γλυκύτητα των λόγων, τα τραπεζώματα, τις αφηγήσεις για εικόνες που μυροβλύζουν, τις παρηγορητικές προσευχές κρύβεται ένα μεγάλο και επικίνδυνο ψέμα: οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν ανήκουν σε καμμία κανονική Εκκλησία, στερούνται κανονικής επισκοπικής ευλογίας και ως εκ τούτου ούτε στον Χριστό, τον οποίο επαγγέλλονται, ανήκουν, οι δε μυστηριακές τους πράξεις δεν αναγνωρίζονται από καμμία κανονική Εκκλησία και από κανένα μοναστήρι του Αγίου Όρους. Δυστυχώς, ανήκουν στον εαυτό τους και καπηλεύονται την Εκκλησία και την πίστη του λαού.
Οι μοναχοί αυτοί, αφού κυριολεκτικά αναστάτωσαν τη Μητρόπολη Χαλκίδος, εδιώχθησαν από τον κανονικό Μητροπολίτη κ. Χρυσόστομο και τελικώς εγκαταστάθηκαν στην Επαρχία μας. Κανείς δεν γνωρίζει ποια είναι η Εκκλησιαστική τους αρχή. Λέγεται ότι έχουν σχέση με τον αυτοανακηρυχθέντα Πατριάρχη, σχισματικό Μητροπολίτη Κιέβου Φιλάρετο. Εμάς μας το διέψευσαν. Εμφανίζονται εγγεγραμμένοι σε κάποια Μητρόπολη, αλλά ούτε ο Μητροπολίτης τους γνωρίζει ούτε με την άδειά του έχουν φύγει. Ακούμε ότι συχνά μνημονεύουν το δικό μου όνομα ως Αρχιεπίσκοπό τους. Αυτό όμως λειτουργεί μόνον παραπλανητικά, δεδομένου ότι δεν διακονούν κάτω από την ευλογία μου. Κυκλοφορούν φωτογραφίες στο διαδίκτυο που τους εμφανίζουν με πετραχήλια να τελούν αγιαστικές πράξεις στο γκουρουϊστικό κέντρο Σατυανάντασραμ, το οποίο επίσης δραστηριοποιείται στην περιοχή μας παραπλανητικά.
Θα ήθελα λοιπόν να σάς ενημερώσω υπεύθυνα και να καλέσω όλους σας να αποφύγετε κάθε επικοινωνία μαζί τους για το καλό της ψυχής σας. Αν σε ένα κακόφημο κέντρο κινδυνεύει η ηθική μας, σε τέτοια κέντρα πλάνης κινδυνεύει η πίστη μας και μολύνεται η σχέση μας με τον Χριστό και την Εκκλησία Του. Όπως η Ουνία διατηρώντας τα εξωτερικά σχήματα αποτελεί «δούρειο ίππο» κατά της πίστεώς μας, κατά ανάλογο τρόπο και η Μονή Μυρελαίου με τους ρασοφόρους της είναι πραγματικός «λύκος με ένδυμα προβάτου».
Κατόπιν τούτων, όποιος ενδιαφέρεται να διαφυλάξει την ακεραιότητα της πίστης του και την καθαρότητα της σχέσης του με την Εκκλησία, θα πρέπει με κάθε τρόπο να αποφεύγει οιασδήποτε μορφής επίσκεψη στη λεγόμενη Μονή Μυρελαίου. Ούτε απ’ έξω να μην περνάτε, ούτε από περιέργεια. Όπως λέγει ο απόστολος Ιωάννης: «και χαίρειν αυτοίς μη λέγετε» (Β΄ Ιω. α΄ 10), ούτε καλημέρα δεν χρειάζεται. Κάθε επικοινωνία με τους εκεί ρασοφόρους, κάθε συμμετοχή σε προσευχές και άλλες δήθεν ιεροπραξίες η δείπνα και κοινές τράπεζες είναι παιχνίδι με τη φωτιά και διάλογος με την πλάνη. Φυσικά, να μην εμπιστεύεστε τις οικονομίες σας και πολύ περισσότερο να μην κοινωνείτε από τα χέρια τους. Όπως λέγει ο Απόστολος της Αγάπης Ιωάννης ο Θεολόγος: «Αγαπητοί, μη παντί πνεύματι πιστεύετε, αλλά δοκιμάζετε τα πνεύματα ει εκ του Θεού εστι» (Α΄ Ιω. δ΄ 1).
Ευχή μας είναι η εν μετανοία επιστροφή τους στην αγκαλιά της κανονικής Εκκλησίας. Γι’ αυτό και προσευχόμαστε, αυτό και ελπίζουμε.
Με την ευκαιρία δε του αρξαμένου Σαρανταημέρου των Χριστουγέννων, εύχομαι ο Θεός να σάς φωτίζει με την αλήθειά Του, να σάς προστατεύει με την αγάπη Του και να σάς ευλογεί με την χάρι Του.
Μετά πατρικών ευχών και της εν Κυρίω αγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο Μεσογαίας και Λαυρεωτικής ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ των Φίλων της Ιεράς Μονής Μυρελαίου
"Μας έχουν συνηθίσει τώρα τελευταία μερικοί επίσκοποι να περιδιαβαίνουν σε µονοπάτια εκτροπής και αντί να υπηρετούν την αγιότητα, να κηρύττουν την αγάπη, την δικαιοσύνη και όλες τις άλλες πανανθρώπινες αξίες της χριστιανικής πίστης μας, καταπιάνονται με ασύλληπτης ευτέλειας θέματα, εξεγείροντας χωρίς λόγο και μάλιστα σε μια περίοδο δεινής για τον τόπο μας οικονομικής κρίσης, τον πιστό λαό, σε έχθρα και διχοστασία.
Αφορμή για το σημερινό σχόλιό μας, η υπ’ αριθ. 80/14-11-2012 εγκύκλιος του Μητροπολίτη Μεσογαίας κ. Νικολάου, πού φαίνεται να αγνοεί ότι ο οξυγράφος κάλαμος των δικαίων, των σοφών και των αγίων διδάσκει ακατάπαυστα και γαληνεύει την ψυχή, ενώ η πένα των φαρισαίων και υποκριτών, των εγωϊστών και μεγαλαύχων κουράζει, διχάζει και ευτελίζει πνευματικά.
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς στο κείμενο της εγκυκλίου του -κατά δήλωσή του απόφοιτου του “Harvard”- Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαου, που αποτελεί μνημείο εμπάθειας του συντάκτη της. Την ξύλινη γλώσσα; Την πτωχεία των επιχειρημάτων; Τα ασύστολα ψεύδη; Τις αναλήθειες; Τους πεζοδρομιακούς χαρακτηρισμούς, ή τις καινοφανείς «Σιμωνοπετρίτικες» ύβρεις;
Ζυγίστε το ύφος και το περιεχόμενο του λόγου του. Μετρείστε την οργίλη επίθεσή του σε έναν ανάπηρο κληρικό, στον π. Ποιμένα, επειδή τόλμησε με χίλιες δυο στερήσεις και πολλά βάσανα, να ανεγείρει ιερά μονή προς τιμήν της Παναγίας μας, πριν ακόμη ο κ. Νικόλαος εγκατασταθεί στην Μητρόπολη Μεσογαίας.
Φορτισμένος με ηγεμονική αυτοπεποίθηση, ακράτητη οργή και ανοίκειο λόγο, ασυμβίβαστο με το επισκοπικό αξίωμα, καταφέρεται εναντίον του π. Ποιμένα που έζησε, μεγάλωσε και γαλουχήθηκε στο Άγιον Όρος από μικρό παιδί, όταν ο κ. Νικόλαος παρίστανε τον ταπεινό καλόγερο και τον εκφραστή της αγιορείτικης ησυχίας από το Σιμωνοπετρίτικο μετόχι του Βύρωνα.
Εκφέρεται με την εγκύκλιό του, δημοσίως, δίχως να σταθμίζει τις συνέπειες του επιθετικού, συκοφαντικού και υβριστικού λόγου του. Η σοβαρή αξιοπρεπής έκθεση γεγονότων και επιχειρημάτων υποχώρησε στη διαλεκτική της ευτέλειας και του χυδαίου.
Ο κ. Νικόλαος, ζήλωσε, προφανώς, την «δόξα» του Μητροπολίτη Ηλείας Γερμανού, ο οποίος για παρόμοιες δηλώσεις του το 1997, σε τοπικό τηλεοπτικό σταθμό του Πύργου, σε βάρος παλαιοημερολογίτη κληρικού που δραστηριοποιούταν στην επαρχία του, παραπέμφθηκε με βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Πατρών στο Τριμελές Εφετείο Πατρών, ως υπαίτιος συκοφαντικής δυσφήμισης, κάθισε στο εδώλιο του κατηγορουμένου μετά την αποτυχία της αναίρεσής του στον Άρειο Πάγο και είδε και έπαθε ο άμοιρος μέχρι να πέσει στα μαλακά...
Σεβασμιώτατε.
Αλήθεια, για ποιον ειδικότερο λόγο αποτελεί «κίνδυνο» για τους πιστούς της επαρχίας σας η παρουσία του π. Ποιμένα ο οποίος με ειλικρίνεια και πιστότητα πορεύτηκε μέχρι σήμερα στις δυσκολίες της ζωής με τον απλό ολότελα δικό του χαρισματικό και ανεπιτήδευτο τρόπο και παρά την έκδηλη αναπηρία του έχει γράψει ιστορία γεμάτη φως και ζωντάνια;
Δεν αποτελεί κίνδυνο η δική σας παρουσία, όταν εσείς ο ίδιος προσωπικά και ανερυθρίαστα με τις δηλώσεις σας προσβάλλεται το περί δικαίου αίσθημα και κάθε εχέφρονα άνθρωπο ισχυριζόμενος ότι η πολύκροτη υπόθεση του Ηγούμενου της Μονής Βατοπαιδίου Εφραίμ, «ένωσε την Εκκλησία»;
Λησμονείτε την πρόσφατη πρόταση του Εισαγγελέα Εφετών Γ. Μαντζούνη ο οποίος παρότι αρχικά διαφώνησε με την Εφέτη Ειδική Ανακρίτρια Ε. Καλού, ως προς την προσωρινή κράτηση του Ηγούμενου Εφραίμ, εισηγήθηκε, εν τέλει, στο Συμβούλιο Εφετών Αθηνών, την παραπομπή αυτού και της παρέας του, για πλειάδα κακουργηματικών πράξεων σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου, αναφορικά με τις σκανδαλώδεις «ιερές ανταλλαγές»;
Δέσποτα,
Κατά την σύνταξη της εγκυκλίου σου και στην απέλπιδα προσπάθειά σου να εξευτελίσεις, να εξουθενώσεις και να καταρρακώσεις κυριολεκτικά το πρόσωπο του π. Ποιμένα, δεν δίστασες να παραλληλίσεις την ιερά μονή του με κακόφημο κέντρο από το οποίο κινδυνεύει η ηθική των ανθρώπων, ανακαλώντας στη μνήμη σου, προφανώς, τις ύβρεις που εκστομίστηκαν από τον «παραδελφό» σου Αθανάσιο Σιμωνοπετρίτη, όταν σε ομιλία του, αναφορικά με την συνάντησή του με τον Χαρίλαο Φλωράκη, δεν δίστασε και εκείνος να ισχυριστεί, αν και κληρικός, ότι «αν ποτέ επιβληθεί ο Μαρξισμός στην Ελλάδα, εκείνος πρώτος θα πατήσει τον τίμιο Σταυρό, θα αποβάλει το ράσο, θα ξυριστεί, θα γίνει άθεος, θα φωνάξει τα κανάλια, και θα παντρευτεί στο Σύνταγμα με πολιτικό γάμο μία παλιοβρώμα!!!»
Έτσι, με την κακότροπη αναφορά σου, στην ατυχή εγκύκλιό σου, περί «κακοφήμου κέντρου», εκτέθηκες ανεπανόρθωτα, αφού Δεσπότη μου, όπως πολύ εύστοχα λέει ο λαός μας «στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί»! "
Σε άλλο σημείο οι Φίλοι της Μονής τονίζουν:
"Η όλη πρακτική σου και οι αντιδράσεις σου προδίδουν εναγώνια προσπάθεια επικάλυψης της ανικανότητάς σου για λύση του όποιου προβλήματος με τον καλοκάγαθο π. Ποιμένα, για άσκηση φωτισμένου και υπεύθυνου ηγετικού ρόλου. Άλλωστε, την εγνωσμένη ανικανότητά σου την αποκάλυψες απερίφραστα, εσύ ο ίδιος, κατά τον χειροτονητήριο λόγο σου, αναφέροντας τα εξής:
«Αντιλαμβάνομαι πως έχω μεγάλες αδυναμίες για την αποστολή για την οποία με προορίζετε, πως αυτό που μου αναθέτετε με υπερβαίνει… Προσπαθώ να ταιριάσω την εικόνα μου στο πλαίσιο της αρχιερατικής διακονίας και παραμορφώνομαι… Λυπούμαι πραγματικά μήπως ? κόσμος της Ανατολικής Αττικής, της Μεσογαίας και Λαυρεωτικής πληρώσει το τίμημα του αιφνιδιασμού μου και της ενδεχομένως απερίσκεπτης συγκαταθέσεώς μου»
Σεβασμιώτατε,
Στόχος σου έπρεπε να είναι όχι ασφαλώς οι ανούσιοι λεκτικοί αφορισμοί, οι ύβρεις και τα ψεύδη, αλλά η συνάντηση και η συναδέλφωση με τον π. Ποιμένα, ο οποίος με θάρρος και τόλμη δεν δίστασε να ξεφύγει από τα κακοτράχαλα μονοπάτια των ασύδοτων παλαιοημερολογιτικών φατριών και να ενταχθεί στην κανονική Εκκλησία από την οποία και έλαβε το μυστήριο της ιερωσύνης.
Η φιλική προσέγγιση και η ειλικρινής διάθεση για ερευνητικό και καλόπιστο διάλογο μας ελευθερώνουν από φανατικά σύνδρομα και από εξοντωτικές αντιπαραθέσεις και κατατείνει στην κοινή μετοχή της Θείας Ευχαριστίας η οποία δεν μπορεί να είναι ερμητικά κλειστή, απρόσιτη και απροσπέλαστη για κανέναν.
Μάθε να απευθύνεσαι, λοιπόν, στο ποίμνιό σου όχι απειλητικά και πιεστικά, αλλά πειστικά, ώστε την διδαχή σου να την αποδέχονται εκούσια και εγκάρδια.
Στερημένος από επιχειρήματα ικανά να φωτίσουν τον λόγο σου και να τον κάνουν πειστικό, κατέφυγες στο οπλοστάσιο της χυδαιότητας και όρμησες να περιλούσεις τον φιλήσυχο και ανάπηρο κληρικό που δεν δείχνει δήθεν πρόθυμος να υποτάξει την ελευθερία του στο ωμοφόριό σου.
Η παρουσία σου, πλέον, δεν ενσαρκώνει ούτε το κύρος ούτε την δόξα της Εκκλησίας. Το μοτίβο σου σταθερό και μονότονο δεν έχει ενδιαφέρον για τον πολύ κόσμο. Ξεθώριασε…
Μην επαληθεύεις κάθε φορά τον αληθή χαρακτήρα σου, έτσι όπως αποτυπώνεται ανάγλυφα στην επιστολή που σου απέστειλε ο Μητροπολίτης Νικόδημος Γκατζιρούλης, στην οποία, μεταξύ πολλών άλλων, σου τονίζει:
«Αγαπητέ Νικόλαε.
Ως πρεσβύτερος στην ηλικία και -υπέρ την τριακονταπενταετία- στην αρχιερωσύνη, αισθάνομαι επιτακτικό το χρέος να σου απευθύνω μια συμβουλή. Σου συνιστώ και σε ικετεύω: κατά τις συνεργασίες σου με υπεύθυνους παράγοντες του κοινωνικού βίου και κατά τις ποικίλες επικοινωνιακές σου συνδιαλέξεις, μη χησιμοποιείς ποτέ, μα ποτέ, το ψέμα. Ο λόγος του επισκόπου πρέπει να είναι <εκ της αληθείας> (Ιωάν. ιη΄37). Το ψέμα είναι εκ του διαβόλου.
…Με αναγκάζεις, λοιπόν, να προβώ σε κάποιες αποκαλύψεις που σε καθιστούν περισσότερο <επίορκο>, μια και επιβεβαιώνουν τη διαδεδομένη και επικυρωμένη, με πολλές αναφορές γεγονότων, κρίση, ότι στη διοικητική ή στην ποιμαντική σου διακονία, παίζεις συχνά, ως χρηματιστηριακή αξία, το ψέμα.
…Φίλε Νικόλαε <ουδέν γαρ εστί κεκαλυμμένον ο ουκ αποκαλυφθήσεται και κρυπτόν ο ου γνωσθήσεται> (Ματθ. ι’ 26) . Τα ψέμα δε μένει στο σκοτάδι της απόκρυψης ή της επικάλυψης. Φανερώνεται και διαπομπεύεται. Και εξουθενώνει τον χρήστη του…» (βλ. περιοδικό «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ», τ. 196 - Αθήνα, 1-1-2007).
Άγιε Μεσογαίας,
Η εγκύκλιός σου αυτή αποτελεί αυτογκόλ και αυτορεζίλεμα.
ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΜΥΡΕΛΑΙΟΥ