Χίος: Στη Μαρτυρική Ιερά Νέα Μονή

Εκκλησία της Ελλάδος | Δημοσίευση: 26/08/2018

Τήν 23ην Αὐγούστου, κατά τήν ὁποίαν ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τήν Ἀπόδοσι τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, πανηγυρίζει ἡ Θεοφρούρητη, Παναγιοσκέπαστη καί Βυζαντινή, ἀλλά καί Ἁγιοτρόφος καί Μαρτυρική Ἱερά Νέα Μονή, προπύργιον τῆς ἀμώμου Πίστης μας καί τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἀρχιπελάγους.

Ἡ Ἀρχιερατική Ἱερά Πανήγυρίς της ἐτελέσθη μέ βυζαντινή λαμπρότητα, κατάνυξη καί ἱεροπρέπεια, ἱερουργοῦντος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν κ. Μάρκου, πλαισιουμένου ὑπό πολλῶν Ἱερέων καί τῶν Διακόνων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως καί μέ τήν συμμετοχή ὁμάδας ἐξαιρέτων Ἱεροψαλτῶν ὡς καί πλήθους πιστῶν τῆς Χίου ἀλλά καί ἄλλων περιοχῶν τῆς Πατρίδας μας, οἱ ὁποῖοι εἶχαν κατακλύσει τό Καθολικό, τόν Ἐσωνάρθηκα καί τόν Ἐξωνάρθηκα ἀκόμη καί τόν περίβολο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς. Εὐσεβῆ ἐντύπωση ἔδινε καί ἱερή ἱκανοποίηση προσέθετε στή Θεία Μυσταγωγία τό γεγονός ὅτι ἡ προσέλευση τῶν πιστῶν ἦταν μέ τήν παρουσία ὁλόκληρης τῆς κάθε οἰκογενείας, καθώς μάλιστα συμμετεῖχε στόν ἑορτασμό καί ὁ Σύλλογος Τριτέκνων Χίου "Παναγία ἡ Νεαμονήτισσα".

Κατά τήν διακονία τοῦ Θείου Λόγου, ὁ Σεβασμιώτατος ἐτόνισε ὅτι τό χάρισμα τοῦ λόγου στόν ἄνθρωπο ἐδόθη ἀπό τόν Θεό στόν ἄνθρωπο μέσα στόν Παράδεισο μέ τήν ὀνοματοδοσία ἀπ' αὐτόν τῶν δημιουργημάτων καί μάλιστα τῶν ζώων. Ἔκτοτε μέ τό χάρισμα αὐτό ὁ ἄνθρωπος ὑμνεῖ καί δοξάζει τόν Θεό. Καί ἡ ὡραιοτέρα, ἀρτιωτέρα, ὑψηλοτέρα καί μοναδική ἔκφραση αὐτοῦ τοῦ χαρίσματος ἀπεδόθη γιά θνητό ἄνθρωπο στό πρόσωπο τῆς Παναγίας μέ τήν προσφώνησή της στόν Ἀκάθιστο Ὕμνο μέ τήν λέξη "Ἄμεμπτε". Γιατί μόνη ἡ Παναγία, ἐκτός ἀπό τό προπατορικό ἁμάρτημα, παρέμεινε σέ ὅλη τή ζωή της ἀναμάρτητη τηρῶντας ἀκέραια τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Στή συνέχεια, ὁ Σεβασμιώτατος ἀναφέρθηκε στίς δέκα ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ἀπό τίς ὁποῖες οἱ τέσσαρες πρῶτες ἀναφέρονται στά καθήκοντά μας πρός τόν Θεό καί οἱ ἄλλες ἕξι στά καθήκοντα καί στή σχέση μας μέ τόν συνάνθρωπο. Ἀνέλυσε γιατί ἔχουν ἀρνητική ἐκφορά (οὐ κλέψεις, οὐ φονεύσεις κλπ.), καθώς καί τήν θεολογική σημασία ἀρκετῶν ἀπό αὐτές, καί κατέληξε μέ τήν εὐχή: ἡ Αὐτοκράτειρα τοῦ Νησιοῦ μας καί τοῦ Ἀρχιπελάγους μας Παναγία νά σκέπει καί νά περιφρουρεῖ τήν Πατρίδα μας, τό Ἔθνος μας καί νά μᾶς ἀξιώσει τοῦ τελικοῦ σκοποῦ τῆς ζωῆς μας πού εἶναι ὁ Παράδεισος.

Περί τό τέλος τῆς Θ. Λειτουργίας, ὁ Σεβασμιώτατος ἐχειροθέτησε, μετά ἀπό ἐμπνευσμένη καί γεμάτη ἱερή συγκίνηση προσλαλιά, κατά τήν ὁποία ἐχρησιμοποίησε λογους τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου πρός τόν συμφοιτητή του στήν Ἀθήνα Οὐρανοφάντορα Μέγα Βασίλειο, σέ Κήρυκα τοῦ Θείου Λόγου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν τόν συμφοιτητή καί ἀδελφικό φίλο του στή Φιλοσοφική Σχολή τοῦ Ἐθνικοῦ & Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κ. Γεώργιον π. Κ. Γκέλην, Φιλόλογον καί συμψάλοντα κατά τήν Ἱεράν Ἀκολουθίαν τοῦ Ὄρθρου καί τήν Θ. Λειτουργίαν, πρός τόν ὁποῖον, στή συνέχεια, τιμῶντας καί τήν ἐξαίρετη πολύτεκνη Οἰκογένειά του, ἀπένειμε καί τό ἀνώτερο παράσημο τῆς Χιακῆς Ἐκκλησίας, τόν χρυσοῦν Σταυρόν τοῦ Ἁγ. Ἰσιδώρου.

Ἀκολούθησε Ἱερά Λιτανεία πέριξ τοῦ Καθολικοῦ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος τῆς Παναγίας τῆς Νεαμονήτισσας καί Ἱερῶν Λειψάνων, μεταξύ τῶν ὁποίων τῆς τ. Κάρας ἑνός τῶν Ὁσίων Ἱδρυτῶν τῆς Ἱερᾶς Νέας Μονῆς Νικήτα, Ἰωάννου καί Ἰωσήφ καί τοῦ Ἁγ. Νεκταρίου, διατελέσαντος Μοναχοῦ καί Γραμματέως τῆς Ἱερᾶς Νέας Μονῆς. Στήν ἀνατολική ὄψη, ὄπισθεν τοῦ Ἱεροῦ Βήματος ὁ Σεβασμιώτατος ἐδεήθη "ὑπέρ μακαρίας μνήμης καί αἰωνίου ἀναπαύσεως Χρυσοστόμου (Γιαλούρη) Ἀρχιερέως, Μητροπολίτου γενομένου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν, καί Μαριάμ Μοναχῆς, Καθηγουμένης τῆς Ἱερᾶς Νέας Μονῆς, οἱ ὁποῖοι ἐνεταφιάσθησαν ἐκεῖ.

Ἡ Ἀρτοκλασία ἔγινε στήν εἴσοδο τοῦ Καθολικοῦ τῆς Ἱερᾶς Νέας Μονῆς καί μετά τήν Ἀπόλυση προσφέρθηκε σέ ὅλο τό ἐκκλησίασμα τό παραδοσιακό ρεβυθοπίλαφο.