«Το τεχνητὸ κρατίδιο των Σκοπίων, στα βόρεια σύνορά μας, δημιουργήθηκε τον 20ο αιώνα για να προωθήσει διεθνή συμφέροντα στον ευρύτερο χώρο της Βαλκανικής. Ο λαὸς αυτός, παρ’ ότι αδύναμος, (αριθμητικά, οικονομικά, πολιτισμικά, κλπ.), προβάλλει απίστευτα παράλογες αξιώσεις εις βάρος της εθνικής μας ιστορίας και της εδαφικής μας ακεραιότητας», αναφέρει σε άρθρο του στο Kathimerini.gr, o Μητροπολίτης Πειραιώς, Σεραφείμ.
Aκολουθεί ολόκληρο το άρθρο του Μητροπολήτη Πειραιώς κ.κ Σεραφείμ στο kathimerini.gr:
«Ἡ Πατρίδα ὡς ἔννοια καὶ ὡς περιεχόμενο, ὡς τόπος κατοικίας ἑνὸς λαοῦ, μὲ ἰδιαίτερα χαρακτηριστικά, μὲ γλῶσσα, μὲ ἱστορία καὶ παραδόσεις, δὲν ἀπαξιώνεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Ἀντίθετα μάλιστα ἀποτελεῖ ἀξία, ἡ ὁποία βρίσκει θέση στὸν αἰώνιο λόγο τοῦ Θεοῦ.
Ο Χριστὸς κλαίει γιὰ τὴν Ἱερουσαλήμ, τὴν πρωτεύουσα τῆς ἐπιγείου Πατρίδος Του, ἐκφράζοντας τὸ παράπονό Του γιὰ τὴν ἀμετανοησία τῶν κατοίκων της, πρᾶγμα ποὺ δείχνει τὸ πατριωτικό Του συναίσθημα. Ἐὰν λοιπὸν ὁ Χριστὸς ἀγαποῦσε τὴν ἐπίγεια πατρίδα Του, γιατί δὲν θὰ πρέπει καὶ ἐμεῖς νὰ ἀγαποῦμε τὴ δική μας;
Ἰδιαίτερα ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἔχουμε βαθειὰ ἀποτυπωμένη στὴν ἰδιοσυγκρασία μας τὴν ἀγάπη πρὸς τὴν πατρίδα καὶ τὴν ἐλευθερία. Οἱ προαιώνιοι καὶ διαχρονικοὶ ἀγῶνες τῶν προγόνων μας γιὰ τὴν ἐλευθερία, ἀλλὰ καὶ ὁ ἐθνικός μας ὕμνος, ποὺ εἶναι ἕνας ὕμνος πρὸς τὴν ἐλευθερία, γραμμένος ἀπὸ τὸν ἐθνικό μας ποιητὴ Διονύσιο Σολωμό, καταδεικνύουν αὐτὴ τὴν ἀγάπη, ἡ ὁποία βεβαίως οὐδόλως ἀντιτίθεται στὴν παγκοσμιότητα τῆς Ὀρθοδόξου πίστεώς μας.
Δυστυχῶς ἡ κεντρικὴ καὶ μεγάλης γεωστρατηγικῆς σημασίας θέση της στὴν ὑφήλιο, στὸ σταυροδρόμι τριῶν ἠπείρων, μᾶς ἔταξε νὰ περιστοιχιζόμαστε ἀπὸ λαούς, οἱ ὁποῖοι στὸ διάβα τῶν αἰώνων, τὴν ἐπιβουλεύονται καὶ τὴν ὑπονομεύουν. Τὶς τελευταῖες δεκαετίες ἕνας ἀκόμη ἐπίβουλος γειτονικός μας λαὸς ἀμφισβητεῖ τὴν ἐδαφικὴ ἀκεραιότητά της. Πρόκειται γιὰ τὸ τεχνητὸ κρατίδιο τῶν Σκοπίων, στὰ βόρεια σύνορά μας, τὸ ὁποῖο δημιουργήθηκε τὸν 20ο αἰώνα, γιὰ νὰ προωθήσει διεθνῆ συμφέροντα στὸν εὐρύτερο χῶρο τῆς Βαλκανικῆς. Ὁ λαὸς αὐτός, παρ’ ὅτι ἀδύναμος, (ἀριθμητικά, οἰκονομικά, πολιτισμικά, κλπ.), προβάλλει ἀπίστευτα παράλογες ἀξιώσεις εἰς βάρος τῆς ἐθνικῆς μας ἱστορίας καὶ τῆς ἐδαφικῆς μας ἀκεραιότητας. Ἐπειδὴ στερεῖτο ἱστορικῆς παραδόσεως, σφετερίστηκε τὴ δική μας καὶ τὴν οἰκειοποιήθηκε, γιὰ νὰ ἔχει τὴν ψευδαίσθηση ὅτι ἔχει «λαμπρὰ ἱστορικὴ συνέχεια». Σφετερίστηκε τὴν ἱστορικὴ μνήμη καὶ παράδοση τῆς ἑλληνικῆς μας Μακεδονίας, παραβλέποντας πὼς δὲν ἔχει τὴν παραμικρὴ σχέση μὲ τὴν ἀρχαία Μακεδονία τοῦ μεγάλου Ἀλεξάνδρου καὶ τῶν διαδόχων του, ποὺ ἦταν γνήσιοι ἕλληνες καὶ ὁμιλοῦσαν τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα.
Καὶ τοῦτο διότι ὁ λαὸς αὐτὸς εἶναι οὐσιαστικὰ σλαβικός, ὁ ὁποῖος ἐγκαταστάθηκε περὶ τὸν 7ο μ.Χ. αἰώνα σὲ περιοχὴ τῆς εὐρύτερης ἀρχαίας Μακεδονίας. Ἀποσιωπώντας τὸ γεγονὸς αὐτὸ καὶ παραχαράσσοντας τὴν ἱστορία, ἐμφανίζεται ὡς «μακεδονικὸς» μὲ δική του «μακεδονικὴ γλώσσα», ὥστε νὰ κατασκευάσει «μακεδονικὴ ἐθνότητα». Καὶ τὸ χειρότερο, καλλιεργεῖ ἀλυτρωτικὴ ἰδεολογία, στοχεύοντας στὴν «ἀπελευθέρωση τῶν ἐδαφῶν», ποὺ βρίσκονται κάτω ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ κυριαρχία καὶ στὴν ἑνοποίηση τῆς Μακεδονίας στὶς ἀρχαῖες ἐδαφικές της διαστάσεις ὑπὸ τὴ δική του κυριαρχία.
Στὶς παράλογες ἐθνικιστικές του πρακτικὲς ἐνέπλεξε καὶ τὴν τοπικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ποὺ βρίσκεται στὰ γεωγραφικὰ ὅρια τοῦ σημερινοῦ κράτους τῶν Σκοπίων. Πρόκειται γιὰ τὴν Ἀρχιεπισκοπὴ Ὀχρίδας, ἡ ὁποία προέκυψε ἀπὸ τὴν διάσπαση τῶν τριῶν νοτιοτέρων ἐπαρχιῶν τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας, δηλαδὴ τῶν Μητροπόλεων Σκοπίων, Ζλετόβου - Στρωμνίτσας, Ἀχρίδας– Βιτωλίων, τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1958. Μὲ τὴν ἵδρυσή της, τὸ 1958, βρισκόταν σὲ κανονικὴ ἑνότητα μὲ τὸ Σερβικὸ Πατριαρχεῖο. Τὸ 1967 ὅμως ἀνακήρυξε τὸ αὐτοκέφαλό της μὲ ἀποτέλεσμα ἡ ἔκτακτη Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας, τὸ Σεπτέμβριο τοῦ ἴδιου ἔτους, νὰ κηρύξει τὴν ἡγεσία τῆς Σλαβομακεδονικῆς Ἐκκλησίας σχισματική. Ἔκτοτε καὶ μέχρι σήμερα παραμένει σχισματική, ἀφοῦ καμιὰ τοπικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν τὴν ἀναγνώρισε».