του Σωτήρη Μ. Τζούμα
Η χειροτονία του νέου Μητροπολίτη Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου Θεοκλήτου, την περασμένη Κυριακή ,στην Τρίπολη στάθηκε η αιτία αλλά και η αφορμή να γνωρίσουμε ένα άλλο "πρόσωπο", εντελώς διαφορετικό από την εικόνα που έχει βγάλει μέχρι σήμερα, του Αρκά Υπουργού Υγείας Ανδρέα Λυκουρέτζου.
Ο νέο-χειροτονούμενος Ιεράρχης κ.Θεόκλητος, συνδέεται με τον Υπουργό Ανδρέα Λυκουρέτζο από τα παιδικά τους χρόνια, τότε που η ανέχεια και η φτώχεια, ήταν ο μόνιμος και σταθερός σύντροφος της νιότης τους και έδιναν από κοινού τη μάχη της μάθησης,αλλά και τη μάχη της επιβίωσης για μία καλύτερη ζωή, ο καθένας από το δικό του μετερίζι!
Και τώρα και οι δύο έχουν αφήσει πίσω τους τις δύσκολες αλλά ευτυχισμένες εποχές και έχουν καταλάβει και οι δύο επίσημες και νευραλγικές θέσεις!
Υπό τω ακούσματι και μόνον, εκ μέρους του χειροτονούμενου κ.Θεοκλήτου,όλων των παλιών καλών στιγμών που έζησαν στο παρελθόν και σφυρηλάτησαν τη νιότη τους, ο παριστάμενος Υπουργός Υγείας Ανδρέας Λυκουρέτζοs συγκινήθηκε κι έδειξε ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο από αυτό που ξέραμε!
Απο τα σπινθηροβόλα μάτια του έτρεχαν δάκρυα που δεν μπορούσε να κρύψει και μέχρι το τέλος της θείας Λειτουργίας που ευχήθηκε στον χειροτονηθέντα καλορίζικος και αντάλλαξε μαζί του έναν πολύ θερμό εναγκαλισμό!
Η έκφραση αυτή του κ. Λυκουρέτζου και η όλη του συμπεριφορά έδειξε έναν άλλο εαυτό αλλά κι ότι φωλιάζει μέσα στον σοβαρό και στιβαρό πολιτικό,ένας ευαίσθητος και συναισθηματικός άνθρωπος,που δεν ξεχνά το πώς ξεκίνησε!
Πίσω από τα καλοσιδερωμένα κοστούμια, τα sur mezure πουκάμισα και τις γραβάτες, απέδειξε οτι κρύβεται ένας άλλος Ανδρέας που ξέρει να τιμά, να σέβεται αλλά και να έχει επιμελώς στην καρδιά του τον γενέθλιο τόπο του και τους συντοπίτες του.
Η ίδια συγκινησιακή ατμόσφαιρα συνεχίστηκε και στο επίσημο γεύμα που έγινε λίγο πιο έξω από την Τρίπολη στην " Επαυλις".
Όσο επικαλείτo
την μαρτυρία του Ανδρεα, ο νεοχειροτονηθείς Θεόκλητος ´,.για τα δύσκολα χρόνια ποu πέρασαν μαζί,κατά τα παιδικά και νεανικά τους χρόνια, τοσο ο Ανδρέα Λυκουρέτζος εδάκρυζε και έλεγε πόσο ευτυχισμένος είναι όταν βρίσκεται στον τόπο του, στην πατρίδα του με τους συντοπίτες του, που όλοι τον φωνάζουν " Ανδρέα" κι όχι κύριε Υπουργέ!
Όταν βρίσκομαι εδώ, ανάμεσα σε αυτούς τους δικούς μου ανθρώπους, είμαι πάντα ο Ανδρέας που ήμουν παιδί και νοιώθω πολύ όμορφα! Είμαι άλλος άνθρωπος κυριολεκτικά, μας είπε όταν τον αποχαιρετούσαμε τη μέρα εκείνη και τα δακρυσμένα μάτια του μαρτυρούσαν πώς εννοεί αυτό που λέγει...