(πηγή agioskosmas.gr ) Για την εικόνα της Αγίας Τριάδος
Και οι δύο όμως αυτές εικόνες είναι ΛΑΘΟΣ και απόβλητες.
Και είναι ΛΑΘΟΣ και απόβλητες για να μην πούμε κατ΄ ακρίβειαν ΒΛΑΣΦΗΜΕΣ και ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ για τον απλό απλούστατο λόγο, ότι δεν μπορεί να υπάρξει ΚΑΜΜΙΑ "εικόνα" της Αγίας Τριάδος, ούτε κυριολεκτικά, ούτε συμβολικά, αφού ο Τριαδικός Θεός μας είναι ΕΝΑΣ. Και είναι ΠΝΕΥΜΑ. Και έχει ΜΙΑ ουσία και όχι δύο για να μπορούμε να λέμε ότι σαν Πνεύμα δεν μπορούμε μεν να τον εικονίσουμε, αλλά σαν κάτι άλλο που είναι η άλλη Του ουσία μπορούμε, έστω και συμβολικά.
"Πνεύμα ο Θεός και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν" (Ιω. δ’ , 24).
Ο ΕΝΑΣ Τριαδικός Θεός μας είναι αόρατος, ασχημάτιστος, απερίγραπτος, γι΄αυτό και δεν μπορεί να τον δει ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΙΣ ούτε φυσικά και να τον περιγράψει.
"Θεόν ουδείς εώρακε πώποτε" (Ιω. α΄,18). Τον Θεόν δεν τον έχει δεί ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΙΣ μας λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης.
Είναι ο Δημιουργός και όχι δημιούργημα ανθρώπινο. Είναι Ακτιστος και όχι κτιστός-κτίσμα-ύλη, για να μπορούμε καθ’ οιονδήποτε τρόπον εμείς τα δημιουργήματα Του, οι άνθρωποι να τον εικονίζουμε.
"Γένος ουν υπάρχοντες του Θεού ουκ οφείλομεν νομίζειν χρυσώ ή αργύρω ή λίθω, χαράγματι τέχνης και ενθυμήσεως ανθρώπου, το θείον είναι όμοιον" μας λέγει ο Απόστολος Παύλος. (Πράξεις ιζ’, 29)
Δηλαδή: "Αφού λοιπόν είμεθα τέκνα του Θεού, δεν πρέπει να νομίζουμε ότι η θεότης είναι όμοια με χρυσό ή αργυρό ή λίθο και οποιοδήποτε σκαλιστό έργο τέχνης και επινοήσεως του ανθρώπου".
Αλλά και ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός στον Λόγο του για τις Άγιες Εικόνες λέγει σχετικά:
«Βλέπεις ότι είναι αδύνατο να εικονίζεται ο άποσος και απερίγραπτος και αόρατος Θεός.
Διότι δεν έχετε δει την όψη του, λέει, όπως είπε και ο Παύλος όταν στάθηκε στη μέση του Αρείου Πάγου αφού λοιπόν είμαστε γενιά του Θεού, δεν πρέπει να νομίζουμε ότι η θεότητα είναι όμοια με χρυσάφι ή με ασήμι ή με πέτρα, με χάραγμα της τέχνης και της φαντασίας του άνθρωπου.
Επομένως... γνωρίζουμε τι είναι αυτό που εικονίζεται και τι είναι αυτό που δεν μπορεί να περιγραφεί με εικόνα.
Γιατί λέει˙ δεν έχετε δει την όψη του. Πόσο μεγάλη είναι η σοφία του νομοθέτη! Πώς να εικονισθεί το αόρατο; πώς να παρασταθεί το απερίγραπτο; πώς να ζωγραφισθεί αυτό που δεν έχει ποσότητα, όγκο και όρια; πώς να αποδοθεί ο χαρακτήρας αυτού που δεν έχει μορφή; πώς να παρασταθεί με χρώματα το ασώματο;
Τι είναι λοιπόν αυτό που αποκαλύπτεται με αινιγματικό τρόπο;
Είναι φανερό πως λέει· Όταν βλέπεις ο ασώματος να γίνεται άνθρωπος για σένα, τότε μπορείς να κάνεις την εικόνα της ανθρώπινης μορφής όταν ο αόρατος γίνεται ορατός κατά τη σάρκα, τότε να απεικονίσεις το ομοίωμα αυτού που φανερώθηκε˙όταν ο ασώματος και ασχημάτιστος και άποσος και άπειρος και πέρα από κάθε μέγεθος με την υπεροχή της φύσεως του, αυτός που, ενώ υπάρχει με μορφή Θεού, παίρνοντας μορφή δούλου, με αυτή τη μορφή περιορίζεται σε όρια ποσού και μέτρου και αποκτά χαρακτηριστικά σώματος, τότε σχεδίαζε τον σε πίνακες και βάλε τον να τον βλέπουν, αυτόν που καταδέχτηκε να γίνει ορατός...
Γιατί βλέπουμε στα κτίσματα εικόνες οι όποιες μας φανερώνουν αμυδρά τις θειες ανταύγειες όπως όταν λέμε ότι η αγία Τριάδα, η υπεράρχια, εικονίζεται με τον ήλιο και το φως και τις ακτίνες· ή με την πηγή που αναβλύζει και με το νάμα που πηγάζει και με τη ροή ή με το δικό μας νου και το λόγο και το πνεύμα...
Στα παλιά χρόνια ο Θεός, (σ.σ. δηλ. η Αγία Τριάδα) ο ασώματος και ασχημάτιστος, δεν εικονιζόταν καθόλου. Τώρα όμως, επειδή ο Θεός (σ.σ. δηλ. ο Υιός και Λόγος του Θεού, ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός) φανερώθηκε με σάρκα και επικοινώνησε με τους ανθρώπους, απεικονίζω το ορατό του Θεού...
Ζωγράφιζε την ανέκφραστη συγκατάβαση του, τη γέννηση του από την Παρθένο, τη βάπτιση του στον Ιορδάνη, τη μεταμόρφωση του στο Θαβώρ, τα πάθη του που παρέχουν απάθεια, τα θαύματα, τα σύμβολα της θείας φύσεως του, τα οποία πραγματοποιούνται με θεϊκή ενέργεια μέσα από την ενέργεια της σάρκας, το σωτήριο σταυρό, την ταφή, την ανάσταση, την ανάληψη στους ουρανούς. Όλα να τα ιστορείς με λόγο και με χρώματα...
Γι’ αυτό παίρνω το θάρρος και εικονίζω τον αόρατο Θεό, όχι ως αόρατο, αλλά ως ορατόν που έγινε για μας προσλαμβάνοντας σάρκα και αίμα.
Δεν εικονίζω την αόρατη θεότητα, αλλά εικονίζω τη σάρκα του Θεού που έγινε ορατή.
Γιατί, αν είναι αδύνατο να εικονίσεις την ψυχή, πόσο μάλλον τον Θεό που έδωσε στην ψυχή την άυλη ιδιότητα;» (3)
Πώς λοιπόν εμείς οι αμαρτωλοί και ανάξιοι, τολμούμε να ζωγραφίζουμε και να εικονίζουμε, τον Τριαδικόν Θεόν, παρουσιάζοντας Τον σαν ένα απλό άνθρωπο, (ακόμη και ζώο, πτηνό όπως το άγιο Πνεύμα που το παρουσιάζουν σαν περιστέρι), κτιστό, ορατό, περιγραπτό, με συγκεκριμένο σχήμα και μορφή;