Απόψεις - Άρθρα - Σχόλια | Δημοσίευση: 16/01/2016
Απόσπασμα από την εισήγηση του ιεροκήρυκα της Ι.Μ.Ηλείας π.Φιλάρετου Σπανόπουλου στην ιερατική σύναξη με τίτλο "Η φτώχεια και η Εκκλησία":
"O Ιερέας ως πατήρ και ποιμήν ποτέ, μα ποτέ δεν πρέπει να λησμονεί την παραδειγματική ρήση του Ευαγγελίου, η οποία τονίζει ότι: «ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν υπέρ των προβάτων.
Απ’ αυτήν ακριβώς την ρήση απορρέουν και όλες οι υποχρεώσεις του Ιερέα ως ποιμένα έναντι της φτώχειας αλλά και όλων των σημερινών κοινωνικών προβλημάτων των ανθρώπων. Ας δούμε εν τάχει μερικά
από τα καθήκοντά του:
α). Ο Ιερέας σήμερα θα πρέπει να έχει προσωπική γνώση και σχέση με τους πιστούς, με το ποίμνιο του. Ο ίδιος ο Χριστός είπε ότι ο καλός ποιμήν «… τα ίδια πρόβατα …. καλεί κατ' ὄνομα», τους γνωρίζει δηλαδή προσωπικά με το όνομά τους.
β). Ο Ιερέας ως καλός ποιμήν θα πρέπει να νοιάζεται όχι μόνο για την πνευματική αλλά και για την υλική τροφοδοσία του ποιμνίου του. Ο Χριστός είπε ότι ο ποιμήν ο καλός εξάγει αυτά (τα πρόβατα) εις τόπον χλόης.
γ). Ο Ιερέας θα πρέπει νυχθημερόν να μεριμνά υπέρ των προβάτων του, «ὁ ποιμήν ο καλός την ψυχήν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων».
Κάθε στιγμή και κάθε ώρα ο Ιερέας θα πρέπει να πασχίζει έως θανάτου για την υλική και πνευματική κατάσταση των λογικών προβάτων που του ενεπιστεύθη η Εκκλησία. Και τέλος
δ). Ο Ιερέας θα πρέπει να εξέρχεται καθημερινά στις οδούς και φραγμούς της σύγχρονης ζωής των ανθρώπων «εις το ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός».
Ο Ιερέας δεν ησυχάζει, αλλά τρέχει και αναζητεί το ένα από 99 πρόβατα, το πλανόμενο και αυτό που έχει προβλήματα, ώστε να το σώσει και να το επαναφέρει στην ασφαλή ποίμνη και «…χαιρει επ' αὐτώ μάλλον ή επί τοις ενενήκοντα τοις μή πεπλανημένοις»."