Απόψεις - Άρθρα - Σχόλια | Δημοσίευση: 18/09/2015
Σεπτέμβριος 1993. Η Μακεδονική γη, σκέπαζε και αγκάλιαζε τον Μητροπολίτη Βεροίας και Ναούσης Κυρό Παύλο, καταγόμενο από το Λάλα Ν. Ηλείας. Είκοσι και δύο χρόνια πέρασαν από την ξαφνική και απρόσμενη κοίμησή του. Αντί Μνημοσύνου θα ήθελα να καταθέσω λίγα «Άνθη Ευλαβείας» στη Μνήμη του.
Επίσκοπος με φόβο Θεού και ανυπόκριτος Μητροπολίτης των έργων και όχι των λόγων. Αρχιερεύς που κατά τη Θεία Λειτουργία, ποτέ δεν καθόταν, ποτέ δεν μιλούσε και «έτρεμε» ενώπιον της Αγίας Τραπέζης. Δεσπότης με όλη την έννοια και σημασία της λέξεως. Άνθρωπος που πονούσε με τον πόνο των άλλων και βοήθησε πολλούς ανθρώπους στη δύσκολη ώρα και στιγμή. Δυστυχώς λείπουν σήμερα, τέτοιοι επίσκοποι και ιερείς από το σώμα της Εκκλησίας.
Αν και με πρόβλημα σοβαρό της καρδιάς του δεν έπαψε να τελεί τη Θεία Λειτουργία, έως την τελευταία στιγμή. Την εορτή της Κοίμησης της Θεοτόκου 15 Αυγούστου 1993 όπου και η τελευταία του Θ. Λειτουργία, επί της γης, του Αειμνήστου Κυρού Παύλου. 27 Αυγούστου, ημέρα Παρασκευή, αφήνει την τελευταία του πνοή σε ηλικία 64 ετών.
Εικοσιπέντε χρόνια, επίσκοπος και Μητροπολίτης Βεροίας και Ναούσης (1968-1993) άφησε μνήμη, αγαθή και καλού ποιμένος. Αυτά τα λίγα στη μνήμη του. Περισσότερα έχουν γραφτεί ήδη, κατά καιρούς. Ας έχουμε την ευχή του. Όλοι οι ευεργετηθέντες, υπ’ αυτού του αειμνήστου ιεράρχου με πρώτον εμένα, ας ανάβουμε ένα κερί στη μνήμη του. Αιωνία και Άληστος η μνήμη του.
Παύλος Α. Κυρατσής