Ουέλινγκτον, Νέα Ζηλανδία
Αναδημοσίευση από το in.gr Υπόσχεται την απομόνωση από τον «δολερό και δαιμονικό έξω κόσμο» και την μελλοντική ένωση με τον Θεό, μέσα από μια καθημερινότητα γεμάτη αγάπη κι ειρήνη.
Ωστόσο, η θρησκευτική αίρεση Γκλόριαβεϊλ στη Νέα Ζηλανδία έχει τεθεί εδώ και λίγους μήνες κάτω από το μικροσκόπιο της αστυνομίας, ύστερα από μια σειρά από κατηγορίες πρώην μελών της για κακοποιήσεις, βιασμούς και παιδεραστία.
Όπως αναφέρει σε εκτενές ρεπορτάζ της η εφημερίδα NZ Herald, η περιθωριακή χριστιανική σέχτα έχει δημιουργήσει έναν απομονωμένο οικισμό, τον Γκλόριαβεϊλ, στη περιοχή Χουαπίρι στο Νότιο Νησί της Νέας Ζηλανδίας.
Μέσα εκεί διαμένουν, υπό καθεστώς πλήρους απομόνωσης, περίπου 530 άνθρωποι που είναι μέλη της.
Όλοι οι πιστοί της κοινότητας, που θυμίζει λίγο την αντίστοιχη των Αμις στις ΗΠΑ, φοράνε μπλε στολές και ακολουθούν κατά γράμμα την Καινή Διαθήκη, σύμφωνα με τις εντολές του Αυστραλού Νέβιλ Κούπερ, του Ευαγγελιστή πάστορα που ίδρυσε την αίρεση το 1969.
Ο υπερήλικος Κούπερ, (που πλέον αυτοαποκαλείται «Ελπιδοφόρος Χριστιανός») καταδικάστηκε το 1994 σε πέντε χρόνια φυλακή επειδή βρέθηκε ένοχος για σεξουαλικές επιθέσεις σε κορίτσια 12-19 ετών.
Ωστόσο, μετά την αποφυλάκιση του διαμένει κι αυτός μόνιμα μέσα στη Γκλόριαβεϊλ κυβερνώντας την κοινότητα με σιδηρά πυγμή κι άκρως αμφιλεγόμενες πρακτικές.
Σύμφωνα λοιπόν με τις αρχές της αίρεσης, τα παιδιά απαγορεύεται να μιλάνε μεταξύ τους μέχρι να παντρευτούν –κι αυτό πρόκειται να συμβεί σε σχετικά μικρή ηλικία.
Για παράδειγμα, ο Πολ Βάλορ και η Περλ Χόουπ παντρεύτηκαν πριν λίγα χρόνια. Είναι δυο παιδιά που δεν έχουν κλείσει καλά τα 20 τους χρόνια, αλλά όπως επιτάσσει η θρησκεία τους, έπρεπε να νυμφευτούν με στόχο την τεκνοποίηση.
Μάλιστα, όπως αναφέρεται στο οκτάλεπτο ντοκιμαντέρ «Gloriavale – A World Apart» του νεοζηλανδού σκηνοθέτη Κόντι Πάρκερ, τους δυο νέους έφεραν κοντά οι «Γέροντες» της αίρεσης: δώδεκα ηλικιωμένοι άντρες που αποφασίζουν ποιος θα παντρευτεί ποιον, αφού πρώτα συμβουλευτούν τους γενεαλογικούς κατάλογους που αναφέρουν ποιος συγγενεύει με ποιον μέσα στην κοινότητα, προκειμένου να αποφευχθεί το ενδεχόμενο αιμομιξίας.
«Οι Ηγέτες μας έχουν λίστες με τα γενεαλογικά δέντρα του καθενός από τους 530 κατοίκους και όταν πας και τους πεις 'θέλω να παντρευτώ', σου βρίσκουν αμέσως πέντε ή έξι πιθανά κορίτσια που θα μπορούσαν να γίνουν σύζυγοι σου δίχως να ελλοχεύει ο κίνδυνος από μια πιθανή γέννα το παιδί να βρει με προβλήματα λόγω αιμομιξίας» λέει ο Πολ που με την Περλ έχουν αποκτήσει ήδη δύο παιδιά, την Εστερ και τον Τζοσάια.
Η τεκνοποιία ενθαρρύνεται από τις αρχές της σέχτας γι’ αυτό το λόγο πολλά ζευγάρια έχουν αποκτήσει μέχρι και 10-12 τέκνα.
Κάθε χρόνο γεννιούνται 30-40 παιδιά στην κοινότητα, στην οποία απαγορεύεται ρητώς κι απαρεγκλίτως ο έλεγχος των γεννήσεων.
Το πρόβλημα ξεκινάει από το ότι η αίρεση -αν και επισήμως αποδοκιμάζει τις προγαμιαίες σχέσεις και τις ερωτικές επαφές με ανήλικα κορίτσια- θεωρεί ότι τα κορίτσια μετά τα 13 ή τα 14 μπορούν όχι μόνο να παντρευτούν αλλά και να τεκνοποιήσουν.
Με άλλα λόγια, ο Κούπερ απαγορεύει τις σχέσεις με ανήλικα, αλλά η γυναίκα, σύμφωνα με τον ίδιο, ενηλικιώνεται στα 13 της χρόνια.
Υπάρχουν κατηγορίες από πολλά πρώην μέλη της σέχτας πως κορίτσια 13-14 ετών αναγκάζονταν να συνάψουν σεξουαλικές σχέσεις με άντρες κατά δέκα ή ακόμη και είκοσι χρόνια μεγαλύτερους τους.
Άλλοι διηγούνται ιστορίες βιασμών, βίας, κακοποίησης, εκφοβισμού, ενώ η κοινή συνιστώσα όλων των μαρτυριών είναι πως οι γυναίκες της σέχτας είναι πλήρως υποταγμένες στους άνδρες τους.
Οι κατηγόριες αυτές ερευνώνται ενδελεχώς από την αστυνομία της Νέας Ζηλανδίας.
Από την σέχτα έχει διαφύγει εδώ και αρκετά χρόνια ένας εκ των γιων του Κούπερ, ο Φιλ. Ο 53χρονος, σήμερα, άντρας σε συνέντευξη του σε αυστραλιανά ΜΜΕ είχε δηλώσει πριν λίγα χρόνια πως αποχώρησε απηυδισμένος από την Γκλόριαβεϊλ, αφήνοντας πίσω τη γυναίκα και τα πέντε του παιδιά.
Μάλιστα, καθώς ο πατέρας του τού απαγόρευσε να εισέλθει ξανά στη κοινότητα, προκειμένου να πάρει μαζί του την γυναίκα και τα παιδιά του, ο Φιλ αναγκάστηκε να μπει κρυφά με το αυτοκίνητο ένα βράδυ στη Γκλόριαβεϊλ και να οδηγήσει ξανά την οικογένεια του στο σπίτι που είχε νοικιάσει κι έμενε στην Ουέλινγκτον.
«Κοιτώντας πίσω, πρέπει να ομολογήσω πως όλα αυτά που συνέβαιναν ήταν λίγο τρελά. Μεγαλώνοντας κατάλαβα πως πρέπει να είσαι 'πυροβολημένος' [για να μένεις στην Γκλόριαβεϊλ]» είχε παραδεχτεί κατόπιν με νόημα.