Τοῦ ἀρχιμ. Ἰακώβου Κανάκη
Ὑπάρχουν πρόσωπα πού ἦρθαν στόν κόσμο, ἔζησαν καί ἔδρασαν ἀλλά μετά ἀπό λίγα χρόνια λησμονήθηκαν. Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι μπορεῖ νά ἦταν ἐπιφανεῖς στήν ἐποχή τους καί μάλιστα νά μεγαλούργησαν, ὅμως ὅπως προείπαμε, βρέθηκαν σύν τῶ χρόνῳ στήν ἀφάνεια. Πρόκειται γιά τούς «μεγάλους» αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Ἀλλά αὐτό δέν ἰσχύει μόνο γι’αὐτούς ἀλλά ὅλους μας. Καί ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ὑπάρχει φόβος νά βρεθοῦμε στήν ἴδια κατάσταση. Ὑπάρχουν ὅμως καί ἄλλοι πού τούς θυμόμαστε κάθε χρόνο, τούς τιμοῦμε, τούς ἐπικαλούμαστε στήν προσευχή μας καί δέν εἶναι ἄλλοι ἀπό τούς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας. Σήμερα αὔριο, χαιρόμαστε, σκιρτᾶ ἡ ψυχή μας γιά τήν μνήμη τῶν πρωτοκορυφαίων ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου. Δύο προσωπικότητες πού λαμπρύνουν τό στερέωμα τῆς Ἐκκλησίας μας. Δύο μορφές μοναδικές, ὅπως μοναδικός βέβαια εἶναι καί ὁ βίος κάθε ἁγίου. Ὁ ὑμνωδός τῶν τροπαρίων τῆς ἑορτῆς τους δέν ξέρει πῶς νά ὑμνήσει, τί νά πρωτοπεῖ γιά τούς δύο αὐτούς πραγματικά μεγάλους. Δέν ξέρει μέ ποιά στέμματα νά τούς στεφανώσει καί νά τούς ἐγκωμιάσει.
Ἀπό τήν μιά τόν ἀπόστολο Πέτρο στόν ὁποῖο κατεύφευγαν ὅλοι οἱ ἄλλοι ἀπόστολοι γιά νά λάβουν συμβουλές καί κατευθύνσεις γιά τό ἱεραποστολικό τους ἔργο. Εἶναι ὁ ἴδιος ἀπόστολος πού βρέθηκε κοντά, ὄχι τυχαῖα, στά κορυφαῖα γεγονότα τῆς ἐπίγειας ζωῆς τοῦ Χριστοῦ. Ἦταν ψαράς στό ἐπάγγελμα ἀλλά ὅπως φαίνεται μέ διακαή πόθο νά γνωρίσει τήν Άλήθεια. Εἶναι στόν χαρακτήρα αὐθόρμητος καί θυσιαστικός ἄν καί τήν κρίσιμη ὥρα δείλιασε γιά τήν πίστη του στό Χριστό. Δέν εἶναι ὅμως καθόλου τυχαῖα ἡ τριπλή ἐρώτηση τοῦ Διδασκάλου Του στήν συνέχεια για τό ἄν τόν ἀγαπᾶ.Τρεῖς φορές τόν ἐρωτᾶ γιά τήν ἀγάπη του προκειμένου νά διορθωθεῖ ἡ τριπλή ἄρνησή του. Αὐτός ὁ ἀπόστολος γίνεται μιά καιομένη λαμπάδα τῆς ἱεραποστολικῆς πορείας τοῦ Εὐαγγελίου. Πραγματικός στύλος καί ἑδραίωμα πού φθάνει γιά τόν σκοπό αὐτό μέχρι θυσίας τῆς ἴδιας του τῆς ζωῆς.
Καί ὁ ἄλλος στύλος τῆς Ἐκκλησίας μας, ἰσάξιος μέ τόν πρῶτο, ὁ ἑορταζόμενος κήρυκας τῶν ἐθνῶν Παῦλος. Τί νά πεῖ κανεῖς γι’ αὐτόν τόν τόσο πραγματικά μεγάλο; Μέ τήν ἀνάγνωση στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων καί τῶν δικῶν του ἐπιστολῶν περί τῆς ζωῆς καί τοῦ ἔργου του ἰλιγγιᾶ ὁ νοῦς. Εἶναι ξεκάθαρο ὅτι πάσχει γιά τό Εὐαγγέλιο, θυσιάζει τά πάντα γιά τόν σκοπό αὐτό, ταλαιπωρεῖται, διώκεται, φυλακίζεται, θανατώνεται, καί ὅλα αὐτά γιά τήν πίστη του. Ὅμως τί μεγάλο πράγμα εἶναι νά θυσιάζεσαι γι’ αὐτό πού πιστεύεις! Ἦταν διώκτης τοῦ χριστιανισμοῦ καί ἔγινε κήρυκας καί ὁμολογητής του. Αὐτά εἶναι τά μεγαλεία τοῦ Θεοῦ ἑνός Θεοῦ πού σπάει τά καλούπια καί ἀναζητᾶ καί καλεῖ ψυχές ἀπό ὅλα καί σέ ὅλα τά μήκη καί τά πλάτη τῆς γῆς. Σέ κάθε τόπο πού ὑπάρχει ἀνθρώπινη ὕπαρξη ἐκεῖ ὑπάρχει ἰδιαίτερη μέριμνα ἀπό τόν Θεό γι’ αὐτήν. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος πίστευε ὅτι τό Εὐαγγέλιο ἔπρεπε νά κηρυχθεῖ στά μεγάλα κέντρα καί ἀπό ἐκεῖ θα ἦταν εὔκολο στήν συνέχεια νά διαδοθεῖ παντοῦ. Ἔτσι καί ἔκανε μέ μεγάλη συνέπεια. Πράγματι τό χαρμόσυνο μήνυμα ἔφθασε σέ ὅλο τόν τότε γνωστό κόσμο. Θαυμάζουμε τήν πλατειά καρδιά του καί τόν νοῦ τοῦ μεγάλου αὐτοῦ ἁγίου πού δέν φοβήθηκε νά τά βάλει μέ ὅλους γιά τήν ἀγάπη του στό Χριστό καί αὐτό ἔγινε γιατί ἦταν θεοκίνητος, ζοῦσε μέσα του ὁ Χριστός! «Ζῶ δε οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός» (Γαλ. 2,20).
Τούς δύο αὐτούς μεγάλους ἀποστόλους ἑορτάζουμε σήμερα, τόν Πέτρο καί τόν Παῦλο. Δύο πορείες ξεχωριστές καί ἰδιαίτερες ἀλλά ἀπό τήν ἴδια ἀφετηρία καί μέ κοινή κατάληξη. Κοινή ἀφετηρία τους ἡ Πεντηκοστή καί κοινή κατάληξη ἡ θέωση μέσω τοῦ μαρτυρίου. Δύο πρότυπα πού θα εἶναι πάντοτε ἐπίκαιρα ἴσως ὄχι μέσα ἀπό τηλεοπτικούς σταθμούς καί ἄλλα μέσα ἀλλά ἀναδυόμενοι μυστικά στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων πού τό ἐπιθυμοῦν.
Ἐν μέσω πολύεδρης κρίσης για τήν πατρίδα μας ἡ μνήμη τους εἶναι πιό ἐπίκαιρη ἀπό ποτέ! Μᾶς μιλοῦν γι’ αὐτά πού ἀξίζουν. Μᾶς θυμίζουν ὅτι τά πάθη μας ὁδηγοῦν σέ δύσκολες καταστάσεις. Μᾶς νοηματοδοτοῦν τήν ζωή σέ αὐτά για τά ὁποῖα ἀξίζει νά ζοῦμε καί νά παλεύουμε, τά ὁποῖα συσπειρώνονται στήν προσπάθειά μας νά βροῦμε τόν δρόμο μας, τόν δρόμο πού ὁδηγεῖ στήν αἰώνια χαρά πού προσφέρει ἡ κοινωνία μέ τόν Θεό! Ἡ ἐμπιστοσύνη μας στό θεό, ἡ ἐμπιστοσύνη πού εἶχαν οἱ ἅγιοι, μᾶς δίνουν λύσεις, ἄν το θελήσουμε καί για τήν παροῦσα δύσκολη κατάσταση ἀλλά καί γιά τήν μέλουσα ζωή!