Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου - Αναγνώστου - Βηματαρίου- πρ. Δημοτικού Συμβούλου Χίου
Με ρίγη συγκίνησης τίμησαν τη μνήμη του πολιού Ιεράρχη της Χιακής Εκκλησίας, Μητροπολίτη κυρού Χρυσοστόμου (Γιαλούρη), οι εκλεκτοί φιλόχριστοι, αποτίσαντες φόρο τιμής, συμπολίτες μας, το πρωί της Τρίτης 29/11 ε.ε., στο Καθολικό (Κεντρικό Ναό) της Σταυροπηγιακής ιστορικής, Ιεράς Νέας Μονής.
Μέσα σε μια κατανυκτική πανδαισία- ιεροτελεστία που έσφυζε από πνευματικό παλμό, ο εκλεκτός νέος Μητροπολίτης Χίου π. Μάρκος, συμπαραστατούμενος υπό πλειάδος Ιερέων, τέλεσε την Θεία Λειτουργία και εν συνεχεία το ιερό Μνημόσυνο του μακαριστού Ιεράρχη, προ του οποίου απένειμε το οφίκιο του Πρωτοπρεσβυτέρου σε τέσσερις Ιερείς χειροτονηθέντες από τον αείμνηστο Χρυσόστομο και ειδικότερα τους: π. Αντώνιο Χρίτη (Εφημέριο Ι.Ν. Αγ. Αναστασίας Φραγκοβουνίου), π. Μακάριο Στρουμπάκη (Εφημέριο Ι.Ν. Αγ. Μαρίνης & Αγ. Αναργύρων Εγκρεμού), π. Πλάτωνα Γκιάλη (Εφημέριο Ι.Ν. Αγ. Ματθαίου Κοφινά) και π. Νικόλαο Μακρή (Εφημέριο Ι.Ν. Αγ. Ιωάννου Θεολόγου), αναφέροντας χαρακτηριστικά <<Έχουμε πλήρη εμπιστοσύνη στην κρίση του κυρού Χρυσοστόμου. Για να αποθέσει τα χέρια του ο Άγιος αυτός Ιεράρχης στο κεφάλι των Ιερέων αυτών ήξερε τι έκανε, βασάνισε πολύ τη σκέψη του. Έτσι, σήμερα, απονέμει η τοπική Εκκλησία το οφίκιο τούτο στους εν λόγω Ιερείς, τιμώντας τόσο τη μνήμη του μακαριστού πατέρα μας όσο και την υπερτριακονταπενταετή ιερατική τους δράση>>. Επίσης, σημειολογικά ανέφερε, μεταξύ άλλων, <<Πολλοί λένε ποιο, άραγε, να είναι το μέλλον μας. Η σημερινή ιεροτελεστία και τα σημεία του αξιομακάριστου Χρυσοστόμου έδωσαν την απάντηση: Το μέλλον μας είναι οι Άγιοι μας>>.
Κατά τη Θεία Λειτουργία απέδωσε μελωδικότατους Ύμνους ο ανιψιός του εκλιπόντος Ιεράρχη, κ. Μανώλης Μελινός, Θεολόγος- Συγγραφέας και Δ/ντης της Βιβλιοθήκης της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ο ίδιος ομίλησε κατάλληλα με γλαφυρό και παραστατικό λόγο κατά τη διάρκεια του ιερού Μνημοσύνου, αντιφωνώντας τον Μητροπολίτη μας π. Μάρκο, δεινό ρήτορα, με μοναδική ευφράδεια λόγου και μεταδοτικότητα που, σπάνια, μπορεί κάποιος να βρει. Επίσκοπο με θεολογική συνείδηση που ελέγχει κάθε του κίνηση, καρτερικό δέκτη της θείας χάριτος που <<τα ασθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληροί>>. Ο Μητροπολίτης μας προσφώνησε τον προσφιλή εκλιπόντα με λόγο που μπορεί να συγκριθεί μόνον με τους λόγους του Μεγάλου Βασιλείου ή του Ιερού Χρυσοστόμου.
Κατά την ταπεινή μας άποψη, οι Ιεροτελεστίες αυτές ήλθαν να καλύψουν δύο κενά που, επί έτη υφίσταντο: Αφενός της ισχνής μέχρι σήμερα - από πλευράς τοπικής Εκκλησίας - απόδοσης τιμής σε έναν Άγιο Ιεράρχη και αφετέρου της - παλαιότερης - άνισης απονομής οφικίων που, ο νέος Επίσκοπος με μεγάλη σοφία και προνοητικότητα απονέμει, αποδίδοντας δικαιοσύνη στους κόλπους της τοπικής μας Εκκλησίας.
Για την ιστορία να σημειώσουμε ότι, ο μακαριστός Ιεράρχης ευρίσκετο ενταφιασμένος στον αύλειο χώρο της Ιεράς Νέας Μονής, πλησίον του Καθολικού (του Κεντρικού Ναού δηλαδή) και ανατολικά του Ιερού Βήματος επί 26 συναπτά έτη. Το 2004 απαιτήθηκε να πραγματοποιηθεί η ανακομιδή των τιμίων Λειψάνων του προκειμένου να εξωραϊστεί ο χώρος, έπειτα από παρέμβαση της αρχαιολογικής υπηρεσίας. Τότε, συνέβησαν σημεία θαυμαστά που έχουν καταγραφεί από αρκετούς αυτόπτες μάρτυρες με κορυφαίο (σημείο) την ευωδία που αναδύθηκε από τον τάφο και η οποία ερχόταν κατά κύματα επί αρκετές ώρες και έφθανε σε απόσταση δεκάδων μέτρων. Επίσης, πολλά και αξιοθαύμαστα σημεία σημειώθηκαν με επίκεντρο τον αοίδιμο Ιεράρχη τόσο προ της θανής του όσο και κατόπιν αυτής. Τι κι αν οι άνθρωποι είτε σιωπούν είτε άλλα κελεύουν. Ακόμη κι αν όλοι σιωπήσουν <<και οι λίθοι κεκράξονται>>. Την μοναδική σωστή απάντηση τη δίδει ο Θεός, στον χρόνο και με τον τρόπο που Εκείνος αποφασίζει.
Τέλος, αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι και η μητέρα του αειμνήστου Χρυσοστόμου Γιαλούρη, χήρα ούσα σε νεαρή ηλικία, τίμησε την οικογένεια και την Εκκλησία και αρκετά χρόνια προ του επιγείου τέλους της εκάρη Μοναχή, από τον Μητροπολίτη- υιό της, με το όνομα Ερμιόνη Μοναχή, μόνασε στην Νέα Μονή και ετάφη στο κοιμητήριο των μοναχών της που βρίσκεται λίγα μέτρα μακρύτερα, πλησίον του Ι. Ν. Αγ. Λουκά όπου και τα Λείψανα των σφαγιασθέντων, υπό των Τούρκων, το 1822, μοναχών της αιματόβρεκτης, ιεράς, Νέας Μονής.-