Τήν 5ην μ.μ. ὥραν τῆς Παραμονῆς τοῦ νέου ἔτους, Τρίτης 31ης Δεκεμβρίου 2014/13ης Ἰανουαρίου 2015, ἔλαβε χώραν ἡ τελετή τῆς κοπῆς τῆς Βασιλόπιτας εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου.
Ἐν ἀρχῇ τῆς τελετῆς ταύτης προσεφώνησεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐπί τῷ Νέῳ Πολιτικῷ ἔτει 2015 διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί:
«Εἶπεν ὁ Κύριος πρός αὐτούς (τούς Ἀποστόλους)
οὐκ ὑμῶν ἐστι γνῶναι χρόνους ἤ καιρούς οὕς ὁ Πατήρ ἔθετο ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ», (Πράξ. 1, 7).
Σεβαστοί Πατέρες καί Ἅγιοι ἀδελφοί,
Ἐξοχώτατε κύριε Πρέσβυ,
Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος εἰς Ἱεροσόλυμα,
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί.
Πρό ἡμερῶν ἑορτάσαμεν τό «χρόνοις αἰωνίοις σεσιγημένον» (Ρωμ. 16, 25) μέγα μυστήριον τῆς σωτηρίας ἡμῶν, τήν ἐνσάρκωσιν δηλονότι τοῦ Θεοῦ Λόγου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐκ τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας.
Τό σωτηριῶδες τοῦτο γεγονός ἔλαβε χώρα ἐν συγκεκριμένῳ τόπῳ καί χρόνῳ ἱστορικῷ. Ἐν μέν τόπῳ τῇ πόλει τῆς Βηθλεέμ, ἐν δέ χρόνῳ ἐπί Καίσαρος Αὐγούστου.
Σήμερον ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία ἑορτάζει τόν ἐγκαινισμόν τοῦ νέου ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητος Κυρίου, ὡς ἐπίσης καί τήν μνήμην τοῦ ἐγκρίτου Πατρός τῆς Ἐκκλησίας καί Οἰκουμενικοῦ Διδασκάλου Ἁγίου Βασιλείου Ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας Καππαδοκίας, πρός τιμήν τοῦ ὁποίου τελεῖται καί ἡ σεμνή τελετή τῆς φερωνύμου αὐτοῦ Βασιλόπιττας.
Εὐχαριστήριον αἶνον ἀναπέμπομεν τῷ ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ τῷ ἀξιώσαντι ἡμᾶς πάντας, τήν Γεραράν Ἁγιοταφιτικήν ἡμῶν Ἀδελφότητα καί τό Χριστεπώνυμον ἡμῶν ποίμνιον ἵνα εἰσέλθωμεν εἰς τόν νέον ἐνιαυτόν τῆς Χρηστότητος Κυρίου.
Ὁ ἐνιαυτός δέ τῆς Χρηστότητος Κυρίου, δέν εἶναι ὁ ρέων καί παρερχόμενος καί ἀνυπόστατος χρόνος τοῦ κόσμου τούτου, ἀλλά ὁ χρόνος τῆς Ἐκκλησίας, τοὐτέστιν τῆς ἐν Χριστῷ αἰωνίου Βασιλείας τῆς ἐγκαινισθείσης ἐν τῷ χρόνῳ ἤ καιρῷ ὅν ὁ Θεός Πατήρ ἔθετο τῇ ἰδίᾳ αὐτοῦ ἐξουσίᾳ, κατά τόν θεῖον Παῦλον. Λέγομεν δέ τοῦτο διότι «ἑάν τε γάρ ζῶμεν, τῷ Κυρίῳ ζῶμεν, ἐάν τε ἀποθνήσκωμεν, τῷ Κυρίῳ ἀποσθνήσκωμεν, ἐάν τε οὖν ζῶμεν ἐάν τε ἀποθνήσκωμεν, τοῦ Κυρίου ἐσμέν, εἰς τοῦτο γάρ Χριστός καί ἀπέθανε καί ἀνέστη καί ἔζησεν, ἵνα καί νεκρῶν καί ζώντων κυριεύσῃ», (Ρωμ. 14, 8-9).
Ὑπ’ αὐτήν τήν Παύλειαν ἑρμηνείαν θεωροῦντες καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τήν σημασίαν καί τόν σκοπόν τοῦ χρόνου, καλούμεθα νά ἀναλόγισθῶμεν τά ἔργα τῶν ἄχρι τοῦδε πράξεων ἡμῶν ἀλλά καί τόν τρόπον τῆς χρήσεως τοῦ διαρεύσαντος ἡμῖν χρόνου.
Με ἄλλα λόγια καλούμεθα νά ἀναλογισθῶμεν, κατά Παῦλον, «ἑάν ἀξίως τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ ἐπολιτεύθημεν», (Φιλιπ. 1, 27). Καί τοῦτο διότι «τί γάρ ὡφελεῖται ἄνθρωπος ἐάν τόν κόσμον ὅλον κερδήσῃ, τήν δέ ψυχήν αὐτοῦ ζημιωθῇ;», (Ματθ. 16, 26).
Ἡ εἰς τόν σύγχρονον ἡμῖν κόσμον γενικώτερον καί τῇ περιοχῇ ἡμῶν εἰδικώτερον περιρρέουσα ἀκαταστασία, δηλονότι πόλεμοι, διωγμοί, ἐκτοπισμοί καί ἐν ψυχρῷ δολοφονίαι ἀθώων συνανθρώπων, μαρτυρεῖ ὅτι ὁ ἄνευ τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ χρόνος τῆς ζωῆς ἡμῶν εἶναι θλῖψις, στενοχωρία καί ἀπελπισία.
Ἡμεῖς, ἀδελφοί μου, «μή μετακινούμενοι ἀπό τῆς ἐλπίδος τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ» (Κολ. 1, 23), εὐχόμεθα ὅπως, κατά τόν νέον ἐνιαυτόν τῆς χριστότητος Κυρίου, ἀνατείλῃ εἰς τάς καρδίας ἡμῶν καί πάντων τῶν ἀνθρώπων ὁ ἐν σπηλαίῳ τῆς Βηθλεέμ γεννηθείς ἥλιος τῆς δικαιοσύνης καί τῆς εἰρήνης. Ἀμήν.
Εὐλογημένος καί εἰρηνικός ὁ καινούργιος χρόνος.
Ἀκολούθως δέ οἱ Πατέρες ἔψαλλον τό Ἀπολυτίκιον τῆς ἑορτῆς τῆς Περιτομῆς τοῦ Κυρίου «Μορφήν ἀναλλοιώτως…» καί τοῦ Ἁγίου Βασιλείου «Εἰς πᾶσαν τήν γήν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος σου…».
Ὁ δέ Μακαριώτατος ἔκοψε τήν πίτταν, λέγων «αἴσιον, εὐτυχές καί εὐλογημένον τό Νέος Ἔτος 2015» καί διένειμεν αὐτήν εἰς τούς τιμήσαντας τήν τελετήν, τούς Ἀρχιερεῖς τοῦ Πατριαρχείου, τόν Γενικόν Πρόξενον τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Γεώργιον Ζαχαριουδάκην, τούς Ἀρχιμανδρίτας τοῦ Πατριαρχείου καί τούς λοιπούς Ἁγιοταφίτας, τά μέλη τῆς Ἐλληνικῆς Παροικίας καί τοῦ Ἀραβοφώνου ἡμῶν ποιμνίου, τούς δοκίμους τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς, οἱ ὁποῖοι ἔψαλλον καί τά κάλαντα εἰς τούς προσκυνητάς.
Ἅμα τῇ λήξει τῆς τελετῆς, οἱ δόκιμοι τῆς Σχολῆς ἔψαλλον τά κάλαντα τά μέλη τῆς Ἀδελφότητος τοῦ Πατριαρχείου.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.