Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του μητροπολίτη Σερρών

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ   ΔΙΔΑΧΗ

ΕΠΙ  ΤΟΙΣ  ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ

«Χρι­στός γεν­νᾶ­ται δο­ξά­σα­τε·

Χρι­στός ἐξ οὐ­ρα­νῶν ἀ­παν­τή­σα­τε·

Χρι­στός ἐ­πί γῆς ὑ­ψώ­θη­τε…» (Ἁγ. Γρη­γο­ρί­ου Θε­ο­λό­γου, Λό­γος 38, Εἰς τά Θε­ο­φά­νι­α, εἴ­τουν Γε­νέ­θλι­α τοῦΣω­τῆ­ρος).

            Ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί,

Ἐ­πέ­λαμ­ψε καί πά­λιν ἡχαρ­μό­συ­νη καί ἁ­γί­α πανήγυρη τῶν Χρι­στου­γέν­νων, ἡμη­τέ­ρα ὅ­λων τῶν χρι­στια­νι­κῶν ἑ­ορ­τῶν. ὉΚύ­ρι­ός μας τα­πει­νῶς καί ἀ­θο­ρύ­βως γεν­νή­θη­κε στήν φάτ­νη τοῦσπη­λαί­ου τῆς ἁ­γί­ας Βη­θλε­έμ καί μέ τό οὐ­ρά­νι­ο καί σω­στι­κό φῶς Τουσκέ­πα­σε ὁ­λό­κλη­ρη τήν κτί­ση. Ἀ­νέ­τει­λε ἡἀ­να­το­λή τῶν ἀ­να­το­λῶν, ἡφω­ταυ­γής καί φω­σφό­ρος ἡ­μέ­ρα τοῦΘε­οῦ, πούδι­α­λύ­ει τό πυ­κνό σκο­τά­δι τῆς ἀ­γνω­σί­ας καί νι­κᾶτήν δύ­να­μη τῆς ἁ­μαρ­τί­ας. Τό συγ­κλο­νι­στι­κό θαῦ­μα τῆς θεί­ας ἐ­ναν­θρω­πή­σε­ως, ἡἀ­νερ­μή­νευ­τη σύλ­λη­ψη καί ἡἀ­νέκ­φρα­στη γέν­νη­ση τοῦΚυ­ρί­ου μας Ἰ­η­σοῦΧρι­στοῦ, «τό πάν­των και­νῶν, και­νό­τα­τον θαῦ­μα, τό μό­νον και­νόν ὑ­πό τόν ἥ­λι­ον», ὅ­πως χα­ρα­κτη­ρι­στι­κῶς θεολογεῖὁἍ­γι­ος Ἰ­ω­άν­νης ὁΔα­μα­σκη­νός, γιά μί­α ἀ­κό­μη φο­ράφα­νε­ρώ­νει στόν κό­σμο τήν ἀ­νεξάντλητη πα­τρι­κή ἀ­γά­πη τοῦΘε­οῦπρός τό δη­μι­ούρ­γη­μά του, τόν ἄν­θρω­πο, χά­ριν τοῦὁ­ποί­ου τέ­μνει τήν ἱ­στο­ρί­α, ὑ­περ­βαί­νει τούς νό­μους τῆς φύ­σε­ως καί πραγ­μα­τώ­νει τό πα­ρά­δο­ξο καί ξέ­νο μυ­στή­ρι­ο τῆς θεί­ας σαρ­κώ­σε­ως.

ὉΘε­ός Λό­γος, ὁεἷς τῆς Τρι­ά­δος, ἡεὐ­δο­κί­α τοῦΠα­τρός, στή νγῆμε­τά ἀν­θρώ­πων συ­να­να­στρέ­φε­ται,  χω­ρίς πο­τέ νά χω­ρι­σθεῖἀ­πό τόν Πα­τέ­ρα, «ὁἄ­σαρ­κος σαρ­κοῦ­ται, ὁλό­γος πα­χύ­νε­ται, ὁἀ­ό­ρα­τος ὁρᾶ­ται, ὁἀ­να­φής ψη­λα­φᾶ­ται, ὁἄ­ναρ­χος ἄρ­χε­ται, ὁΥἱ­ός τοῦΘε­οῦ, Υἱ­ός ἀν­θρώ­που γί­νε­ται»(Ἁγ. Γρη­γο­ρί­ου Θε­ο­λό­γου, Λό­γος 38, Εἰς τά Θε­ο­φά­νι­α, εἴ­τουν Γε­νέ­θλι­α τοῦΣω­τῆ­ρος). Ἡθεία ἐνανθρώπηση εἶναι «τό μέ­γα τῆς εὐ­σε­βεί­ας μυ­στή­ρι­ον» (Α’ Τιμ. 3,16) γιά τό ὁποῖο ὁοὐ­ρα­νο­βά­μων Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος, γε­μᾶ­τος εὐ­γνω­μο­σύ­νη πρός τόν Σω­τῆ­ρα Χρι­στό το­νί­ζει: «Γι­νώ­σκε­τε τήν χά­ριν τοῦΚυ­ρί­ου ­ἡμῶν Ἰ­η­σοῦΧρι­στοῦ, ὅ­τι δι’ ὑ­μᾶς ἐ­πτώ­χευ­σε πλού­σι­ος ὧν, ἵνα ὑ­μεῖς τῇἐ­κεί­νου πτω­χεί­ᾳπλου­τή­ση­τε (Β’ Κορ. 8, 9). Ὁτε­χθείς Κύ­ρι­ός μας προ­σέ­λα­βε θε­λη­μα­τι­κῶς τήν ὀν­το­λο­γι­κή, λό­γῳτῆς ἁ­μαρ­τί­ας, πτω­χεί­α τοῦἀν­θρώ­που, γιά νά πλου­τί­σει μέ πνευματικό πλοῦ­το  τήν πτω­χεύ­σα­σα ἀν­θρώ­πι­νη φύ­ση. Δι­ά τοῦ­το καί ἡἐν χρό­νῳγέν­νη­ση τοῦΚυ­ρί­ου μας ὀ­νο­μά­ζε­ται ἀ­πό τούς θεί­ους πα­τέ­ρες τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας, συγ­κα­τά­βα­σις, κέ­νω­σις, τα­πεί­νω­σις, πτωχεία. Ὁπρο­αι­ώ­νι­ος Λό­γος  ἀ­πό ἀ­προ­σμέ­τρη­τη ἀ­γά­πη γεν­νᾶ­ται «ἐν Βη­θλε­έμ τῆς Ἰ­ου­δαί­ας, ἐν ἡ­μέ­ραις Ἡ­ρώ­δου τοῦΒα­σι­λέ­ως» (Ματθ. 1,2) ὡς ἄν­θρω­πος, ἀ­να­και­νί­ζει καί ἀ­να­πλά­θει τόν ὑ­λι­κό καί φθαρ­τό κό­σμο, χα­ρί­ζει δι­ά τῆς σαρ­κώ­σε­ώς Του στό ἀν­θρώ­πι­νο γέ­νος τήν πλη­ρό­τη­τα τῆς ζω­ῆς, φα­νε­ρώ­νει τόν ἄλ­λο Πα­ρά­κλη­το,  «τόν θη­σαυ­ρό τῶν ἀ­γα­θῶν», τό Ἅ­γι­ο Πνεῦ­μα καί κα­θι­στᾶ  τόν ἄν­θρω­πο πνευ­μα­τέμ­φο­ρο, μέ­το­χο τῶν αἰ­ω­νί­ων ἀ­γα­θῶν καί συμ­πά­ρε­δρο τῆς θεί­ας με­γα­λο­σύ­νης.

ὉΚύ­ρι­ός μας Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός γεν­νή­θη­κε ὡς τέ­λει­ος ἄν­θρω­πος, κα­τά πάν­τα ὅ­μοι­ος μέ ἐ­μᾶς, ἐ­κτός ἁ­μαρ­τί­ας, καί ἔ­τσι μᾶς κα­θι­στᾶοἰ­κεί­ους Του, φίλους, ἀ­δελ­φούς Του κα­τά χά­ριν, διά «τό εἶ­ναι αὐ­τόν πρω­τό­το­κον ἐν πολ­λοῖς ἀ­δελ­φοῖς» (Ρωμ. 8, 29). Ὁἀθάνατος καί παντεχνήμων Λόγος ἔ­γι­νε ἄν­θρω­πος, γιά νά μᾶς με­τα­δώ­ση τό κα­λύ­τε­ρο, τό ἀ­νώ­τε­ρο, τό ἁ­γι­ώ­τε­ρο, δη­λα­δή τήν θε­ό­τη­τά Του. Σαρ­κώ­θη­κε, γιά τόν δι­κό μας ὀν­το­λο­γι­κό πλου­τι­σμό, γιά τήν δι­κή μας λύ­τρω­ση καί σω­τη­ρί­α, γιά νά γί­νου­με ἐ­μεῖς «κοινωνοί θεί­ας φύ­σε­ως» (Β’ Πέ­τρου 1, 4).

Μέ­σα σέ αὐ­τή τήν πο­ρεί­α τοῦχρό­νου, τό χθές, τό σή­με­ρα, τό αὔ­ρι­ο φω­τί­ζον­ται καί νο­η­μα­το­δο­τοῦν­ται ἀ­πό τό φῶς τῆς ἀ­γά­πης τοῦΘε­οῦ. Ὁθεάνθρωπος Ἰ­η­σοῦς προσ­λαμ­βά­νει ὡς ὁκα­λός Σα­μα­ρεί­της τήν πλη­γω­μέ­νη ἀν­θρώ­πι­νη φύ­ση, τήν θε­ρα­πεύ­ει φι­λο­στόρ­γως, τήν φω­τί­ζει, τήν ἐ­ξυ­ψώ­νει εὐ­ερ­γε­τι­κῶς, τήν ἀ­πε­λευ­θε­ρώ­νει λυ­τρω­τι­κῶς ἀ­πό τίς ἁ­μαρ­τί­ες, τήν δι­και­ώ­νει ἐ­νώ­πι­ον τοῦΘε­οῦΠα­τέ­ρα καί ἐν τέ­λει τήν κα­θι­στᾶκα­τά χά­ριν μέ­το­χο τῆς θεί­ας μα­κα­ρι­ό­τη­τος. Τό τα­πει­νό καί φαι­νο­με­νι­κά ἀ­δύ­να­μο βρέ­φος τῆς Βη­θλε­έμ εἶ­ναι ὁΘεός τῶν δυ­νά­με­ων, ὁΠαν­το­κρά­τωρ Κύριος. Πο­ρεύ­ε­ται ­ ἡρέ­μως μέ­σα στίς πο­λύ­βου­ες πο­λι­τεῖες μας καί στήν ἔ­ρη­μο τῆς μο­να­ξιᾶς μας καί ὡς «ὁἀ­εί προ­σφέ­ρων καί προ­σφε­ρό­με­νος» χα­ρί­ζει στίς καρ­διές μας, ἐ­φό­σον τό θε­λή­σου­με, «τήν πάν­τα νοῦν ὑ­πε­ρέ­χου­σαν εἰ­ρή­νην» καί τήν πλη­ρό­τη­τα τῆς ζω­ῆς.

Μέ τήν σάρ­κω­ση τοῦ μονογενοῦς ΥἱοῦτοῦΘεοῦἐ­πέρχεται ὀν­το­λο­γι­κῶς ἡ εἰ­ρή­νευ­ση, ἡ συμ­φι­λί­ω­ση καί ἡκα­ταλ­λα­γή τοῦ ἀ­πο­στά­τη ἀν­θρώ­που μέ τόν δημιουργό του. Τό ἀ­πο­τέ­λε­σμα αὐ­τῆς τῆς κα­ταλ­λα­γῆς εἶ­ναι ἡἀ­πο­κα­τά­στα­ση τῆς ἐ­σω­τε­ρι­κῆς πληρότητος καί τῆς εἰ­ρή­νης στίς ψυ­χές τῶν ἀν­θρώ­πων καί ἡπρός ἀλ­λή­λους στοργή καί ἀ­γά­πη.

Ὁ ἅ­γι­ος Γρη­γό­ρι­ος ὁ Πα­λα­μᾶς το­νί­ζει χα­ρα­κτη­ρι­στι­κῶς: «Αὐ­τήν τήν εἰ­ρή­νη νά φυ­λάσ­σω­με, ἀ­δελ­φοί, ὅ­σο μπο­ροῦ­με. Δι­ό­τι αὐ­τήν ἐ­λά­βα­με ὡς κλη­ρο­νο­μί­α ἀ­πό τόν Σω­τῆρα μας, πούἐ­γεν­νή­θη σή­με­ρα καί μᾶς ἔ­δω­σε τό Πνεῦ­μα τῆς υἱ­ο­θε­σί­ας, δι­ά τοῦὁ­ποί­ου γι­νό­με­θα «κλη­ρο­νό­μοι μέν Θε­οῦ, συγ­κλη­ρο­νό­μοι δέ Χρι­στοῦ» (Ρωμ. 8,17).

          Ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί,

Μέ­σα στόν ρα­γδαί­ως με­τα­βαλ­λό­με­νο καί τα­ρα­χώ­δη κό­σμο τῶν θε­α­μα­τι­κῶν ἐ­πι­τυ­χι­ῶν ἀλ­λά καί τῶν τρα­γι­κῶν κρί­σε­ων, τό ἐλ­πι­δο­φό­ρο θεῖ­ο μή­νυ­μα τῆς κα­τά σάρ­κα Γεν­νή­σε­ως τοῦΚυ­ρί­ου μας Ἰ­η­σοῦπρο­βάλ­λει ἐ­νώ­πι­όν μας ἰ­δι­αι­τέ­ρως ἐ­πί­και­ρο. Τό  θεῖ­ο βρέ­φος τῆς Βη­θλε­έμ ἐγ­και­νί­α­σε μιά νέ­α πραγ­μα­τι­κό­τη­τα γιά τόν ἄνθρωπο μέ κυρίαρχα στοιχεῖα τήν χάρη, τήν ἀλήθεια, τήν ζωή, ὥστε δικαίως ὁἱερός Εὐαγγελιστής Ἰωάννης νά λέγει ὅτι «ἀπό τήν πληρότητα αὐτοῦὅλοι ἐμεῖς ἐπήραμε καί τήν μίαν χάριν κατόπιν τῆς ἄλλης» (Ἰ­ω­. 1, 16) καί τήν «πλησμο­νή τῆς ζωῆς» (Ἰ­ω­. 10, 10). Μέ ἀ­φορμή, λοιπόν, τά ἐ­φε­τει­νά Χρι­στού­γεν­να, κα­λῶκαί πα­ρα­κα­λῶὅ­λους νά δο­ξά­σου­με μέ­σα ἀ­πό τήν καρ­διά μας μέ λό­γους καί ἔρ­γα τήν ἄ­φα­τη φι­λαν­θρω­πί­α καί συγ­κα­τά­βα­ση τοῦΚυ­ρί­ου μας καί ἀ­κο­λου­θών­τας μέ ὁ­δη­γό τήν πί­στη τά βή­μα­τά Του, νά συμ­πο­ρευ­θοῦ­με μέ ἀ­γά­πη και εἰ­ρή­νη μα­ζί Του καί μέ τόν συνάνθρωπό μας, τήν εἰ­κό­να Του καί ἀ­δελ­φό μας.

Ἡχά­ρις καί τό ἄ­πει­ρον ἔ­λε­ος τοῦγεν­νη­θέν­τος Σω­τῆ­ρος μας Ἰ­η­σοῦΧρι­στοῦ, εὔ­χο­μαι νά εἶ­ναι πάν­το­τε μα­ζί σας.

Εὐ­λο­γη­μέ­να καί ἅ­γι­α Χρι­στού­γεν­να

Μετ’ εὐ­χῶν ἐγ­καρ­δί­ων καί ἀ­γά­πης ἐν Χρι­στῷνη­πι­ά­σαν­τι

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο ΣΕΡΡΩΝ ΚΑΙ ΝΙΓΡΙΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ