Βρεθήκαμε εκεί καλεσμένοι. Με τις δικές μας ανάλογες εμπειρίες στην Πατρίδα μας. Απ’ όπου προέρχεται το σημερινό λογικό ποίμνιο της Μητροπόλεως Γερμανίας, όταν πριν από δεκαετίες μετανάστευσε εκεί για καλύτερη τύχη.
Μας υποδέχτηκε στη Στουτγάρδη ο Μητροπολίτης Αυγουστίνος και οι Βοηθοί του Επίσκοποι· Αρίστης Βασίλειος, Λεύκης Ευμένιος και Αριανζού Βαρθολομαίος.
Πήραμε το φάκελο του Συνεδρίου που εύκολα πρόδιδε σοβαρή οργάνωση και καλή προετοιμασία. Άρχισαν να έρχονται οι ιερείς από όλη τη Χώρα.
Άνθρωποι που ήδη συμπλήρωσαν 50 χρόνια εκεί, μέχρι και τρεις που χειροτονήθηκαν φέτος.
Ο καθ’ ένας κουβαλούσε μια ιστορία που σε ξάφνιαζε αν τύχαινε να σου την διηγηθεί.
Πως ξεκίνησαν να επισκέπτονται στα ομαδικά παραπήγματα των εργατών έξω από τα εργοστάσια, τους μετανάστες Έλληνες εργάτες, σαν κοινωνικοί λειτουργοί κατ’ αρχήν, και σαν ιερείς πολύ αργότερα.
Πως βάφτιζαν παιδιά μέσα σε λεκάνες στα σπίτια και στα εστιατόρια. Πως κουβαλούσαν ολόκληρη την Εκκλησία μέσα σε βαλίτσα.
Πως η Μητρόπολη διέθετε ένα δωμάτιο, όπου διέμενε και ο Μητροπολίτης.
Εμείς με τα μέχρι τώρα δεδομένα της Πατρίδος μας, περνούσαμε από έκπληξη σε έκπληξη. Κάτι γνωρίζαμε, όμως τώρα το ζούσαμε.
Ο σεβασμός μας και η εκτίμηση ανέβαινε κατακόρυφα καθώς βιώναμε ένα ποιμαντικό έργο που άρχισε από το μηδέν και έφτασε στα όρια του θαύματος.
Την μέθοδο μίας λειτουργικής πρακτικής που όφειλε να οικονομήσει.
Την αγωνία για απόκτηση ιδιοκτήτων χώρων λατρείας και αιθουσών για κατηχητικά και συνεστιάσεις, προκειμένου να μην δανείζονται ξένους.
Άγνωστες προσπάθειες που ήθελαν καλπάζουσα φαντασία, δραστική διάκριση και δυνατή πίστη για να στεγαστεί ο μετανάστης Ελληνισμός και η Ορθοδοξία.
Προσπαθούσαμε να εισχωρήσουμε σ’ ένα απόμακρο παρελθόν, καθώς βλέπαμε τα βυθισμένα μάτια των ξυρισμένων κληρικών μας με την λαϊκή περιβολή στη Γερμανία, που χρειάστηκε να καταβάλουν πολύ ιδρώτα, μεγάλες θυσίες, τεράστιους ποιμαντικούς συμβιβασμούς, προκειμένου να κρατήσουν άσβηστη την πίστη και ζωντανή τη γλώσσα μας.
Εμείς, με τα μέχρι τώρα αυτονόητα στην Πατρίδα μας, ποτέ δεν καταλάβαμε το θαύμα που συντελέστηκε σ’ αυτή την ισχυρή Χώρα από απλούς και ανίσχυρους ανθρώπους που κουβαλούσαν στις ιερατικές αποσκευές τους δύναμη και πείσμα, αγάπη και ελπίδα.
Εμείς, με τα μέχρι τώρα αυτονόητα στην Πατρίδα μας, ποτέ δεν νιώσαμε μια Μητρόπολη που χρειάστηκε να διακτινίζεται σε μια αχανή Χώρα ή έναν Μητροπολίτη διαρκώς περιφερόμενο, να δίνει συνεχώς εξετάσεις για ένα ετερόκλητο ποίμνιο, να προσπαθεί να πείσει, να προσπαθεί να βοηθήσει.
Άρχισαν οι εργασίες της ετήσιας Ιερατικής Σύναξης, με Όρθρο. Έπειτα στην αίθουσα, ο Μητροπολίτης Αυγουστίνος ζήτησε να σηκωθούν οι σύνεδροι όρθιοι προκειμένου να διαβαστεί η επιστολή του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου και να ψαλεί η φήμη του.
- «Σαν να είναι παρών», του ψιθύρισα.
- «Είναι!», μου απάντησε κοφτά.
Στη συνέχεια έδωσε το στίγμα του Συνεδρίου, περιέγραψε την ανάγκη απασχολήσεώς του με το συγκεκριμένο θέμα «Ο ιερέας σήμερα» και υπότιτλο «...ένιψε τους πόδας αυτών».
Οι συζητήσεις μετά από τις εισηγήσεις αποκάλυψαν αβίαστα την ελευθερία των σχέσεων που έχουν αναπτυχθεί από χρόνια ανάμεσα στον Μητροπολίτη, τους Επισκόπους του και τους ιερείς. Φανέρωσαν την ειλικρίνεια της επικοινωνίας μεταξύ τους.
Κατέδειξαν την οικειότητα της επισκοπικής πατρότητος με τα παιδιά του.
Ακόμα και το επίπεδο της θεολογικής κατάρτισης μέχρι και τη γνώση πρόσφατων πατερικών κειμένων της σύνολης Ορθοδοξίας.
Καταθέτονταν προβλήματα, επιστρατεύονταν η εμπειρία, αναζητείτο η κανονικότης, συνταιριάζονταν τα δεδομένα της Χώρας, οι σχέσεις με τους Ρωμαιοκαθολικούς και τους Ευαγγελικούς, η διαφορετικότητα των ομοσπονδιακών κρατιδίων και η ποσότητα (από αρκετή μέχρι ανύπαρκτη) του θρησκευτικού γεγονότος σ’ αυτά.
Ο Μητροπολίτης παρών σε όλες τις συζητήσεις, να παρεμβαίνει εξηγώντας και απαντώντας σε ό,τι προέκυπτε.
Σε κάθε λόγο και σκέψη ήταν έντονα παρούσα η αγωνία για την κατάσταση στην «Πατρίδα», για την εθνική αλλά και την εκκλησιαστική πορεία της.
Τέσσερεις παρεμβάσεις-εισηγήσεις ιερέων (του μεγαλυτέρου στην ηλικία και τριών νεωτέρων) φανέρωσαν την άριστη ύφανση της εμπειρίας του παρελθόντος, της θεολογικής γνώσης και της δυναμικής διαθέσεως για το μέλλον.
Την άλλη ημέρα, άλλες τέσσερεις. Από δυο πρεσβυτέρες και δυο νέα παιδιά από τα ενοριακά ναών.
Για το ρόλο τους δίπλα στον σύζυγο-ιερέα, με την ομορφιά του βάρους της ευθύνης τους, όπως την ζουν. Για το πως θέλουν τον ιερέα στην ενορία τους και για τρόπους αξιοποιήσεως της νεολαίας σ’ αυτήν.
Ο προσκεκλημένος ελλαδίτης Μητροπολίτης παρουσίασε την κατάσταση στην Πατρίδα μας σήμερα και εξήγησε την ανάγκη να δούμε τον κόσμο μας στην Ελλάδα πλέον, όχι κάτω από την ομπρέλα της Πολιτείας, που ήδη κάνει νερά, αλλά με το πανοραμικό βλέμμα των ιερέων της διασποράς για να απευθυνθούμε σε ανθρώπους που τους είμαστε άγνωστοι.
Ο προσκεκλημένος βέλγος Επίσκοπος, κατέθεσε την προσωπική του διαδρομή μέχρι την Ορθοδοξία και παρουσίασε τη ματιά με την οποία οι ετερόδοξοι μας βλέπουν, σε Χώρες όχι παραδοσιακά Ορθόδοξες.
Στη λήξη του το Ιερατικό Συνέδριο της Μητροπόλεως Γερμανίας, μετά τη Θεία Λειτουργία, άκουσε τον Πρωτοσύγκελλο να ανακεφαλαιώνει, συνοψίζοντας με αληθινό παράδειγμα ιερέως που πέθανε στο ψυχιατρείο Δαφνίου, ζώντας μαζί με κρατούμενους σε πρόγραμμα απεξάρτησης.
Ο Μητροπολίτης Αυγουστίνος έκλεισε το Συνέδριο με πάθος. Μίλησε για την Πατρίδα, για το θαύμα ανέγερσης τόσων Ναών και αιθουσών στη Γερμανία, για την υψηλή θέση των Ορθοδόξων στη σκληρή θρησκευτική πυραμίδα της Χώρας, για τη σημασία, στην έναρξη, της αυτοπρόσωπης παρουσίας του Ρωμαιοκαθολικού και του Ευαγγελικού Επισκόπου της περιοχής, για την συνέχεια του ιερατικού έργου με ταπείνωση και πίστη.
Εξήγησε την ανάγκη καταστρώσεως νέων στρατηγικών, ανακουφίσεως των προβλημάτων, ανταποκρίσεως στις προκλήσεις.
Ευχαρίστησε τους πάντες, μικρούς και μεγάλους, άνδρες και γυναίκες, κληρικούς και λαϊκούς.
Ανακοίνωσε το επόμενο Συνέδριο τον Οκτώβριο του 2012 και τον ερχομό του Πατριάρχου Βαρθολομαίου στη Γερμανία τον Οκτώβριο του 2013 με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρονών από τη σύσταση της Μητροπόλεως Γερμανίας.
Κατευόδωσε, ευχήθηκε, αγκάλιασε, συμβούλευε, συνέστησε και έφυγε για τη Βόννη. Αφήνοντας πίσω του και γύρω του συνεργάτες, παιδιά του, με νέα ορμή και διάθεση για δουλειά.
Πριν φύγουμε, μια επίσκεψη στο διαμέρισμα του Επισκόπου της περιοχής. Κελί γεμάτο βιβλία, γνώση και εμπειρία, αρχοντιά και ευγένεια.
Το αυτοκίνητο, μας οδήγησε στο αεροδρόμιο της Στουτγάρδης. Ο σεμνός και διακριτικός κληρικός που μας συνόδευε, όλες αυτές τις ημέρες, μας αποχαιρέτησε με σεμνότητα.
Και έμειναν όλοι στην καρδιά μας.