Πατήρ Νικόλαος Πέττας, εἷς ἅγιος σύγχρονος ἱερεύς
Ἀντί τίτλου: «Παπᾶ-Χαράλαμπε, δέν θά μέ ξαναδεῖς, ὁ π. Νικόλαος μέ κάλεσε νά συνεορτάσωμεν ἐν οὐρανοῖς».
Τάδε ἔφη πρεσβυτέρα Ἀνθή Πέττα, τῇ17ῃμηνός Σεπτεμβρίω 2012 ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τῆς Ἁγίας Σοφίας,... καί τήν πρωίαν τῆ 6ης Δεκεμβρίου τοῦἰδίου ἔτους, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας, ἀπεδήμησεν εἰς οὐρανούς… «Καί ὄψεσθε, καί χαρήσεται ἡ καρδία ὑμῶν, καί τά ὀστᾶ ὑμῶν ὡς βοτάνη ἀνατελεῖ· καί γνωσθήσεται ἡ χείρ Κυρίου τοῖς φοβουμένοις αὐτόν». Καί θά ἴδετε τήν νέαν Ἱερουσαλήμ καί τήν δόξαν αὐτῆς, θά χαρῇἡκαρδία σας, καί τά ὀστᾶσας θά ἀναθάλλουν· θά ἀναζωογονηθοῦν ὡσάν τήν ἀναβλαστάνουσαν χλόην. Θά γίνῃπλέον γνωστή ἡπαντοδύναμος δεξιά τοῦΚυρίου στούς φοβουμένους αὐτόν. (Ἡσ. 66, 14).
Τάδε λέγει Κύριος διά τοῦμεγαλοφωνοτάτου τῶν Προφητῶν, τοῦἨσαΐου, διά τούς φοβουμένους Αὐτόν∙ φόβος γάρ Θεοῦἀπαρχή σοφίας ἐστί. Οὐκοῦν εἷς μέγας σύγχρονος πνευματκός ἀστήρ ὑπῆρξεν, ὁΠατρο-Νικόλαος Πέττας, οὗτινος ἡψυχή καί ἡτοῦσώματος αὔρα χαίρουσιν ἐν κόλποις Ἀβραάμ, τά δέ τούτου ὀστᾶἀναθάλλουν παῤῥησίᾳτε καί θαυματουργίᾳεἰς πάντας τούς ἀγωνιζομένους Χριστιανούς, οἵτινες πᾶν ὅ,τι πράττουσιν, ἀποσκοπεῖεἰς τήν τοῦΧριστοῦδόξαν, ἀλλ’ καί εἰς τήν ἀνακούφισιν τῶν χειμαζομένων συναθρώπων ἐν μέσῳτῆς λαίλαπος τῆς Σκύλλας καί τῆς Χαρύβδεως, ἐπί ξυροῦἀκμῆς τοῦΔ. Ν. Τ., καί τῆς προκρούστειας κλίνης, ἐν τῇὁποίᾳκεῖνται Ἔθνη τε καί λαοί.
Ἀσφαλῶς πάντες οἱἐν πατράσιν οἰκοῦντες γιγνώσκουσιν ὅτι ἡἡμετέρα ὑπό-μηδαμινότης καί ἡλίαν ἐγνωσμένη ἄμεσος ἐν τῇαἰωνιότητι παροδικότης, ὁμιλεῖδιά τόν Πατρο-Νικόλα, διά τόν Σημειοφόρον καί Ἡγιασμένον π. Νικόλαον Πέτταν, οὗτινος ἡἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ, ἀλλά καί ἐν τῆκοινωνίᾳ διακονία ὑπήρξεν ὄντως ὑποδειγματική, δεικνύουσα πάσι-φανεστάτως ὁδόν ἀρίστην διά τούς συγχρόνους κληρικούς, καί δή τούς ἔχοντας θεῖον ἔρωτα μέ τήν ἱερωσύνην καί τούς θέλοντας νά ὑπερκεράσουν τό «παπαδίστισκον συντεχνεῖον», εἰσερχόμενοι εἰς τήν τῶν ἱερέων χορείαν.
Τοῦτο δέ λέγω ὡς ὁΠατρο-Νικόλαος ἔφη δι’ ἐμέ, προορατικῶς: «Παπᾶς θά γίνεις, ἀλλά θά σέ παρακαλέσω νά γίνεις καί ἱερεύς, διότι ἀπό παπάδες ἡκοινωνία εἶναι κορεσμένη, τουτέστιν ἔχει χρείαν ἱερέων!». Καί ἀληθῶς ἔφη, παπᾶς, καί μάλιστα κρατικό-τρωκτικό ἔγινα, ἀλλ’ ἱερεύς, καίτοι διήνυσα 21 ἔτη ἐντός τοῦράσου, τό βλέπω χλωμό, καθότι ἡἀπόστασις μεταξύ παπαδαριοῦκαί ἱερωσύνης ἐστί τεραστία, καί οἱπαροικοῦντες ἐν Ἱερουσαλήμ γιγνώσκουσιν τοῦτο.
Ἦτο ὄντως προορατικός ὁΣημειοφόρος π. Νικόλαος καί ταύτην τήν χάριν ὁμολογῶ, ἐν δέ ταῖς μοιχαλίσιν ἡμέραις ταύταις -ὁρῶν δή καθαρῶς τά γενόμενα- τολμῶνά εἴπω καί ὁμολογῶστεντορείως: Ναί εἶναι ἅγιος ὁπ. Νικόλαος, ὑπῆρξεν μάρτυς Χριστοῦζώντος καί δυστυχῶς μάρτυς ἐξ οἰκείων ἥλων, καθότι συντεχνίαι παπαδίστικαι μισοῦντες τήν δόξαν, ἥντινα, ὁπαμμακάριστος ἀπολάμβανε παρά Θεῷκαί ἀνθρώποις, ἐφρόντισαν διά Βυζαντιο-μηχανιῶν ν’ ἀπαξιώσωσιν τό τεράστιον τούτου ἔργον ὡς κληρικοῦκαί νά ἐξοντώντωσιν αὐτόν ἐντός τῶν τειχῶν τῆς στενοχωρίας καί τῆς πικρίας. Ὅσον ἠγαπήθη ὑπό τῶν συναδέλφων του καθηγητῶν καί τῶν φοιτητῶν του, τόσον κατεδιώχθη ἔκ τινων κακίστων τῷλειτουργήματι. Καί ἐστί εὐκολώτερον νά ἀντιμετωπίσῃεἷς ἱερεύς δύο τρεῖς λεγεῶνας διαβόλων παρά δύο τρεῖς κακούς συνοδοιπόρους ἐν τῷἱερατείῳ. «Ἐξελοῦ με, Κύριε, ... ἐξ ἀνθρώπου πονηροῦ, ἀπὸ ἀνδρός ἀδίκου ῥῦσαί με». «Γλύτωσε μέ, Κύριε, ἀπό πονηρόν ἄνθρωπον, ἀπό ἄδικον ἄνθρωπον σῶσε με (Ψαλμ. 139, 2).
Ταῦτα δή πολλάκις ἐν τῇπροσευχῇἔλεγε καί ἐνίοτε, συμπροσευχόμενός του, ἐκ τῶν πικραμένων αὐτοῦχειλέων ἤκουον: «Ἐξελοῦμε, Κύριε, ἐξ ἀνθρώπου πονηροῦ, ἀπό ἀνδρός ἀδίκου ρῦσαί με, οἵτινες ἐλογίσαντο ἀδικίαν ἐν καρδίᾳ, ὅλην τήν ἡμέραν παρετάσσοντο πολέμους».
Ἠκόνησαν γλῶσσαν αὐτῶν ὡσεί ὄφεως, ἰός ἀσπίδων ὑπό τά χείλη αὐτῶν... «Ἐξελοῦ με, Κύριε, ἐξ ἀνθρώπου πονηροῦ, ἀπό ἀνδρός ἀδίκου ῥῦσαί με». Ἐστί μεγίστη τραγωδία μοί ἔλεγεν τό νά εἶναι τῖς παπᾶς ἄνευ χάριτος, διότι ἡτοῦἀνθρώπου προσωπική σχέσις μετά τοῦ Θεοῦ οὐδεδομένη ἐστι, οὔτε ἐχέγγυον σωτηρίας συνεπάγεται, καθότι ὁπαπᾶς ἠμπορεῖνά ξεκινήσει μέ θρησκευτικό ἐνθουσιασμό τήν ἱερατικήν πορείαν του καί μέ τήν τῶν ἐτῶν πάροδον νά παραμένῃπαπᾶς καί κενός χάριτος. Εἷς ἀγωνιστής, ὅστις ἀπ’ ἀρχῆς δέν ἀποβλέπει εἰς τήν αὑτοῦνίκην, καταδικασμένος ἐστί νά χάσῃ, εἰς τούς τοῦ πνεύματός τε καί φρονήματος ἀγῶνας. Ἡτοῦἀγωνιστοῦπίστις εἰς τόν Μέγαν Ἀγωνοθέτην καί ἡτούτου πεποίθησις, ὅτι μέ τήν ΑὐτοῦΧάριν καί αὐτός θά νικήσῃ, ἐστί τό πρῶτον τῆς «νίκης σημεῖον».
Ὄντως ὁ Σημειοφόρος π. Νικόλαος Πέττας, ὡς νέος ἅγιος Θεόδωρος Στουδίτης, ἔστη εἰς στερρό τῆς πίστεως ἕδρασμα. Ἡἐπιτυχής τοῦἀγῶνος ἡμῶν ἔκβασις, ἔλεγεν, ἔρχεται μέ τήν ὁλοκλήρωσίν του, ἐφ’ ὅσον ὁἱερεύς ἤὁπιστός ἔμεινε σταθερός εἰς τήν πορείαν του, ἐφ’ ὅσον οὐκ ἐπηρεάσθη ἐξ ἀντιδράσεών τε καί μυκτηρισμῶν. Δέν ἦτο εἷς ὀνειροπόλος ὁκαθηγητής τῶν ΤΕΙ καί ἱερεύς Πατρο-Νικόλαος Πέττας, ἀλλ’ ἦτο κατ' οὐσίαν πραγματιστής, ὑπερβάλλων δή συμπληγάδας πολεμίων ἐπαγγελματιῶν εἰς τό Λειτούργημα, ὄντως ὑπερβάλλων λίαν ἐπιτυχῶς καί μοναχικάς τάσεις, αἵτινες λόγῳ κλήσεως ὁδήγουν αὐτόν εἰς τήν «θεωρίαν», τουτέστιν εἰς τήν θέαν τῆς τοῦΘεοῦδόξης, καί τήν πνευματικήν αὐτοῦἱκανοποίησιν τήν ἐκ ταύτης προερχομένην. Σημειωτέον ὅτι ὁοὐρανοβάμων πατήρ, καίτοι ἔγγαμος, καί δή σύζυγος τῆς πολυάθλου πρεσβυτέρας Ἀνθῆς, πατήρ δώδεκα τέκνων, ἦτο πρότυπον ἀψόγου οἰκογενειάρχου, ἁγίου ἀνθρώπου, ἱερέως καί ἀσκητοῦ.
Εἶχον τήν παρ’ αὐτοῦ εὐλογίαν ἵνα ἀποτίσω φόρον τιμῆς καί εὐλαβείας καί εἰς τά τρία τούτου Ἀσκηταριά, ὡς ἤρεσκετο ἵνα ταῦτα ἀποκαλῇ. Ἕν πλησίον τῶν ἐργατικῶν πολυκατοικιῶν Ἀνθείας Πατρῶν, ὅπου διέμενε, ἕτερον, ὡς πτωχική φάτνη εἰς χωρίον Φράγκα Ἀχαΐας καί τρίτον, τσίγκινον καλύβην εἰς τήν Ἁγίαν Μαρίναν παλαιοῦχωρίου Φράγγα, εἰς ὄρος Μπαρπά, ὅπου κεῖται ἐπί τῆς ἀνατολικῆς παρειᾶς τοῦ Παναχαϊκοῦ. Εἰς τό τῆς πόλεως, συμπροσευχόμενος μαζί του, καί εἰς τά ἕτερα δύο, μετά τήν εἰς Κύριον ἄνοδόν του, καί τά ἐπί γῆς σημεῖά τε καί θαυμαστά εἰς ἐμέ προσωπικῶς, ἀλλά καί εἰς πλεῖστα πρόσωπα, ἅτινα μοί ἐξομολογήθησαν ἐξαίσιά τε καί διά τοῦΣημειοφόρου γενόμενα, καί τά ὁποῖα ἀβιάστως μαρτυροῦσιν ἐν τῷκόσμῳτούτῳτήν ἄμετρον τοῦδιακόνου Του Πατρο-Νικόλα μεσιτείαν πρός τόν Κύριόν του, καί Θεόν του καί Θεόν ἡμῶν.
Θελκτικός γάρ ἐστι κατ’ ὄψιν ὁκόσμος οὗτος, ἔλεγεν. Ἡμεῖς ὅμως, διά νά τόν γίνωμεν ἀνώτεροι αὐτοῦ, πρέπει νά εἴμεθα ὅλως ἑκουσίως μωροί ἐνταῦθα, ἵνα σοφοί γενώμεθα κατά Θεόν. «Ἡ τοῦκόσμου ἀγάπη», ἔλεγεν, ὡς ὁ Θειότατος Παῦλος «ἔχθρα εἰς τόν Θεόν ἐστι, καί ὁἀγαπῶν τόν κόσμον γεγύμνωται τῆς τοῦΘεοῦἀγάπης». Ἡμεῖς ἐκλήθημεν διά τήν κατάκτησιν τοῦΟὐρανοῦ. Πρόκειται διά μίαν αἰώνιον κληρονομίαν, κληρονομίαν ὁλοκλήρου του Θεοῦ∙ «Πάντα γάρ ἀπέδωκας ἡμῖν».
Ὤβάθος πλούτου καί σοφίας καί γνώσεως Θεοῦ! Τί γάρ ἐδώκαμεν εἰς τόν Θεόν, ἵνα χαρίσῃεἰς ἡμᾶς τήν ἀπέραντον Αὐτοῦβασιλείαν; Τάς κακίας μας; Τάς ἀσεβείας μας καί γενικῶς τά ἄπειρα εἰς μέτρον καί ἐνοχήν σφάλματά μας; Ὁμολογοῦμεν τήν χάριν, οὐκρύπτομεν τό ἔλεος. Ἄς ἀγωνισθῶμεν, βραβεῖα αἰώνια ἀπόκεινται εἰς τούς ἀγωνιστάς, τρέχε ὀπίσω καθαρότητος βίου. Σπεῦδε μακρύναι τόν κόσμον ἐκ τῆς διανοίας σου καί πλησίαζε τήν καρδίαν σου εἰς τόν ἄνω κόσμον, ὅπου βασιλεύει ἡαἰώνιος χαρά, ἡεἰρήνη, ἡμακαριότης. Σύ δέ σπεῖρε ἔργα καλά μετά δακρύων, εὐκαίρως ἀκαίρως, ὡς Ἀπόστολος ἔλεγεν.
Σήμερον πολλάκις, δυστυχῶς, ἐλλείπουσιν οἱἀφανεῖς καί ταπεινοί, τοῦδιαμετρήματος τοῦΠατρο-Νικολάου Πέττα, μάρτυρες τοῦὀρθόδοξου χριστιανικοῦἤθους, οἵτινες συνδυάζουσιν ἀρρήκτως Ὀρδοδοξίαν τε καί Ὀρθοπραξίαν, λόγον τε καί πρᾶξιν. Ὁπειρασμός τοῦἀκράτου εὐδαιμονισμοῦκαί τοῦἀκορέστου ὑλισμοῦ, οἵτινες κατεπόρθησαν ἀμαχητί σχεδόν τήν γενεάν μας, παράγοντες πού δέν ἀφήνουν διόδους ὄντως ζωῆς καί οὕτως ἐπεκτείνομεν τήν ὅρασίν μας πέραν τοῦπαροδικοῦτε καί χοϊκοῦκόσμου, εἰς τό ἐπέκεινα, «ἔνθα ἦχος καθαρός ἑορταζόντων καί βοώντων ἀπαύστως τό Κύριε, δόξα σοι»! ὉΧριστός ὅμως ἐστίν: «χθές καί σήμερον ὁΑὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας» (Ἑβρ. 13, 8).
ἩΑὑτοῦδιδασκαλία ὅμως καί τό βίωμα τῆς Χάριτος, τό ὁποῖον εἰς ἡμᾶς μετέδωσεν, δέν ἀνήκουσι μόνον εἰς τήν πάλαι ἐποχήν, ἀλλά εἰς ἁπάσας τάς ἐποχάς, καί ἑπομένως, καί εἰς τήν μοιχαλίδα ταύτην ἐποχήν. Διά τοῦτο δ’ ἀκριβῶς ἄνθρωποι, οἵτινες ἔζησαν ἐντόνως τήν ἐν Χριστῷζωήν εἰς τάς ἡμέρας ταύτας ἤεἰς τό πρόσφατον παρελθόν, δέν πρέπει νά παρέρχονται ἀπαρατήρητοι ἐξ ἡμῶν, τουλάχιστον ἀπ’ ὅσους «πεινοῦν τε καί διψοῦν» τόν Θεόν καί τήν αἰώνιον ζωήν.
Τοιαῦτα παραδείγματα ἁγίων ἀνθρώπων ἀποδεικνύουσι τήν ἁγιότητα κατορθωτήν καί εἰς τούς καιρούς μας, ὅσον ἀντίξοες καί ἐάν εἶναι αἱσυνθῆκαι. Οὕτως ὁἅγιος Νικόλαος Πλανᾶς, ὁἅγιος Νεκτάριος ὁἐν Αἰγίνῃ, ὁἅγιος Ἰωάννης ὁτῆς Κοστάνδης, ὁἅγιος Σιλουανός ὁἈθωνίτης, ὁπαπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης, ὁσημειοφόρος ἐκ Πατρῶν Πατρο-Νικόλαος Πέττας, ὁΓέροντας Ἀμφιλόχιος Μακρῆς, ὁΓέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος, ὁμέγας του Ἐρυμάνθου Τριταίας, ὁἐπί ἑκατονταετίαν Καθηγούμενος π. Σάββας Δημητρόπουλος, ὁΓέροντας Ἱερώνυμος τῆς Αἰγίνης, ὁνεοκαταταγής ὅσιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς καί πλεῖσται σύγχρονοι μορφαί τοῦἉγίου Ὄρους καί πλῆθος ἑτέρων πνευματικῶν τοῦαἰῶνος ἡμῶν μορφῶν, ἐμπνέουν καί ἐμψυχώνουν ἡμᾶς τούς πιστούς μέ τήν ἁγιότητα αὐτῶν καί ἀποτελοῦν μάρτυρας τῆς ἐπί τῆς γῆς πνευματικῆς Βασιλείας τοῦΘεοῦ. Βοηθοῦν ἡμᾶς ἵνα γνωρίσωμεν «τί ἐσμέν», εἶτα «διατί ἐσμέν», κατόπιν «πού ἐσμέν» καί, καταληκτικῶς, «ποῦπάλιν πορευσόμεθα».
Ταῦτα ἔγραφον τήν Παρασκευήν 5ην Δεκεμβρίου 2014, ἡμέραν, ἐν ἡὁἱερομόναχος Σάββας Δημητρόπουλος ἑορτάζων καί αἰωνόβιος εἰσέτι, ἐν τῇἹερᾷΜονῇΕὐαγγελισμοῦἘρυμάνθου δή, ἰδών τήν τοῦπ. Νικολάου Πέττα ἁγιότητα, ἐξομολογήθη ὅλως αὐθορμήτως τε καί ἀπολύτως εἰλικρινῶς, κάτωθεν τοῦταπεινοῦτούτου ἀμολύντου ἐπιτραχηλίου τοῦἱερέως.
Μέγιστοι πνευματικοί πατέρες ἀμφότεροι, φωτεινοί ὁδοδεῖκται, οἵτινες σταυρούμενοι ἀενάως νάνων τῆς πίστεως ἔφυγαν, καταπικραμένοι ἐκ τοῦκόσμου τούτου, διό καί ὁΚύριος τιμᾷτούτους τούς μεγίστους Πατέρας, οἵτινες εἶχον τούς ὀφθαλμούς τῆς ψυχῆς αὐτῶν ἀνοικτούς καί ἠδυνήθησαν ἵνα ἴδωσιν ὅτι τό τῆς Σταυρώσεως θαῦμά ἐστι μεγαλύτερον τοῦτῆς Ἀναστάσεως θαύματος… καί οἱνοοῦντες νοήτωσαν…
Σ’ εὐχαριστῶσημειοφόρε, ἅγιε Νικόλαε Πέττα!
Σ’ εὐχαριστῶγέροντα ὅσιε, π. Σάββα Δημητρόπουλε!
Ταπεινῶς αἴρων τούς ὀφθαλμούς μου,
αἰτοῦμαι τήν ὑμετέραν μεσιτείαν
πρός Κύριον Ἰησοῦν. Ἀμήν.
Υ.Σ. Ἐν ἑτέρῳἀφιερώματι καί ἐφ’ ὅσον συγκεντρώσω ἁπάσας τάς τῶν θαυμάτων αὐτοῦμαρτυρίας, θά δημοσιεύσω ταύτας πρός ἐνίσχυσιν τῶν διά τήν τοῦΧριστοῦἁγίαν πίστιν διωκομένων παρ’ ἀνοήτων ἀνθρώπων καί πρός ἐνδυνάμωσιν τῆς πίστεως ἡμῶν πρός Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν.
Παρασκευή, 5 Δεκεμβρίου 2014.
Παπα-Χαράλαμπος Πανουτσακόπουλος
Αναρτήθηκε από Delis- Pan. Charalampos